Robertson’s interpretationbecomes a

Robertson’s interpretation
becomes a good approximation of social reality when time is infinite or nonexistent . The vexing issue, though, is how to deal with shorter
or meso-temporal levels of change , and it is in that particular time-frame
that Robertson’s formulation is less helpful. To put it differently, there is no
answer to the question of the specifics of interaction—of “how” the global–local
relationship is reconfigured within time intervals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตีความของโรเบิร์ตสันจะประมาณที่ดีของสังคมความเป็นจริงเมื่อเวลาเป็นอนันต์ หรือไม่มีอยู่ ปัญหา vexing แม้ว่า เป็นวิธีการจัดการกับสั้นหรือเมโสขมับและระดับของการเปลี่ยนแปลง มันอยู่ในกรอบเวลาที่เฉพาะเจาะจงสูตรของโรเบิร์ตสันที่เป็นประโยชน์น้อย ใส่แตกต่างกัน มีไม่มีตอบคำถามการโต้ — "วิธี" ทั่วโลกท้องถิ่นมีการกำหนดค่าความสัมพันธ์ภายในช่วงเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตีความโรเบิร์ต
กลายเป็นประมาณการที่ดีของความเป็นจริงทางสังคมเมื่อเวลาเป็นอนันต์หรือไม่มี ปัญหาที่รบกวน แต่เป็นวิธีการจัดการกับสั้น
ระดับหรือ Meso-ชั่วขณะของการเปลี่ยนแปลงและมันเป็นโดยเฉพาะในกรอบเวลาที่
ว่าสูตรของโรเบิร์ตจะมีประโยชน์น้อย ที่จะนำมันแตกต่างกันไม่มี
คำตอบสำหรับคำถามของรายละเอียดของการปฏิสัมพันธ์ของ "วิธีการ" ทั่วโลกท้องถิ่น
สัมพันธ์ยกเครื่องภายในช่วงเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตีความของโรเบิร์ตสันกลายเป็นดีประมาณความจริงทางสังคมเมื่อเวลาเป็นอนันต์ หรือไม่มีเลย น่ารำคาญ ปัญหา แม้ว่า เป็นวิธีการจัดการกับสั้นหรือเมโสชั่วคราวระดับของการเปลี่ยนแปลง และอยู่ในกรอบเวลาที่เฉพาะเจาะจงโรเบิร์ตสันเป็นสูตรที่เป็นประโยชน์น้อย ที่จะนำมันแตกต่างกันไม่มีตอบคำถามของเกร็ดของการปฏิสัมพันธ์ของ " วิธีการ " สากลและท้องถิ่นความสัมพันธ์จะ reconfigured ภายในช่วงเวลา