“I understand, look at my performan

“I understand, look at my performance!” Yue Yang was suddenly enlightened. He was overjoyed as he disappeared in a flash.

When Wu Xia looked at Yue Yang’s running back, an expression of calmness suddenly appeared on her face. She mumbled in an extremely small voice, “Wu Hen, I can only do so much for you. Everything is up to you now!”

The sickly beauty was packing up her things. She was packing her clothes, pictures, scrolls and all other stuff neatly, as if she was prepared to leave on a journey.

Yue Yang suddenly burst into her room, giving her a fright.

Just as she was about to say something, Yue Yang suddenly pulled her into his embrace forcefully, then carried her to the garden outside. The sickly beauty was both embarrassed and anxious, “What are you doing? Quick, quickly put me down… Stop causing problems, I am going to be angry. Let me go now, everyone is looking at us… Yue Yang, stop now, my body can’t take it. Quickly put me down, I’m going to cough, I feel sick!”

Yue Yang carried the sickly beauty to the garden outside, running straight ahead without stopping.

No matter what the sickly beauty say, he didn’t let her go.

They ran for quite a while, but as the sickly beauty continued to struggle, Yue Yang used teleportation to teleport ahead. He didn’t have a target location, he only teleported forward. After around ten times of teleportation, they were around 20-25 km away from the Flower Garden. Yue Yang finally stopped running, stopping on a lakeside that was illuminated by thousands of stars above.

The lake water was extremely clear, a little green and a little blue.

The water was shallow, and one could see the bottom. Little fish and prawns both small and big swum around together in a bunch on the clear water.

Yue Yang put the sickly beauty whose face was beet red down, but it was as if he was afraid that she would try to escape, hence his right hand continued to hold her waist firmly. He whispered to her, “Actually, I really want to help heal your sickness, but it’s a little awkward with all the others close-by… Now they are all not here, no matter what, I will definitely save you. This is what I want to do in my heart, not because Wu Xia wanted me to. You should understand what I mean. Don’t reject me anymore, okay? We shouldn’t waste our time, your body has already reached its limits. If we don’t try to cure it now, it will be too late. When your sickness is healed, I don’t care if you want to scold me or get angry with me. But right now, just listen to me. I can’t be without you. I don’t care if you hate me or anything, I just want to save you!”

The sickly beauty didn’t have time to make her excuses before Yue Yang started to undo her clothes.

The sickly beauty was so shocked that she almost fainted.

Although he said he wanted to save her, didn’t he looked too eager for this?!

Without a second word, her clothes were peeled off. It was even wilder than a bandit trying to rape a girl. Who taught him these moves?

The sickly beauty realized that this brat’s hands were extremely quick. With just a few movements, her clothes were already mostly undone. She became ever more shocked and quickly stopped him with her hands, “Wait a minute. Don’t be reckless first, let me think… At least, let me get used to the idea first, my heart is beating like crazy I can’t breathe! Just wait for a while, I agree to it, but just stop for a while now… Yue Yang, although you want to save me and are doing this for my own good, can’t you think about my feelings a little? I won’t be able to take it if you do it so forcefully…”

When Yue Yang heard it, he couldn’t believe her, “You really agree to it?”

The sickly beauty sent him a helpless look, “Do I have a choice? I never see such a wild person like you! Just let me think about it and get used to the idea first…”

