A powerful metaphor that came into

A powerful metaphor that came into prominence in 2007
was the carbon footprint. Suddenly everyone started talking
about reducing carbon emissions, from schoolchildren to world
leaders, concerned with how we are destroying our planet
and what actions can be taken to reduce these footprints. In
a similar vein, people are beginning to talk about their ever
growing digital footprints. Part of the reason for this is that the
limits of digital storage are no longer a pressing issue. It is all
around us, costing next to nothing, from ten-a-penny memory
sticks and cards to vast digital Internet data banks that are
freely available for individuals to store their photos, videos,
emails and documents.
Furthermore, huge amounts of information are being recorded
and stored daily about people’s behaviour, as they walk through
the streets, drive their cars and use the Web. While much of
this may be erased after a period of time, some is stored more
permanently, about which people may be naively unaware.
In 2020, it is likely that our digital footprints will be gigantic,
distributed everywhere, and in all manner of places and forms.
The decreasing cost and increasing capacity of digital storage
also goes hand-in-hand with new and cheap methods for
capturing, creating and viewing digital media. The effect on
our behaviour has been quite dramatic: people are taking
thousands of pictures rather than hundreds each year. They no
longer keep them in shoeboxes or stick them in albums but
keep them as ever growing digital collections, often online.
The use of Web services for photo-sharing is transforming why
we take photos by reinventing what we do with them. The
production and sharing of digital content has also substantially
changed. ‘Podcasting’ one’s home movies on websites like
YouTube is becoming a popular pastime, with many people
spending more time watching other people’s videos than
viewing broadcast content.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทียบประสิทธิภาพที่มาเป็นความโดดเด่นในปี 2007
ถูกรอยคาร์บอน ทันใดนั้นทุกคนเริ่มพูดถึง
เกี่ยวกับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก จาก schoolchildren โลก
ผู้นำ เกี่ยวข้องกับว่าเราจะทำลายดาวเคราะห์ของเรา
และสามารถนำการดำเนินการเพื่อลดรอยเท้าเหล่านี้ ใน
หลอดเลือดดำที่คล้ายกัน คนจะเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับพวกเขาเคย
รอยเท้าดิจิตอลเติบโต คือส่วนหนึ่งของเหตุผล
จำกัดจัดเก็บข้อมูลดิจิตอลซึ่งไม่เป็นปัญหาเร่งด่วน มีทั้งหมด
รอบตัวเรา คิดต้นทุนติดอะไร จากหน่วยความจำ 10 เป็นสตางค์
แท่งและบัตรใหญ่ดิจิทัลอินเทอร์เน็ตข้อมูลธนาคารที่
อิสระว่างสำหรับเก็บของภาพถ่าย วิดีโอ,
อีเมลและเอกสาร
นอกจากนี้ จำนวนมากของข้อมูลจะถูกบันทึก
และเก็บไว้ทุกวันเกี่ยวกับพฤติกรรมของผู้คน พวกเขาเดินผ่าน
ถนน ขับรถยนต์ของพวกเขา และใช้เว็บ ขณะมาก
นี้อาจถูกลบหลังจากรอบระยะเวลา บางอยู่มาก
ถาวร เกี่ยวกับคนที่อาจจะไม่รู้ตัว naively.
ใน 2020 เป็นไปได้ว่า รอยเท้าดิจิตอลของเราจะเป็นยักษ์,
กระจายทุก และในทุกสถานที่และรูปแบบการ
ลดต้นทุน และเพิ่มกำลังการผลิตของการจัดเก็บข้อมูลดิจิตอล
ยังไปมือในมือกับวิธีใหม่ และราคาถูก
จับภาพ การสร้าง และการดูสื่อดิจิทัล ผล
พฤติกรรมของเราได้อย่างค่อนข้าง: คนมีการ
พันรูปภาพมากกว่าหลายร้อยปี พวกเขาไม่มี
ต่อไปเก็บไว้ในกล่องใส่รองเท้า หรือติดพวกเขาในอัลบั้ม แต่
เก็บไว้เป็นคอลเลกชันดิจิตอล การเจริญเติบโตเคยมักจะออนไลน์
การใช้บริการเว็บสำหรับการแบ่งปันภาพถ่ายจะเปลี่ยนทำไม
ถ่าย โดยฟื้นฟูสิ่งที่เราทำกับพวกเขา ใน
ผลิตและการใช้ร่วมกันของเนื้อหาดิจิตอลมีมากยัง
เปลี่ยนแปลง ภาพยนตร์ 'Podcasting' เป็นหนึ่งในเว็บไซต์เช่น
YouTube เป็น อดิเรกที่นิยม ที่หลายคน
ใช้เวลาดูวิดีโอของคนอื่นกว่า
ดูเนื้อหาที่ออกอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มีประสิทธิภาพเปรียบเทียบเข้ามาโดดใน 2007
เป็นคาร์บอน . ทันใดนั้นทุกคนก็เริ่มคุยกัน
เกี่ยวกับการลดการปล่อยคาร์บอนจากเด็กนักเรียนให้ผู้นำโลก
, เกี่ยวข้องกับว่าเรากำลังทำลาย
ดาวเคราะห์ของเราและการกระทําสิ่งที่สามารถดำเนินการเพื่อลดรอยเท้าเหล่านี้ ใน
หลอดเลือดดำที่คล้ายกัน คนเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับของพวกเขาที่เคยเติบโตดิจิตอล
รอยเท้าส่วนหนึ่งของเหตุผลนี้ก็คือ
ข้อจำกัดของดิจิตอลกระเป๋าไม่มีประเด็นปัญหาหลัก มันคือ
รอบตัวเราทั้งหมด ต้นทุนถัดไปไม่มีอะไร จาก ten-a-penny หน่วยความจำ sticks และบัตรมากมาย

