Living WildThroughout history feral

Living Wild
Throughout history feral children have been regarded with fascination and have played an important
part in the mythology of nations; according to legend, the twins Romulus and Remus, raised by a shewolf,
were responsible for the founding of Rome nearly 3,000 years ago. It is not just wolves which
have adopted and brought up human children as their own: there are numerous documented cases of
dogs, bears and monkeys which have done the same. Even sheep and cows have been known to give
shelter to human infants.
Perhaps the most famous wolf-raised child is the fictional Mowgli, invented by the English author
Rudyard Kipling who spent some of his life in India. It is fitting that the best-known feral child should
come from India, for it is there, to this day, that the largest number of such children have been found.
Kipling established the typical behaviour of ‘wolf-children’, which has been repeatedly confirmed in
real-life examples. They are immediately recognisable because of their nakedness and dirtiness, as
well as by their long matted hair, and teeth which are sharper and more pointed than normal human
teeth.
Another trait which ‘wild’ children have in common is that they run on all fours like animals, and have
hardened, calloused hands and knees as a result. Also, like wild animals, they are most active at night
and sleep during the day. Furthermore, they emit animal sounds and like to play with animals rather
than humans, towards whom they are aggressive, sometimes even biting them. Because they have no
immunity to human infections, they tend to have short lives.
Perhaps the most archetypal of the Indian wolf-children stories is that of Kamala and Amala, found in
India in 1920. Supposedly either taken or found as babies by a female wolf, they were brought into the
wolf’s litter and raised as cubs until they were found when aged about three and five. Although over the
years they were socialised to a degree, they always preferred the company of animals, and they never
learnt enough human speech to communicate effectively.
Traian Caldarar from Romania was four years old when he was ‘lost’ under circumstances which are
not clear. He was not found until three years later in 2002, when a shepherd came across him sleeping
in a cardboard box in the mountains. He had been eating the carcasses of dead sheep, and police
speculated that he must have been looked after by one of the wild dogs which live in packs in the
mountains, because there was no other way he could have survived for so long. When found, he was
wild-eyed and walked with a chimpanzee-like gait. He was very agile and police had difficulty capturing
