THE USE OF THE OLD TESTAMENT IN THE

THE USE OF THE OLD
TESTAMENT IN THE NEW TESTAMENT

1. Introduction
Even a superficial reading of the New Testament reveals how frequently its authors and those about whom they write quote from the Old Testament often. This should come as a surprise to no one familiar with the authoritative role that the scriptures played in Jewish religious life. What may come as a surprise, at least to the modern reader, however, is the variety of ways in which scripture is interpreted and used by Jesus and the early church. In their hands, the meaning of the Old Testament is not restricted to its so-called literal and historical meaning, but has other dimensions of meaning. Moreover, with one exception, the interpretive methods adopted by Jesus and the early church are identical with those used by other Jewish interpreters of the second-Temple and early rabbinic periods.
One can identify three interpretive methods used by Jesus and the early church that have parallels from texts from the second-Temple period and in early rabbinic exegesis. First, a text from the Old Testament can be interpreted literally, according to the author's intended meaning. Second, Jesus and the early church find subtle and not-so-obvious interpretations for Old Testament texts, in some cases, using certain rules of exegesis known from early rabbinic texts. This interpretive approach could be called midrashic. Third, one finds what scholars call pesher-type interpretations in the New Testament; these are characterized by finding a second, eschatological (including messianic) meaning for an Old Testament text that is not originally eschatological (or messianic) in meaning. In addition, unique to the New Testament is what is called typological interpretation, in which a person, place, thing or event in the Old Testament is assumed to foreshadow an eschatological reality to which it is analogically or functionally similar.

2. Literal Interpretation
Most Jews began with the literal interpretation of the Old Testament, especially the Torah; this was the substratum of all other interpretive approaches. In other words, what the author of a text plainly intended is taken to be its literal and primary meaning.
2.1. New Testament
2.1.1. Jesus
A. Matt 9:9-13; 12:1-8 (Hosea 6:6)
In the context of responding to the charge that he ate with sinners, Jesus tells the Pharisees "Go and learn the meaning of this: 'I desire mercy and not sacrifice' (Hosea 6:6) (Matt 9:13; see also Mark 2:13-17; Luke 5:27-32). Jesus' interprets this passage according to its intended sense, to mean that the commandments are to be prioritized, so that mercy takes precedence over sacrifice or other religious rituals.
Jesus also interprets Hosea 6:6 literally in another context. Once some Pharisees criticize him for allowing his disciples to pluck grain on the Sabbath; what they were doing was a form of work and should not be done on the day of rest. Jesus replies by citing the precedent of David's breaking the Torah in time of need, in order to make the point that the intention of the Torah is not to lead to hardship. Jesus' point seems to be that, out of a concern for his hungry disciples, the Pharisees should allow them to pick what grain they need to satisfy their hunger. If Jesus' accusers say that they would like to do this, but cannot, since the Torah forbids it, they will find themselves holding the absurd position that they love human beings more than God does. In this context, Jesus then tells his critics to read Hosea 6:6 "I desire mercy and not sacrifice," which is intended as a proof that to act to meet human need takes precedence over the fulfillment of the ritual law; that is, the Torah is to be prioritized, so that the ritual law, in this case the Sabbath law, should never preclude an act of mercy (Matt 12:7; see also Mark 2:23-27 = Luke 6:1-5).
B. Mark 7:1-13 = Matt 15:1-9 (Exod 20:12/Deut 5:16; Exod 21:17/Lev 20:9)
Jesus criticizes the Pharisees for allowing their oral tradition to prevent the performance of the commandment to honor one's mother and father (Exod 21:17 / Deut 5:16; Exod 21:17 / Lev 20:9). The Pharisees allowed someone to dedicate something of value or money to the Temple so that only the owner could benefit from its use, but no one else, including the owner's mother and father. It is evident how this would be open to abuse: people would dedicate something of value to the Temple in order that his or her parents could not benefit from it, thereby violating the command of the written Torah to honor his mother and father. The point is that with the oral law the Pharisees have actually done evil, or at least prevented good from being done. On the basis of a literal reading of the commandment to honor one's parents (Exod 20:12 / Deut 5:16) and not to curse them (Exod 21:17 / Lev 20:9), Jesus condemns this Pharisaic practice. It should be noted that Jesus also re-applies Isaiah's words to his generation to his own: "These people honor me with their lips, but their hearts are far from me. They worship me in vain; their teachings are but rules taught by men" (Isa 29:13). He considers the Pharisees to have the same spiritual problem of the Israelites in the time of Isaiah: replacing true obedience with man-made rules.
2.1.2. 1 Corinthians 6:16 (Gen 2:24)
In 1 Cor 6:12-20, Paul deals with a problem about which he has heard from Chloe’s people. It seems that there were men in the Corinthian church who were claiming that, since "all things are lawful" (1 Cor 6:12a) for them, they could use the services of local prostitutes. In 1 Cor 6:12, Paul appears to be quoting a maxim that the Corinthians are likely bandying about; the source of this maxim, however, is probably Paul himself (see 1 Cor 10:23), since this sounds like something Paul would have taught them (see Gal 5:1a). (If so, Paul finds himself in a difficult situation, because the Corinthians are using his own words against him.) Paul agrees with the maxim that “all things are lawful,” but he qualifies it by saying that not all things are beneficial (6:12b). He then repeats the maxim, and gives another variation of his qualification of it : "But I will not be mastered by anything." This means that Paul will not give up his self-control in the name of freedom. In this context, Paul cites Gen 2:24 "And the two become one flesh," interpreting this passage literally, to prove to the Corinthians that it is wrong for them to make use of prostitutes: his point is that a man should have sexual relations only with his wife, the one with whom he has become one flesh.
