Six months later,John Duncan was li

Six months later,John Duncan was living in a small flat near the sea.He had lost his job,and had had to sell his expensive house.He couldn't afford th payments on it.
From a window in his flat,he could look at the sea.He sat and looked at the cold,grey sea for hours,everyday.
Christine would have her baby soon.He had thought lots of baby clothes to give her.His bedroom was full of baby clothes-little pink coats and trousers for a girl,blue ones for a boy.There were little soft toys too-teddy bears and small animals with blue,empty eyes.
But he hadnt' given any of these things to her,because she wouldn't talk to him.When he went to see her,she closed the door in his face;when he rang,she put the phone down;when he wrote,she sent the letters back unopened.
There were a lot of books and magazines in his bedroom,too.But he kept them under his bed.He read them sometimes at nigth,but he didnt like those them during the day.They were about babies,and the diseases that babies could get,befoer they were born.There were some terrible things in the books,terrible pictures.He ddint' like to think about them,but he couldn't stop.He thought about them all day,all the time.
Today,as he sat staring out of the window at the sea,he could ont stop his hands shaking.Every morning he rang the hospital,to ask if his daughter Christien MacDonald was there.He had rung this morning,and a nurse had said yes,Christine was there,and the baby was coming.That had been four hours ago.For two hours John hand sat by the telephone,afraid to ring the hospital again.Three times he had picked it up,and three times he had put it down again.
He picked it up again,and rang the number.Seven...five...eight...three...it was no good.He put the phone down again.He could not hear the news from the cold voice of a nurse over the telephone.He had to see the baby for himself.
He got up,put on his coat,and went downstairs.There was a cold wind outside,blowing from the sea.The sea and the sky were grey and miserable.He went into a shop and bought some flowers.He chose them carefully-bright red and yellow colours -and the shopkeeper put paper around them to keep them safe.John took them and walked quickly,nervously,along the windy road by the sea,towards the hospital.
It was raining out at sea.Already the rain was falling on the sandbanks where the seals used to live.Soon it would be falling on the town.John Duncan shivered,and turned his coatclooar up.Then,with his bright flowers in his hand,he walked on,into the winter wind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หกเดือน ดันแคนจอห์นถูกอาศัยอยู่ในแฟลตเล็ก ๆ ใกล้ทะเล เขาได้สูญเสียงานของเขา และเคยมีขายนะราคาแพง เขาไม่สามารถจ่ายชำระเงิน th บนจากหน้าต่างในแบนของเขา เขาสามารถมองทะเล เขานั่ง และมองทะเลเย็น สีเทา