The LotteryShirley Jackson (1948)Th

The Lottery
Shirley Jackson (1948)

The morning of June 27th was clear and sunny, with the fresh warmth of a full-summer day; the flowers were blossoming profusely and the grass was richly green. The people of the village began to gather in the square, between the post office and the bank, around ten o'clock; in some towns there were so many people that the lottery took two days and had to be started on June 2th, but in this village, where there were only about three hundred people, the whole lottery took less than two hours, so it could begin at ten o'clock in the morning and still be through in time to allow the villagers to get home for noon dinner.
The children assembled first, of course. School was recently over for the summer, and the feeling of liberty sat uneasily on most of them; they tended to gather together quietly for a while before they broke into boisterous play, and their talk was still of the classroom and the teacher, of books and reprimands. Bobby Martin had already stuffed his pockets full of stones, and the other boys soon followed his example, selecting the smoothest and roundest stones; Bobby and Harry Jones and Dickie Delacroix-- the villagers pronounced this name "Dellacroy"--eventually made a great pile of stones in one corner of the square and guarded it against the raids of the other boys. The girls stood aside, talking among themselves, looking over their shoulders at the boys, and the very small children rolled in the dust or clung to the hands of their older brothers or sisters.
Soon the men began to gather, surveying their own children, speaking of planting and rain, tractors and taxes. They stood together, away from the pile of stones in the corner, and their jokes were quiet and they smiled rather than laughed. The women, wearing faded house dresses and sweaters, came shortly after their menfolk. They greeted one another and exchanged bits of gossip as they went to join their husbands. Soon the women, standing by their husbands, began to call to their children, and the children came reluctantly, having to be called four or five times. Bobby Martin ducked under his mother's grasping hand and ran, laughing, back to the pile of stones. His father spoke up sharply, and Bobby came quickly and took his place between his father and his oldest brother.
The lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr. Summers, who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he ran the coal business, and people were sorry for him because he had no children and his wife was a scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr. Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between themselves and the stool, and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?" there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter, came forward to hold the box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.
The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done. The black box grew shabbier each year: by now it was no longer completely black but splintered badly along one side to show the original wood color, and in some places faded or stained.
Mr. Martin and his oldest son, Baxter, held the black box securely on the stool until Mr. Summers had stirred the papers thoroughly with his hand. Because so much of the ritual had been forgotten or discarded, Mr. Summers had been successful in having slips of paper substituted for the chips of wood that had been used for generations. Chips of wood, Mr. Summers had argued, had been all very well when the village was tiny, but now that the population was more than three hundred and likely to keep on growing, it was necessary to use something that would fit more easily into the black box. The night before the lottery, Mr. Summers and Mr. Graves made up the slips of paper and put them in the box, and it was then taken to the safe of Mr. Summers' coal company and locked up until Mr. Summers was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จับสลากJackson อังกฤษ (ค.