Lines 1–4The speaker begins by noti

Lines 1–4
The speaker begins by noting the season and the general weather. It is May, when flowers are just beginning to bloom; an off-shore breeze has inspired him (and, noting the plural use of "solitudes," possibly a companion) to take a walk. He then describes coming upon the rhodora and its immediate surroundings, which seem to indicate that the plant is alone in an otherwise none too thrilling spot: it is a damp nook or corner; the brook is not babbling happily, but sluggishly. He even uses the word "desert," which seems oddly misplaced for this part of the world, especially given the description of the nook. However, the New England spring comes notoriously late, following several months of very muddy conditions, so perhaps it is the desert of mud—with no other blooms in sight—that Emerson is referring to. As line 3 reveals, the rhodora is a shrub that blooms before its leaves appear, meaning that the petals stand out in stark relief.

Lines 5–6
With the alliterative "P's" in line 5, Emerson uses the most musical line in the poem to describe the flower itself. Notice, though, that the petals have fallen into a pool of black water, which might mean that it is really more of a stagnant puddle, an image that is consistent with the sluggish brook of line 4. Perhaps the speaker was particularly struck by the purple blooms because they were in such an otherwise unattractive water, just as the water brought a special beauty to the otherwise simple petals.

Lines 7–8
Emerson continues to add colors, as "red-bird" joins the purple petals and black water. The bird's plumes will be outdone, says the speaker, by the flower's color. He also uses the word "court," which hints at the fertility of spring.

Lines 9–10
As the second half of the poem starts, the speaker shifts and addresses the flower, rather than the companion whose question inspired the poem. He even uses an exclamation point to add a celebratory verve to the line. The rest of this couplet, and the two lines that follow, have an implication of Emerson's impatience with those who would elevate Man above Nature. Readers might even hear a certain sarcasm for the so-called sages who fail to appreciate the flower's charm or beauty, as well as the majesty of the earth and sky.

