In his heart, Zhou Dekun was cursin

In his heart, Zhou Dekun was cursing. He was filled with despair, and wanted to yell out, ‘that is the pill I concocted!’

However, everyone was looking at him, including the four Grand Elders. Even more importantly, the two young women behind him were also watching on.

In addition, the surrounding Cultivators were now starting to throw out words of encouragement.

“Grandmaster Zhou, why not let this outsider look at your medicinal pill? Let him know how awesome our Black Lands alchemists are!”

“Yeah, that’s right, Grandmaster Zhou! Teach this guy a lesson, show him that you’re a true Grandmaster!”

“Grandmaster Zhou, make this Eastern Lands Cultivator’s wish come true! Show him what it really means to be a Grandmaster!”

Once voice after another rang out. Normally, such words would cause Zhou Dekun to feel quite smug. Right now, however, they made him want to weep.

“I… I….” In his heart, Zhou Dekun was letting loose a torrent of curses, but on the outside, he was smiling. However, his smiling face looked much more unsightly than a crying one. When he looked over and saw Meng Hao gazing at him with a bashful smile, he felt like he couldn’t take it any more. It was then that he suddenly realized that Meng Hao’s embarrassed grin looked very familiar. However, because of his nervousness, he didn’t have time to consider the matter.

Gritting his teeth, Zhou Dekun slapped his bag of holding and retrieved the best pill he had ever concocted in the Southern Domain. He threw it over to the man named Yan.

Yan immediately caught it. After studying it for a moment he frowned. He was losing control of his rage, and it was now seeping onto his face. His body was also starting to tremble.

“Grandmaster Zhou, there’s no need to repeatedly insult me! Your Dao of alchemy may be incredible, but these second-rate pills you keep producing are nothing compared to the pill from earlier. Have you reached such a level that you refuse to produce pills that you yourself have concocted?! Do I, Yan, really not qualify to even look at your medicinal pills? Grandmaster Zhou, to be so overbearing is really going overboard!! I… I just want to look at that medicinal pill. Why can’t you just do me this one little favor!?”

Yan was extremely frustrated. The favor he had asked was not a very big one was it…? Finally, he suppressed his anger, and once again clasped hands and bowed. “Grandmaster Zhou, again, I plead with you to grant my wish. This is the last time I will ask.”

This last bow was the straw that broke the camel’s back. Zhou Dekun was on the verge of collapse. Panting, he suddenly exploded in a fury: “Favor! Favor!? All you want is a favor!? I’ve given you my medicinal pills. You can see that I concocted them myself! My Dao of alchemy is only average. What’s it to you?! That’s how I am. The pill you were looking at before wasn’t concocted by me! That guy concocted it!!” He pointed at Meng Hao. “That was his pill!! You think you’re pissed off? I’m even more pissed off than you!! You’re the one who made the mistake! If you want to look at that pill from before, then ask that guy!”

Zhou Dekun flicked his sleeve. His face was ashen and filled with rage as he turned to leave. His heart was pounding as he scrambled to come up with a way to salvage the situation.

The man named Yan stared in shock, then spun to look at Meng Hao.

It wasn’t just him. Everyone, including the four Grand Elders, and the hundreds of surrounding Cultivators, all slowly turned to look at Meng Hao. All eyes were now glued on him and him alone.

Most of the gazes were filled with shock and incredulity.

“Whether or not you concocted that pill doesn’t matter,” said Yan to Zhou Dekun. “Events today have reached the point that an alchemy duel is required in order to prove who is the alchemist that I so revere!” His glare shifted from Meng Hao to Zhou Dekun.

“Grandmaster Zhou,” he continued earnestly. “After I defeat this guy, I hope that you will no longer humiliate me, but will allow me to look at that pill.” Without looking at Meng Hao, he lifted his right hand up, and a pill furnace appeared.

Zhou Dekun was on the verge of tears. Even after everything that had happened, he didn’t understand why this man just wouldn’t believe him. Perhaps the act he had put on before had simply been too convincing. The man apparently really did believe that he was looking down on him.

Meng Hao cleared his throat and then hesitantly said, “Oh, I’m sorry, I’m not a local alchemist. I just lost a match to Grandmaster Zhou, and was told to leave the city. I’m afraid I can’t compete with you in alchemy.” He sighed, looking apologetic.

