The major theme of the play is Darw

The major theme of the play is Darwinism, a theory that was a significant influence on the author during his naturalistic period. It isn't explicitly stated in the script, but it is in the preface, where Strindberg describes his two lead characters, Miss Julie and Jean, as vying against each other in an evolutionary “life and death” battle for a survival of the fittest. The character, Miss Julie, represents the last of an old aristocratic breed about to die out, whereas Jean represents one who is clambering upwards, and who is more fit to thrive because he is better able to adapt in terms of the “life roles” he can take on. The play contains a variety of themes, partly because Miss Julie’s actions are motivated by a range of factors and influences: Her class, her desires and impulsive nature, her father, and the dynamic traumas of her family histories. She is given a number of motivations because the author, in wanting to be naturalistic, realizes that in life people can be motivated in a number of ways, and also because the author is taking a stand against the dominant theatrical idea that says that characters should be written with only one primary motivation.[1][2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธีมหลักของการเล่นคือ Darwinism ทฤษฎีที่มีอิทธิพลสำคัญในการเขียนของเขาช่วง naturalistic มันไม่ได้ระบุอย่างชัดเจนในสคริปต์ แต่ก็ใน preface ที่ Strindberg อธิบายอักขระสองเป้าหมายของเขา มิสจูลี่และฌอง เป็น vying กับแต่ละอื่น ๆ ในการวิวัฒนาการ "ชีวิตและความตาย" การต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของเดอะ fittest อักขระ มิสจูลี่ แสดงถึงสุดท้ายของสายพันธุ์มีรูปเก่าจะตาย ในขณะที่จีนแทนที่จะ clambering ขึ้น และที่มีเพิ่มมากขึ้นที่เหมาะสมเนื่องจากเขาจะดีกว่าสามารถปรับใน "ชีวิตบทบาท" เขาสามารถใช้เวลาในการเจริญเติบโต การเล่นประกอบด้วยหลากหลายรูปแบบ เนื่องจากการดำเนินการของจูลี่มิสมีแรงจูงใจ โดยใช้ช่วงของปัจจัยและอิทธิพล: ชั้นเรียนของเธอ เธอปรารถนา และธรรมชาติ impulsive พ่อ และปัญหาไดนามิกประวัติครอบครัวของเธอ เธอจะได้รับจำนวนโต่งเนื่องจากผู้เขียน ในอยาก naturalistic ตระหนักดีว่า ในชีวิต คนได้แรงบันดาลใจหลายวิธี และนอกจากนี้ เนื่องจากผู้เขียนกำลังยืนอยู่กับตัวละคร คิดว่าที่ตัวเขียน โดยแรงจูงใจหลักเดียว [1] [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบที่สำคัญของการเล่นคือดาร์วินทฤษฎีที่มีอิทธิพลสำคัญในการเขียนในช่วงเวลาที่ธรรมชาติของเขา มันไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนในสคริปต์ แต่มันก็เป็นในคำนำที่สตินเบอร์กอธิบายถึงตัวละครทั้งสองนำของเขามิสจูลี่และฌองเป็น vying กับแต่ละอื่น ๆ ในวิวัฒนาการ "ชีวิตและความตาย" การต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของ fittest ที่ . ตัวละครนางสาวจูลี่หมายสุดท้ายของสายพันธุ์ของชนชั้นสูงเก่ากำลังจะตายออกมาในขณะที่ฌองเป็นหนึ่งในผู้ที่จะไต่ขึ้นไปและผู้ที่เหมาะสมมากขึ้นในการเจริญเติบโตเพราะเขาเป็นดีขึ้นสามารถที่จะปรับตัวในแง่ของ "บทบาทชีวิต" เขาสามารถใช้เวลาในการ เป็นเกมการแข่งขันที่มีความหลากหลายของรูปแบบส่วนหนึ่งเป็นเพราะการกระทำของนางสาวจูลี่มีแรงจูงใจจากช่วงของปัจจัยและอิทธิพล: ระดับของเธอปรารถนาของเธอและธรรมชาติห่ามพ่อของเธอและชอกช้ำแบบไดนามิกของประวัติครอบครัวของเธอ เธอจะได้รับจำนวนของแรงจูงใจเพราะผู้เขียนในต้องการที่จะยึดตระหนักว่าในชีวิตคนสามารถได้รับการกระตุ้นในหลายวิธีและยังเป็นเพราะผู้เขียนคือการยืนหยัดต่อสู้กับความคิดการแสดงละครที่โดดเด่นที่บอกว่าตัวละครที่ควร เขียนที่มีเพียงหนึ่งแรงจูงใจหลัก. [1] [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธีมหลักของการเล่นคือ ลัทธินี้ เป็นทฤษฎีที่ได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญต่อผู้เขียนในช่วงเวลาดของเขา มันไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนในบท แต่มันอยู่ในคำนำที่สตรินด์เบิร์กอธิบายของเขาสองนักแสดงนำ มิสจูลี่ และ จีน เป็น vying กับแต่ละอื่น ๆในชีวิตวิวัฒนาการ " ความตาย " การต่อสู้เพื่ออยู่รอดได้ อักขระนางสาวจูลี่ เป็นครั้งสุดท้ายของสายพันธุ์ของชนชั้นสูงเก่าจะตาย ในขณะที่จีนเป็นหนึ่งที่ clambering ขึ้นไป และใครเหมาะกับเจริญเพราะเขาดีขึ้นสามารถปรับตัวในแง่ของ " บทบาท " ในชีวิตที่เขาสามารถใช้ใน การแสดงมีหลายชุด ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการกระทำของนางสาวจูลี่มีแรงจูงใจจากช่วงของปัจจัยและอิทธิพล : ชั้นเธอปรารถนา และหุนหันพลันแล่น ธรรมชาติ บิดาของเธอ และแบบไดนามิกที่ได้รับบาดเจ็บของประวัติครอบครัวของเธอ เธอจะได้รับหมายเลขของแรงจูงใจ เพราะผู้เขียน อยากจะเป็น ด , ตระหนักดีว่าในชีวิตคนเราสามารถกระตุ้นในหลายวิธีและก็เพราะผู้เขียนกำลังยืนเด่นละครความคิดว่าควรเขียนด้วยตัวอักษรเพียงหนึ่งแรงจูงใจหลัก [ 1 ] [ 2 ]