ชั่วโมงทุกวันคริจะมีเด็กของเธอเร็ว ๆ นี้ เขามีความคิดมากมายเสื้อผ้าเด็กให้เธอ ห้องนอนของเขาก็เต็มไป ด้วยเด็กน้อยเสื้อผ้าสีชมพูเสื้อและกางเกงสำหรับผู้หญิง คนสีฟ้าสำหรับเด็กผู้ชาย มีของเล่นมากเกินไปตุ๊กตาหมีน้อยและสัตว์ขนาดเล็ก มีตาสีฟ้า ว่างเปล่าแต่เขาไม่ได้ "ให้มีสิ่งเหล่านี้ เธอเนื่องจากเธอจะไม่คุยกับเขา เมื่อเขาไปเห็นเธอ เธอปิดประตูหน้าเขา เมื่อเขารัง เธอวางโทรศัพท์ลง เมื่อเขาเขียน เธอส่งจดหมายกลับไปยังมีหนังสือและนิตยสารในห้องนอนของเขา เกินไป แต่เขาเก็บไว้ใต้เตียง อ่านไปบางครั้งที่แหล่ง แต่ไม่ชอบที่พวกเขาในระหว่างวัน พวกเกี่ยวกับทารก และโรคที่เด็กแรกเกิดจนสามารถ รับ ก่อนที่จะเกิด มีสิ่งที่น่ากลัวในหนังสือ ภาพน่ากลัว เขา ddint' คนคิดว่า เกี่ยวกับพวกเขา แต่เขาไม่สามารถหยุด เขาคิดว่า เกี่ยวกับพวกเขาทุกวัน ทุกเวลาวันนี้ เป็นเขานั่งจ้องมองออกจากหน้าต่างที่ทะเล เขาสามารถหยุด ont มือสั่น ทุกเช้าเขารางโรงพยาบาล ถามถ้า แมคโดนัลด์ Christien ลูกสาวของเขานั่น เขามีรุ่งเช้านี้ พยาบาลได้กล่าวว่า ใช่ คริมี และทารกมาด้วย ที่ได้สี่ชั่วโมงที่ผ่านมา สองชั่วโมงจอห์นมือเสาร์โทรศัพท์ กลัวแหวนโรงพยาบาลอีกครั้ง ครั้งที่สามเขาได้รับมัน และครั้งที่สามเขาก็วางมันลงอีกครั้งเขารับมันอีกครั้ง และรางหมายเลข เจ็ด...ห้า... 8...สาม...ก็ไม่ดีขึ้น เขาวางโทรศัพท์อีกด้วย เขาไม่สามารถได้ยินข่าวจากเสียงเย็นของพยาบาลโทรศัพท์ เขาต้องดูเด็กสำหรับตัวเองเขามีค่า ใส่เสื้อของเขา และไปลงบันได มีลมเย็นนอก พัดจากทะเล ทะเลและท้องฟ้ามีสีเทา และต้องกลับ เขาเดินเข้าไปในร้าน และซื้อดอกไม้บาง เขาเลือกอย่างระมัดระวังแดงและเหลืองสี - และเจ้าของร้านที่ใส่กระดาษทั่วไปให้ จอห์นถ่าย และเดินอย่างรวดเร็ว คน ถนนวินดี้บายเดอะซี ต่อโรงพยาบาลมีฝนตกออกซี แล้วฝนก็ตกลงบน sandbanks ซึ่งสัญลักษณ์ที่ใช้อยู่ เร็ว ๆ นี้ ก็จะสามารถอยู่ในเมือง ดันแคนจอห์น shivered และเปิด coatclooar ของเขา แล้ว กับดอกไม้สดใสของเขาในมือของเขา เขาเดินบน เป็นลมหนาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หกเดือนต่อมาจอห์นดันแคนอาศัยอยู่ในแฟลตเล็ก ๆ ใกล้ sea.He ได้สูญเสียงานของเขาและได้มีการขาย house.He ราคาแพงของเขาไม่สามารถจ่ายชำระเงินชั้นบน.
จากหน้าต่างในแฟลตของเขาที่เขาสามารถทำได้ ดู sea.He นั่งและมองไปที่ความหนาวเย็นทะเลสีเทาชั่วโมงในชีวิตประจำวัน.
คริสตินจะมีลูกน้อยของเธอ soon.He มีความคิดจำนวนมากเสื้อผ้าเด็กที่จะให้ห้องนอน her.His ก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้าทารกน้อยเสื้อสีชมพูและ กางเกงขายาวสำหรับสาวคนสีฟ้าสำหรับ boy.There เป็นของเล่นนุ่มหมีน้อยเกินไปตุ๊กตาและสัตว์ขนาดเล็กที่มีสีฟ้า, ตาเปล่า.
แต่เขา hadnt 'ใดก็ตามสิ่งเหล่านี้ให้กับเธอเพราะเธอจะไม่พูดคุยกับเขา เมื่อเขาไปดูเธอปิดประตูในใบหน้าของเขาเมื่อเขาดังขึ้นเธอวางโทรศัพท์ลงเมื่อเขาเขียนเธอส่งจดหมายเปิดกลับ.
มีจำนวนมากของหนังสือและนิตยสารในห้องนอนของเขามีมากเกินไป แต่เขาเก็บไว้ภายใต้ bed.He เขาอ่านบางครั้งที่ nigth แต่เขาไม่ได้เช่นเดียวกับที่พวกเขาในช่วง day.They มีประมาณทารกและโรคว่าทารกจะได้รับการ befoer พวกเขา born.There บางสิ่งที่น่ากลัวใน หนังสือ pictures.He สาหัส ddint 'ชอบที่จะคิดเกี่ยวกับพวกเขา แต่เขาไม่สามารถ stop.He คิดเกี่ยวกับพวกเขาทุกวันตลอดเวลา.