Hearing this, Zhou Dekun’s face immediately fell, and he began to howl inwardly with anguish. “You’re my ancestor, alright? My ancestor! Can you just not do this to me….”

Second Elder, the one who had previously demanded that Meng Hao leave the city, now looked angrily over toward Zhou Dekun. ‘Why can’t you just take out the medicinal pill, Gran

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Dekun โจวถูกสาปแช่งในใจ เขาเต็มไป ด้วยความสิ้นหวัง และอยากจะตะโกนออก 'นั่นคือยาที่ฉันแต่ง'อย่างไรก็ตาม ทุกคนกำลังมองเขา รวมทั้งผู้สูงอายุแกสี่ แม้สำคัญ หญิงสาวสองคนหลังเขาได้รับชมในนอกจากนี้ เครื่องพรวนดินโดยรอบถูกตอนนี้เริ่มจะโยนออกคำของกำลังใจ"โจว grandmaster ทำไมไม่ให้คนนอกนี้ดูยาสมุนไพรของคุณ ให้เขารู้ว่าน่ากลัว alchemists ดำดินแดนของเราเป็น""ใช่ ที่อยู่ Grandmaster โจว ผู้ชายคนนี้สอนบทเรียน แสดงให้เขาเห็นว่า คุณเป็น Grandmaster จริง""โจว grandmaster ทำทางนี้ภาคตะวันออกที่ดินเกษตรกรของจริง แสดงให้เขาเห็นจริง ๆ ความหมาย จะ เป็น Grandmaster "เมื่อเสียงหลังจากที่อื่นรังออกมา ปกติ คำดังกล่าวจะทำให้เกิด Dekun โจวรู้สึก smug ค่อนข้าง ตอนนี้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาทำให้เขาต้องร้อง"ฉัน... ฉันนี้... " ในใจ โจว Dekun ถูกปล่อยให้หลวม torrent คำสาป แต่ในด้านนอก เขายิ้ม อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขายิ้มดูน่าเกลียดมากกว่าหนึ่งร้องไห้ เมื่อเขามองไป และเห็นเฮาเมงเฝ้ามองเขา ด้วยรอยยิ้ม bashful เขารู้สึกเหมือนเขาไม่ใช้มันอีกต่อไป ได้แล้วว่า เขาก็ตระหนักว่าเมงเฮายิ้มอายดูคุ้นเคย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความกังวลใจของเขา เขาไม่มีเวลาในการพิจารณาเรื่องGritting ฟันของเขา โจว Dekun ตบถือถุงของเขา และเรียกยาที่ดีที่สุดที่เขาได้เคยแต่งในโดเมนที่ภาคใต้ เขาโยนผ่านไปคนชื่อยันยันทันทีจับมัน หลังจากเรียนช่วง เขา frowned เขาได้สูญเสียการควบคุมความโกรธของเขา และตอนนี้มันถูกส่องลงบนใบหน้าของเขา ร่างกายของเขายังก็เริ่มที่จะสั่น"โจว grandmaster ไม่จำเป็นต้องซ้ำดูถูกฉัน คุณ Dao ของขลังอาจเหลือเชื่อ แต่ยาเหล่านี้ second-rate คุณให้การผลิตมีอะไรเมื่อเทียบกับยาจากก่อนหน้านี้ มีคุณถึงระดับเช่นที่คุณปฏิเสธที่จะผลิตยาที่คุณเองมีเสกสรร ฉัน ยัน จริง ๆ ไม่จัดแม้มองไปที่ยาสมุนไพรของคุณ Grandmaster โจว จะเพื่อปรับอากาศเกิดขึ้นจริงล่ม!! ฉัน... ผมอยากดูว่ายาสมุนไพร ทำไมไม่คุณเพียงแค่ทำผมนี้หนึ่งน้อยโปรดปราน?"