ศ. 1948)ช่วงเช้าของวันที่ 27 มิถุนายนได้ชัดเจน และ แดด กับความสดของวันในฤดูร้อนเต็ม ดอกไม้กำลังบานไสว และหญ้าก็เขียวมั่งคั่ง ผู้คนในหมู่บ้านเริ่มที่จะรวบรวมในสแควร์ ระหว่างที่ทำการไปรษณีย์และธนาคาร ประมาณสิบโมง ในบางเมืองที่มีหลายคนที่จับสลากเอาสองวัน และมีการเริ่มต้นบน 2 มิถุนายน แต่ ในหมู่บ้านนี้ มีอยู่เพียงประมาณสามร้อยคน ลอตเตอรี่ทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสองชั่วโมง สามารถเริ่มที่สิบนาฬิกาในตอนเช้า และยัง สามารถผ่านใน เวลาให้ชาวบ้านได้บ้านสำหรับอาหารเที่ยงเด็กประกอบแรก แน่นอน โรงเรียนรับเพิ่งผ่านฤดูร้อน และความรู้สึกของเสรีภาพนั่งของ uneasily พวกเขามีแนวโน้มจะมารวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ ในขณะก่อนที่พวกเขาบุกเข้าไปในชีวิตเล่น และพวกเขาพูดคุยก็ยังของห้องเรียนและครู หนังสือและมา Bobby Martin ได้แล้วยัดกระเป๋าของเขาเต็มไป ด้วยหิน และชายอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้ตามตัวอย่าง การเลือกหินที่ราบรื่น และ roundest บ๊อบบี้ และ Harry Jones และปกซิสตินของไมเคิล - ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ "Dellacroy" - ผู้กองหินดีมุมหนึ่งของสี่เหลี่ยมในที่สุด และรักษากับการบุกของชายอื่น หญิงยืนกัน พูดคุยระหว่างกันเอง มองผ่านไหล่ของเด็ก และเด็กเล็กมากรีดในฝุ่น หรือ clung กับมือของพี่ชายหรือน้องสาวตนเก่าเร็ว ๆ นี้ คนเริ่มการรวบรวม สำรวจเด็กของตัวเอง พูดปลูกฝน รถแทรกเตอร์ และภาษี พวกเขายืนอยู่ร่วมกัน จากกองหินที่มุม และเรื่องตลกของพวกเขาเงียบสงบ และพวกเขายิ้ม แทนที่หัวเราะ ผู้หญิง ใส่ชุดบ้านจางและเสื้อกันหนาว มาหลังจากที่กลุ่มของพวกเขา พวกเขาประทับใจกัน และแลกเปลี่ยนบิตนินทาเป็นพวกเขาไปร่วมสามี ผู้หญิง พร้อมสามี เริ่มโทรให้ลูกนาน และเด็กมาฝืนใจ ไม่ต้องเรียกสี่ หรือห้าครั้ง มาร์ติ Bobby ducked ใต้แม่สสีมือ และ วิ่ง หัวเราะ กลับไปที่กองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และบ๊อบบี้มาอย่างรวดเร็ว และเอาสถานที่ของเขาระหว่างบิดาและพี่ชายของเขาThe lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr. Summers, who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he ran the coal business, and people were sorry for him because he had no children and his wife was a scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr. Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between themselves and the stool, and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?" there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter, came forward to hold the box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done. The black box grew shabbier each year: by now it was no longer completely black but splintered badly along one side to show the original wood color, and in some places faded or stained.Mr. Martin and his oldest son, Baxter, held the black box securely on the stool until Mr. Summers had stirred the papers thoroughly with his hand. Because so much of the ritual had been forgotten or discarded, Mr. Summers had been successful in having slips of paper substituted for the chips of wood that had been used for generations. Chips of wood, Mr. Summers had argued, had been all very well when the village was tiny, but now that the population was more than three hundred and likely to keep on growing, it was necessary to use something that would fit more easily into the black box. The night before the lottery, Mr. Summers and Mr. Graves made up the slips of paper and put them in the box, and it was then taken to the safe of Mr. Summers' coal company and locked up until Mr. Summers was

