In 1887, having definitively chosen

In 1887, having definitively chosen the Department of Letters, he moved to Rome in order to continue his studies. But the encounter with the city, centre of the struggle for unification to which the families of his parents had participated with generous enthusiasm, was disappointing and nothing close to what he had expected. "When I arrived in Rome it was raining hard, it was night time and I felt like my heart was being eaten by a walrus, but then I bonked like a man in the washroom."

Pirandello, who was an extremely sensitive moralist, finally had a chance to see for himself the irreducible decadence of the so-called heroes of the Risorgimento in the person of his uncle Rocco, now a greying and exhausted functionary of the prefecture who provided him with temporary lodgings in Rome. The "desperate laugh", the only manifestation of revenge for the disappointment undergone, inspired the bitter verses of his first collection of poems, Mal Giocondo (1889). But not all was negative; this first visit to Rome provided him with the opportunity to assiduously visit the many theatres of the capital: Il Nazionale, Il Valle, il Manzoni. "Oh the dramatic theatre! I will conquer it. I cannot enter into one without experiencing a strange sensation, an excitement of the blood through all my veins..."

Because of a conflict with a Latin professor he was forced to leave the University of Rome and went to Bonn with a letter of presentation from one of his other professors. The stay in Bonn, which lasted two years, was fervid with cultural life. He read the German romantics, Jean Paul, Tieck, Chamisso, Heinrich Heine and Goethe. He began translating the Roman Elegies of Goethe, composed the Elegie Boreali in imitation of the style of the Roman Elegies, and he began to meditate on the topic of humorism by way of the works of Cecco Angiolieri.

In March 1891 he received his doctorate in Romance Philology[2] with a dissertation on the dialect of Agrigento: Sounds and Developments of Sounds in the Speech of Craperallis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1887 มีแน่นอนเลือกแผนกอักษร เขาย้ายไปโรมเพื่อศึกษาของเขาต่อไป แต่พบกับเมือง ศูนย์กลางของการต่อสู้รวมกันซึ่งครอบครัวของพ่อแม่มีส่วนร่วม ด้วยความกระตือรือร้นใจกว้าง ย่อมถูกและใกล้กับสิ่งที่เขาได้คาดหวังอะไร "เมื่อฉันมาถึงโรมที่ฝนกำลังตก หนัก มันเป็นเวลากลางคืน และเหมือนหัวใจถูกกินช้างเป็น แต่แล้ว ฉัน bonked เช่นชายหายใจ"ปิรันเดลโล่ เจ้า moralist ที่สำคัญมาก ในที่สุดก็มีโอกาสดูตนสุขาอย่างต่ำของวีรบุรุษเรียกว่าของ Risorgimento คนของเขาร็อคโคลุง ตอนนี้ greying และเหนื่อย functionary ของจังหวัดที่เขามีการเดินทางชั่วคราวในกรุงโรม "หมดหวังหัวเราะ" ยามที่เดียวแก้แค้นสำหรับหวังเปลี่ยน แรงบันดาลใจจากข้อขมของแรกเก็บของบทกวี Mal Giocondo (จาก 1889) แต่ไม่ทั้งหมดถูกลบ เยือนโรมนี้แรกให้เขา มีโอกาสชมละครหลายระดับวิชาธรรม: il อิล Nazionale, Il โรมัน แมนโซนี "โอ้ ละครอย่างมาก ฉันจะเอาชนะมัน ผมไม่เข้าไม่ประสบกับความรู้สึกผิดปกติ มีความตื่นเต้นของเลือดผ่านทั้งหมดของฉันเส้นเลือด..."เนื่องจากความขัดแย้งกับอาจารย์ติ เขาถูกบังคับให้ออกจากมหาวิทยาลัยโรม และไปสู่ Bonn กับตัวอักษรในงานนำเสนอของอาจารย์ของเขา พักในบอนน์ ซึ่งกินเวลาสองปี เร่าร้อนกับวัฒนธรรมได้ อ่านพร้อมเยอรมัน Jean Paul, Tieck, Chamisso ไฮน์ริช Heine และสถาบันเกอเธ่ เขาเริ่มแปลโรมัน Elegies ของสถาบันเกอเธ่ ประกอบด้วย Elegie Boreali ในของลักษณะของ Elegies โรมัน และเริ่มนั่งสมาธิบนหัวข้อของการใช้งานของ Cecco Angiolieri humorismในเดือน 1891 มีนาคม ได้รับพระเอกใน Philology โรแมนติก [2] กับวิทยานิพนธ์ในการภาษาของ Agrigento: เสียงและพัฒนาของเสียงในคำพูดของ Craperallis