him. Like all wild animals, he hated confinement and sought open spaces. When shown a bed, he
chose to sleep on the floor under it. This behaviour raised the question of how far such children should
be forced to conform to human social conventions when they would rather continue to live contentedly
as animals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป่าใช้สอยตลอดประวัติศาสตร์ feral เด็กได้ถือว่า มีเสน่ห์ และมีเล่นที่มีความสำคัญส่วนในตำนานในประเทศ ตำนาน แฝดรอมิวลุและส ยก โดยการ shewolfไม่ชอบก่อตั้งโรมเกือบ 3000 ปีที่ผ่านมา มันไม่ใช่แค่หมาป่าซึ่งได้รับ และนำเด็กมนุษย์เป็นของตัวเอง: มีกรณีเอกสารจำนวนมากสุนัข หมี และลิงซึ่งทำเหมือนกัน แกะและวัวแม้แต่ทราบว่ามีให้พักพิงกับทารกมนุษย์บางทีเด็กยกหมาป่าที่โด่งดังมากเป็น Mowgli สมมติ คิดค้น โดยผู้เขียนภาษาอังกฤษคิปลิงเวลาดำเนินงานที่ใช้เวลาบางส่วนของชีวิตในอินเดีย เหมาะสมที่ควรรู้จักเด็ก feralมาจากอินเดีย จะมี จนถึงทุกวันนี้ ที่จำนวนเด็กเช่นพบฝาก่อตั้งพฤติกรรมทั่วไปของ 'หมาป่าเด็ก' ซึ่งได้รับการยืนยันซ้ำในตัวอย่างชีวิตจริง พวกเขาเป็นที่รู้จักทันทีเนื่องจากเจ้าของและรวม เป็นดีเป็นทางของพวกเขาผมยาวขมวด ฟันที่คม และเพรียวมากขึ้นกว่ามนุษย์ปกติฟันติดอีกซึ่งมีเด็ก 'ป่า' ที่เหมือนกันคือ พวกเขารันบน fours ทั้งหมดเช่นสัตว์ และมีการชุบแข็ง calloused มือและหัวเข่าดัง ยัง เช่นสัตว์ป่า พวกเขามีอยู่มากที่สุดในเวลากลางคืนและนอนหลับในระหว่างวัน นอกจากนี้ พวกเขาส่งเสียงสัตว์ และชอบเล่นกับสัตว์ค่อนข้างกว่ามนุษย์ ไปทางที่จะก้าวร้าว บางครั้งเสียดสีเหล่านั้น เพราะไม่มีพวกเขาภูมิคุ้มกันการติดเชื้อมนุษย์ พวกเขามักจะมีสั้นบางทีอย่างไร archetypal สุดของเรื่องราวของหมาป่าเด็กอินเดียคือกมลาและดิอมาลา พบในอินเดียในปี 1920 คาดคะเน หรือมาพบเป็นทารกเพศหญิงหมาป่า พวกเขาถูกนำไปแคร่ของหมาป่า และเลี้ยงเป็นลูกจนกว่าจะพบเมื่ออายุประมาณ 3 และ 5 แม้ว่ากว่าปีจะได้ socialised ระดับ พวกเขาจะต้องการสัตว์ และพวกเขาไม่เคยเรียนรู้ภาษาคนพอสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพCaldarar traian จากโรมาเนียได้ 4 ขวบเมื่อเขาก็ 'หายไป' ภายใต้สถานการณ์ที่มีไม่ชัดเจน เขาไม่พบจนสามปีต่อมาในปี 2002 เมื่อเป็นคนเลี้ยงแกะมาข้ามเขานอนในกล่องกระดาษแข็งในภูเขา เขาได้กินซากแกะที่ตายแล้ว และตำรวจคาดว่า เขาต้องถูกมองหลัง โดยสุนัขป่าซึ่งอาศัยอยู่ใน pack ในการภูเขา เพราะมีวิธีอื่น เขาสามารถมีชีวิตรอดสำหรับดังนั้นยาวได้ ค้นพบ กำลังwild-eyed แล้วเดินกับเดินเหมือนลิงชิมแปนซี เขาคล่องตัวมาก และตำรวจก็จับยากเขา เช่นสัตว์ป่าทั้งหมด เขาขี้เกียจเข้า และขอพื้นที่เปิด เมื่อแสดงเตียง เขาเลือกที่จะนอนบนพื้นภายใต้ คำถามที่เท่าใดเช่นเด็กควรยกพฤติกรรมนี้บังคับให้สอดคล้องกับสังคมมนุษย์เมื่อพวกเขาค่อนข้างจะยังคงอยู่ contentedlyเป็นสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป่าที่อาศัยอยู่ตลอดประวัติศาสตร์ดุร้ายเด็กได้รับการยกย่องว่ามีความหลงใหลและมีการเล่นที่มีความสำคัญส่วนหนึ่งในตำนานของประเทศ; ตามตำนานฝาแฝดโรมูลัสและรีมัสโดยยก shewolf ที่มีความรับผิดชอบสำหรับการก่อตั้งกรุงโรมเกือบ3,000 ปีที่ผ่านมา