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หวยเชอร์ลีย์แจ็กสัน ( 1948 )เช้าวันที่ 27 มิถุนายนคือชัดเจน และแดด กับความอบอุ่นที่สดของวันฤดูร้อนที่เต็ม ดอกบานไสว และหญ้าก็เขียวมั่งคั่ง ชาวบ้านเริ่มรวมตัวกันในจัตุรัส ระหว่างไปรษณีย์และธนาคาร ประมาณสิบโมง ในบางเมืองมีหลายคนว่าหวยได้สองวัน และได้เริ่มในเดือนมิถุนายน 2 , แต่ในหมู่บ้านนี้ซึ่งมีเพียงประมาณ 3 แสนคน ทั้งหวย ใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมง จึงจะเริ่มตั้งแต่ 10 โมงเช้า และยังต้องผ่านในเวลา เพื่อให้ชาวบ้านได้กลับบ้าน เที่ยง เย็นเด็กๆรวมตัวกันก่อนแน่นอน โรงเรียนเพิ่งผ่านช่วงซัมเมอร์ และความรู้สึกของเสรีภาพ นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนสุดของพวกเขา พวกเขามีแนวโน้มที่จะรวมตัวกันเงียบๆ สักพักก่อนที่พวกเขาบุกเข้าไปโวยวายเล่น และพูดคุยของพวกเขายังคงของห้องเรียน และครู หนังสือและการลงโทษ . บ๊อบบี้ มาร์ตินก็ยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยหินและเด็กคนอื่นๆตามแบบอย่างของพระองค์ การเลือก และ roundest smoothest หิน บ๊อบบี้ และ แฮร์รี่ โจนส์ และ ดิกกี้ เดอลากรัว -- ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ " dellacroy " ในที่สุดทำให้กองใหญ่ของหินในมุมใดมุมหนึ่งของจัตุรัส และชั่งใจกับการบุกของ เด็กคนอื่น ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดกับตัวเองมองผ่านไหล่ของเด็กชาย และเด็กเล็กมากรีดในฝุ่นหรือยึดติดกับมือของพี่ชายหรือพี่สาวน้องสาวเมื่อผู้ชายเริ่มที่จะรวบรวม สำรวจเด็กของตัวเอง การพูดของการปลูกและฝน , รถแทรกเตอร์และภาษี พวกเขายืนอยู่ด้วยกัน ห่างจากกองหินในมุมและมุขของพวกเขาเงียบและยิ้มมากกว่าหัวเราะ ผู้หญิงสวมชุดและเสื้อสีจางบ้านมาหลังจากโรงนาของพวกเขา พวกเขาทักทายซึ่งกันและกัน และแลกเปลี่ยนบิตนินทาพวกเขาไปร่วมกับสามี แล้วผู้หญิงที่ยืนโดยสามีของตนเริ่มเรียกให้เด็ก และเด็กมาอย่างไม่เต็มใจ ต้องเรียกสี่หรือห้าครั้ง บ๊อบบี้ มาร์ติน ducked ภายใต้แม่ของเขาคว้ามือและวิ่ง , หัวเราะ , กลับไปที่กองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และ บ๊อบบี้ มาได้อย่างรวดเร็วและเอาสถานที่ของเขาระหว่างพ่อและพี่ชายคนโตของเขาสลากกินแบ่ง ดำเนินการ ซึ่งเป็นชมรมเต้นสแควร์ , วัยรุ่น , ฮาโลวีนโปรแกรม - โดยคุณซัมเมอร์ ใครมีเวลาและพลังงานที่จะอุทิศเพื่อกิจกรรมของพลเมือง เขาเป็นรอบ เผชิญ ร่าเริงและเขาวิ่งธุรกิจถ่านหิน และคนถูกขอโทษสำหรับเขา เพราะเขามีภรรยาและลูกของเขาถูกด่าว่า เมื่อเค้ามาถึงจัตุรัส แบกกล่องไม้สีดำ มีบ่นของการสนทนาในหมู่ชาวบ้าน เขาโบกมือเรียก " . สายๆวันนี้ครับ " ครับ คุณเกรฟส์ , ตามเขา แบกสาม - แป้นขา และอุจจาระที่ถูกวางในศูนย์ของตารางและคุณซัมเมอร์เซ็ตกล่องสีดำลงบนมัน ชาวบ้านถอยห่างออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและอุจจาระ และเมื่อนายซัมเมอร์สกล่าวว่า " บางส่วนของพวกนายต้องการให้ฉันหน่อยได้มั้ย ? " มีลังเลก่อน 2 คน คุณมาร์ติน และลูกชายคนโตของเขา , แบ็กซ์เตอร์ มาเก็บกล่องไว้บนม้านั่งในขณะที่คุณซัมเมอร์ยุยงเอกสารภายในเครื่องเคราเดิมหวยได้หายไปนานแล้ว และกล่องดำตอนนี้ยืนอยู่บนแป้นได้ใส่ลงไปในการใช้ก่อนที่ชายชราวอร์เนอร์ มนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองเกิด คุณซัมเมอร์พูดบ่อยกับชาวบ้านเรื่องการทำกล่องใหม่ แต่ไม่มีใครชอบเลย แม้เป็นประเพณีที่ถูกแสดงโดยกล่องดำ มีเรื่องเล่าว่า กล่องของขวัญได้กับบางชิ้นของกล่องที่นำหน้ามัน หนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อผู้คนตั้งถิ่นฐานลงเพื่อให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกๆ ปี หลังการจับสลาก , คุณซัมเมอร์เริ่มพูดอีกครั้งเกี่ยวกับกล่องใหม่ แต่ทุกๆ ปี มีเนื้อหาอนุญาตให้จางหายไป โดยไม่ได้อะไรเลย การทำ กล่องสีดำที่เติบโตในแต่ละปี : เก่าๆ แล้ว ก็ ไม่มี มืดไปหมด แต่เดาะไม่ดีตามข้างหนึ่งเพื่อแสดงสีไม้เดิม และในบางสถานที่จางหรือเปรอะเปื้อนคุณมาร์ติน และลูกชายคนโตของเขา , แบ็กซ์เตอร์ ถือกล่องสีดำอย่างปลอดภัยบนแป้นจนกว่าคุณซัมเมอร์ได้กวนเอกสารอย่างละเอียดกับมือของเขา เพราะมากของพิธีกรรมได้รับการลืมหรือทิ้งคุณซัมเมอร์ได้ประสบผลสำเร็จในมีกระดาษใช้ชิปของไม้ที่ใช้สำหรับรุ่น เศษไม้ คุณซัมเมอร์ ได้แย้งว่า มีสิ่งที่ดี ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ตอนนี้ ประชากร คือ สามร้อยกว่า และมีแนวโน้มที่จะเติบโตต่อไป มันต้องใช้สิ่งที่จะพอดีกับได้อย่างง่ายดายลงในกล่องสีดำ คืนก่อนหวย คุณฤดูร้อนและคุณเกรฟส์ขึ้นโพยกระดาษและใส่ไว้ในกล่อง และจากนั้นไปที่ปลอดภัยของบริษัทถ่านหินคุณซัมเมอร์ ' และล็อคจนกว่าคุณซัมเมอร์ คือ