Watergate and Other ScandalsWith th

Watergate and Other Scandals

With the war in Vietnam winding down, Nixon defeated his Democratic challenger, liberal senator George McGovern, in a landslide victory, receiving almost 20 million more popular votes and winning the Electoral College vote 520 to 17. Nixon looked invincible in his victory. It seems odd, in retrospect, that his re-election campaign, the Committee to Re-Elect the President (also known as CREEP) was so concerned about Democrats opposition that it reverted to political sabotage and covert espionage. Public opinion polls during the campaign indicated President Nixon had an overwhelming lead. The entry of independent candidate George Wallace ensured some Democratic support would be taken from McGovern in the South, and for most of the American public, Senator McGovern's policies were just too extreme.

During the campaign in June 1972, rumors began to circulate about White House involvement in a seemingly isolated burglary of the Democratic National Election Headquarters in the Watergate complex in Washington, D.C. Initially, Nixon downplayed the coverage of the scandal as politics as usual, but by 1973, the investigation (initiated by two cub-reporters for the Washington Post, Bob Woodward and Carl Bernstein) had mushroomed into a full-scale inquest. White House officials denied the press's reporting as biased and misleading, but the FBI eventually confirmed that Nixon aids had attempted to sabotage the Democrats during the election, and many resigned in the face of criminal prosecution.

A Senate committee under Senator Sam Ervin soon began to hold hearings. Eventually, White House counsel John Dean gave evidence that the scandal went all the way to the White House, including a Nixon order to cover up of the scandal. Nixon continued to declare his innocence, though, repeatedly denying previous knowledge about the campaign sabotage and claiming to have learned about the cover-up in early 1973.

Nixon responded directly to the nation by staging an emotional televised press conference in November 1973, during which he famously declared, "I'm not a crook." Claiming executive privilege, Nixon nevertheless refused to release potentially damning material, including White House tape recordings that allegedly revealed details of CREEP's plans to sabotage political opponents and disrupt the FBI's investigation. Facing increased political pressure, Nixon released 1,200 pages of transcripts of conversations between him and White House aides but still refused to release all of the recordings.

The House Judiciary Committee, controlled by Democrats, opened impeachment hearings against the president in May 1974. In July, the Supreme Court denied Nixon's claim of executive privilege and ruled that all tape recordings must be released to the special prosecutor, Leon Jaworski. Once the recordings were released, it didn't take long for Nixon's house of cards to teeter: One of the secret recordings confirmed the allegations of the cover-up, indicating that Nixon was looped in from the beginning.