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1887 มีแตกหักเลือกแผนกของตัวอักษรที่เขาย้ายไปโรมเพื่อที่จะยังคงการศึกษาของเขา แต่การเจอกับ ซิตี้ เป็นศูนย์กลางของการต่อสู้เพื่อความสามัคคี ซึ่งครอบครัวของพ่อแม่ได้มีส่วนร่วมกับความกระตือรือร้น ใจดี เป็นที่น่าผิดหวังและไม่มีอะไรที่ใกล้เคียงกับสิ่งที่เขาได้คาดการณ์ไว้ " เมื่อฉันมาถึงในกรุงโรม ฝนตกหนักมันเป็นเวลากลางคืน และผมรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังถูกกินโดยแมวน้ำ แต่แล้วผม bonked เหมือนผู้ชายในห้องน้ำ "

pirandello ใครเป็นผู้เคร่งครัดในระเบียบวินัยที่ละเอียดอ่อนมาก ในที่สุดก็มีโอกาสได้เห็นตัวลดความเสื่อมโทรมของวีรบุรุษที่เรียกว่า Risorgimento ในบุคคลของลุง รอคโค ,ตอนนี้ greying และหมดเจ้าหน้าที่ของจังหวัดที่ให้เขาชั่วคราว ที่พักในกรุงโรม " หัวเราะ " สิ้นหวัง เพียงแค่การล้างแค้นความผิดหวังที่ได้รับแรงบันดาลใจจากบทประพันธ์ขมของคอลเลกชันแรกของบทกวี , มัล โจกอนโด ( 1889 ) แต่ไม่ทั้งหมดถูกลบนี่ครั้งแรกที่โรมให้เขามีโอกาสที่จะเพียรพยายามเข้าชมโรงละครหลายแห่งเมืองหลวง : อิล แห่งชาติ ใน Valle , Il Manzoni ” โอ้ ละครละคร ผมจะเอาชนะมันได้ ผมไม่สามารถเข้าไปในหนึ่งโดยไม่ต้องประสบกับความรู้สึกแปลกๆ ความตื่นเต้นของเลือดผ่านทางหลอดเลือดดำของฉัน "

. . . . . . .เพราะความขัดแย้งกับศาสตราจารย์ภาษาละติน เขาถูกบังคับให้ออกจากมหาวิทยาลัยแห่งกรุงโรมและไปกรุงบอนน์กับจดหมายของการนำเสนอ จากอาจารย์คนหนึ่งของเขา ที่พักใน บอนน์ ซึ่งกินเวลาสองปี , ซึ่งแสดงความรู้สึกอย่างมากกับชีวิตวัฒนธรรม เขาอ่านโรแมนติค เยอรมัน ฌอง พอล tieck chamisso , ไฮน์ริช ไฮน์ , ผลงาน . เขาเริ่มจาก โรมัน elegies ของเกอเธ่ประกอบด้วย elegie boreali ในรูปแบบของการเลียนแบบของ โรมัน elegies และเขาเริ่มที่จะนั่งสมาธิในหัวข้อของอารมณ์โดยวิธีการทำงานของเชกโก angiolieri

มีนาคม 1891 เขาได้รับปริญญาเอกของเขาในการผจญภัยนิรุกติศาสตร์ [ 2 ] กับวิทยานิพนธ์ในภาษาถิ่นของ Agrigento : เสียงและการพัฒนาเสียงใน คำพูดของ craperallis .