Killing animals and eating meat hav

Killing animals and eating meat have been significant components of human evolution that had a synergistic relationship with other key attributes that have made us human, with larger brains, smaller guts, bipedalism and language. Larger brains benefited from consuming high-quality proteins in meat-containing diets, and, in turn, hunting and killing of large animals, butchering of carcasses and sharing of meat have inevitably contributed to the evolution of human intelligence in general and to the development of language and of capacities for planning, cooperation and socializing in particular. Even if the trade-off between smaller guts and larger brains has not been as strong as is claimed by the expensive-tissue hypothesis, there is no doubt that the human digestive tract has clearly evolved for omnivory, not for purely plant-based diets. And the role of scavenging, and later hunting, in the evolution of bipedalism and the mastery of endurance running cannot be underestimated, and neither can the impact of planned, coordinated hunting on non-verbal communication and the evolution of language.

Homo sapiens is thus a perfect example of an omnivorous species with a high degree of natural preferences for meat consumption, and only later environmental constraints (need to support relatively high densities of population by progressively more intensive versions of sedentary cropping) accompanied by cultural adaptations (meat-eating restrictions and taboos, usually embedded in religious commandments) have turned meat into a relatively rare foodstuff for majorities of populations (but not for their rulers) in traditional agricultural societies. Return to more frequent meat eating has been a key component of a worldwide dietary transition that began in Europe and North America with accelerating industrialization and urbanization during the latter half of the 19th century. In affluent economies, this transition was accomplished during the post-WW II decades, at a time when it began to unfold, often very rapidly, in modernizing countries of Asia and Latin America.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฆ่าสัตว์ และกินเนื้อสัตว์มีส่วนประกอบสำคัญของวิวัฒนาการของมนุษย์ที่มีความสัมพันธ์พลังที่ มีคุณสมบัติที่สำคัญอื่น ๆ ที่ได้ทำให้เรามนุษย์ ใหญ่สมอง เล็กกล้า bipedalism และภาษา สมองใหญ่รับประโยชน์จากการบริโภคโปรตีนคุณภาพสูงในที่ประกอบด้วยเนื้ออาหาร และ กลับ การล่าสัตว์และฆ่าสัตว์ใหญ่ butchering ของซาก และอายุของเนื้อได้ย่อมส่วนการวิวัฒนาการของสติปัญญามนุษย์โดยทั่วไป