วันนี้ขณะที่เขานั่งจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างในทะเลที่เขา ONT สามารถหยุด เช้ามือของเขา shaking.Every เขารังโรงพยาบาลที่จะถามว่าลูกสาวของเขาเป็นคริสเตียน MacDonald there.He ได้รุ่งเช้าวันนี้และพยาบาลได้กล่าวว่าใช่คริสตินอยู่ที่นั่นและทารกที่ถูก coming.That ได้รับสี่ชั่วโมงที่ผ่านมา การกีฬาสองชั่วโมงมือจอห์นนั่งทางโทรศัพท์กลัวแหวนโรงพยาบาลครั้ง again.Three ที่เขาหยิบมันขึ้นมาและสามครั้งที่เขาได้วางมันลงอีกครั้ง.
เขาหยิบมันขึ้นมาอีกครั้งและรัง number.Seven ว .. .five ... แปด ... สาม ... มันก็ไม่ good.He วางโทรศัพท์ลง again.He ไม่ได้ยินข่าวจากเสียงเย็นของพยาบาลมากกว่า telephone.He ได้ที่จะเห็นลูกน้อยให้กับตัวเอง .
เขาลุกขึ้นวางบนเสื้อของเขาและเดิน downstairs.There เป็นลมนอกเย็นพัดมาจากทะเล sea.The และท้องฟ้าเป็นสีเทาและ miserable.He เดินเข้าไปในร้านและซื้อ flowers.He บางส่วนเลือกที่พวกเขาอย่างระมัดระวัง -bright สีแดงและสีเหลืองและอื่นเจ้าของร้านใส่กระดาษรอบตัวพวกเขาเพื่อให้พวกเขา safe.John เอาพวกเขาและเดินได้อย่างรวดเร็วอย่างหงุดหงิดไปตามถนนที่มีลมแรงริมทะเลที่มีต่อโรงพยาบาล.
ฝนกำลังตกออกที่ sea.Already ฝน กำลังตกอยู่บนสันทรายที่ซีลที่ใช้ในการ live.Soon มันจะตกลงมาบน town.John ดันแคนสั่นและหัน coatclooar up.Then ของเขาด้วยดอกไม้ที่สดใสของเขาอยู่ในมือของเขาเขาเดินลงไปในลมหนาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หกเดือนต่อมา จอห์นดันแคน อาศัยอยู่ในแฟลตเล็กๆ ใกล้ทะเล เขาได้สูญเสียงานของเขา และต้องขายบ้านราคาแพงของเขา เขาไม่สามารถชำระเงิน th มัน .
จากหน้าต่างห้องของเขา เขาอาจจะมองไปที่ทะเล เขานั่งมองเย็น , สีเทา ทะเลสำหรับชั่วโมงทุกวัน จะได้ลูก
คริสทีนในเร็วๆ นี้ เขามีความคิดมากมายของเสื้อผ้าลูกให้เธอห้องนอนของเขาเต็มไปด้วยเสื้อผ้าเด็กเล็ก สีชมพู เสื้อและกางเกงสำหรับผู้หญิง สีฟ้าสำหรับเด็กผู้ชาย มีตุ๊กตาหมีของเล่นนุ่มน้อยเกินไปและสัตว์ขนาดเล็กที่มีสีฟ้า ดวงตาว่างเปล่า .
แต่เขายังไม่ทัน ' ให้สิ่งเหล่านี้กับเธอ เพราะ เธอไม่อยากคุยกับเขา ตอนที่เขาไป เห็นเธอ เธอปิดประตูใส่หน้าเขา เมื่อเขาโทรมา เธอวางโทรศัพท์ลง เมื่อเขาเขียนเธอส่งจดหมายกลับไปยัง .
มีมากของหนังสือและนิตยสารในห้องนอนของเขา too.but เขาเก็บไว้ใต้เตียงของเขา เขาอ่านมันในบางครั้งที่ nigth แต่เขาไม่ได้ชอบคนที่พวกเขาในระหว่างวัน พวกเขา เกี่ยวกับเด็ก และโรคที่ทารกจะได้รับ befoer มีเกิด มี มีบางสิ่งที่น่ากลัวในหนังสือภาพที่น่ากลัว เขา ddint ' ชอบคิดเกี่ยวกับพวกเขา