2.2. Second-Temple Jewish Texts
There are innumerable examples of literal interpretation of the Old Testament in second-Temple Jewish texts. For example, in Damascus Document 9.12, Lev 19:18 is quoted as binding on the members of the community: "You shall not take vengeance or bear a grudge against of your people." This text is interpreted literally and applied to those who enter the community. It is stipulated that any member of the community who brings a charge against another member without proof is guilty of violating the prohibition of Lev 19:18: he is taking vengeance and bearing a grudge. Similarly, in Damascus Document 10.16-17, Deut 5:12 "Keep the Sabbath and make it holy" is interpreted literally as binding on the community. There follows in several Sabbath halakot (regulations) designed to specify how to keep the Sabbath.
It goes without saying that the early rabbis interpreted the Torah literally; like the Qumran community and other Jews, the early rabbis, probably spiritual descendants of the Pharisees, sought to specify exactly what the Torah required. This resulted in their halakot, oral tradition clarifying the meaning of the Torah, which was eventually collected together to become the Mishah.

3. Midrashic Interpretation
Jews of the second-Temple period also interpreted the Old Testament in a way that could be called midrashic. Midrashic interpretation is not really one type of interpretation, but describes a general approach to Old Testament interpretation. What all midrashic interpretation has in common is the characteristic of being a subtle and not-so-obvious interpretation of the Old Testament. In some cases, a peculiarity of the text is exploited to bring out of it a unexpected meaning. In other cases, certain interpretive rules are used to make explicit an implicit meaning of an Old Testament text. (Sometimes the interpretive rule is cited explicitly, whereas, in other cases, its use is implicit.) The two most common of these interpretive rules, to use the rabbinic terms, are qal vahomer ("light and heavy") and gezerah shavah ("An equal category"). A qal vahomer argument is an argument from minor to major: "If that is true, how much more is this true." A gezerah shavah argument assumes that a biblical passage that has a verbal or some other similarity with another passage can be interpreted in light of that otherwise unrelated passage, so that meaning can be imported into the interpreted passage from the other. In short, midrashic interpretation begins with the assumption that an Old Testament text may contain a deeper meaning that can be brought to the surface by careful observation and sometimes the application of an interpretive rule. in which the use of the same term in two distinct parts of the Torah allows the application of a detail from the one case to the other, unrelated case. G
3.1. Jesus
3.1.1. Mark 12:18-27 = Matt 22:23-33 = Luke 20:27-40 (Exod 3:6, 15)
Against the Sadducees, Jesus teaches that there will be a resurrection of the dead; at this time there will be no sexual relations among men and women, since they will be like the angels. To prove that there will be a final resurrection, Jesus finds a peculiarity in Exod 3:6: he points out that God said to Moses, "I am the God of Abraham, the God of Jacob and the God of Isaac," and draws this not-so-obvious conclusion

THE USE OF THE OLD 
TESTAMENT IN THE NEW TESTAMENT

1. Introduction 
Even a superficial reading of the New Testament reveals how frequently its authors and those about whom they write quote from the Old Testament often. This should come as a surprise to no one familiar with the authoritative role that the scriptures played in Jewish religious life. What may come as a surprise, at least to the modern reader, however, is the variety of ways in which scripture is interpreted and used by Jesus and the early church. In their hands, the meaning of the Old Testament is not restricted to its so-called literal and historical meaning, but has other dimensions of meaning. Moreover, with one exception, the interpretive methods adopted by Jesus and the early church are identical with those used by other Jewish interpreters of the second-Temple and early rabbinic periods. 
 One can identify three interpretive methods used by Jesus and the early church that have parallels from texts from the second-Temple period and in early rabbinic exegesis. First, a text from the Old Testament can be interpreted literally, according to the author's intended meaning. Second, Jesus and the early church find subtle and not-so-obvious interpretations for Old Testament texts, in some cases, using certain rules of exegesis known from early rabbinic texts. This interpretive approach could be called midrashic. Third, one finds what scholars call pesher-type interpretations in the New Testament; these are characterized by finding a second, eschatological (including messianic) meaning for an Old Testament text that is not originally eschatological (or messianic) in meaning. In addition, unique to the New Testament is what is called typological interpretation, in which a person, place, thing or event in the Old Testament is assumed to foreshadow an eschatological reality to which it is analogically or functionally similar. 
 
 2. Literal Interpretation 
Most Jews began with the literal interpretation of the Old Testament, especially the Torah; this was the substratum of all other interpretive approaches. In other words, what the author of a text plainly intended is taken to be its literal and primary meaning. 
2.1. New Testament 
2.1.1. Jesus 
A. Matt 9:9-13; 12:1-8 (Hosea 6:6) 
In the context of responding to the charge that he ate with sinners, Jesus tells the Pharisees "Go and learn the meaning of this: 'I desire mercy and not sacrifice' (Hosea 6:6) (Matt 9:13; see also Mark 2:13-17; Luke 5:27-32). Jesus' interprets this passage according to its intended sense, to mean that the commandments are to be prioritized, so that mercy takes precedence over sacrifice or other religious rituals. 
 Jesus also interprets Hosea 6:6 literally in another context. Once some Pharisees criticize him for allowing his disciples to pluck grain on the Sabbath; what they were doing was a form of work and should not be done on the day of rest. Jesus replies by citing the precedent of David's breaking the Torah in time of need, in order to make the point that the intention of the Torah is not to lead to hardship. Jesus' point seems to be that, out of a concern for his hungry disciples, the Pharisees should allow them to pick what grain they need to satisfy their hunger. If Jesus' accusers say that they would like to do this, but cannot, since the Torah forbids it, they will find themselves holding the absurd position that they love human beings more than God does. In this context, Jesus then tells his critics to read Hosea 6:6 "I desire mercy and not sacrifice," which is intended as a proof that to act to meet human need takes precedence over the fulfillment of the ritual law; that is, the Torah is to be prioritized, so that the ritual law, in this case the Sabbath law, should never preclude an act of mercy (Matt 12:7; see also Mark 2:23-27 = Luke 6:1-5). 