มันไม่ได้เป็นเพียงหมาป่าซึ่งได้รับการยอมรับและนำขึ้นเด็กของมนุษย์เป็นของตัวเอง: มีหลายกรณีที่เอกสารของสุนัขหมีและลิงซึ่งจะทำแบบเดียวกัน แม้แกะและวัวได้รับทราบเพื่อให้ที่พักพิงแก่ทารกมนุษย์. บางทีเด็กหมาป่ายกมีชื่อเสียงที่สุดคือสวม Mowgli การประดิษฐ์คิดค้นโดยผู้เขียนภาษาอังกฤษรัดยาร์ดคิปลิงที่ใช้เวลาบางส่วนของชีวิตของเขาในอินเดีย มันเป็นความเหมาะสมที่รู้จักกันดีของเด็กดุร้ายควรมาจากอินเดียเพราะมันจะมีวันนี้ที่ใหญ่ที่สุดในจำนวนเด็กดังกล่าวได้รับการพบ. คิปลิงจัดตั้งพฤติกรรมปกติของ 'หมาป่าเด็ก' ซึ่งได้รับการ ได้รับการยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าในตัวอย่างชีวิตจริง พวกเขาเป็นที่รู้จักทันทีเพราะเปลือยเปล่าและความสกปรกของพวกเขาเช่นเดียวกับผมสังกะตังยาวของพวกเขาและฟันที่คมชัดและแหลมกว่ามนุษย์ปกติฟัน. ลักษณะอีกประการหนึ่งที่ 'ป่า' เด็กมีเหมือนกันคือการที่พวกเขาทำงานทั้งสี่ เหมือนสัตว์และได้แข็งหยาบมือและหัวเข่าเป็นผล นอกจากนี้เหมือนสัตว์ป่าที่พวกเขามีการใช้งานมากที่สุดในเวลากลางคืนและนอนในระหว่างวัน นอกจากนี้พวกเขาเปล่งเสียงสัตว์และชอบที่จะเล่นกับสัตว์ค่อนข้างกว่ามนุษย์ที่มีต่อผู้ที่พวกเขามีความก้าวร้าวบางครั้งก็กัดพวกเขา เพราะพวกเขาไม่มีภูมิต้านทานต่อการติดเชื้อของมนุษย์พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีชีวิตสั้น. บางทีเทพมากที่สุดของอินเดียเรื่องหมาป่าเด็กเป็นที่ของหาดกมลาและ Amala พบในประเทศอินเดียในปี1920 ที่คาดคะเนทั้งถ่ายหรือพบเด็กทารกเพศหญิงโดย หมาป่าพวกเขาถูกนำเข้ามาในครอกของหมาป่าและยกให้เป็นลูกจนกว่าพวกเขาจะพบว่าเมื่ออายุประมาณสามและห้า ถึงแม้ว่าในช่วงปีที่พวกเขาได้รับการสังสรรค์ในระดับที่พวกเขามักจะแนะนำ บริษัท ของสัตว์และพวกเขาไม่เคยได้เรียนรู้การพูดของมนุษย์พอที่จะสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ. Traian Caldarar จากโรมาเนียมาสี่ปีเมื่อเขาได้รับ 'หายไป' ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ชัดเจน. เขาไม่พบจนกระทั่งสามปีต่อมาในปี 2002 เมื่อคนเลี้ยงแกะมาข้ามเขานอนหลับอยู่ในกล่องกระดาษแข็งในภูเขา เขาได้รับการกินซากแกะตายและตำรวจสันนิษฐานว่าเขาจะต้องได้รับการดูแลโดยหนึ่งในสุนัขป่าที่อาศัยอยู่ในแพ็คในภูเขาเพราะไม่มีวิธีอื่นที่เขาจะมีชีวิตรอดเป็นเวลานาน เมื่อพบว่าเขาเป็นป่าตาและเดินด้วยการเดินเหมือนลิงชิมแปนซี เขาเป็นเปรียวมากและตำรวจมีปัญหาในการจับเขา เช่นเดียวกับสัตว์ป่าทั้งหมดที่เขาเกลียดการคุมขังและพยายามเปิดช่องว่าง เมื่อแสดงให้เห็นเตียงที่เขาเลือกที่จะนอนบนพื้นภายใต้มัน ลักษณะการทำงานนี้ยกคำถามของวิธีการไกลเด็กดังกล่าวควรได้รับการบังคับให้เป็นไปตามแบบแผนของสังคมมนุษย์เมื่อพวกเขาค่อนข้างจะยังคงมีชีวิตสมถะเป็นสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตป่า
ตลอดเด็กไม่เชื่องประวัติศาสตร์ได้รับการถือว่าหลงใหลและได้เล่นเป็นส่วนสําคัญ
ในตำนานแห่งประชาชาติ ตามตำนาน ฝาแฝด Romulus และ Remus , เลี้ยงโดยชี วูล์ฟ
รับผิดชอบ , ผู้ก่อตั้งของกรุงโรมเกือบ 3 , 000 ปีมาแล้ว มันไม่ได้เป็นหมาป่าแค่ซึ่ง
รับบุตรและให้เติบโตขึ้นเป็นมนุษย์ของตนเอง :มีหลายกรณีศึกษาของ
สุนัขหมีและลิงที่ต้องทำเหมือนกัน แม้แต่แกะและวัวได้รับทราบเพื่อให้ที่พักพิงแก่ทารกมนุษย์
.