In late July 1974 the House Judiciary Committee passed the first of three articles of impeachment against Nixon, charging obstruction of justice. Upon the threat of a likely post-impeachment conviction, Richard Nixon resigned from the office of the presidency on August 9, 1974. He was succeeded by Gerald Ford, whom Nixon had appointed vice president in 1973 after Spiro Agnew resigned his office amid charges of bribery, extortion and tax evasion during his tenure as governor of Maryland. Nixon was pardoned by President Ford on September 8, 1974.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลางกรุงเทพฯ และเรื่องอื้อฉาวทางอื่น ๆด้วยสงครามในเวียดนามที่ ๆ นิกสันแพ้เขาประชาธิปไตยชาเลนเจอร์ วุฒิสมาชิกเสรี George McGovern ในชัยชนะถล่มทลาย โหวตอื่น ๆ เกือบ 20 ล้าน และชนะวิทยาลัย Electoral vote 520-17 นิกสันมองอยู่ยงคงกระพันในชัยชนะ เหมือนคี่ ในการหวนกลับ ว่า เขารณรงค์เลือกตั้ง คณะกรรมการการเลือกตั้งประธานาธิบดี (เรียกว่าคืบ) เป็นห่วงประชาธิปไตยฝ่ายค้านว่า มันแปลงกลับการก่อวินาศกรรมทางการเมืองและจารกรรมแอบแฝงเพื่อ สำรวจความเห็นประชาชนเสริมระบุประธานาธิบดีนิกสันได้นำการครอบงำ รายการของผู้สมัครอิสระ George Wallace มั่นสนับสนุนประชาธิปไตยบางอย่างจะนำมาจาก McGovern ในภาคใต้ และส่วนใหญ่ของประชาชนอเมริกัน วุฒิสมาชิก McGovern นโยบายก็มากเกินในระหว่างการรณรงค์ใน 1972 มิถุนายน ข่าวลือเริ่มระบายเกี่ยวกับไวท์เฮ้าส์มีส่วนร่วมในการโจรกรรมแยกดูเหมือนของสำนักงานการเลือกตั้งแห่งชาติประชาธิปไตยในกลางกรุงเทพฯ ในวอชิงตัน ตอนแรก นิกสัน downplayed ความครอบคลุมของเรื่องอื้อฉาวที่เป็นการเมืองเป็นปกติ แต่ โดย 1973 การสืบสวน (เริ่ม โดยอ่อนสองผู้สื่อข่าววอชิงตันโพสต์ วูด วาร์ด Bob และ Carl เบิร์นสไตน์) มี mushroomed ใน inquest เต็มรูปแบบ เจ้าหน้าที่ทำเนียบขาวปฏิเสธการกดรายงาน biased และในที่สุดทำให้เข้าใจผิด แต่ FBI ยืนยันว่า เอดส์นิกสันได้พยายามก่อวินาศกรรมประชาธิปัตย์ในการเลือกตั้ง และหลายคนลาออกเมื่อต้องเผชิญกับคดีคณะกรรมการวุฒิสภาภายใต้เน Sam เออร์เร็ว ๆ นี้เริ่มค้าง hearings ในที่สุด ที่ปรึกษาทำเนียบขาวจอห์น Dean ให้หลักฐานที่เรื่องอื้อฉาวไปเฮาส์ รวมถึงใบสั่งนิกสันปกของเรื่องอื้อฉาวสุด นิกสันยังคงประกาศบริสุทธิ์ แม้ว่า ปฏิเสธความรู้ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการก่อวินาศกรรมการส่งเสริมการขาย และอ้างว่า ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการปิดในช่วงต้นปี 1973 ซ้ำ ๆนิกสันตอบโดยตรงกับประเทศ โดยการจัดเตรียมการแถลงข่าวการแข่งขันอารมณ์ใน 1973 พฤศจิกายน ซึ่งเขามีชื่อเสียงประกาศ "ฉันไม่มีโกง" อ้างสิทธิ์บริหาร นิกสันก็ปฏิเสธที่จะปล่อยวัสดุอาจ damning รวมทั้งบันทึกเทปขาวบ้านที่ถูกกล่าวหาว่าเผยรายละเอียดของแผนการของคืบก่อวินาศกรรมฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง และทำให้การสืบสวนของ FBI เพิ่มแรงดันทางการเมืองที่หันหน้าไปทาง นิกสันออก 1,200 หน้าของบันทึกการสนทนาระหว่างเขาและเสนาธิการทำเนียบขาว แต่ยังคง ปฏิเสธการปล่อยทั้งหมดในการบันทึกกรรมการตุลาการบ้าน ควบคุม โดยประชาธิปัตย์ เปิด hearings impeachment ต้านใน 1974 กรกฎาคม ศาลฎีกาปฏิเสธข้อเรียกร้องของนิกสันสิทธิ์บริหาร และปกครองที่ ต้องออกทั้งหมดเทปบันทึกการอัยการพิเศษ Leon Jaworski ในการบันทึกเผยแพร่ มันไม่ได้ใช้เวลานานสำหรับของนิกสันบ้านของบัตรฟัด: หนึ่งบันทึกลับยืนยันกล่าวปิด ระบุว่า นิกสันถูก looped ในตั้งแต่เริ่มต้น ในปลายเดือน 1974 กรกฎาคม คณะตุลาการบ้านผ่านครั้งแรกของสามบทความการ impeachment กับนิกสัน ชาร์จยุติธรรม เมื่อภัยคุกคามความเชื่อแนวโน้มหลัง impeachment ริชาร์ดนิกสันลาออกจากประธานาธิบดีบน 9 สิงหาคม 1974 เขาประสบความสำเร็จ โดยเจอรัลด์ฟอร์ด ที่นิกสันได้แต่งตั้งรองประธานในปี 1973 หลังจาก Spiro Agnew ลาสำนักงานของเขาท่ามกลางการติดสินบน กรรโชก และการเลี่ยงภาษีเขาดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าการรัฐแมรี่แลนด์ นิกสันถูก pardoned โดยประธาน Ford บน 8 กันยายน 1974