B. Mark 7:1-13 = Matt 15:1-9 (Exod 20:12/Deut 5:16; Exod 21:17/Lev 20:9) 
Jesus criticizes the Pharisees for allowing their oral tradition to prevent the performance of the commandment to honor one's mother and father (Exod 21:17 / Deut 5:16; Exod 21:17 / Lev 20:9). The Pharisees allowed someone to dedicate something of value or money to the Temple so that only the owner could benefit from its use, but no one else, including the owner's mother and father. It is evident how this would be open to abuse: people would dedicate something of value to the Temple in order that his or her parents could not benefit from it, thereby violating the command of the written Torah to honor his mother and father. The point is that with the oral law the Pharisees have actually done evil, or at least prevented good from being done. On the basis of a literal reading of the commandment to honor one's parents (Exod 20:12 / Deut 5:16) and not to curse them (Exod 21:17 / Lev 20:9), Jesus condemns this Pharisaic practice. It should be noted that Jesus also re-applies Isaiah's words to his generation to his own: "These people honor me with their lips, but their hearts are far from me. They worship me in vain; their teachings are but rules taught by men" (Isa 29:13). He considers the Pharisees to have the same spiritual problem of the Israelites in the time of Isaiah: replacing true obedience with man-made rules. 
2.1.2. 1 Corinthians 6:16 (Gen 2:24) 
In 1 Cor 6:12-20, Paul deals with a problem about which he has heard from Chloe’s people. It seems that there were men in the Corinthian church who were claiming that, since "all things are lawful" (1 Cor 6:12a) for them, they could use the services of local prostitutes. In 1 Cor 6:12, Paul appears to be quoting a maxim that the Corinthians are likely bandying about; the source of this maxim, however, is probably Paul himself (see 1 Cor 10:23), since this sounds like something Paul would have taught them (see Gal 5:1a). (If so, Paul finds himself in a difficult situation, because the Corinthians are using his own words against him.) Paul agrees with the maxim that “all things are lawful,” but he qualifies it by saying that not all things are beneficial (6:12b). He then repeats the maxim, and gives another variation of his qualification of it : "But I will not be mastered by anything." This means that Paul will not give up his self-control in the name of freedom. In this context, Paul cites Gen 2:24 "And the two become one flesh," interpreting this passage literally, to prove to the Corinthians that it is wrong for them to make use of prostitutes: his point is that a man should have sexual relations only with his wife, the one with whom he has become one flesh. 
2.2. Second-Temple Jewish Texts 
There are innumerable examples of literal interpretation of the Old Testament in second-Temple Jewish texts. For example, in Damascus Document 9.12, Lev 19:18 is quoted as binding on the members of the community: "You shall not take vengeance or bear a grudge against of your people." This text is interpreted literally and applied to those who enter the community. It is stipulated that any member of the community who brings a charge against another member without proof is guilty of violating the prohibition of Lev 19:18: he is taking vengeance and bearing a grudge. Similarly, in Damascus Document 10.16-17, Deut 5:12 "Keep the Sabbath and make it holy" is interpreted literally as binding on the community. There follows in several Sabbath halakot (regulations) designed to specify how to keep the Sabbath. 
