Pain associated with burn injury is

Pain associated with burn injury is widely reported as being the worst pain imaginable. Tissue damage from burns causes the release of sensitizing substances and inflammatory mediators (e.g., prostaglandins, bradykinin, serotonin, histamine) that activate A delta and C fiber nociceptors (i.e., free nerve endings that are widely distributed in skin and deep tissues that function as receptors for painful stimuli), which transmit pain signals to the central nervous system (CNS). Pain may be felt at the time of injury, throughout the healing and rehabilitative phases of burn recovery, and for years following the initial injury. In addition to the local response to injury, systemic changes in sensory function occur, including sensitization of nociceptive fibers and changes in peripheral cutaneous nerves, which may play a role in the development of chronic pain after burns.

Burn pain is highly variable and is a challenge to treat effectively because the degree of pain may not be related to the severity of the burn injury. In an effort to quantify pain, hospitals and burn centers use standardized assessment tools. A variety of ordinal and ratio scales exist for pain; some attribute numeric values to pain intensity, with 0 indicating absence of pain and 10 being the worst pain imaginable, and others present a range of words that describe pain in increasing intensity from “extremely weak” to “extremely intense.” Picture scales may be appropriate for younger children and other patients who cannot utilize numeric or descriptive systems. Pain assessment is particularly difficult in preverbal and nonverbal patients, including infants, individuals with profound cognitive or developmental disabilities, and ventilated patients. In such instances, healthcare clinicians should assess pain based on observable signs such as facial grimacing and crying, and on physiologic indicators such as tachycardia and tachypnea.