Lines 11–12
The use of the affectionate term "dear" personalizes the flower even more. The speaker also cleverly plays off those who would ask, and have asked, "what's the purpose of this flower?" by pointedly remarking that the purpose of one's eyes is to appreciate beauty for its own sake, without asking the flower to justify its existence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บรรทัดที่ 1-4ผู้เริ่มต้น โดยสังเกตฤดูกาลและสภาพอากาศทั่วไป เป็นพฤษภาคม เมื่อดอกไม้กำลังเพิ่งเริ่มบาน ลมนอกชายฝั่งเป็นแรงบันดาลใจเขา (และ สังเกต "solitudes สหายอาจใช้รูปพหูพจน์) จะเดิน เขาแล้วอธิบายมา rhodora และสภาพทันทีแวดล้อม ซึ่งดูเหมือนจะบ่งชี้ว่า โรงงานเดียวในการอื่นใด ที่ไม่มีจุดที่น่าตื่นเต้นเกินไป: นู๊คชื้นหรือมุม ไม่มีการ babbling ลำธารอย่างมีความสุข แต่ข้อ เขาจะใช้คำว่า "ทะเลทราย ซึ่งดูเหมือนว่าน่าเราในส่วนนี้ของโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้คำอธิบายนู๊ค อย่างไรก็ตาม สปริงนิวอิงแลนด์มาฉาวปลาย ต่อเดือนหลายเงื่อนไขโคลนมาก บางทีมันเป็นทะเลทรายโคลน — บลูมส์อื่น ๆ ไม่เห็นด้วย — ที่อีเมอร์สันได้อ้างอิงถึง บรรทัด 3 เผย rhodora เป็นพุ่มไม้ที่บลูมส์ก่อนใบปรากฏ หมายความ ว่า กลีบที่โดดเด่นในการบรรเทาทุกข์สิ้นเชิงบรรทัดที่ 5-6กับ alliterative "P เป็น" ในบรรทัดที่ 5 อีเมอร์สันใช้ดนตรีสุดบรรทัดในกลอนอธิบายดอกไม้เอง สังเกต แม้ว่า ว่า กลีบดอกได้ลดลงในสระน้ำดำ ซึ่งอาจหมายถึง ว่า มันเป็นจริง ๆ หลายบ่อศิลปิน ภาพที่สอดคล้องกับลำธารที่ซบเซาของสาย 4 บางทีผู้โดยเฉพาะหลง โดยบลูมส์สีม่วงเนื่องจากพวกเขาในดังกล่าวเป็นอย่างอื่นว่าขี้เหร่น้ำ เหมือนน้ำนำเที่ยวพิเศษกลีบอย่างอื่นบรรทัดที่ 7-8อีเมอร์สันยังคงเพิ่มสี เป็น "นกแดง" รวมกลีบสีม่วงและดำน้ำ จะถูก outdone เบิ้ลพลูมของนก กล่าวว่า ลำโพง ตามสีของดอกไม้ นอกจากนี้เขายังใช้คำว่า "ศาล คำแนะนำที่ความอุดมสมบูรณ์ของฤดูใบไม้ผลิบรรทัดที่ 9-10เริ่มครึ่งหลังของกลอน ลำโพงที่เลื่อน และอยู่ดอกไม้ มากกว่าเพื่อนที่คำถามที่มีแรงบันดาลใจจากกลอน เขาได้ใช้อัศเจรีย์เพิ่มเวิร์ฟ celebratory กับบรรทัด ส่วนเหลือของ couplet นี้ และบรรทัดสองที่ทำตาม เป็นปริยายของอีเมอร์สันหงุดหงิดกับคนที่จะยกระดับพันธมิตรคนเหนือธรรมชาติได้ ผู้อ่านอาจได้ยินประชดบางสำหรับลอินเตอร์เรียกที่ไม่ได้ชื่นชมเสน่ห์ของดอกไม้ หรือความสวยงาม เป็นพระของแผ่นดินและท้องฟ้าบรรทัดที่ 11-12ใช้คำสุภาพ "รัก" เป็นส่วนตัวดอกไม้มากยิ่งขึ้น ผู้เล่นยังคำนึงออกจากผู้ ที่จะถาม ถาม "อะไรคือวัตถุประสงค์ของดอกไม้นี้ โดย pointedly remarking ว่า ชื่นชมความงามในตัวเองสาเก โดยไม่ต้องถามดอกไม้การดำรงอยู่ของวัตถุประสงค์ของตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1-4
สายลำโพงเริ่มต้นด้วยการสังเกตฤดูกาลและสภาพอากาศทั่วไป มันเป็นเดือนพฤษภาคมเมื่อดอกที่เพิ่งเริ่มบาน; ลมนอกชายฝั่งมีแรงบันดาลใจให้เขา (และสังเกตการใช้พหูพจน์ของ "Solitudes" อาจจะเป็นสหาย) เพื่อใช้เวลาเดิน จากนั้นเขาก็อธิบายมาเมื่อ rhodora และสภาพแวดล้อมของมันทันทีซึ่งชี้ให้เห็นว่าพืชเป็นคนเดียวในจุดที่ไม่มีใครอื่นที่น่าตื่นเต้นมากเกินไป: มันเป็นซอกชื้นหรือมุม; ลำธารจะไม่พูดพล่ามอย่างมีความสุข แต่อืด เขายังใช้คำว่า "ทะเลทราย" ซึ่งดูเหมือนว่าถูกใส่ผิดที่ผิดปกติเป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งรายละเอียดของซอกที่ แต่ฤดูใบไม้ผลินิวอิงแลนด์มาฉาวโฉ่ปลายต่อไปหลายเดือนของสภาพโคลนมากดังนั้นบางทีมันอาจจะเป็นทะเลทรายโคลนไม่มีบุปผาอื่น ๆ ในสายตาที่เมอร์สันจะหมายถึง 3 ในฐานะที่เป็นสายการเผย rhodora เป็นไม้พุ่มที่บุปผาใบของมันก่อนที่จะปรากฏความหมายว่ากลีบโดดเด่นในการบรรเทาสิ้นเชิง. สาย 5-6 ด้วยพยัญชนะ "พี" ในบรรทัดที่ 5 เมอร์สันใช้สายดนตรีมากที่สุดในบทกวี เพื่ออธิบายดอกไม้ของตัวเอง แจ้งให้ทราบว่าที่กลีบได้ลดลงลงไปในสระน้ำสีดำซึ่งอาจหมายถึงว่ามันเป็นจริงมากขึ้นของบ่อนิ่งของภาพที่สอดคล้องกับลำธารที่ซบเซาของสาย 4. บางทีลำโพงถูกกระแทกโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ บุปผาสีม่วงเพราะพวกเขาอยู่ในน้ำดังกล่าวไม่น่าสนใจอย่างอื่นเช่นเดียวกับน้ำที่นำความงามเป็นพิเศษกับกลีบที่เรียบง่ายเป็นอย่างอื่น. สาย 7-8 เมอร์สันยังคงเพิ่มสีขณะที่ "สีแดงนก" ร่วมกลีบดอกสีม่วงและดำน้ำ ขนนกของนกจะน้อยกล่าวว่าลำโพงตามสีของดอกไม้ นอกจากนี้เขายังใช้คำว่า "ศาล" ซึ่งคำแนะนำที่อุดมสมบูรณ์ของฤดูใบไม้ผลิ. the Lines 9-10 ในขณะที่ช่วงครึ่งหลังของบทกวีเริ่มต้นกะลำโพงและที่อยู่ดอกไม้มากกว่าสหายที่มีคำถามแรงบันดาลใจบทกวี เขายังใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์เพื่อเพิ่มความมีชีวิตชีวาฉลองกับสาย ส่วนที่เหลือของคู่นี้และทั้งสองสายที่เป็นไปตามความหมายของการมีความอดทนเมอร์สันกับผู้ที่จะยกระดับผู้หญิงเหนือธรรมชาติ ผู้อ่านอาจจะได้ยินถ้อยคำบางอย่างสำหรับคนฉลาดที่เรียกว่าล้มเหลวที่จะชื่นชมเสน่ห์ดอกไม้หรือความงามเช่นเดียวกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของแผ่นดินและท้องฟ้า. สาย 11-12 ใช้คำรัก "ความรัก" เป็นส่วนตัวดอกไม้ มากไปกว่านั้น. ลำโพงยังเล่นอย่างชาญฉลาดออกผู้ที่จะถามและได้ถามว่า "สิ่งที่จุดประสงค์ของดอกไม้นี้ได้หรือไม่" โดยตั้งข้อสังเกตชัดเจนว่าวัตถุประสงค์ของตาคือการชื่นชมความงามเพื่อประโยชน์ของตัวเองโดยไม่ต้องขอดอกไม้เพื่อแสดงให้เห็นถึงการดำรงอยู่ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บรรทัดที่ 1 – 4
ผู้พูดเริ่มโดยสังเกตฤดูกาลและสภาพอากาศทั่วไป มันอาจจะ เมื่อดอกไม้เพิ่งเริ่มบาน ; ปิดสายลมชายฝั่งได้เป็นแรงบันดาลใจให้เขา ( และสังเกตพหูพจน์ใช้ " solitudes " อาจเป็นเพื่อน ) ไปเดินเล่น จากนั้นเขาก็อธิบายมาเมื่อ rhodora และสภาพแวดล้อมได้ทันทีซึ่งดูเหมือนจะแสดงให้เห็นว่าพืชเป็นคนเดียวที่ไม่มีจุดอื่นด้วย เสียวมันเป็นชื้นซอกหรือมุม ; ลำธารไม่พูดพล่ามอย่างมีความสุข แต่ขี้เกียจ . เขายังใช้คำว่า " ทะเลทราย " ซึ่งดูเหมือนว่าแปลกที่ถูกใส่ผิดที่ในส่วนหนึ่งของโลกนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้รายละเอียดของซอก อย่างไรก็ตาม อังกฤษถึงฤดูใบไม้ผลิอย่างฉาวโฉ่ช้าต่อไปนี้หลายเดือนสภาพขุ่นมาก ดังนั้น บางทีมันอาจเป็นทรายโคลน อื่นไม่มีบุปผาในสายตาที่อีเมอร์สัน คือหมายถึง เป็นสายที่ 3 เปิดเผย rhodora เป็นไม้พุ่มที่บานก่อนใบปรากฏ หมายความว่า กลีบยืนออกในการบรรเทา สตาร์ค

