Sample sizes were calculated using

Sample sizes were calculated using WIN EPISCOPE 2.0 (Thrusfield et al., 2001) using 95% confidence (two tailed) and 80% power to detect a difference between 3 and 15% prevalence (Dung et al., 2010) between groups. This resulted in a sample size of 87 snails per group. As 20% of snails would not be alive (Dudgeon, 1986), at least 110 snails per group should be sampled. Based on this we have decided to sample 120 M. tuberculata snails per sampling area. Each pond was “divided” in 9 sampling areas, being the 4 corners, 4 sides between corners and the middle of the pond in rectangular ponds. For each of these areas, 1 or 2 types of land use bordering a sampling area were recorded (Table 1). Road, dike, rice cultured in pond, none (middle of the pond), or agriculture (crops and fruit trees) were considered as low-risk land use for infection of snails. Presence of livestock sty (pigs and/or poultry), human access point to pond or water connection to canal were considered as higher risk. Based on type of land use bordering a sampling area, they were categorized in 5 risk-categories: low-risk, human access point to pond, livestock sty, both human access point and livestock sty, and water connection to canal. In case two different types of land use (e.g. livestock sty and agriculture) bordered a sampling area, it was assigned to the risk-category with potentially the highest risk (in the example: livestock sty). It was assumed that both human access point and livestock sty was at highest risk, and was therefore categorized as a separate risk-category.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำนวณขนาดตัวอย่างใช้ชนะ EPISCOPE 2.0 (Thrusfield et al. 2001) โดยใช้ความเชื่อมั่น 95% (สองหาง) และพลังงาน 80% พบความแตกต่างระหว่าง 3 และ 15% ชุก (ขี้ et al. 2010) ระหว่างกลุ่ม นี้ส่งผลให้ขนาดตัวอย่าง snails 87 ต่อกลุ่ม เป็น 20% ของ snails จะไม่มีชีวิต (Dudgeon, 1986), ควรอย่างน้อย 110 snails ต่อกลุ่ม ตามนี้เราได้ตัดสินใจเข้า 120 M. snails tuberculata ต่อพื้นที่การสุ่มตัวอย่าง แต่ละบ่อเป็นสิ่งที่ "แบ่ง" ใน 9 พื้นที่การสุ่มตัวอย่าง การ 4 มุม ด้านที่ 4 มุมและตรงกลางบ่อในบ่อสี่เหลี่ยม สำหรับแต่ละพื้นที่เหล่านี้ 1 หรือ 2 ชนิดของที่ดินใช้ล้อมรอบพื้นที่สุ่มตัวอย่างถูกบันทึกไว้ (ตารางที่ 1) ถนน เขื่อนหลี่ ข้าวเพาะเลี้ยงในบ่อ ไม่มี (ตรงกลางของบ่อ), การเกษตร (พืชและไม้ผล) ได้ถือเป็นการใช้ที่ดินเป็นเสี่ยงต่ำสำหรับการติดเชื้อของ snails ของปศุสัตว์เล้า (สุกรและสัตว์ปีก), มนุษย์จุดเชื่อมต่อบ่อหรือน้ำคลองถูกถือว่าเป็นความเสี่ยงสูง ตามประเภทการใช้ที่ดินที่ล้อมรอบพื้นที่สุ่มตัวอย่าง พวกเขาถูกจัดประเภทในประเภทความเสี่ยง 5: ความเสี่ยงต่ำ จุดมนุษย์เข้าไปบ่อ ปศุสัตว์ sty ทั้งมนุษย์เข้าจุดและปศุสัตว์เล้า และน้ำเชื่อมต่อกับคลอง ในกรณีที่สองประเภทการใช้ที่ดิน (เช่นเล้าปศุสัตว์และเกษตร) ล้อมรอบบริเวณที่ต้องการสุ่มตัวอย่าง มันถูกกำหนดให้กับประเภทความเสี่ยงที่มีความเสี่ยงสูงอาจ (ในตัวอย่าง: เล้าสัตว์) มันสันนิษฐานว่า จุดและปศุสัตว์ทั้งเล้าเข้าถึงมนุษย์ที่มีความเสี่ยงสูงที่สุด และดังนั้นจึงมีการแบ่งประเภทเป็นประเภทความเสี่ยงแยก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขนาดตัวอย่างจะถูกคำนวณโดยใช้ WIN EPISCOPE 2.0 (Thrusfield et al., 2001) โดยใช้ความเชื่อมั่น 95% (สองเทลด์) และการใช้พลังงาน 80% ในการตรวจสอบความแตกต่างระหว่าง 3 และ 15% ชุก (Dung et al., 2010) ระหว่างกลุ่ม นี้ส่งผลให้ขนาดของกลุ่มตัวอย่าง 87 หอยทากต่อกลุ่ม ในฐานะที่เป็น 20% ของหอยทากจะไม่ได้มีชีวิตอยู่ (ขุ่นเคือง, 1986) อย่างน้อย 110 หอยทากต่อกลุ่มควรจะเก็บตัวอย่าง ตามนี้เราได้ตัดสินใจที่จะลิ้มลอง 120 เมตรหอย tuberculata ต่อพื้นที่การสุ่มตัวอย่าง บ่อแต่ละคนได้ "สามัคคี" ใน 9 พื้นที่สุ่มตัวอย่างเป็น 4 มุม 4 ด้านระหว่างมุมและตรงกลางของบ่อในบ่อสี่เหลี่ยม สำหรับแต่ละพื้นที่เหล่านี้ 1 หรือ 2 ประเภทของการใช้ที่ดินที่มีพรมแดนติดพื้นที่การสุ่มตัวอย่างที่ถูกบันทึกไว้ (ตารางที่ 1) ถนนเขื่อนข้าวที่เพาะเลี้ยงในบ่อไม่มี (กลางน้ำ) หรือการเกษตร (พืชและผลไม้) ได้รับการพิจารณาเป็นการใช้ประโยชน์ที่ดินมีความเสี่ยงต่ำสำหรับการติดเชื้อของหอยทาก การปรากฏตัวของกุ้งยิงปศุสัตว์ (หมูและ / หรือสัตว์ปีก), จุดเชื่อมต่อของมนุษย์ที่จะบ่อหรือการเชื่อมต่อกับคลองน้ำได้รับการพิจารณาความเสี่ยงที่สูงขึ้น ขึ้นอยู่กับชนิดของการใช้ที่ดินที่มีพรมแดนติดพื้นที่การสุ่มตัวอย่างพวกเขาจะถูกแบ่งออกเป็น 5 ประเภทความเสี่ยง: ความเสี่ยงต่ำจุดเชื่อมต่อของมนุษย์ที่จะบ่อกุ้งยิงปศุสัตว์ทั้งจุดเชื่อมต่อมนุษย์และกุ้งยิงปศุสัตว์และการเชื่อมต่อกับคลองน้ำ ในกรณีที่ทั้งสองประเภทที่แตกต่างกันของการใช้ที่ดิน (เช่นกุ้งยิงปศุสัตว์และการเกษตร) ล้อมรอบพื้นที่การสุ่มตัวอย่างมันได้รับมอบหมายให้หมวดหมู่ความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นกับความเสี่ยงสูงสุด (ในตัวอย่างนี้: กุ้งยิงปศุสัตว์) สันนิษฐานว่าทั้งจุดเชื่อมต่อมนุษย์และปศุสัตว์กุ้งยิงเป็นที่มีความเสี่ยงสูงสุดและจึงถูกจัดเป็นความเสี่ยงแยกหมวดหมู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขนาดกลุ่มตัวอย่าง คำนวณโดยใช้ชนะ episcope 2.0 ( thrusfield et al . , 2001 ) โดยใช้ความเชื่อมั่น 95% ( สองหาง ) และ 80% พลังงานเพื่อตรวจสอบความแตกต่างระหว่าง 3 และ 15 % ความชุก ( มูลสัตว์ et al . , 2010 ) ระหว่างกลุ่ม ส่งผลให้ขนาดตัวอย่างกลุ่มละ 87 หอยทาก . เป็น 20% ของหอยทากจะไม่มีชีวิตอยู่ ( ดันเจี้ยน , 1986 ) อย่างน้อย 110 หอยทากต่อกลุ่ม ต้องมีการเก็บข้อมูล ตามนี้เราได้ตัดสินใจที่จะใช้ 120 เมตร tuberculata หอยทากต่อจำนวนพื้นที่ แต่ละบ่อ " แบ่ง " 9 คนพื้นที่เป็น 4 มุม 4 ด้าน ระหว่างมุม และตรงกลางของบ่อในบ่อสี่เหลี่ยม สำหรับแต่ละพื้นที่เหล่านี้ให้ 1 หรือ 2 ประเภทการใช้ประโยชน์ที่ดินของพื้นที่ชายแดน เพื่อบันทึกข้อมูล ( ตารางที่ 1 ) ถนน , เขื่อน , ข้าวที่เลี้ยงในบ่อที่ไม่มี ( กลางสระ ) หรือการเกษตร ( พืชไร่ และไม้ผล ) พบว่า การใช้ที่ดิน ความเสี่ยงต่ำต่อการติดเชื้อของหอยทาก การปรากฏตัวของคอกปศุสัตว์ ( สุกร และ / หรือ สัตว์ปีก มนุษย์เข้าถึงจุดเชื่อมคลองหรือบ่อน้ำ ก็ถือเป็นความเสี่ยงที่สูงขึ้น ตามประเภทของการใช้ที่ดินที่ติดกับการสุ่มตัวอย่างพื้นที่พวกเขาถูกแบ่งออกเป็น 5 ประเภทความเสี่ยง ความเสี่ยงต่ำ มนุษย์เข้าถึงจุดบ่อ คอกปศุสัตว์ ทั้งมนุษย์ เข้าถึงจุดและคอกปศุสัตว์ และน้ำที่เชื่อมต่อกับคลอง ในกรณีที่สองประเภทที่แตกต่างกันของการใช้ที่ดิน ( เช่น คอกปศุสัตว์และการเกษตร ) มีการสุ่มตัวอย่างพื้นที่ก็ถูกมอบหมายให้ประเภทความเสี่ยงที่อาจมีความเสี่ยงสูงสุด ( ในตัวอย่าง : คอกปศุสัตว์ ) มันถูกสันนิษฐานว่าทั้งมนุษย์และคอกปศุสัตว์สามารถเข้าถึงจุดที่เสี่ยงสูงสุด ดังนั้นจึงจัดเป็นประเภทความเสี่ยงที่แยกต่างหาก