อินเทอร์เน็ตดิจิตอลข้อมูลธนาคารที่เป็นอิสระสามารถใช้ได้สำหรับบุคคลที่จะเก็บรูปถ่าย , วิดีโอ , อีเมล์และเอกสาร
.
นอกจากนี้ จำนวนมาก ข้อมูลจะถูกบันทึกไว้
และเก็บไว้ทุกวัน เกี่ยวกับพฤติกรรมของคน ในขณะที่พวกเขาเดินผ่าน
ถนน , ขับรถยนต์ของพวกเขาและการใช้งานเว็บ ขณะที่มากของ
นี้อาจถูกลบหลังจากช่วงเวลา บางจะถูกเก็บไว้มากกว่า
อย่างถาวร ซึ่งคนอาจจะยังไม่รู้ตัว
ในปี 2020 คาดว่ารอยเท้าดิจิตอลของเราจะเป็นยักษ์ ,
กระจายเต็มไปหมด และในลักษณะของสถานที่และรูปแบบ
การลดต้นทุนและการเพิ่มความจุของ
กระเป๋าดิจิตอลยังไปมือในมือกับใหม่และราคาถูกวิธี
การจับ , การสร้างและการดูสื่อดิจิทัล ผลต่อพฤติกรรมของเราได้ค่อนข้างเร้าใจ

: คนถ่ายเป็นพันๆภาพมากกว่าร้อยในแต่ละปี พวกเขาไม่
นานเก็บไว้ใน shoeboxes หรือติดพวกเขาในอัลบั้มแต่
เก็บไว้เป็นคอลเลกชันที่เคยเติบโตดิจิตอลมักจะออนไลน์
ใช้บริการเว็บสำหรับการแบ่งปันภาพถ่ายจะเปลี่ยนทำไม
ถ่ายโดย reinventing สิ่งที่เราทำอะไรกับพวกเขา
การผลิตและการแบ่งปันเนื้อหาดิจิตอลได้เต็มที่
เปลี่ยน ' ' เป็นภาพยนตร์ที่บ้านพอดคาสต์บนเว็บไซต์เช่น
YouTube เป็นงานอดิเรกที่นิยม หลายๆ คน
ใช้เวลาดูของคนอื่นมากกว่า
ดูวิดีโอออกอากาศเนื้อหา