After all, they are the best judges

After all, they are the best judges of their own well-being.There is also a broad literature that demonstrates that self-reported, or subjective well-being,is not just random noise, but rather a reliable and valid approximation of actual well-being (Blanchflower and Oswald (2004), Konow and Earley (2008), Larsen et al. (1985), Fordyce (1986), Argyle (1989), Watson and Clark (1991), Myers (1993), and Pavot and Diener (1993)).In particular, SWB is highly correlated with the following aspects:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาเป็นผู้ตัดสินความเป็นอยู่ที่ดีของตนเองได้ดีที่สุด นอกจากนี้ยังมีวรรณกรรมกว้างๆ ที่แสดงให้เห็นว่าการรายงานตนเองหรือความเป็นอยู่ที่ดีแบบอัตนัย ไม่ใช่แค่เสียงสุ่มเท่านั้น แต่เป็นการประมาณค่าหลุมที่เกิดขึ้นจริงที่เชื่อถือได้และถูกต้อง -เป็น (Blanchflower และ Oswald (2004), Konow และ Earley (2008), Larsen และคณะ (1985), Fordyce (1986), Argyle (1989), Watson and Clark (1991), Myers (1993) และ Pavot และ Diener (1993)) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง SWB มีความสัมพันธ์อย่างมากกับประเด็นต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาเป็นผู้ตัดสินที่ดีที่สุดของความสุขของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีวรรณกรรมมากมายที่แสดงให้เห็นว่าการรายงานตนเองหรือความสุขส่วนตัวไม่ได้เป็นเพียงเสียงรบกวนแบบสุ่ม แต่เป็นการประมาณการที่เชื่อถือได้และมีประสิทธิภาพของความสุขที่แท้จริง (Blanchflower and Oswald (2004) Konow and Earley (2008) Larsen et al. (1985) Fordyce (1986) Argyle (1989) Watson and Clark (1991) Myers (1993) และ Pavot and Diener (1993)) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง SWB มีความเกี่ยวข้องอย่างมากกับ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากที่ทุกคนเป็นผู้ตัดสินที่ดีที่สุดของความเป็นอยู่ที่ดีของตัวเอง นอกจากนี้ยังมีวรรณคดีจํานวนมากที่แสดงให้เห็นว่าการรายงานด้วยตนเองหรือความเป็นอยู่ที่ดีของตนเองไม่ใช่แค่เสียงสุ่มแต่เป็นการประมาณความสุขที่แท้จริง( Blanche Flowers and Oswald ( 2004 ),Konow and Earley ( 2008 ),Larsen et al . ( 1985 ),Fordyce ( 1986 ),Argyle ( 1989 ),Watson and Clark ( 1991 ),Myers ( 1993 )และPavotและDiener ( 1993 ) ) ) โดยเฉพาะความสุขอัตนัยมีความสัมพันธ์กับสิ่งต่อไปนี้: