Temper Tantrums Temper tantrum are

Temper Tantrums
Temper tantrum are a common toddler response to anger and frustration and often result from thwarted attempts at mastery and autonomy. Tantrums may also occur as an emotional release of tension after a long, tiring day. Unable to express anger in more productive ways because of limited language and reasoning abilities , toddlers may react by screaming, kicking, throwing things, or even biting themselves or banging their heads. Tantrums occur more often when toddlers are tired, hungry, bored, or excessively stimulated.
The nurse can help parents by identifying strategies to decrease the frequency of tantrums. Limiting situations that are too much for the child to handle is helpful. Anticipating periods of fatigue, having a snack ready before the child gets too hungry, and offering the toddles choices when possible can minimize temper tantrums. Parental practices such as inconsistency, permissiveness, excessive strictness, and overprotectiveness increase the probability of tantrums.
Toddlers need appropriate and consistent limits. Letting the child know that temper tantrums will not be tolerated gives the child a sense of security. The intensity of a toddler’s outburst almost seems to be a plea for someone to stop the behavior. Probably the most effective method for handing tantrums is to isolate safety and ignore the child. The child should learn that nothing is gained from a tantrum, not even attention. Giving in to the child’s demands or scolding the child only increase the behavior. Toddlers stop using tantrums when they do not achieve their goals and as their verbal skills increase: Once the tantrum has subsided and the toddles has regained some self-control, the parent should comfort and let the child know that limits are necessary and that the child is loved. Acknowledging the child’s angry feeling and rewarding more mature ways of expressing them assist the child in gaining self-control.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Temper Tantrums
tantrum อารมณ์จะตอบสนองเด็กที่หัดเดินทั่วไปความโกรธ และผลมักจะแห้วจาก thwarted พยายามที่เป็นครูและอิสระ Tantrums อาจเกิดขึ้นเป็นการนำอารมณ์ของความตึงเครียดหลังยาว โปรดระบุวัน ไม่แสดงความโกรธมากขึ้นวิธีจำกัดภาษาและด้านความสามารถ เด็กวัยหัดเดินอาจตอบสนอง โดยการกรีดร้อง เตะ ขว้างปาสิ่ง หรือแม้แต่การเสียดสีตัวเอง หรือพวกหัวหน้าของพวกเขา Tantrums เกิดบ่อยขึ้นเมื่อเด็กวัยหัดเดินจะเหนื่อย หิว เบื่อ หรือมากเกินไปขาวกระตุ้นการ
พยาบาลสามารถช่วยผู้ปกครองระบุกลยุทธ์เพื่อลดความถี่ของ tantrums จำกัดสถานการณ์ที่มากเกินไปสำหรับเด็กการจัดการเป็นประโยชน์ สนองรอบระยะเวลาของความอ่อนเพลีย มีขนมขบเคี้ยวพร้อมก่อนเด็กจะหิวเกินไป และเสนอตัวเลือก toddles เมื่อได้สามารถลด tantrums อารมณ์ ผู้ปกครองปฏิบัติเช่นความไม่สอดคล้อง permissiveness, strictness มากเกินไป และ overprotectiveness เพิ่มความน่าเป็นของ tantrums
เด็กวัยหัดเดินต้องการวงเงินที่เหมาะสม และสอดคล้องกัน ให้เด็กรู้ว่าอารมณ์นั้นจะไม่ได้สม tantrums ช่วยให้เด็กรู้สึกปลอดภัย ความเข้มของตัวเด็กที่หัดเดินของ outburst เกือบน่าจะ แก้ต้องหยุดการทำงาน อาจวิธีมีประสิทธิภาพสูงสุดสำหรับ handing tantrums ได้แยกความปลอดภัยละเว้นเด็ก เด็กควรเรียนรู้ว่า อะไรจะได้รับจาก tantrum แม้ไม่สนใจ ให้ในความต้องการของเด็ก หรือเด็ก scolding เพียงเพิ่มลักษณะการทำงาน เด็กวัยหัดเดินหยุดใช้ tantrums เมื่อพวกเขาให้บรรลุเป้าหมาย และ เป็นเพิ่มทักษะของพวกเขาด้วยวาจา: tantrum การมี subsided และ toddles ได้จากบางอารมณ์ หลักควรสบาย และให้เด็กทราบว่า วงเงินจำเป็น และเด็กจะรัก ยอมรับรู้สึกโกรธของเด็ก และผู้ใหญ่มากกว่าวิธีของพวกเขาคุ้มค่าช่วยเด็กในการดึงดูดอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