 It goes without saying that the early rabbis interpreted the Torah literally; like the Qumran community and other Jews, the early rabbis, probably spiritual descendants of the Pharisees, sought to specify exactly what the Torah required. This resulted in their halakot, oral tradition clarifying the meaning of the Torah, which was eventually collected together to become the Mishah.

3. Midrashic Interpretation 
Jews of the second-Temple period also interpreted the Old Testament in a way that could be called midrashic. Midrashic interpretation is not really one type of interpretation, but describes a general approach to Old Testament interpretation. What all midrashic interpretation has in common is the characteristic of being a subtle and not-so-obvious interpretation of the Old Testament. In some cases, a peculiarity of the text is exploited to bring out of it a unexpected meaning. In other cases, certain interpretive rules are used to make explicit an implicit meaning of an Old Testament text. (Sometimes the interpretive rule is cited explicitly, whereas, in other cases, its use is implicit.) The two most common of these interpretive rules, to use the rabbinic terms, are qal vahomer ("light and heavy") and gezerah shavah ("An equal category"). A qal vahomer argument is an argument from minor to major: "If that is true, how much more is this true." A gezerah shavah argument assumes that a biblical passage that has a verbal or some other similarity with another passage can be interpreted in light of that otherwise unrelated passage, so that meaning can be imported into the interpreted passage from the other. In short, midrashic interpretation begins with the assumption that an Old Testament text may contain a deeper meaning that can be brought to the surface by careful observation and sometimes the application of an interpretive rule. in which the use of the same term in two distinct parts of the Torah allows the application of a detail from the one case to the other, unrelated case. G 
3.1. Jesus 
3.1.1. Mark 12:18-27 = Matt 22:23-33 = Luke 20:27-40 (Exod 3:6, 15) 
Against the Sadducees, Jesus teaches that there will be a resurrection of the dead; at this time there will be no sexual relations among men and women, since they will be like the angels. To prove that there will be a final resurrection, Jesus finds a peculiarity in Exod 3:6: he points out that God said to Moses, "I am the God of Abraham, the God of Jacob and the God of Isaac," and draws this not-so-obvious conclusion

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ใช้ของเก่า พระคัมภีร์ในพันธสัญญาใหม่ 1. บทนำ แม้อ่านผิวเผินในพันธสัญญาใหม่เผยถี่ของผู้เขียนและที่เกี่ยวกับที่ พวกเขาเขียนอ้างอิงจากพันธสัญญาเดิมมัก นี้ควรมาเป็นความประหลาดใจให้ไม่มีใครคุ้นเคยกับบทบาทไทม์ที่คัมภีร์ในชีวิตทางศาสนายิว อะไรจะมาเป็นแปลกใจ น้อยไปอ่านทันสมัย อย่างไรก็ตาม ได้หลากหลายวิธีซึ่งคัมภีร์แปล และพระเยซูและคริสตจักรก่อน ในมือของพวกเขา ความหมายของพันธสัญญาเดิมไม่จำกัดความหมายตามตัวอักษร และประวัติศาสตร์เรียกว่า แต่มีมิติของความหมาย นอกจาก ยกเว้น วิธี interpretive รับรอง โดยพระเยซูและคริสตจักรก่อนเหมือนกันกับผู้ใช้ โดยล่ามชาวยิวอื่น ๆ วัดสอง และต้นระยะ rabbinic หนึ่งสามารถระบุสาม interpretive วิธีใช้พระเยซูและคริสตจักรเริ่มต้นที่ได้จากข้อความ จากระยะที่สองวัด และ ในช่วง rabbinic exegesis