This part of ISO 19125 describes th

This part of ISO 19125 describes the common architecture for simple feature geometry. The simple feature geometry object model is Distributed Computing Platform neutral and uses UML notation. The base Geometry class has subclasses for Point, Curve, Surface and GeometryCollection. Each geometric object is associated with a Spatial Reference System, which describes the coordinate space in which the geometric object is defined.
The extended Geometry model has specialized 0, 1 and 2-dimensional collection classes named MultiPoint, MultiLineString and MultiPolygon for modelling geometries corresponding to collections of Points, LineStrings and Polygons, respectively. MultiCurve and MultiSurface are introduced as abstract superclasses that generalize the collection interfaces to handle Curves and Surfaces.
The attributes, methods and assertions for each Geometry class are described in Figure 1 in 6.1.1. In describing methods, this is used to refer to the receiver of the method (the object being messaged).
The SFA COM function “signatures” may use a different notation from SFA SQL. COM notation is more familiar for COM programmers. However, UML notation is used throughout this part of ISO 19125. There may also be methods used in this International Standard that differ from one part to another. Where this is the case, the differences are shown within the part.
This part of ISO 19125 implements a profile of the spatial schema described in ISO 19107:2003, Geographic information—Spatial schema. Annex A provides a detailed mapping of the schema in this part of ISO 19125 with the schema described in ISO 19107:2003.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้เป็นส่วนหนึ่งของ ISO 19125 อธิบายถึงสถาปัตยกรรมทั่วไปสำหรับคุณสมบัติเรียบง่ายรูปทรงเรขาคณิต แบบวัตถุรูปทรงเรขาคณิตง่าย ๆ คุณลักษณะเป็นกระจายคอมพิวเตอร์แพลตฟอร์มที่เป็นกลาง และใช้สัญลักษณ์ UML คลาสพื้นฐานเรขาคณิตมีชั้นสำหรับจุด เส้นโค้ง พื้นผิว และ GeometryCollection แต่ละวัตถุทางเรขาคณิตเกี่ยวข้องกับระบบอ้างอิงเชิงพื้นที่ ซึ่งอธิบายพื้นที่พิกัดที่กำหนดไว้วัตถุรูปทรงเรขาคณิตเรขาคณิตแบบขยายมีความเชี่ยวชาญการเรียน 0, 1 และ 2 มิติชื่อ MultiPoint, MultiLineString และ MultiPolygon สำหรับการสร้างโมเดลรูปทรงเรขาคณิตที่สอดคล้องกับคอลเลกชันของจุด LineStrings และรูปหลาย เหลี่ยม ตามลำดับ MultiCurve และ MultiSurface ได้ถูกนำเสนอเป็นบทคัดย่อ superclasses ที่อินเทอร์เฟซชุดเส้นโค้งและพื้นผิวทั่วไปแอตทริบิวต์ วิธี และแต่ละวิชาเรขาคณิต assertions ที่อธิบายไว้ในรูปที่ 1 ใน 6.1.1 ในอธิบายวิธี นี้ถูกใช้เพื่ออ้างถึงตัวรับสัญญาณของวิธีการ (วัตถุที่มีการส่งข้อ)SFA COM ฟังก์ชัน "ลายเซ็น" อาจใช้การแสดงที่แตกต่างจาก SFA SQL สัญกรณ์ COM คุ้นเคยสำหรับโปรแกรมเมอร์ COM อย่างไรก็ตาม สัญลักษณ์ UML ใช้ห้องนี้เป็นส่วนหนึ่งของ ISO 19125 นอกจากนี้ยังอาจมีวิธีที่ใช้ในมาตรฐานนานาชาตินี้ที่แตกต่างจากส่วนหนึ่งไปยังอีก เป็นเช่นนี้ มีแสดงความแตกต่างภายในส่วนนี้เป็นส่วนหนึ่งของ ISO 19125 ใช้โปรไฟล์ของแบบแผนเชิงพื้นที่ที่อธิบายไว้ใน ISO 19107:2003 สารสนเทศภูมิศาสตร์ — แผนเชิงพื้นที่ ภาคผนวก A แสดงการแมปที่รายละเอียดของแบบแผนในส่วนนี้ของ ISO 19125 กับ schema ที่อธิบายไว้ใน ISO 19107:2003

