In my childhood. I'm a cheerful chi

In my childhood. I'm a cheerful child. When I'm with my family. I would say talkative, but when I am with other people I'm shy. But when I grew up, it updates itself, and I was with my dad. My mom and my grandparents.
I like my childhood life. It is a moment of life that is the most fun, because there is nothing to much responsibility. In the episode school teachers would love to do fun activities. When I'm at home, I like to keep Grandpa's storytelling Kantian folk, I listen.
And I think my childhood memories into something memorable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวัยเด็กของฉัน ผมเป็นเด็กร่าเริง เมื่อผมกับครอบครัว ผมว่า ช่างพูด แต่เมื่อผมกับคนอื่นๆ อาย แต่เมื่อลูกโต จะปรับปรุงตัวเอง และผมกับพ่อ แม่และปู่ย่าตายายของฉัน ชีวิตวัยเด็กของฉันชอบ มันเป็นช่วงเวลาของชีวิตที่สนุกที่สุด เนื่องจากไม่มีอะไรต้องรับผิดชอบมาก ในตอน ครูโรงเรียนนี้อยากจะกิจกรรมสนุกสนาน ขณะที่ที่บ้าน อยากให้คุณปู่เล่าเรื่อง Kantian พื้นบ้าน ฉันฟัง และผมคิดว่า ความทรงจำในวัยเด็กเป็นสิ่งที่น่าจดจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวัยเด็กของฉัน ฉันเป็นเด็กร่าเริง เมื่อฉันกับครอบครัวของฉัน ผมจะบอกว่าพูดเก่ง แต่เมื่อฉันกับคนอื่น ๆ ฉันอาย แต่เมื่อผมเติบโตขึ้นมาก็ปรับปรุงตัวเองและผมก็อยู่กับพ่อของฉัน แม่และปู่ย่าตายายของฉัน.
ผมชอบชีวิตวัยเด็กของฉัน มันเป็นช่วงเวลาของชีวิตที่มีความสนุกสนานมากที่สุดเพราะมีอะไรที่ต้องรับผิดชอบมาก ในกรณีที่ครูในโรงเรียนจะรักที่จะทำกิจกรรมที่สนุกสนาน เมื่อผมที่บ้านผมชอบที่จะให้การเล่านิทานพื้นบ้านคานต์คุณปู่ของผมฟัง.
และผมคิดว่าความทรงจำวัยเด็กของฉันเป็นสิ่งที่น่าจดจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวัยเด็กของฉัน ผมเป็นเด็กที่ร่าเริง เมื่อฉันอยู่กับครอบครัวของฉัน ผมจะบอกว่า คุยเก่ง แต่เวลาฉันอยู่กับคนอื่น ฉันอาย แต่เมื่อผมเติบโตขึ้น ก็ปรับปรุงตัวเอง และฉันกับพ่อ แม่กับปู่ของฉันฉันชอบชีวิตวัยเด็กของฉัน มันเป็นช่วงเวลาของชีวิตที่สนุกที่สุด เพราะไม่มีอะไรที่จะต้องมีความรับผิดชอบมาก ในตอนเรียนชอบทำกิจกรรมที่สนุก เมื่อฉันที่บ้าน ฉันชอบที่จะให้ปู่ของคานท์พื้นบ้านนิทานให้ฉันฟังและฉันคิดว่าฉันความทรงจำวัยเด็กเป็นสิ่งที่น่าจดจำ