parallels ครั้งแรก ข้อความจากพระคัมภีร์เก่าสามารถตีความอักษร ตามความหมายวัตถุประสงค์ของผู้เขียน สอง พระเยซูและคริสตจักรก่อนค้นหาตีความฉลาด และไม่เพื่อชัดเจนสำหรับข้อความของพันธสัญญาเดิม ในบางกรณี ใช้กฎบางอย่างของ exegesis ทราบจากข้อความ rabbinic ต้น วิธีการนี้ interpretive อาจจะเรียกว่า midrashic ที่สาม หนึ่งพบว่านักวิชาการโทร pesher ชนิดตีความในพระคัมภีร์ใหม่ เหล่านี้เป็นลักษณะที่สอง ค้นหาความหมาย eschatological (รวม messianic) สำหรับข้อความในพระคัมภีร์เดิมที่เดิม eschatological (หรือ messianic) ในความหมาย นอกจากนี้ เฉพาะพันธสัญญาใหม่ได้ที่เรียกว่าตีความเฉพาะ ซึ่งบุคคล สถานที่ สิ่ง หรือเหตุการณ์ในพระคัมภีร์เดิมสันนิษฐานการ foreshadow การ eschatological ความเป็นจริงที่มัน analogically หรือฟังก์ชันคล้าย 2. ตามตัวอักษรตีความ ชาวยิวส่วนใหญ่เริ่มต้น ด้วยการตีความตามตัวอักษรของพันธสัญญาเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งราห์ นี่คือฐานของวิธีอื่น ๆ interpretive ในคำอื่น ๆ อะไรผู้เขียนข้อความอุปมาไว้ถ่ายให้ ความหมายตามตัวอักษร และหลักการ 2.1. พันธสัญญาใหม่ 2.1.1. พระเยซู A. Matt 9:9-13 12:1-8 (Hosea 6:6) ในบริบทของการตอบสนองต่อค่าธรรมเนียมที่เขากินกับบาป พระเยซูบอกพวกฟาริสี "ไป และเรียนรู้ความหมายของ: 'ฉันปรารถนาความเมตตา และเสียสละไม่' (Hosea 6:6) (สนิท 9:13 ดูเครื่องหมาย 2:13-17 ลูกา 5:27-32) เยซูแปลพระธรรมตอนนี้ตามความความรู้สึกตั้งใจ หมายความว่า บัญญัติที่จะสามารถจัดลำดับความสำคัญ ให้ความเมตตาพิจารณาก่อนบูชาหรือพิธีกรรมทางศาสนาอื่น ๆ นอกจากนี้พระเยซูแปล Hosea 6:6 ในบริบทอื่นอย่างแท้จริง เมื่อพวกฟาริสีบางโจมตีเขาสำหรับสาวกปลิดเมล็ดในวันสะบาโต สิ่งที่พวกเขาถูกทำเป็นรูปแบบของการทำงาน และไม่ควรจะทำในวันพักผ่อน พระเยซูตอบ โดยอ้างถึงเหตุของของ David ราห์ในเวลาที่ต้องการ เพื่อให้จุดที่ความตั้งใจของราห์จะไม่นำไปสู่ความยากลำบาก เยซูจุดน่าจะ เป็นที่ หมดกังวลสำหรับสาวกหิว พวกฟาริสีที่ควรอนุญาตให้รับข้าวสิ่งที่จำเป็นเพื่อตอบสนองความหิวของพวกเขา ถ้ากล่าวหาพระเยซูพูดว่า เขาต้องการทำเช่นนี้ แต่ไม่ ตั้งแต่ราห์ห้ามปรามมัน พวกเขาจะพบตัวเอง ที่มากกว่าพระเจ้าถือตำแหน่งไร้สาระที่พวกเขารักมนุษย์ไม่ ในบริบทนี้ พระเยซูแล้วบอกเขาวิจารณ์อ่าน Hosea 6:6 "ฉันปรารถนาความเมตตาและไม่เสียสละ ซึ่งมีไว้เป็นหลักฐานว่า กระทำเพื่อตอบสนองมนุษย์ต้องพิจารณาก่อนระดับความสำเร็จของกฎหมายพิธี นั่นคือ ราห์จะสามารถจัดลำดับความสำคัญ ให้กฎหมายพิธีกรรม ในกรณีนี้กฎหมายวันสะบาโต ไม่ควรห้ามการกระทำของความเมตตา (Matt 12:7 ดูหมาย 2:23-27 =ลูกา 6:1-5) B. เครื่องหมาย 7:1-13 =สนิท 15:1-9 (Exod 20:12 / Deut 5:16 Exod 21:17 / ลิฟเย 20:9) พระเยซูถูกนับพวกฟาริสีเพื่อช่วยให้พวกเขาเล่าให้ประสิทธิภาพของบัญชาให้เกียรติแก่แม่และพ่อของ (Exod 21:17 / Deut 5:16 Exod 21:17 / ลิฟเย 20:9) พวกฟาริสีอนุญาตให้คนทุ่มเทสิ่งที่มีค่าหรือเงินวัดให้เฉพาะเจ้าของได้ประโยชน์จากการใช้ แต่ไม่มีใคร แม่และพ่อของเจ้า จึงเห็นได้ชัดวิธีนี้จะเปิดการละเมิด: คนจะอุทิศสิ่งของค่าวัดเพื่อให้พ่อสามารถไม่ได้ มันจึงฝ่าฝืนคำสั่งของโทราห์เขียนให้เกียรติแก่แม่และพ่อของเขา จุดอยู่ที่กฎหมายปากพวกฟาริสีมีจริง ทำร้าย หรือน้อย ป้องกันดีจากการทำ ตามอ่านตามตัวอักษรของบัญชาเทิดหนึ่งเป็นผู้ปกครอง (Exod 20:12 / Deut 5:16) และไม่ด่าพวกเขา (Exod 21:17 / ลิฟเย 20:9), แบบฝึกหัดนี้ Pharisaic พิพากษาพระเยซู ควรสังเกตว่า พระเยซูยังใหม่ใช้คำของอิสยาห์รุ่นไปเอง: "คนเหล่านี้เกียรติเรา ด้วยริมฝีปากของพวกเขา แต่หัวใจของพวกเขาจากฉัน กราบฉันเปล่า ๆ คำสอนของพวกเขามีแต่สอนชายกฎ" (Isa 29:13) เขาพิจารณาพวกฟาริสีกับมีปัญหาทางจิตวิญญาณของชาวอิสราเอลในเวลาอิสยาห์: แทนเชื่อฟังจริงกับกฎที่มนุษย์สร้างขึ้น 2.1.2 1 โครินธ์ 6:16 (Gen 2:24) ใน 1 Cor 6:12-20, Paul เกี่ยวข้องกับปัญหาที่เขาได้ยินจากคนของ Chloe ดูเหมือนว่า มีคนในคริสตจักร Corinthian ที่ถูกอ้างว่า เนื่องจาก "สิ่งชอบด้วยกฎหมาย" (1 