The Sentinel is a story about the l

The Sentinel is a story about the loneliness of existence. It is set on the moon in 1996, let’s say 2096. An astronaut geologist on an exploration team is exploring a huge barren tract of the moon. Daylight lasts for a week. The team are exploring a wasteland. The explorers’ days are dictated by routine, at the end of every 16 hours, they retire for eight hours, wake, cook breakfast. One day, the geologist spots the sunlight glinting off something in the distant mountains. It’s not uncommon for the sun to glint off a rock face there, but the geologist wishes to investigate, despite the fact that everyone thinks he is wasting his time and that he will be the laughing stock of the mission.

He convinces the team to go though, and having climbed the mountain, he finds at its top, a shining pyramid twice the height of a man.

The pyramid is returned to Earth. It takes twenty more years to take it apart and reach the machine within the walls. The geologist realises they have taken apart a beacon placed by another intelligent civilization that had been left on the hope that life would form on Earth. Now that the beacon has been moved, its signal will have been sent to whatever was detecting it. As the geologist concludes, ‘we have set off the fire-alarm, and have nothing to do but to wait.’

Clarke explores the vastness of the universe and correlates it to the loneliness we have as an intelligent species. The loneliness of the aliens, whoever or whatever they are, is also felt. The civilization that has scattered thousands of the pyramid sentinels near every planet that could support life around the galaxy.