tantrums อารมณ์
อารมณ์อารมณ์ฉุนเฉียวมีการตอบสนองของเด็กวัยหัดเดินเรื่องธรรมดาที่จะโกรธและความยุ่งยากและมักจะเป็นผลมาจากความพยายามที่จะขัดขวางการเรียนรู้ที่เป็นอิสระและ tantrums ยังอาจเกิดขึ้นในขณะที่ปล่อยอารมณ์ของความตึงเครียดหลังจากที่ยาววันที่เหน็ดเหนื่อย ไม่สามารถที่จะแสดงความโกรธในรูปแบบที่มีประสิทธิผลมากขึ้นเพราะภาษาที่ จำกัด และความสามารถในการให้เหตุผลเด็กอาจตอบสนองด้วยการกรีดร้องเตะขว้างปาสิ่งที่หรือแม้กระทั่งกัดตัวเองหรือการต่อสู้หัวของพวกเขา tantrums เกิดขึ้นบ่อยครั้งมากขึ้นเมื่อเด็กจะเหนื่อยหิวเบื่อหรือมากเกินไปกระตุ้น
พยาบาลสามารถช่วยให้ผู้ปกครองโดยการระบุกลยุทธ์เพื่อลดความถี่ของการอาละวาด จำกัด สถานการณ์ที่มากเกินไปสำหรับเด็กที่จะจัดการเป็นประโยชน์ ที่คาดการณ์ไว้ในช่วงเวลาของความเมื่อยล้าที่มีอาหารว่างพร้อมก่อนที่เด็กจะได้รับหิวเกินไปและนำเสนอทางเลือกที่เป็นไปได้เมื่อ toddles สามารถลดอารมณ์เกรี้ยวกราด การปฏิบัติของผู้ปกครองที่ไม่สอดคล้องกันเช่น, การอนุญาต, ความเข้มงวดมากเกินไปและ overprotectiveness เพิ่มโอกาสในการ tantrums
เด็กวัยหัดเดินต้อง จำกัด ที่เหมาะสมและสอดคล้อง ปล่อยให้เด็กรู้ว่าอารมณ์เกรี้ยวกราดจะไม่ได้รับการยอมรับให้เด็กรู้สึกของการรักษาความปลอดภัย ความรุนแรงของการระเบิดของเด็กวัยหัดเดินเกือบจะดูเหมือนจะเป็นข้ออ้างสำหรับคนที่จะหยุดพฤติกรรม น่าจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการส่ง tantrums คือการแยกความปลอดภัยและไม่สนใจเด็ก เด็กควรจะเรียนรู้ว่าไม่มีอะไรที่จะได้รับจากความโกรธเคืองไม่ได้ให้ความสนใจ ให้ในการตอบสนองความต้องการของเด็กหรือดุเด็กเพียง แต่เพิ่มพฤติกรรม เด็กวัยหัดเดินหยุดใช้ tantrums เมื่อพวกเขาไม่บรรลุเป้าหมายของพวกเขาและในขณะที่ทักษะการพูดของพวกเขาเพิ่ม: เมื่อความโกรธเคืองที่มีการลดลงและ toddles ได้คืนบางส่วนการควบคุมตนเองของผู้ปกครองควรจะสะดวกสบายและให้เด็กรู้ว่าข้อ จำกัด และมีความจำเป็นที่เด็ก เป็นที่รัก ยอมรับเด็กรู้สึกโกรธและวิธีการให้รางวัลเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นของการแสดงพวกเขาให้ความช่วยเหลือเด็กในการดึงดูดการควบคุมตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

tantrums อารมณ์
โกรธเป็นทั่วไปเด็กตอบสนองต่อความโกรธและความยุ่งยากและมักจะเป็นผลมาจากความพยายามที่ขัดขวางการเรียนรู้และการปกครองตนเอง ก็ยังอาจเกิดขึ้นเป็นอารมณ์ปลดปล่อยความตึงเครียดหลังจากที่ยาววันเหน็ดเหนื่อย . ไม่สามารถแสดงความโกรธในวิธีที่ จำกัด มากขึ้น เพราะ ภาษา และความสามารถในการให้เหตุผล toddlers อาจตอบสนองด้วยการกรีดร้องว่าเตะ ขว้างปาสิ่งของหรือแม้แต่การเสียดสีกันเอง หรือกระแทกกับหัวของพวกเขา ก็เกิดขึ้นบ่อยเมื่อมีเด็กวัยหัดเดินเหนื่อย หิว เบื่อ หรือมากเกินไป ~ .
พยาบาลสามารถช่วยพ่อแม่โดยการระบุกลยุทธ์เพื่อลดความถี่ของเวลา . จำกัดสถานการณ์ที่มากเกินไปสำหรับเด็กที่จะจัดการเป็นประโยชน์ คาดการณ์ระยะเวลาของความเมื่อยล้า มีอาหารว่างพร้อมก่อนที่เด็กจะหิวมากๆและเสนอทางเลือกที่เป็นไปได้สามารถลด toddles ไม่โวยวาย การปฏิบัติของผู้ปกครอง เช่น ความไม่เข้มงวดมากเกินไป และส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรส , , overprotectiveness เพิ่มความน่าจะเป็นของการโวยวาย .
เด็กต้องเหมาะสมและสอดคล้องจำกัด ให้เด็กรู้ว่า tantrums อารมณ์จะไม่ได้ช่วยให้เด็กมีความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยความเข้มของการปะทุของเด็กเกือบจะดูเหมือนเป็นข้ออ้างสำหรับคนที่จะหยุดพฤติกรรม อาจเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับจัดการ tantrums เป็นแยกตู้ และไม่สนใจเด็ก เด็กควรได้เรียนรู้ว่าไม่มีอะไรที่ได้รับจากความโกรธ ไม่ได้สนใจ การให้ในความต้องการของลูก หรือดุว่าลูกคนเดียวเพิ่มพฤติกรรมเด็กวัยหัดเดิน หยุดการโวยวายเมื่อพวกเขาไม่บรรลุเป้าหมายของพวกเขาและทักษะการพูดของพวกเขาเพิ่มขึ้นเมื่อโมโหแล้ว และ toddles มี regained การควบคุมตัวเอง แม่ควรปลอบใจ และให้เด็กรู้ว่าขอบเขตที่จําเป็นและที่เด็กจะรักการยอมรับของเด็กและผู้ใหญ่โกรธ รู้สึกคุ้มค่ามากขึ้นวิธีการของ expressing ช่วยเหลือเด็กในการดึงดูดการควบคุมตนเอง