Cor 6:12a) สำหรับพวกเขา พวกเขาสามารถใช้บริการของโสเภณีท้องถิ่นได้ ใน 1 Cor 6:12, Paul ปรากฏ เป็นส่วนแม็กที่โครินธ์ที่มีแนวโน้มที่ bandying เกี่ยวกับ แหล่งที่มาของแม็กนี้ อย่างไรก็ตาม ได้คง Paul ตัวเอง (ดู 1 Cor 10:23), ตั้งแต่นี้ไปเสียงเหมือนสิ่งที่ Paul จะสอนให้ (ดูกัล 5:1a) (ถ้าดังนั้น Paul พบตัวเองในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เนื่องจากโครินธ์ใช้คำพูดของเขาเองเขา) Paul ตกลงกับแม็กว่า "สิ่งชอบด้วยกฎหมาย" แต่เขาคุณสมบัตินั้นโดยกล่าวว่า สิ่งไม่เป็นประโยชน์ (6:12b) เขาแล้วทำซ้ำแม็ก และให้รูปแบบอื่นของคุณสมบัติของเขา: "แต่ผมจะไม่สามารถเข้าใจอะไร" ซึ่งหมายความ ว่า Paul จะไม่แพ้อำนาจของเขาในเสรีภาพ ในบริบทนี้ Paul สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด Gen 2:24 "และทั้งสองกลายเป็น เนื้อหนึ่ง การตีความนี้พาสอักษร พิสูจน์ถึงชาวโครินธ์ฉบับที่ผิดให้ทำใช้โสเภณี: เขาก็ว่า มนุษย์ควรมีเพศสัมพันธ์กับภรรยาของเขา ได้ ด้วยซึ่งเขาได้กลายเป็นเนื้อเดียวเท่านั้น 2.2 การวัดสองข้อความชาวยิว มีตัวอย่างนับไม่ถ้วนของการตีความตามตัวอักษรของพันธสัญญาในข้อที่สองวัดยิว ตัวอย่าง ในดามัสกัสเอกสาร 9.12 ลิฟเย 19:18 ได้เสนอราคาเป็นผลผูกพันกับสมาชิกของชุมชน: "คุณจะไม่ใช้ล้างแค้น หรือหมีโกรธกับคนของคุณ" ข้อความนี้แปลอย่างแท้จริง และใช้กับผู้ที่ใส่ชุมชน มันกำหนดว่า สมาชิกของชุมชนที่นำค่าธรรมเนียมจากสมาชิกอื่นได้โดยไม่ต้องพิสูจน์ความผิดของการละเมิด prohibition ของลิฟเย 19:18: เขาเป็นการล้างแค้น และโกรธลูกปืน ในทำนองเดียวกัน ในเอกสารดามัสกัส 10.16-17, Deut 5:12 "ให้วัน และทำให้บริสุทธิ์" จะแปลอย่างแท้จริงเป็นผลผูกพันกับชุมชน ดังต่อไปนี้ในหลายวันสะบาโต halakot (ข้อบังคับ) เพื่อระบุวิธีการรักษาวันสะบาโตมีการ มันไปโดยไม่บอกว่า rabbis ช่วงแปลราห์แท้จริง สังคม Qumran และอื่น ๆ ชาวยิว rabbis ต้น ลูกหลานคงจิตวิญญาณของพวกฟาริสี พยายามที่จะระบุอย่างแน่ชัดว่า ราห์ต้อง ทำให้พวกเขา halakot เล่าความหมายของราห์ ซึ่งในที่สุดรวบรวมไว้ด้วยกันจะกลายเป็น Mishah ทำ 3. การตีความ midrashic ชาวยิวของสองวัดยังแปลพันธสัญญาในลักษณะที่อาจเรียกว่า midrashic Midrashic ตียังไม่จริง ๆ ตีชนิดหนึ่ง แต่อธิบายวิธีการทั่วไปการตีความพระคัมภีร์เก่า ตีความว่า midrashic ทั้งหมดมีร่วมเป็นลักษณะของการตีความฉลาด และไม่เพื่อชัดเจนในพระคัมภีร์เดิม ในบางกรณี การหลุดของข้อจะสามารถนำออกมาจากมันความหมายคาด ในบางกรณี เกณฑ์ interpretive จะใช้ให้ชัดเจนมีความหมายนัยของข้อความในพระคัมภีร์เดิม (บางครั้งกฎ interpretive เป็นเริ่มแรกอย่างชัดเจน ในขณะที่ ในบางกรณี การใช้เป็นนัย) สองมากที่สุดของ interpretive กฎ ใช้เงื่อนไข rabbinic เป็น vahomer qal ("เบา และหนัก") และ gezerah shavah ("การเท่าประเภท") อาร์กิวเมนต์ vahomer qal เป็นอาร์กิวเมนต์จากวิชารองที่สำคัญ: "ถ้าเป็นจริง จำนวนมากกว่าเป็นจริงนี้" อาร์กิวเมนต์ shavah gezerah สันนิษฐานว่า ข้อพระคัมภีร์ไบเบิลที่มีวาจา หรือบางอื่น ๆ คล้ายคลึงกับเส้นทางอื่น สามารถตีความ light ของที่อื่น ซึ่งไม่เกี่ยวข้องทาง ให้ความหมายสามารถนำพาส interpreted กัน ในระยะสั้น ตี midrashic เริ่มต้น ด้วยสมมติฐานว่า ข้อพระคัมภีร์เก่าอาจประกอบด้วยความหมายลึกซึ้งที่สามารถนำพื้นผิว โดยการสังเกตระมัดระวังและบางครั้งการประยุกต์กฎการ interpretive ซึ่งการใช้คำเดียวกันในทั้งสองส่วนของราห์ได้ใช้รายละเอียดจากกรณีหนึ่งกรณีอื่น ๆ ไม่เกี่ยวข้อง G 3.1. พระเยซู 3.1.1. 12:18-27 ทำเครื่องหมาย = Matt 22:23-33 =ลูกา 20:27-40 (Exod 3:6, 15) ต่อ Sadducees พระเยซูสอนว่า จะมีการฟื้นคืนพระชนม์ของคนตาย ครั้งนี้ จะไม่มีเพศสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง เนื่องจากพวกเขาจะเหมือนเทวดา เพื่อพิสูจน์ว่า จะฟื้นคืนชีพขั้นสุดท้าย พระเยซูพบการหลุดใน Exod 3:6: เขาชี้ให้เห็นพระที่ว่า Moses "ฉันพระเจ้าของอับราฮัม และพระอิส พระเจ้าของยาโคบ" และบทสรุปนี้ไม่เพื่อชัดเจน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ใช้ของเดิมที่