This story was expanded to become the basis for Stanley Kubrick’s 2001: Space Odyssey, but I have seen Space Odyssey and though that was a great film, I wouldn’t want to compare or contrast it with this story. They are entirely different. The Sentinel should be read as it is, but I can see how it gripped the imagination of that great film maker, as it is bound to impress anyone who reads it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซนทิเนลเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความเหงาของการดำรงอยู่ ตั้งอยู่บนดวงจันทร์ในปี 1996 มาพูด 2096 นักธรณีวิทยาที่นักบินอวกาศที่ทีมสำรวจจะสำรวจทางเดินแห้งแล้งขนาดใหญ่ของดวงจันทร์ เวลาตามฤดูกาลสัปดาห์ ทีมงานมีการสำรวจความสูญเปล่า วันของนักสำรวจจะตามคำบอก โดยประจำ ที่สุดของทุกชั่วโมงที่ 16 เกษียณสำหรับแปดชั่วโมง ปลุก อาหารเช้า วันหนึ่ง นักธรณีวิทยาที่จุดแสง glinting ปิดในภูเขาห่างไกล ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับดวงอาทิตย์ glint ปิดหน้าหินมี แต่นักธรณีวิทยาที่มีความประสงค์จะตรวจสอบ ที่ทุกคนคิดว่า เขาจะเสียเวลาของเขา และว่าเขาจะมีหุ้นสังกัจจายน์ของภารกิจเขา convinces ทีมไปแต่ และมีปีนขึ้นภูเขา เขาพบที่ด้านบน การส่องแสงปิรามิดสองความสูงของคนพีระมิดถูกส่งกลับไปที่โลก จะใช้เวลามากกว่ายี่สิบปี เพื่อเอามันออกจากเครื่องภายในผนัง ในราคาที่นักธรณีวิทยาจะมีถ่ายกันสัญญาณวางอารยธรรมอัจฉริยะอีกที่แล้วเหลืออยู่หวังว่าชีวิตจะฟอร์มบนโลก หลังจากที่มีการย้ายสัญญาณ สัญญาณที่จะถูกส่งไปหากถูกตรวจพบ เป็นนักธรณีวิทยาที่สรุป 'เราได้ตั้งปิดสัญญาณเตือนไฟไหม้ และไม่มีอะไรทำ แต่รอ'คลาร์กสำรวจความกว้างใหญ่ไพศาลของจักรวาล และคู่กับความเหงาที่เราต้องเป็นสายพันธุ์ฉลาด ความเหงาของคนต่างด้าว บุคคลหรือสิ่งที่พวกเขาจะ จะยังรู้สึก อารยธรรมที่มีกระจายของพีระมิด sentinels ใกล้ดาวทุกดวงที่รับชีวิตทั่วจักรวาลขยายเรื่องนี้จะเป็น พื้นฐานสำหรับ Stanley Kubrick 2001: Odyssey พื้นที่ แต่ฉันได้เห็นจักรวาล และว่าที่ฟิล์มดี ไม่ต้องการเปรียบเทียบ หรือเปรียบต่างกับเรื่องนี้ พวกเขาจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ควรอ่านเซนทิเนลเป็น แต่ฉันสามารถดูวิธีได้พิพากษาจินตนาการของเครื่องที่ดีฟิล์ม มันถูกผูกไว้ประทับใจคนอ่านมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยามเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความเหงาของการดำรงอยู่ มันตั้งอยู่บนดวงจันทร์ในปี 1996 สมมติว่า 2096. ธรณีวิทยานักบินอวกาศในทีมสำรวจจะสำรวจทางเดินหมันใหญ่ของดวงจันทร์ แสงแดดเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ทีมที่มีการสำรวจความสูญเปล่า วันที่สำรวจจะถูกกำหนดโดยกิจวัตรประจำวันในตอนท้ายของทุก 16 ชั่วโมงพวกเขาออกแปดชั่วโมงปลุกปรุงอาหารเช้า วันหนึ่งนักธรณีวิทยาจุดแสงแดดแววปิดบางสิ่งบางอย่างในภูเขาที่ห่างไกล มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับดวงอาทิตย์แววปิดหน้าหินมี แต่นักธรณีวิทยามีความประสงค์ที่จะตรวจสอบแม้จะมีความจริงที่ว่าทุกคนคิดว่าเขาจะมาเสียเวลาของเขาและบอกว่าเขาจะหัวเราะหุ้นของภารกิจ. เขาปลอบทีมที่จะไป แม้ว่าและได้ปีนขึ้นไปบนภูเขาเขาก็พบว่าที่ด้านบนของปิรามิดที่ส่องแสงสูงเป็นสองเท่าของชายคนหนึ่ง. พีระมิดจะถูกส่งกลับไปยังโลก มันต้องใช้เวลายี่สิบปีขึ้นไปที่จะเอามันออกจากกันและการเข้าถึงเครื่องภายในกำแพง นักธรณีวิทยาตระหนักว่าพวกเขาได้นำออกจากกันสัญญาณวางอารยธรรมอัจฉริยะอื่นที่ถูกทิ้งไว้ในความหวังว่าชีวิตจะเป็นบนโลก ตอนนี้สัญญาณได้ถูกย้ายสัญญาณของมันจะได้รับการส่งต่อสิ่งที่ได้รับการตรวจสอบมัน ในฐานะที่เป็นนักธรณีวิทยาสรุป 'เราได้ตั้งปิดไฟสัญญาณเตือนและไม่มีอะไรที่จะทำ แต่ต้องรอ. คล๊าร์คสำรวจความกว้างใหญ่ของจักรวาลและเชื่อมโยงไปยังความเหงาที่เรามีในฐานะที่เป็นสายพันธุ์ที่มีความคิดสร้างสรรค์ ความเหงาของคนต่างด้าวผู้ใดหรือสิ่งที่พวกเขาจะเป็นยังรู้สึก . อารยธรรมที่มีการกระจายพันของยามรักษาการณ์ปิรามิดที่อยู่ใกล้ดาวเคราะห์ที่สามารถสนับสนุนการใช้ชีวิตรอบดาราจักรทุกเรื่องนี้ได้มีการขยายที่จะกลายเป็นพื้นฐานสำหรับการสแตนลีย์คูบริกของปี 2001: โอดิสซีพื้นที่ แต่ฉันได้เห็น Space Odyssey และคิดว่าเป็นหนังที่ดี ผมไม่ต้องการที่จะเปรียบเทียบหรือความคมชัดกับเรื่องนี้ พวกเขามีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ยามควรจะอ่านมันเป็น แต่ฉันสามารถดูวิธีการจับจินตนาการของผู้สร้างภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมในขณะที่มันถูกผูกไว้เพื่อสร้างความประทับใจให้ทุกคนที่อ่านมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซนตินัลคือเรื่องราวเกี่ยวกับความเหงาของการดำรงอยู่ มันตั้งอยู่บนดวงจันทร์ในปี 1996 สมมติ 2 , 096 . เป็นนักธรณีวิทยานักบินอวกาศบนทีมสำรวจจะสำรวจทางเดินแห้งแล้งขนาดใหญ่ของดวงจันทร์ เวลากลางวันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ทีมสำรวจที่นี่ นักที่ " วัน dictated โดยตามปกติ ในตอนท้ายของทุกๆ 16 ชั่วโมง พวกเขาออกสำหรับแปดชั่วโมง ตื่นทำอาหารเช้า วันหนึ่ง นักธรณีวิทยาจุดแสงแววบางอย่างในภูเขาที่ห่างไกล มันไม่แปลกสำหรับดวงอาทิตย์จะส่องแสงวูบวาบออกจากหน้าหิน แต่นักธรณีวิทยาต้องการตรวจสอบ ทั้งๆ ที่ทุกคนคิดว่าเขาจะเสียเวลาของเขาและว่าเขาจะขำของภารกิจเขาทำให้ทีมไปถึงและมีการปีนภูเขา เขาค้นหาที่ด้านบนของปิรามิดที่ส่องแสงสองความสูงของผู้ชายพีระมิดจะถูกส่งกลับไปยังโลก มันใช้เวลามากกว่ายี่สิบปีเพื่อแยกชิ้นส่วนและเข้าถึงเครื่องภายในผนัง นักธรณีวิทยาตระหนักว่าพวกเขาได้ถ่ายกัน เป็นสัญญาณที่วางไว้อีกฉลาดอารยธรรมที่ถูกทิ้งไว้บนความหวังว่าชีวิตจะฟอร์มบนโลก ตอนนี้ทุกอย่างถูกย้าย , สัญญาณจะถูกส่งไปที่ถูกตรวจจับได้ เป็นนักธรณีวิทยา สรุป เราต้องตั้งปิดสัญญาณเตือนไฟไหม้ และไม่มีอะไรที่จะทำ แต่ต้องรอ’คลาร์กสำรวจความกว้างใหญ่ของจักรวาล และมีความสัมพันธ์กับความเหงาที่เราต้องเป็นสายพันธุ์ที่ฉลาด ความเหงาของคนต่างด้าวผู้ใดหรืออะไรก็ช่าง ก็ยังรู้สึก อารยธรรมที่มีกระจัดกระจายหลายพันของพีระมิดยามใกล้ทุกดาวที่สามารถรองรับชีวิตรอบดาราจักรเรื่องราวนี้ถูกขยายกลายเป็นพื้นฐานของสแตนลีย์ คูบริกคือ 2001 : Odyssey อวกาศ แต่ฉันได้เห็นอวกาศ Odyssey และแม้ว่านั่นเป็นหนังที่ยอดเยี่ยม ผมไม่อยากเปรียบเทียบและความคมชัดให้กับเรื่องราวนี้ พวกเขาจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ยามที่ควรจะอ่านมัน แต่ฉันสามารถดูวิธีการจับจินตนาการของผู้ผลิตภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ มันถูกผูกไว้เพื่อให้ประทับใจทุกคนที่อ่านมัน