บางทีหมาป่าเลี้ยงดูเด็กที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ ตัวละครเมาคลี , คิดค้นโดยผู้เขียน
ภาษาอังกฤษ Rudyard Kipling ที่ใช้เวลาของชีวิตของเขาในอินเดีย มันเป็นอุปกรณ์ที่เด็กไม่เชื่อง มาก ควร
มาจากอินเดีย เพราะมีวันนี้ ว่า หมายเลขที่ใหญ่ที่สุดของเด็กดังกล่าวพบ .
Kipling ก่อตั้งโดยทั่วไปพฤติกรรมของเด็ก ' หมาป่า ' ซึ่งได้รับการยืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีก
ตัวอย่างชีวิตจริง พวกเขาจะไม่ออกทันที เพราะความสกปรกของพวกเขาและเป็น
อย่างดีโดยผมยาวขมวด และฟันที่แหลมคมและแหลมกว่าฟันมนุษย์

ปกติลักษณะอื่นที่เด็ก ' ป่า ' มีเหมือนกันคือว่าพวกเขาวิ่งบน Fours ทั้งหมด ชอบสัตว์ และมี
แข็งกล่าว มือและเข่าเป็นผล และเหมือนสัตว์ป่า พวกเขามีการใช้งานมากที่สุดในเวลากลางคืน
และนอนในระหว่างวัน นอกจากนี้ พวกเขาปล่อยเสียงสัตว์และชอบที่จะเล่นกับสัตว์มากกว่า
กว่ามนุษย์ ต่อผู้ที่พวกเขาจะก้าวร้าว บางครั้งก็กัดพวกเขาเพราะพวกเขาไม่มี
ภูมิคุ้มกันเชื้อมนุษย์ พวกเขามักจะมีชีวิตสั้น .
บางทีเทพที่สุดของอินเดียราวเด็กหมาป่าที่หาดกมลา และมาลา พบใน
อินเดียในปี 1920 จะให้ถ่าย หรือพบว่าเป็นทารกโดยหมาป่าหญิง เขาพาเข้าไปในครอก
หมาป่าเลี้ยงดูเป็นลูก จนกระทั่งพวกเขาพบว่า เมื่ออายุประมาณ สามและห้า แม้ว่ากว่า
ปี ที่พวกเขา เป็นสังคมการศึกษาระดับปริญญาที่พวกเขาได้ตลอดเวลาที่ต้องการ บริษัท ของสัตว์ และพวกเขาไม่เคย
เรียนภาษาคนเพียงพอที่จะสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ .
ทรา caldarar จากโรมาเนียเป็นสี่ปีเมื่อเขา ' หายไป ' ภายใต้สถานการณ์ที่
ไม่ชัดเจน เขาก็ไม่พบ จนกระทั่ง 3 ปีต่อมาในปี 2002 เมื่อแกะเจอมันนอน
ในกล่องกระดาษแข็งในภูเขาเขาได้กิน ซากของแกะที่ตายแล้วและตำรวจ
สันนิษฐานว่าเขาต้องได้รับการดูแลโดยหนึ่งของสุนัขป่าที่อาศัยอยู่ในแพ็คใน
ภูเขา เพราะไม่มีวิธีอื่น ๆเขาอาจจะอยู่ได้นาน เมื่อพบเขา
ป่าตาและเดินกับชิมแปนซีชอบการเดิน เขาว่องไวมากและตำรวจมีปัญหาการจับ
เขา เหมือนสัตว์ป่าทั้งหมดเขาเกลียดการกักบริเวณและพยายามเป็นเปิด เมื่อแสดงบนเตียง เขา
เลือกที่จะนอนบนพื้นภายใต้มัน พฤติกรรมนี้ขึ้นมาถามว่าเด็กควร
ถูกบังคับให้สอดคล้องกับอนุสัญญาทางสังคมของมนุษย์เมื่อพวกเขาจะยังคงใช้ชีวิตสมถะ
เหมือนสัตว์