พระคำภีร์ในพันธสัญญาใหม่1 เบื้องต้นแม้การอ่านผิวเผินของพันธสัญญาใหม่แสดงให้เห็นว่าบ่อยครั้งที่ผู้เขียนและผู้ที่เกี่ยวกับคนที่พวกเขาเขียนอ้างอิงจากพระคัมภีร์เก่ามักจะ นี้ควรมาเป็นแปลกใจที่จะไม่มีใครคุ้นเคยกับบทบาทอำนาจที่พระคัมภีร์เล่นในชีวิตทางศาสนาของชาวยิว สิ่งที่อาจมาเป็นแปลกใจอย่างน้อยถึงผู้อ่านที่ทันสมัย แต่เป็นความหลากหลายของวิธีการที่พระคัมภีร์ถูกตีความและใช้โดยพระเยซูและคริสตจักรในช่วงต้น ในมือของพวกเขาในความหมายของพันธสัญญาเดิมไม่ได้ จำกัด อยู่ที่เรียกว่าความหมายที่แท้จริงและประวัติศาสตร์ของมัน แต่มีขนาดอื่น ๆ ที่มีความหมาย นอกจากนี้ยังมีข้อยกเว้นวิธีการสื่อความหมายที่นำมาใช้โดยพระเยซูคริสตจักรและต้นเหมือนกันกับที่ใช้โดยล่ามชาวยิวอื่น ๆ ในช่วงเวลาที่ราบสองวัดและต้น. หนึ่งสามารถระบุสามวิธีการสื่อความหมายที่ใช้โดยพระเยซูและคริสตจักรในช่วงต้นที่มี แนวจากตำราจากช่วงสองวัดและในอรรถกถาราบต้น แรกข้อความจากพันธสัญญาเดิมสามารถตีความตามตัวอักษรตามความหมายที่ตั้งใจของผู้เขียน ประการที่สองพระเยซูและคริสตจักรในช่วงต้นพบว่าการตีความที่ลึกซึ้งและไม่ให้เห็นได้ชัดสำหรับข้อความพันธสัญญาเดิมในบางกรณีโดยใช้กฎระเบียบบางอย่างของอรรถกถาที่รู้จักจากตำราราบต้น วิธีนี้สื่อความหมายอาจจะเรียกว่าชิค ประการที่สามหนึ่งที่พบว่าสิ่งที่นักวิชาการเรียกตีความ Pesher ชนิดในพันธสัญญาใหม่; เหล่านี้มีความโดดเด่นด้วยการหาที่สอง eschatological (รวมถึงศาสน) ความหมายสำหรับข้อความพันธสัญญาเดิมที่ไม่ได้มา แต่เดิม eschatological (หรือศาสน) ในความหมาย นอกจากนี้ไม่ซ้ำกับพันธสัญญาใหม่เป็นสิ่งที่เรียกว่าการตีความ typological ซึ่งบุคคลสถานที่สิ่งหรือเหตุการณ์ในพันธสัญญาเดิมจะถือว่าส่อให้เห็นความเป็นจริง eschatological ที่มันเป็น analogically หรือหน้าที่คล้ายกัน. 2 ตัวอักษรตีความชาวยิวส่วนใหญ่เริ่มต้นด้วยการตีความตามตัวอักษรของพันธสัญญาเดิมโดยเฉพาะอย่างยิ่งโตราห์; นี้คือรากฐานของวิธีการสื่อความหมายอื่น ๆ ทั้งหมด ในคำอื่น ๆ สิ่งที่ผู้เขียนตั้งใจของข้อความที่ชัดถ้อยชัดคำถูกนำไปเป็นความหมายที่แท้จริงและหลักของ. 2.1 พันธสัญญาใหม่2.1.1 พระเยซูA. แมตต์ 9: 9-13; 12: 1-8 (โฮเชยา 6: 6) ในบริบทของการตอบสนองต่อค่าใช้จ่ายที่เขากินกับคนบาปพระเยซูบอกพวกฟาริสี "ไปและเรียนรู้ถึงความหมายของนี้: 'เราประสงค์ความเมตตาและได้เสียสละ' (โฮเชยา 6: 6) (แมตต์ 9:13; เห็นมาร์ค 2: 13-17, ลูกา. 5: 27-32) ตีความของพระเยซูพระธรรมตอนนี้เป็นไปตามความรู้สึกที่ตั้งใจในการที่จะหมายความว่าบัญญัติจะต้องมีการจัดลำดับความสำคัญเพื่อให้ความเมตตาที่จะใช้ . มีความสำคัญมากกว่าการเสียสละหรือพิธีกรรมทางศาสนาอื่น ๆพระเยซูยังตีความโฮเชยา 6: 6 ตัวอักษรในบริบทอื่นเมื่อพวกฟาริสีบางส่วนวิพากษ์วิจารณ์เขาเพื่อให้สาวกของพระองค์ที่จะดึงเม็ดวันสะบาโต; สิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่เป็นรูปแบบของการทำงานและไม่ควรทำ. ในวันของส่วนที่เหลือ. พระเยซูตอบโดยอ้างถึงแบบอย่างของดาวิดมาทำลายโตราห์ในเวลาที่จำเป็นในการที่จะทำให้จุดที่ความตั้งใจของโตราห์ไม่ได้ที่จะนำไปสู่ความยากลำบาก. จุดของพระเยซูน่าจะเป็นที่ออก จากความกังวลสำหรับสาวกหิวของเขา, พวกฟาริสีจะช่วยให้พวกเขาที่จะเลือกสิ่งที่ข้าวที่พวกเขาต้องตอบสนองความหิวของพวกเขา ถ้ากล่าวหาพระเยซูบอกว่าพวกเขาต้องการที่จะทำเช่นนี้ แต่ไม่สามารถเนื่องจากโตราห์ห้ามมันก็จะพบว่าตัวเองถืออยู่ในตำแหน่งที่ไร้สาระที่พวกเขารักมนุษย์มากกว่าพระเจ้าไม่ ในบริบทนี้พระเยซูก็บอกว่าเขาวิจารณ์การอ่านโฮเชยา 6: 6 "เราประสงค์ความเมตตาและได้เสียสละ" ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นหลักฐานว่าจะทำหน้าที่ในการตอบสนองความต้องการของมนุษย์ที่จะเหนือกว่าการปฏิบัติตามกฎหมายพิธีกรรม; นั่นคือโตราห์จะได้รับการจัดลำดับความสำคัญเพื่อให้กฎหมายพิธีกรรมในกรณีนี้กฎหมายวันธรรมสวนะไม่ควรดักคอการกระทำของความเมตตา (แมตต์ 12: 7; เห็นมาร์ค 2: 23-27 = ลุค 6: 1 5). B. มาร์ค 7: 1-13 = แมตต์ 15: 1-9 (Exod 20: 12 / Deut 05:16; Exod 21: 