ยันผิดหวังมาก ความโปรดปรานที่พระองค์ได้ถามไม่ได้ยิ่งใหญ่มากมา... สุดท้าย เขาระงับความโกรธของเขา และอีกครั้ง clasped มือ และโค้งคำนับ "โจว grandmaster อีก ข้าพเจ้าวิงวอนท่านให้ท่าน นี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะขอ"โบว์นี้ครั้งสุดท้ายคือ ฟางที่ยากจนหลังของอูฐ Dekun โจวถูกหมิ่นยุบ หอบ เขาก็ระเบิดในคัน: "ชอบ ชอบ ทั้งหมดที่คุณต้องคือโปรดปราน เราได้ให้ยาสมุนไพรของฉัน คุณสามารถดูว่า ฉันแต่งพวกเขาเอง ดาวของฉันของขลังเฉลี่ยเท่านั้น มันคืออะไรที่คุณ ที่อยู่ไหน ยาที่คุณมองหาก่อนไม่ได้แต่ง โดยฉัน ผู้ชายคนนั้นเสกสรรมัน!!" เขาชี้ไปที่เฮาเมง "ที่เป็นยาของเขา!! คุณคิดว่า คุณกำลังโกรธ ผมยิ่งเนยกว่าคุณ!! คุณเป็นคนที่ทำผิดพลาด ถ้าคุณต้องการดูว่ายาจากก่อน แล้วถามผู้ชายคนนั้น"Dekun โจว flicked แขนของเขา ใบหน้าของเขาคือมณโฑหน้าขาว และเต็มไป ด้วยความโกรธเขาเปิดให้ออกจาก หัวใจของเขาถูกห้ำหั่น ตามที่เขาแปลงมากับทางที่จะกอบกู้สถานการณ์คนที่ชื่อยันจ้องในช็อต แล้ว ปั่นไปดูที่เมงเฮามันไม่ได้แค่เขา ทุกคน รวมทั้งผู้สูงอายุแกสี่ และหลายร้อยรอบเครื่องพรวนดิน ทั้งหมดค่อย ๆ หันไปมองเมงเฮา ตาทั้งหมดได้ตอนนี้ติดกาวบนเขาและเขาคนเดียวส่วนใหญ่ของ gazes เต็มไป ด้วยช็อตและกังขานัก"ไม่ว่าคุณแต่งหรือไม่ ว่ายาไม่สำคัญ ยันการ Dekun โจวกล่าว "กิจกรรมวันนี้ได้มาถึงจุดที่การเล่นแร่แปรธาตุต่อสู้จำเป็นในการพิสูจน์ที่เป็นกลที่เคารพดังนั้น" จ้าของเขาเลื่อนขึ้นจากเมงเฮาไปโจว Dekun"โจว grandmaster เขายังคงจริงจัง "หลังจากฉันเอาชนะผู้ชายคนนี้ หวังว่า คุณจะไม่หยุดฉัน แต่อนุญาตให้ฉันมองไปที่ยานั้น" โดยไม่ดูห้าวเมง เขายกมือขวาขึ้น และเตาไฟยาปรากฏDekun โจวถูกหมิ่นน้ำตา หลังจากทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้น เขาไม่เข้าใจทำไมคนนี้ก็จะไม่เชื่อเขา บางทีการกระทำที่เขาทำอยู่ก่อนมีเพียงถูกเกินไปหลอกลวง คนเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อจริง ๆ ว่า เขาต้องลงเขาเฮา เมงล้างคอของเขาแล้ว วัยกล่าว ว่า "โอ้ ขอโทษ ฉันไม่กลในท้องถิ่น ฉันสูญเสียการแข่งขัน Grandmaster โจว เพียงบอกว่า จะออกจากเมือง "ผมกลัวผมไม่สามารถแข่งขันกับคุณในการเล่นแร่แปรธาตุ" เล่าปี่ กำลังขออภัยได้ยินนี้ โจว Dekun หน้าทันทีลดลง และเขาเริ่มเห่าหอนอย่างภายใน ด้วยความปวดร้าว "คุณเป็นบรรพบุรุษของฉัน ไม่เป็นไร บรรพบุรุษของฉัน คุณไม่เพียงอย่างไรให้ฉันนี้... "พี่สอง ผู้ที่ก่อนหน้านี้ได้เรียกร้องให้ เฮาเมงออกจากเมือง ตอนนี้มองด้วยความโกรธมากกว่าขึ้นไป Dekun โจว ' ทำไมไม่คุณเพียงนำออก ยาสมุนไพร แกรน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในหัวใจของเขาโจว Dekun ถูกสาปแช่ง เขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและอยากจะตะโกนออกมาว่าเป็นยาที่ผมแต่ง! '

แต่ทุกคนกำลังมองไปที่เขารวมทั้งสี่แกรนด์ผู้สูงอายุ ที่สำคัญมากที่หญิงสาวสองคนอยู่ข้างหลังเขาก็ยังดูบน.