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วอเตอร์เกทและเรื่องอื้อฉาวอื่น ๆด้วยสงครามในเวียดนามม้วนลงดนิกสันแพ้ผู้ท้าชิงของประชาธิปไตยเสรีนิยมวุฒิสมาชิกจอร์จ McGovern ในชัยชนะอย่างถล่มทลายได้รับเกือบ 20 ล้านคะแนนนิยมมากขึ้นและชนะการลงคะแนนเสียงเลือกตั้งวิทยาลัย 520 17. นิกสันมองอยู่ยงคงกระพันในของเขา ชัยชนะ. มันน่าแปลกในการหวนกลับว่าแคมเปญการเลือกตั้งของคณะกรรมการการเลือกตั้งประธานาธิบดี (หรือเรียกว่า CREEP) เป็นกังวลมากเกี่ยวกับพรรคประชาธิปัตย์ฝ่ายค้านว่ามันหวนกลับไปก่อวินาศกรรมทางการเมืองและหน่วยสืบราชการลับแอบแฝง การสำรวจความคิดเห็นของประชาชนในระหว่างการหาเสียงที่ระบุประธานาธิบดีนิกสันได้นำครอบงำ รายการของผู้สมัครอิสระจอร์จวอลเลซมั่นใจการสนับสนุนประชาธิปไตยจะนำมาจาก McGovern ในภาคใต้และส่วนใหญ่ของประชาชนชาวอเมริกันนโยบายวุฒิสมาชิกของ McGovern เป็นเพียงมากเกินไป. ในระหว่างการหาเสียงในเดือนมิถุนายนปี 1972 ข่าวลือเริ่มไหลเวียนเกี่ยวกับทำเนียบขาว การมีส่วนร่วมในการลักทรัพย์แยกดูเหมือนของประชาธิปไตยสำนักงานใหญ่การเลือกตั้งแห่งชาติในที่ซับซ้อนวอเตอร์เกทในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ในตอนแรกนิกสันวัดผลการรายงานข่าวของเรื่องอื้อฉาวการเมืองตามปกติ แต่ในปี 1973 การตรวจสอบ (ที่ริเริ่มโดยสอง Cub-ผู้สื่อข่าวสำหรับวอชิงตัน โพสต์บ็อบวู้ดเวิร์ดและคาร์นสไตน์) ได้ mushroomed เป็นการพิจารณาคดีอย่างเต็มรูปแบบ เจ้าหน้าที่ทำเนียบขาวปฏิเสธรายงานกดเป็นลำเอียงและทำให้เข้าใจผิด แต่เอฟบีไอในที่สุดก็ยืนยันว่านิกสันโรคเอดส์มีความพยายามที่จะก่อวินาศกรรมของพรรคประชาธิปัตย์ในช่วงการเลือกตั้งและหลายคนลาออกในหน้าของการดำเนินคดีทางอาญา. วุฒิสภาคณะกรรมการภายใต้วุฒิสมาชิกแซมเออร์วินเร็ว ๆ นี้เริ่ม ถือการพิจารณา ในที่สุดปรึกษาของทำเนียบขาวจอห์นคณบดีให้หลักฐานที่แสดงว่าเรื่องอื้อฉาวไปตลอดทางไปที่ทำเนียบขาวรวมทั้งการสั่งซื้อนิกสันที่จะครอบคลุมถึงเรื่องอื้อฉาว นิกสันยังคงที่จะประกาศความบริสุทธิ์ของเขา แต่ซ้ำ ๆ ปฏิเสธรู้ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการก่อวินาศกรรมการรณรงค์และอ้างว่าเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับปกขึ้นในช่วงต้นปี 1973 นิกสันตอบสนองโดยตรงกับประเทศโดยการแสดงละครการแถลงข่าวการถ่ายทอดสดทางอารมณ์ในเดือนพฤศจิกายนปี 1973 ในระหว่างที่ ชื่อเสียงของเขาประกาศว่า "ฉันไม่ข้อพับ." อ้างสิทธิ์ของผู้บริหารนิกสันยังคงปฏิเสธที่จะปล่อยวัสดุที่อาจเกิดขึ้นสาปแช่งรวมทั้งทำเนียบขาวบันทึกเทปที่ถูกกล่าวหาว่าเปิดเผยรายละเอียดของแผน CREEP ที่จะก่อวินาศกรรมฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองและส่งผลกระทบต่อการสอบสวนของเอฟบีไอ เผชิญแรงกดดันทางการเมืองที่เพิ่มขึ้นของนิกสันได้รับการปล่อยตัว 1,200 หน้าของการถอดเสียงการสนทนาระหว่างเขาและทำเนียบขาว แต่ยังคงปฏิเสธที่จะปล่อยทั้งหมดของการบันทึก. บ้านคณะกรรมการตุลาการควบคุมโดยพรรคประชาธิปัตย์เปิดการพิจารณาคดีการฟ้องร้องต่อต้านประธานาธิบดีในเดือนพฤษภาคมปี 1974 ในเดือนกรกฎาคม ที่ศาลฎีกาปฏิเสธการเรียกร้องของนิกสันของสิทธิพิเศษของผู้บริหารและผู้ปกครองว่าทุกเทปบันทึกจะต้องปล่อยให้อัยการพิเศษ Leon Jaworski เมื่อบันทึกถูกปล่อยออกมาก็ไม่ได้ใช้เวลานานสำหรับบ้านของนิกสันของบัตรจะส่ายไปส่ายมา: หนึ่งในบันทึกลับการยืนยันข้อกล่าวหาของปกขึ้นแสดงให้เห็นว่านิกสันถูกคล้องในจากจุดเริ่มต้น. ในปลายเดือนกรกฎาคมปี 1974 บ้าน คณะกรรมการตุลาการผ่านครั้งแรกของสามบทความของศักดิ์ศรีกับนิกสันชาร์จขัดขวางกระบวนการยุติธรรม เมื่อการคุกคามของแนวโน้มความเชื่อมั่นหลังการฟ้องร้อง, ริชาร์ดนิกสันลาออกจากตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 1974 เขาประสบความสำเร็จโดยเจอราลด์ฟอร์ดนิกสันซึ่งได้แต่งตั้งรองประธานในปี 1973 หลังจากที่สปิโร Agnew ลาออกจากสำนักงานของเขาท่ามกลางข้อหา ติดสินบนกรรโชกและการหลีกเลี่ยงภาษีในช่วงที่เขาดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าการรัฐแมรี่แลนด์ นิกสันได้รับการอภัยโทษจากประธานาธิบดีฟอร์ดเมื่อวันที่ 8 กันยายน 1974