และ การพัฒนาภาษา และ การผลิต การวาง แผน ความร่วมมือสวย ๆ โดยเฉพาะ แม้ trade-off ระหว่างกึ๋นเล็กสมองใหญ่ยังไม่แข็งแรงเป็นอ้างสมมติฐานแพงเนื้อเยื่อ มีข้อสงสัยที่ทางเดินอาหารมนุษย์ที่มีพัฒนาอย่างชัดเจนสำหรับ omnivory การหมดจดจากพืชอาหารไม่ ไม่สามารถ underestimated บทบาทของ scavenging และการล่าสัตว์ในภายหลัง วิวัฒนาการของ bipedalism และเป็นครูของความอดทนในการทำงาน และไม่สามารถวิวัฒนาการของภาษาและผลกระทบของการวางแผน ประสานงานล่าสัตว์บนไม่ใช่คำพูดสื่อสารSapiens กะเทยจึงเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์พันธุ์เป็น omnivorous กับระดับสูงของลักษณะธรรมชาติสำหรับปริมาณเนื้อสัตว์ และข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อมในภายหลังเท่านั้น (จำเป็นต้องสนับสนุนค่อนข้างสูงความหนาแน่นของประชากร โดยความก้าวหน้ามากขึ้นเร่งรัดรุ่นครอบแย่ ๆ) พร้อม ด้วยวัฒนธรรมท้อง (กินเนื้อข้อจำกัดและ taboos มักจะฝังอยู่ในบัญญัติศาสนา) ได้เปิดเนื้อในอาหารค่อนข้างยาก สำหรับ majorities ของประชากร (แต่ไม่ใช่ สำหรับผู้ปกครองของพวกเขา) ในสังคมเกษตรแบบดั้งเดิม กลับไปกินบ่อยกว่าเนื้อมีส่วนประกอบสำคัญของการเปลี่ยนแปลงอาหารทั่วโลกที่เริ่ม ด้วยการเร่งทวีความรุนแรงมากและเป็นช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 ในยุโรปและอเมริกาเหนือ ในแต่ละประเทศ เปลี่ยนนี้ได้สำเร็จระหว่างไปรษณีย์ WW II ทศวรรษที่ผ่านมา ครั้งเมื่อมันเริ่มที่จะแฉ มักมากอย่างรวดเร็ว ในการปรับประเทศเอเชียและละติน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การฆ่าสัตว์และกินเนื้อสัตว์ได้รับชิ้นส่วนที่สำคัญของวิวัฒนาการของมนุษย์ที่มีความสัมพันธ์กันอย่างลงตัวกับคุณลักษณะที่สำคัญอื่น ๆ ที่ได้ทำให้เราเป็นมนุษย์มีสมองขนาดใหญ่กล้าขนาดเล็ก bipedalism และภาษา สมองขนาดใหญ่ได้รับประโยชน์จากการบริโภคโปรตีนที่มีคุณภาพสูงในอาหารเนื้อสัตว์ที่มีและในทางกลับกันการล่าสัตว์และการฆ่าสัตว์ขนาดใหญ่แล่เนื้อของซากและการแบ่งปันของเนื้อมีส่วนร่วมอย่างหลีกเลี่ยงไม่วิวัฒนาการของหน่วยสืบราชการลับของมนุษย์โดยทั่วไปและการพัฒนาของ ภาษาและความสามารถในการวางแผนความร่วมมือและสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แม้ว่าการออกระหว่างความกล้าที่มีขนาดเล็กและสมองขนาดใหญ่ยังไม่ได้รับเป็นที่แข็งแกร่งเป็นโดยอ้างว่าสมมติฐานราคาแพงเนื้อเยื่อมีข้อสงสัยว่าระบบทางเดินอาหารของมนุษย์มีการพัฒนาอย่างเห็นได้ชัดสำหรับ omnivory ไม่ได้สำหรับหมดจดอาหารจากพืชที่ไม่มี และบทบาทของการขับและการล่าสัตว์ต่อมาในการวิวัฒนาการของ bipedalism และการเรียนรู้ของความอดทนในการทำงานที่ไม่สามารถมองข้ามและไม่สามารถผลกระทบของการวางแผนการล่าสัตว์การประสานงานการสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูดและวิวัฒนาการของภาษา. มนุษย์ปัจจุบันจึงเป็น ตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของสายพันธุ์ที่กินไม่เลือกที่มีระดับสูงของการตั้งค่าธรรมชาติสำหรับการบริโภคเนื้อสัตว์และมีเพียงข้อ จำกัด ด้านสิ่งแวดล้อมภายหลัง (ต้องการที่จะสนับสนุนความหนาแน่นค่อนข้างสูงของประชากรโดยเวอร์ชั่นที่มีความก้าวหน้าอย่างเข้มข้นมากขึ้นของการปลูกพืชอยู่ประจำ) พร้อมกับการปรับตัวทางวัฒนธรรม (ข้อ จำกัด กินเนื้อ และข้อห้ามที่ฝังอยู่มักจะอยู่ในบัญญัติศาสนา) ได้เปิดเนื้อสัตว์เป็นอาหารค่อนข้างหายากสำหรับส่วนใหญ่ของประชากร (แต่ไม่ได้สำหรับผู้ปกครองของพวกเขา) ในสังคมเกษตรกรรมแบบดั้งเดิม กลับไปที่เนื้อบ่อยมากขึ้นการรับประทานอาหารที่ได้รับเป็นองค์ประกอบสำคัญของการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหารทั่วโลกที่เริ่มขึ้นในยุโรปและอเมริกาเหนือที่มีการเร่งการขยายตัวของเมืองและอุตสาหกรรมในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 ในประเทศที่ร่ำรวย, การเปลี่ยนแปลงนี้ก็ประสบความสำเร็จในช่วงหลัง WW II ทศวรรษที่ผ่านมาในช่วงเวลาที่มันเริ่มที่จะแฉมักจะมากขึ้นอย่างรวดเร็วในความทันสมัยของประเทศเอเชียและละตินอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การฆ่าสัตว์และกินเนื้อได้พบชิ้นส่วนของมนุษย์ที่มีความสัมพันธ์กับคุณลักษณะอื่น ๆที่สำคัญ ที่ทำให้เราเป็นมนุษย์มีมันสมองขนาดใหญ่ที่มีกึ๋น bipedalism และภาษา สมองขนาดใหญ่ได้รับประโยชน์จากการบริโภคเนื้อสัตว์ที่มีโปรตีนคุณภาพสูงในอาหาร และ จะล่าและฆ่าสัตว์ใหญ่การสังหารโหดของซากและการแบ่งปันเนื้อสัตว์ย่อมสนับสนุนการวิวัฒนาการของปัญญามนุษย์ทั่วไป และการพัฒนาของภาษาและความสามารถในการวางแผน ความร่วมมือ และการเข้าสังคมโดยเฉพาะ แม้ว่าการ trade-off ระหว่างไส้เล็กและสมองขนาดใหญ่ยังไม่แข็งแรงเท่าโดยอ้างว่าสมมติฐานเนื้อเยื่อที่แพงที่สุดมีข้อสงสัยว่าระบบทางเดินอาหารของมนุษย์อย่างชัดเจนมีการพัฒนาเพื่อ omnivory ไม่หมดจดจากพืชอาหาร และบทบาทของการ , และต่อมาล่าสัตว์ในวิวัฒนาการของ bipedalism และต้นแบบของความอดทนวิ่งไม่สามารถ underestimated , และไม่กระทบแผนงาน ประสานงานล่าในการสื่อสารไม่ใช้วาจาและวิวัฒนาการของภาษา

โฮโมเซเปี้ยน จึงเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์ของชนิดที่กินทั้งพืชและสัตว์ที่มีระดับสูงของการตั้งค่าธรรมชาติเพื่อการบริโภคเนื้อสัตว์ เท่านั้นและต่อมาสิ่งแวดล้อมจำกัด ( ต้องสนับสนุนความหนาแน่นค่อนข้างสูงของประชากร โดยทุกทีเข้มข้นมากขึ้นของรุ่นกลุ่มพืช ) มีการปรับตัวทางวัฒนธรรม ( ข้อจำกัดและข้อห้ามกินเนื้อ ,ฝังตัวมักจะอยู่ในบัญญัติศาสนา ) เปลี่ยนเนื้อเป็นอาหารที่ค่อนข้างหายากสำหรับส่วนมากของประชากร ( แต่ไม่ใช่สำหรับผู้ปกครองของพวกเขา ) ในสังคมเกษตรแบบดั้งเดิมกลับไปกินเนื้อ บ่อยมาก เป็นส่วนประกอบสำคัญของอาหารเปลี่ยนแปลงทั่วโลกที่เริ่มขึ้นในยุโรปและอเมริกาเหนือ พร้อมเร่งอุตสาหกรรมและเศรษฐกิจในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 ในประเทศที่ร่ำรวย การเปลี่ยนแปลงนี้ได้ ในช่วงหลัง WW II ทศวรรษ ในเวลาเมื่อมันเริ่มที่จะแฉบ่อยมากอย่างรวดเร็วทันสมัยของประเทศในเอเชียและละตินอเมริกา .