In the end, she lowered her head, unable to look Yue Yang in the eyes. She then spoke with an extremely small, shy voice, “I can’t do it during the day, let’s talk about it again at night!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมเข้าใจ ดูการแสดงของฉัน " เยว่หยาง รู้ขึ้นมาทันทีเลย เขามีความสุขมากเวลาหายไปในพริบตาเมื่อ Wu Xia มองเยว่หยางวิ่งกลับ การแสดงออกของความสงบก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอพึมพำเป็นเสียงขนาดเล็กมาก " อู๋ ไก่ ฉันเท่านั้นที่สามารถทำได้มากสำหรับคุณ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณแล้ว ! "ความงามที่กำลังเก็บของของเธอ เธอจัดกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอ ภาพเลื่อน และสิ่งอื่น ๆเรียบร้อยราวกับว่าเธอพร้อมที่จะออกไปในการเดินทางเยว่หยางก็พรวดพราดเข้ามาในห้องของเธอ ทำให้เธอตกใจเหมือนเธอกำลังจะพูดอะไรซักอย่าง เย่วหยางก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขาอย่างแรง แล้วอุ้มเธอไปที่สวนข้างนอก ความงามที่ทั้งอายและกังวล " คุณทำอะไรน่ะ ? เร็วเข้า รีบวางฉันลง . . . . . . . หยุดสร้างปัญหา ผมจะโกรธ ตอนนี้ปล่อยฉันไปเถอะ ทุกคนมองเรา . . . . . . . เยว่หยาง หยุดตอนนี้ ร่างกายรับไม่ไหว ได้อย่างรวดเร็ววางฉันลง ฉันก็จะไอ ผมรู้สึกป่วย "เยว่หยางถือความงามขี้โรคที่สวนข้างนอก วิ่งตรงไปข้างหน้าโดยไม่หยุดไม่ว่าความงามที่พูด เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอไปพวกเขาวิ่งมาสักพักแล้ว แต่ความงามที่ยังคงดิ้นรน เยว่หยางใช้เทเลพอร์ตที่จะเคลื่อนย้ายไปข้างหน้า เขาไม่ได้มีตำแหน่งเป้าหมาย เขาแค่หายตัวไป . หลังจากประมาณ 10 ครั้งของการได้ประมาณ 20-25 กิโลเมตรห่างจากสวนดอก เยว่หยาง หยุดวิ่ง หยุดใน Lakeside ที่สว่างโดยพันดาวข้างต้นทะเลสาบน้ำค่อนข้างใส และสีเขียวเล็ก ๆน้อย ๆเล็ก ๆน้อย ๆสีฟ้าน้ำตื้น และหนึ่งสามารถเห็นด้านล่าง ปลาน้อย และกุ้ง ทั้งเล็กและใหญ่ว่ายน้ำรอบด้วยกันในกลุ่ม ในน้ำล้างเยว่หยางวางขี้โรคความงามที่มีใบหน้าเป็นบีทสีแดงลง แต่มันเหมือนกับว่าเค้ากลัวว่าเธอจะหนี เพราะ มือขวาของเขายังคงกอดเอวเธอแน่น เขากระซิบที่ข้างหูเธอ " จริงๆ แล้วผมต้องการที่จะช่วยรักษาอาการเจ็บป่วยของคุณ แต่มันเขิน ๆ ทั้งหมดปิดด้วย . . . . . . . ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดที่นี่ ไม่ว่ายังไงฉันก็จะช่วยเธอแน่นอน นี่เป็นสิ่งที่ฉันต้องการทำในใจ ไม่ใช่เพราะ Wu Xia ต้องการตัวผม คุณควรเข้าใจสิ่งที่ผมหมายถึง อย่าปฏิเสธฉันอีกนะ เราไม่ควรเสียเวลาของเรา ร่างกายของคุณได้ถึงขีดจำกัด ถ้าเราไม่พยายามรักษามัน ตอนนี้มันก็สายไปแล้ว เมื่อคุณป่วยก็หาย ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะด่าผมหรือโกรธผม แต่ตอนนี้ , ฟังผม ฉันไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีคุณ ฉันไม่ดูแลถ้าคุณเกลียดผมหรืออะไร ผมแค่อยากจะช่วยคุณ "ที่ไม่งามก็ขี้โรค มีเวลาที่จะแก้ตัวของเธอก่อนที่เยว่หยางเริ่มปลดเสื้อผ้าของเธอความงามที่ตกใจมากที่เธอเกือบจะเป็นลมแม้ว่าเขากล่าวว่าเขาต้องการที่จะช่วยเธอ เขาไม่ได้ดูกระตือรือร้นเกินไปไหมนี่ !โดยไม่ลังเล เสื้อผ้าของเธอถูกปอกเปลือกออก แม้มันเป็นป่ากว่าโจรที่พยายามจะข่มขืนผู้หญิง ใครสอนเขาย้ายเหล่านี้ ?ความงามที่รู้ว่ามือเจ้านี่ถูกมากด่วน มีเพียงไม่กี่ท่อน เสื้อผ้าของเธอก็มากแล้ว เธอกลายเป็นมากกว่าที่เคย ตกใจและรีบหยุดมันด้วยมือเธอ " รอสักครู่ อย่าประมาท สิ่งแรกที่ฉันคิด . . . . . . . อย่างน้อยก็ให้ผมได้ใช้ความคิดแรก หัวใจฉันเต้นอย่างบ้าคลั่ง ฉันหายใจไม่ออก รอสักครู่ ผมเห็นด้วย แต่เลิกมานานแล้ว เยว่หยาง แม้ว่าคุณต้องการที่จะช่วยฉัน และทำเพื่อตัวเอง คุณไม่คิดเกี่ยวกับความรู้สึกเล็ก ๆน้อย ๆของฉัน ฉันไม่สามารถใช้มัน ถ้าคุณทำมันแรงมาก . . . . . . . "เมื่อเยว่หยางได้ยินมัน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยเธอ " เธอตกลงแล้วจริงๆ เหรอ "ความงามที่ส่งให้เขาดูไร้ประโยชน์ " ผมเลือกได้ด้วยเหรอ ผมไม่เคยเห็น เช่น ป่า คนอย่างเธอ ปล่อยให้ฉันคิดเกี่ยวกับมันและได้รับใช้ความคิดแรก . . . . . . . "ในตอนท้าย เธอลดหัวของเธอไม่สามารถที่จะดูเยว่หยางในดวงตา เธอพูดด้วยเสียงอายๆ มาก " ฉันไม่สามารถทำมันได้ในระหว่างวัน เรามาคุยเรื่องนี้กันอีกครั้งในตอนกลางคืน "