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องอื้อฉาววอเตอร์เกท และ อื่นๆกับสงครามในเวียดนามที่คดเคี้ยวลงนิกสันชนะผู้ท้าชิงประชาธิปไตยของเขา , เสรีนิยมวุฒิสมาชิก จอร์จ ในชัยชนะสำคัญ รับเกือบ 20 ล้านเสียงที่นิยมมากขึ้นและชนะการเลือกตั้งวิทยาลัยโหวตที่ 17 นิกสันดูอยู่ยงคงกระพันในชัยชนะของเขา มันดูแปลกๆ มาคิดย้อนกลับไป ว่า การรณรงค์เลือกตั้งของเขา คณะกรรมการจะเลือกประธานาธิบดี ( หรือเรียกว่าคลาน ) จึงเป็นห่วงพรรคประชาธิปัตย์ฝ่ายค้านว่า มันกลับทำลายทางการเมือง และการจารกรรมซ่อนเร้น ผลสำรวจความคิดเห็นประชาชนในช่วงหาเสียง พบ ประธานาธิบดีนิกสัน มีตะกั่ว ท่วมท้น รายการของ ผู้สมัครอิสระจอร์จวอลเลซมั่นใจบาง สนับสนุนประชาธิปไตยจะถูกพรากไปจาก แมคโกเวิร์น ในภาคใต้ และสำหรับส่วนใหญ่ของประชาชน นโยบายของวุฒิสมาชิกแมคโกเวิร์นก็เกินไประหว่างการรณรงค์ในเดือนมิถุนายน 1972 ข่าวลือเริ่มไหลเวียนเกี่ยวกับทำเนียบขาวมีส่วนร่วมในแยกที่ดูเหมือนปล้นประชาธิปไตยของการเลือกตั้งระดับชาติในประตูน้ำคอมเพล็กซ์สำนักงานใหญ่ในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ในตอนแรก นิกสัน วัดผลความครอบคลุมของเรื่องอื้อฉาวเป็นการเมืองตามปกติ แต่โดยปี 1973 การสืบสวน ( ริเริ่มโดยสองนักข่าวคับ โพสต์ วอชิงตันบ็อบวู้ดเวิร์ด และ คาร์ล เบิร์นสตีน ) มี mushroomed ในการสอบสวนเต็มรูปแบบ เจ้าหน้าที่ทำเนียบขาวปฏิเสธเป็นสื่อรายงานเป็นอคติและเข้าใจผิด แต่ FBI ก็ยืนยันว่าได้พยายามที่จะก่อวินาศกรรมนิกสันช่วยพรรคประชาธิปัตย์ในการเลือกตั้ง และลาออกในหน้าของการฟ้องคดีอาญาวุฒิสภาคณะกรรมการภายใต้วุฒิสมาชิกแซมเออร์วินแล้วเริ่มที่จะถือการพิจารณา . ในที่สุดไวท์เฮ้าส์ที่ปรึกษาจอห์นดีนให้หลักฐานที่อื้อฉาวไปที่บ้านสีขาว รวมถึง นิกสัน เพื่อให้ครอบคลุมในเรื่องอื้อฉาว นิกสัน ยังคงประกาศความไร้เดียงสาของเขา แม้ว่า มันจะปฏิเสธความรู้เดิมเกี่ยวกับรณรงค์การก่อวินาศกรรมและอ้างว่า ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการปกปิดในต้นปี 1973นิกสันตอบสนองกับประเทศโดยแสดงอารมณ์ถ่ายทอดการประชุมในเดือนพฤศจิกายน ปี 1973 ระหว่างที่เขาได้ประกาศว่า " ผมไม่โกง " อ้างสิทธิ์บริหาร นิกสัน แต่ปฏิเสธที่จะปล่อยอาจสาปแช่งวัสดุ รวมทั้งเทปบันทึกที่ถูกกล่าวหาว่า ทำเนียบขาวเปิดเผยรายละเอียดของแผนการที่จะทำลายคู่แข่งทางการเมือง คืบ และขัดขวางการสืบสวน ของเอฟบีไอ เผชิญแรงกดดันทางการเมืองเพิ่มขึ้น นิกสัน ปล่อย 1200 หน้าของบันทึกการสนทนาระหว่างเขาและทำเนียบขาวอย่างไรแต่ยังคงปฏิเสธที่จะปล่อยทั้งหมดของบันทึกที่บ้านศาลยุติธรรมคณะกรรมการควบคุมโดยพรรคเดโมแครต เปิดการพิจารณาถอดถอนประธานาธิบดี ในปี 1974 อาจ ในเดือนกรกฎาคม , ศาลฎีกาปฏิเสธการเรียกร้องสิทธิ์และนิกสันบริหารปกครองที่เทปบันทึกทั้งหมดจะต้องถูกปล่อยตัวไปให้อัยการพิเศษ ลี จาวอร์สกี . เมื่อบันทึกถูกปล่อยออกมา , มันไม่ได้ใช้เวลานานสำหรับ Nixon บ้านไพ่จะเดินโซเซ : หนึ่งในบันทึกลับยืนยันข้อกล่าวหาของฝาครอบขึ้น ระบุว่า นิกสันเป็น looped ตั้งแต่แรกในปลายเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2517 คณะกรรมการตุลาการบ้านผ่านครั้งแรกของสามบทความของการฟ้องร้องกับนิกสัน ตั้งข้อหาขัดขวางกระบวนการยุติธรรม เมื่อการคุกคามของรัฐบาลอาจประกาศลงโทษ ริชาร์ดนิกสันลาออกจากสำนักงานของประธานาธิบดีที่ 9 สิงหาคม 1974 เขาก็ประสบความสำเร็จโดยเจอรัลด์ ฟอร์ด ซึ่งนิกสันได้รับการแต่งตั้งรองประธานาธิบดีในปี 1973 หลังจากโรแอกนิวลาออกที่ทำงานของเขาท่ามกลางข้อกล่าวหาการติดสินบน , การกรรโชกและการหลีกเลี่ยงภาษีในการครอบครองของเขาเป็นผู้ว่าการรัฐแมรี่แลนด์ นิกสันได้อภัยโทษประธานาธิบดีฟอร์ด 8 กันยายน ปี พ.ศ. 2517