สาย 5 – 6
กับ alliterative " p " ในบรรทัดที่ 5อีเมอร์สันใช้สายดนตรีมากที่สุดในบทกวีบรรยายดอกไม้นั่นเอง สังเกตว่ากลีบจะร่วงลงไปในสระน้ำสีดำ ซึ่งอาจหมายถึงว่ามันเป็นเหมือนโคลนนิ่ง , ภาพที่สอดคล้องกับลำธารซบเซา สาย 4 บางทีผู้พูดถูกลหลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งบุปผาสีม่วง เพราะพวกเขาเป็นเช่นน้ำหรือขี้เหร่เช่นเดียวกับน้ำนำความงามพิเศษกลีบอื่นง่าย

สาย 7 – 8
Emerson ยังคงเพิ่มสี เป็น " นกสีแดง " ร่วมกลีบสีม่วงและน้ำดำ ของนก ขนนกจะ outdone , กล่าวว่าผู้พูด โดยสีของดอกไม้ เขายังใช้คำว่า " ศาล " ซึ่งคำแนะนำในความอุดมสมบูรณ์ของฤดูใบไม้ผลิ

สาย 9 – 10
เป็นครึ่งหลังของบทกวีจะเริ่มลำโพงกะที่อยู่ ดอกไม้ แทนสหายที่คำถามแรงบันดาลใจจากบทกวี เขายังใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์เพิ่มความมีชีวิตชีวา ฉลองที่บรรทัด ส่วนที่เหลือของโคลงนี้ และสองบรรทัดที่ติดตาม มีความนัยของอีเมอร์สันความใจร้อนกับผู้ที่จะยกระดับมนุษย์อยู่เหนือธรรมชาติคุณผู้อ่านอาจเคยได้ยินคำถากถางหนึ่งที่เรียกว่า ปราชญ์ผู้ล้มเหลวที่จะชื่นชมเสน่ห์ของดอกไม้หรือความงาม ตลอดจนทรงของฟ้าดิน สาย 11 – 12

ใช้คำว่า " ความรักที่รัก " Personalizes ดอกไม้มากขึ้น ลำโพงยังถนัดเล่น ปิด ผู้ถาม และถามว่า " อะไรคือวัตถุประสงค์ของดอกไม้นี้" โดยอย่างชัดเจนนับวัตถุประสงค์หนึ่งของดวงตา เพื่อชื่นชมความงามเพื่อประโยชน์ของตัวเอง โดยไม่ถามดอกไม้ว่าตัวตนของมัน