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นส่วนหนึ่งของมาตรฐาน ISO 19125 นี้อธิบายถึงสถาปัตยกรรมทั่วไปสำหรับรูปทรงเรขาคณิตที่เรียบง่ายคุณลักษณะ คุณลักษณะเรขาคณิตรูปแบบวัตถุที่เรียบง่ายมีการกระจายแพลตฟอร์มคอมพิวเตอร์ที่เป็นกลางและใช้สัญกรณ์ UML ชั้นเรขาคณิตฐานมี subclasses สำหรับจุดเส้นโค้งพื้นผิวและ GeometryCollection แต่ละวัตถุทางเรขาคณิตมีความเกี่ยวข้องกับระบบการอ้างอิงเชิงพื้นที่ซึ่งอธิบายพื้นที่ประสานงานในการที่วัตถุทางเรขาคณิตถูกกำหนด.
รูปแบบเรขาคณิตขยายมีความเชี่ยวชาญ 0, 1 และชั้นเรียนคอลเลกชัน 2 มิติชื่อ MultiPoint, MultiLineString และ MultiPolygon สำหรับรูปทรงเรขาคณิตแบบจำลองที่สอดคล้องกับ คอลเลกชันของจุด LineStrings และรูปหลายเหลี่ยมตามลำดับ MultiCurve และ Multisurface จะนำมาเป็น superclasses นามธรรมที่คุยอินเตอร์เฟซคอลเลกชันที่จะจัดการกับเส้นโค้งและพื้นผิว.
คุณลักษณะวิธีการและยืนยันสำหรับแต่ละชั้นเรียนเรขาคณิตอธิบายไว้ในรูปที่ 1 ใน 6.1.1 ในการอธิบายวิธีการนี้จะใช้ในการอ้างถึงรับของวิธีการ (วัตถุที่ถูก messaged).
ฟังก์ชั่น SFA COM "ลายเซ็น" อาจจะใช้สัญกรณ์ที่แตกต่างจาก SFA SQL สัญกรณ์ COM เป็นที่คุ้นเคยมากขึ้นสำหรับการเขียนโปรแกรม COM อย่างไรก็ตามสัญกรณ์ UML ใช้ตลอดส่วนหนึ่งของมาตรฐาน ISO 19125. นอกจากนี้ยังอาจจะมีวิธีการที่ใช้ในมาตรฐานสากลนี้ที่แตกต่างจากส่วนหนึ่งไปยังอีกที่นี้ . ที่เป็นกรณีนี้แตกต่างจะแสดงอยู่ในส่วนหนึ่ง
ส่วนหนึ่งของมาตรฐาน ISO 19125 นี้ใช้รายละเอียดของสคีเชิงพื้นที่ที่อธิบายไว้ในมาตรฐาน ISO 19107 A: 2003 สคีข้อมูลเชิงพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ ภาคผนวกกยังมีการทำแผนที่รายละเอียดของสคีมาในส่วนนี้ของมาตรฐาน ISO 19125 กับสคีที่อธิบายไว้ในมาตรฐาน ISO 19107: 2003

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนนี้ของ ISO 19125 อธิบายสถาปัตยกรรมทั่วไปของเรขาคณิตคุณสมบัติง่าย ง่ายคุณลักษณะวัตถุเรขาคณิตแบบจำลองการกระจายแพลตฟอร์มคอมพิวเตอร์เป็นกลางและใช้ UML สัญกรณ์ เรขาคณิตชั้นฐานมีคลาสสำหรับจุด เส้น พื้นผิว และ geometrycollection . แต่ละวัตถุทางเรขาคณิตที่เกี่ยวข้องกับระบบอ้างอิงเชิงพื้นที่ ซึ่งอธิบายถึงพิกัดพื้นที่ที่วัตถุทางเรขาคณิตที่กำหนด .เรขาคณิตแบบขยายได้เฉพาะ 0 , 1 และ 2 มิติ เรียนแบบเก็บชื่อ , และ multilinestring multipolygon สำหรับการสร้างแบบจำลองเรขาคณิตที่สอดคล้องกับคอลเลกชันของจุด linestrings และรูปหลายเหลี่ยม ตามลำดับ และ multicurve multisurface าเป็นนามธรรม superclasses ที่อนุมานคอลเลกชันอินเตอร์เฟซเพื่อจัดการกับเส้นโค้งและพื้นผิวลักษณะ วิธีการ และยืนยันในแต่ละชั้นเรขาคณิตอธิบายไว้ในรูปที่ 1 และ . ในการอธิบายวิธีการนี้ถูกใช้เพื่ออ้างถึงตัวรับของวิธี ( วัตถุที่ถูก messaged )ส่วนฟังก์ชั่น SFA com " ลายเซ็น " อาจจะใช้สัญกรณ์แตกต่างจาก SFA SQL ด้วยสัญกรณ์เป็นที่คุ้นเคยมากขึ้นสำหรับคอมเขียนโปรแกรม อย่างไรก็ตาม คัมภีร์ โน้ตจะใช้ตลอด ส่วนนี้ของ ISO 19125 . นอกจากนี้ยังเป็นวิธีการที่ใช้ในมาตรฐานที่แตกต่างจากที่หนึ่งไปยังอีกส่วนหนึ่ง ที่เป็นกรณีนี้ ต่างกันที่แสดงในส่วนส่วนนี้ของ ISO 19125 ใช้โปรไฟล์ของปริภูมิ schema ที่อธิบายไว้ในมาตรฐาน ISO 19107:2003 ภูมิศาสตร์สนเทศสคีมา ภาคผนวกให้แผนที่แสดงรายละเอียดของรายการ ในส่วนของ ISO 19125 กับ schema ที่อธิบายไว้ในมาตรฐาน ISO 19107:2003 .