Treatment for burn pain is primarily pharmacologic, but adjunctive therapies such as distraction, hypnosis, and relaxation techniques may be incorporated into the treatment plan. Opioid analgesics, usually morphine, are the mainstay of medical treatment. Analgesics are most effective when administered on a fixed schedule as prevention rather than as needed when pain becomes severe. Anxiolytics are often prescribed to reduce anxiety associated with pain. Frequent assessment of pain is important for evaluating the effectiveness of current strategies and for justifying the use of alternative approaches to pain management. Effective pain management is important for the prevention of debilitating psychological conditions, including depression, stress disorders (e.g., posttraumatic stress disorder [PTSD]) and suicidal ideation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาการปวดที่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บการเขียนมีรายงานอย่างกว้างขวางเป็น อาการปวดเลวร้ายที่สุดเท่าที่ เนื้อเยื่อเสียหายจากสาเหตุที่ไหม้ของกระตุ้นสารและอักเสบ (เช่น prostaglandins, bradykinin, serotonin ฮิสตามีน) ที่เปิดใช้งานแบบเดลต้าและ C ไฟเบอร์ nociceptors (เช่น ฟรีประสาทที่กระจายในผิวหนังและเนื้อเยื่อลึกที่เป็น receptors สำหรับสิ่งเร้าเจ็บปวด), ซึ่งส่งสัญญาณความเจ็บปวดเพื่อระบบประสาทส่วนกลาง (CNS) อาจจะรู้สึกปวดเวลาบาดเจ็บ ตลอดระยะรักษา และ rehabilitative กู้เขียน และ ในปีต่อไปการบาดเจ็บเบื้องต้น นอกจากการตอบสนองเฉพาะการบาดเจ็บ ระบบการเปลี่ยนแปลงในฟังก์ชันการรับความรู้สึกเกิดขึ้น รวมถึง sensitization nociceptive เส้นใยและการเปลี่ยนแปลงในเส้นประสาทผิวหนังต่อพ่วง ซึ่งอาจมีบทบาทในการพัฒนาของอาการปวดเรื้อรังหลังจากการเผาไหม้เขียนปวดจะผันแปรสูง และเป็นความท้าทายในการรักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพเนื่องจากระดับของความเจ็บปวดอาจไม่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงของการบาดเจ็บการเขียน ในความพยายามที่จะกำหนดปริมาณความเจ็บปวด โรงพยาบาลและศูนย์การเขียนใช้เครื่องมือประเมินมาตรฐาน มีอยู่หลากหลายลำดับและระดับอัตราส่วนเจ็บปวด บางแอตทริบิวต์ตัวเลขค่าความเข้มปวด กับการแสดงของความเจ็บปวดและมีอาการปวดเลวเท่า 10 และอื่น ๆ ปัจจุบันมีคำที่อธิบายถึงความเจ็บปวดในการเพิ่มความเข้มจาก "ง่ายมาก" ให้ "อย่างรุนแรงด้วย" ปรับขนาดรูปภาพได้ที่เหมาะสมสำหรับเด็กและผู้ป่วยอื่น ๆ ที่ไม่สามารถใช้ระบบตัวเลข หรือคำอธิบาย ประเมินความเจ็บปวดได้ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน preverbal และ nonverbal ผู้ป่วย ทารก บุคคลที่ มีลึกซึ้งรับรู้ หรือพัฒนาการพิการ และผู้ป่วยสม่ำเสมอ ในกรณีดังกล่าว clinicians แพทย์ควรประเมินอาการปวดตามสัญญาณ observable grimacing หน้า และร้องไห้ และ ตามตัวบ่งชี้ physiologic tachypnea และล่างเต้นเร็วรักษาอาการปวดเขียนเป็นหลัก pharmacologic แต่รักษา adjunctive เช่นเทคนิคดี ปริญญาโท และการผ่อนคลายอาจรวมอยู่ในแผนการรักษา ยาแก้ปวด opioid มอร์ฟีนมัก ซ่าในการรักษาพยาบาลได้ กันเป็นส่วนใหญ่เมื่อมีประสิทธิภาพจัดการเกี่ยวกับกำหนดเวลาเป็นการป้องกัน แทนที่เป็นจำเป็นเมื่ออาการปวดจะรุนแรงขึ้น Anxiolytics โดยทั่วไปมักจะกำหนดเพื่อลดความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บปวด ประเมินบ่อยของอาการปวดเป็นสิ่งสำคัญใน การประเมินประสิทธิผลของกลยุทธ์ปัจจุบัน และ justifying ใช้แนวทางการจัดการอาการปวด การจัดการอาการปวดที่มีประสิทธิภาพเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการป้องกันของ debilitating สภาพจิตใจ รวมถึงภาวะซึมเศร้า ความเครียดโรค (เช่น posttraumatic ความเครียดโรค [PTSD]) และ ideation อยากฆ่าตัวตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปวดที่เกี่ยวข้องกับการเผาไหม้ได้รับบาดเจ็บมีรายงานอย่างกว้างขวางว่าเป็นความเจ็บปวดที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่ ความเสียหายของเนื้อเยื่อจากการเผาไหม้ทำให้เกิดการปล่อยสาร sensitizing ไกล่เกลี่ยและการอักเสบ (เช่น prostaglandins, bradykinin, serotonin, ฮีสตามี) ที่เปิดใช้งานเดลต้าและ C เส้นใย nociceptors (เช่นปลายประสาทฟรีที่มีการกระจายอย่างกว้างขวางในเนื้อเยื่อผิวและลึกที่ทำงานเป็น สำหรับตัวรับสิ่งเร้าที่เจ็บปวด) ซึ่งส่งสัญญาณความเจ็บปวดต่อระบบประสาทส่วนกลาง (CNS) อาการปวดอาจจะรู้สึกว่าเวลาของการบาดเจ็บตลอดขั้นตอนการรักษาและการฟื้นฟูของการกู้คืนการเผาไหม้และสำหรับปีที่ผ่านมาได้รับบาดเจ็บเบื้องต้น นอกเหนือจากการตอบสนองในท้องถิ่นได้รับบาดเจ็บการเปลี่ยนแปลงระบบในการทำงานของประสาทสัมผัสที่เกิดขึ้นรวมทั้งแพของเส้นใยเจ็บปวดและการเปลี่ยนแปลงในผิวหนังเส้นประสาทต่อพ่วงซึ่งอาจมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของอาการปวดเรื้อรังหลังจากการเผาไหม้. เผาเจ็บปวดเป็นตัวแปรอย่างมากและเป็น ความท้าทายในการรักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพเพราะระดับของความเจ็บปวดที่อาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับความรุนแรงของการบาดเจ็บการเผาไหม้ ในความพยายามที่จะหาจำนวนเจ็บปวดโรงพยาบาลและศูนย์การเผาไหม้ใช้เครื่องมือในการประเมินมาตรฐาน ความหลากหลายของเครื่องชั่งลำดับและอัตราที่มีอยู่สำหรับความเจ็บปวด; บางแอตทริบิวต์ค่าตัวเลขความรุนแรงเจ็บปวดกับ 0 แสดงให้เห็นตัวตนของความเจ็บปวดและ 10 เป็นความเจ็บปวดที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่จะเป็นและคนอื่น ๆ นำเสนอช่วงของคำที่อธิบายถึงความเจ็บปวดในการเพิ่มความเข้มจาก "อ่อนแอ" เป็น "รุนแรงมาก." เกล็ดรูปภาพอาจจะ ที่เหมาะสมสำหรับเด็กเล็กและผู้ป่วยอื่น ๆ ที่ไม่สามารถใช้ประโยชน์จากระบบที่เป็นตัวเลขหรือบรรยาย การประเมินความเจ็บปวดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยที่ยากถือกำเนิดและอวัจนภาษารวมทั้งทารกบุคคลที่มีความพิการทางปัญญาหรือการพัฒนาที่ลึกซึ้งและผู้ป่วยที่มีอากาศถ่ายเท ในกรณีดังกล่าวแพทย์ดูแลสุขภาพควรประเมินความเจ็บปวดขึ้นอยู่กับอาการที่สังเกตได้เช่น grimacing ใบหน้าและร้องไห้และตัวชี้วัดทางสรีรวิทยาเช่นหัวใจเต้นเร็วและ tachypnea. สำหรับการรักษาอาการปวดการเผาไหม้เป็นยาหลัก แต่การรักษาเสริมเช่นฟุ้งซ่านการสะกดจิตและเทคนิคการผ่อนคลาย อาจจะรวมอยู่ในการวางแผนการรักษา ยาแก้ปวด Opioid มักมอร์ฟีนเป็นแกนนำของการรักษาพยาบาล ยาแก้ปวดที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเมื่อยาในช่วงเวลาที่คงการป้องกันมากกว่าสิ่งจำเป็นเช่นเมื่อมีอาการปวดกลายเป็นความรุนแรง Anxiolytics มักจะกำหนดเพื่อลดความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บปวด การประเมินบ่อยของอาการปวดเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการประเมินประสิทธิภาพของกลยุทธ์ในปัจจุบันและสำหรับเหตุผลการใช้วิธีการทางเลือกในการจัดการความเจ็บปวด การจัดการความเจ็บปวดที่มีประสิทธิภาพเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการป้องกันของเงื่อนไขทางจิตวิทยาที่ทำให้สุขภาพทรุดโทรมรวมถึงภาวะซึมเศร้า, ความผิดปกติของความเครียด (เช่นโรคเครียดหลังถูกทารุณกรรม [พล็อต]) และคิดฆ่าตัวตาย