นอกจากนี้พรวนดินรอบตอนนี้เริ่มที่จะโยนออกคำของการให้กำลังใจ.

"มาสเตอร์โจวทำไมไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ดูคนนอกที่ยาสมุนไพรของคุณหรือไม่ ให้เขารู้ว่าน่ากลัวนักเล่นแร่แปรธาตุที่ดินของเราเป็นสีดำ! "

" ใช่ที่เหมาะสมมาสเตอร์โจว! ผู้ชายคนนี้สอนบทเรียนแสดงให้เขาเห็นว่าคุณเป็นจริงมาสเตอร์! "

" แกรนด์มาสเตอร์โจวนี้ทำให้ดินแดนตะวันออกปรารถนา Cultivator ของจริง! แสดงให้เขาเห็นสิ่งที่มันจริงๆหมายถึงการเป็นมาสเตอร์เป็นคนแรก! "

เมื่อเสียงหลังจากที่อื่นดังออกมา โดยปกติแล้วคำพูดดังกล่าวจะก่อให้เกิดโจว Dekun จะรู้สึกพอใจในตัวเองค่อนข้าง ตอนนี้ แต่พวกเขาทำให้เขาต้องการที่จะร้องไห้.

"ฉัน ... ฉัน ... ." ในหัวใจของเขาโจว Dekun ถูกปล่อยให้หลวมฝนตกหนักสาปแช่ง แต่อยู่ข้างนอกเขาก็ยิ้ม แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดมากขึ้นกว่าหนึ่งร้องไห้ เมื่อเขามองไปและเห็นเม้งเฮาจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้มอายเขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาไม่สามารถเอามันใด ๆ เพิ่มเติม ตอนนั้นเองที่เขาก็ตระหนักว่าเม้งเฮาส์ยิ้มอายมองที่คุ้นเคยมาก แต่เนื่องจากความกังวลใจของเขาเขาไม่ได้มีเวลาที่จะพิจารณาเรื่องนี้.

Gritting ฟันของเขาโจว Dekun ตบกระเป๋าของเขาของการถือครองและเรียกยาที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยแต่งในโดเมนภาคใต้ เขาโยนมันไปยังคนที่มีชื่อแยน.

ยันจับมันทันที หลังจากที่ได้ศึกษามันสักครู่เขาขมวดคิ้ว เขาได้รับการสูญเสียการควบคุมของความโกรธของเขาและตอนนี้มันเป็นซึมลงบนใบหน้าของเขา ร่างกายของเขาก็ยังเริ่มที่จะสั่นสะเทือน.

"มาสเตอร์โจวมีความจำเป็นที่ซ้ำไปซ้ำมาดูถูกฉัน! ดาวของคุณของการเล่นแร่แปรธาตุอาจจะไม่น่าเชื่อ แต่เหล่านี้ยาเม็ดที่สองอัตราคุณให้การผลิตมีอะไรเมื่อเทียบกับยาจากก่อนหน้านี้ คุณได้มาถึงระดับดังกล่าวที่คุณปฏิเสธที่จะผลิตยาที่คุณเองได้แต่ง ?! ฉันแยนจริงๆไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะได้มองไปที่ยาสมุนไพรของคุณหรือไม่ แกรนด์มาสเตอร์โจวที่จะให้เอาแต่ใจเป็นจริงจะลงน้ำ !! ผม ... ผมแค่อยากจะดูว่ายาสมุนไพร ทำไมคุณไม่สามารถเพียงแค่ทำฉันนี้หน่อยหนึ่ง !? "

ยันรู้สึกผิดหวังอย่างมาก ชอบเขาถามไม่ได้เป็นหนึ่งในที่ใหญ่มากมันเป็น ... ? ในที่สุดเขาถูกระงับความโกรธของเขาและอีกครั้งที่พนมมือกราบลง "แกรนด์มาสเตอร์โจวอีกครั้งผมสารภาพกับคุณที่จะให้ความปรารถนาของฉัน นี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะถาม. "

นี้โบว์สุดท้ายคือฟางที่ยากจนหลังอูฐ โจว Dekun ถูกหมิ่นของการล่มสลาย หอบเขาก็ระเบิดความโกรธ "Favor! ชอบ!? ทั้งหมดที่คุณต้องการคือความโปรดปราน !? ฉันได้รับคุณยาสมุนไพรของฉัน คุณจะเห็นว่าผมแต่งพวกเขาเอง! ดาวของฉันของการเล่นแร่แปรธาตุเป็นเพียงค่าเฉลี่ย มันเป็นสิ่งที่คุณ ?! นั่นเป็นวิธีที่ผม ยาที่คุณกำลังมองหาที่ก่อนที่จะไม่ได้แต่งโดยฉัน! ผู้ชายที่แต่งมัน !! "เขาชี้ไปที่เม้งเฮา "นั่นคือยาของเขา !! คุณคิดว่าคุณโกรธ? แม้ฉันโกรธมากขึ้นกว่าที่คุณ !! คุณเป็นคนที่ทำผิดพลาด! ถ้าคุณต้องการที่จะมองไปที่ยาจากก่อนหน้านั้นแล้วขอให้คนที่แต่งตัวประหลาด! "

โจว Dekun สะบัดแขนเสื้อของเขา ใบหน้าของเขาซีดและเต็มไปด้วยความโกรธในขณะที่เขาหันไปออก หัวใจของเขาได้รับการห้ำหั่นในขณะที่เขาตะกายขึ้นมาด้วยวิธีการที่จะกอบกู้สถานการณ์.

คนที่ชื่อ Yan จ้องในช็อตแล้วปั่นไปดูที่เม้งเฮา.

มันไม่ใช่แค่เขา ทุกคนรวมทั้งสี่แกรนด์ผู้สูงอายุและร้อยรอบพรวนทุกอย่างช้า ๆ หันมามองที่เม้งเฮา ดวงตาทั้งหมดถูกติดกาวตอนนี้เขาและเขาคนเดียว.

ส่วนใหญ่อาศัยการมองตาเต็มไปด้วยความตกใจและสงสัย.

"หรือไม่คุณปรุงยาไม่ได้เรื่อง" ยันพูดกับโจว Dekun "เหตุการณ์ในวันนี้ได้มาถึงจุดที่ดวลขลังเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะพิสูจน์ว่าใครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่ผมจึงกราบไหว้!" แสงจ้าของเขาเปลี่ยนจากเม้งเฮาโจว Dekun.

"มาสเตอร์โจว" เขายังคงเป็นเรื่องเป็นราว "หลังจากที่ผมเอาชนะผู้ชายคนนี้ฉันหวังว่าคุณจะไม่ฉีกหน้าฉัน แต่จะให้ฉันไปดูยาที่." โดยไม่ได้มองที่เม้งเฮาทรงยกพระหัตถ์ขวาของพระองค์ขึ้นและเตาเผายาปรากฏ.

โจว Dekun เป็น อยู่บนปากเหวของน้ำตา แม้หลังจากที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายคนนี้ก็จะไม่เชื่อเขา บางทีการกระทำที่เขาได้วางอยู่บนก่อนที่จะได้รับเพียงอีกเชื่อเกินไป คนที่เห็นได้ชัดจริงๆไม่เชื่อว่าเขากำลังมองลงมาที่เขา.

เม้งเฮากระแอมแล้วอ้อมแอ้มกล่าวว่า "โอ้ฉันขอโทษฉันไม่ได้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุท้องถิ่น ฉันเพียงแค่หายไปตรงกับมาสเตอร์โจวและถูกสั่งให้ออกจากเมือง ฉันกลัวฉันไม่สามารถแข่งขันกับคุณในการเล่นแร่แปรธาตุ. "เขาถอนหายใจมองขอโทษ.

ได้ยินอย่างนี้แล้วใบหน้าโจว Dekun ทันทีลดลงและเขาก็เริ่มที่จะเห่าหอนในใจด้วยความปวดร้าว "คุณบรรพบุรุษของฉันไม่เป็นไร? บรรพบุรุษของฉัน! สามารถคุณก็ไม่ทำเช่นนี้เพื่อฉัน ... . "

พี่สองคนที่เคยถามว่าเม้งเฮาออกจากเมืองตอนนี้มองด้วยความโกรธที่มีต่อโจวกว่า Dekun 'ทำไมคุณไม่สามารถเพียงแค่ใช้เวลาออกยายาย่า