17 Lev / 20: 9) พระเยซูวิพากษ์วิจารณ์พวกฟาริสีเพื่อให้ปากของพวกเขาเพื่อป้องกันไม่ให้การทำงานของบัญญัติ เพื่อเป็นเกียรติแก่แม่ของคนและพ่อ (Exod 21:17 / Deut 5:16; Exod 21:17 Lev / 20: 9) พวกฟาริสีได้รับอนุญาตให้คนที่จะอุทิศสิ่งที่มีค่าหรือเงินกับวัดเพื่อให้เป็นเจ้าของเท่านั้นจะได้รับประโยชน์จากการใช้งาน แต่ไม่มีใครรวมทั้งแม่ของเจ้าของและพ่อ จะเห็นได้ว่าวิธีนี้จะเปิดให้การละเมิด: คนจะอุทิศสิ่งที่มีค่าในการวัดเพื่อให้พ่อแม่ของเขาหรือเธอไม่สามารถได้รับประโยชน์จากมันจึงฝ่าฝืนคำสั่งของโตราห์เขียนเพื่อเป็นเกียรติแก่แม่และพ่อของเขา ประเด็นก็คือว่าด้วยกฎหมายทางปากพวกฟาริสีได้กระทำความชั่วร้ายจริงหรืออย่างน้อยก็ป้องกันได้ดีจากการถูกทำ บนพื้นฐานของการอ่านที่แท้จริงของพระบัญชาให้เกียรติพ่อแม่ (Exod 20:12 / Deut 05:16) และไม่สาปแช่งพวกเขา (Exod 21:17 Lev / 20: 9) พระเยซูก่นนี้ปฏิบัติเคร่ง . มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าพระเยซูอีกครั้งใช้คำของอิสยาห์สู่รุ่นของเขาไปของเขาเอง "คนเหล่านี้ให้เกียรติเราด้วยริมฝีปากของเขา แต่หัวใจของพวกเขาอยู่ห่างไกลจากฉันพวกเขานมัสการเราในไร้สาระ; คำสอนของพวกเขามี แต่กฎการสอนโดยผู้ชาย "(ISA 29:13) เขาคิดว่าพวกฟาริสีที่มีปัญหาทางจิตวิญญาณเดียวกันของอิสราเอลในเวลาที่อิสยาห์. เปลี่ยนเชื่อฟังจริงกับกฎที่มนุษย์สร้างขึ้น2.1.2 1 โครินธ์ 06:16 (Gen 02:24) ใน 1 โครินธ์ 6: 12-20, พอลเกี่ยวข้องกับปัญหาที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการที่เขาได้ยินจากคนของโคลอี้ ดูเหมือนว่ามีคนที่อยู่ในคริสตจักรโครินเธียที่ถูกอ้างว่าตั้งแต่ "ทุกสิ่งเป็นถูกต้องตามกฎหมาย" (1 โครินธ์ 6: 12a) สำหรับพวกเขาที่พวกเขาสามารถใช้บริการของโสเภณีในท้องถิ่น ใน 1 โครินธ์ 06:12 พอลดูเหมือนจะอ้างคำพังเพยที่โครินเธียมีแนวโน้ม bandying เกี่ยวกับ; แหล่งที่มาของคำพังเพยนี้ แต่น่าจะเป็นพอลตัวเอง (ดู 1 โครินธ์ 10:23) เนื่องจากเสียงเหมือนอะไรบางอย่างที่พอลจะได้สอนพวกเขา (ดู Gal ที่ 5: 1a) (ถ้าเป็นเช่นนั้นพอลพบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเพราะโครินธ์มีการใช้คำพูดของเขากับเขา.) พอลเห็นด้วยกับคำพังเพยที่ว่า "ทุกสิ่งเป็นถูกต้องตามกฎหมาย" แต่เขามีคุณสมบัติโดยบอกว่าสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ทั้งหมด ( 6: 12b) จากนั้นเขาก็พูดซ้ำคำสอนและให้รูปแบบอื่นของวุฒิการศึกษาของเขาว่า "แต่ผมจะไม่ได้รับการควบคุมโดยอะไร." ซึ่งหมายความว่าพอลจะไม่ให้ขึ้นการควบคุมตนเองของเขาในชื่อของเสรีภาพ ในบริบทนี้พอลอ้างอิง Gen 02:24 "และทั้งสองกลายเป็นหนึ่งในเนื้อ" แปลความหมายของพระธรรมตอนนี้ตัวอักษรที่จะพิสูจน์ให้โครินเธียว่ามันเป็นความผิดสำหรับพวกเขาที่จะทำให้การใช้งานของโสเภณี: จุดของเขาคือการที่มนุษย์ควรจะมีเพศสัมพันธ์ ความสัมพันธ์เฉพาะกับภรรยาของเขาเป็นหนึ่งเดียวกับคนที่เขาได้กลายเป็นหนึ่งเนื้อ. 2.2 สองวัดตำราของชาวยิวมีตัวอย่างมากมายนับไม่ถ้วนของการตีความตามตัวอักษรของพันธสัญญาเดิมในตำราของชาวยิวที่สองวัดมี ยกตัวอย่างเช่นในดามัสกัสเอกสาร 9.12 เลฟ 19:18 จะยกมาเป็นผลผูกพันกับสมาชิกของชุมชน: ". คุณจะไม่แก้แค้นหรือผูกพยาบาทของคนของคุณ" ข้อความนี้จะตีความตามตัวอักษรและนำไปใช้กับผู้ที่เข้าสู่ชุมชน มันเป็นเรื่องที่ระบุว่าสมาชิกของชุมชนที่จะนำค่าใช้จ่ายใด ๆ กับสมาชิกคนอื่น ๆ โดยไม่ต้องพิสูจน์ความผิดของการละเมิดข้อห้ามของเลฟ 19:18: เขาคือการแก้แค้นและแบกความเสียใจ ในทำนองเดียวกันในดามัสกัสเอกสาร 10.16-17, Deut 05:12 "เก็บวันธรรมสวนะและทำให้มันศักดิ์สิทธิ์" ถูกตีความตามตัวอักษรว่ามีผลผูกพันกับชุมชน มี halakot วันธรรมสวนะในหลาย ๆ ดังต่อไปนี้ (ระเบียบ) ออกแบบมาเพื่อระบุวิธีที่จะทำให้วันสะบาโต. มันไปโดยไม่บอกว่าพระต้นตีความโตราห์ที่แท้จริง; เช่นชุมชน Qumran และชาวยิวอื่น ๆ พระต้นลูกหลานอาจจะจิตวิญญาณของพวกฟาริสีพยายามที่จะระบุว่าสิ่งที่โตราห์ที่จำเป็น นี้ส่งผลให้ halakot ของพวกเขาปากชี้แจงความหมายของโตราห์ซึ่งถูกเก็บรวบรวมในที่สุดก็ร่วมกันที่จะกลายเป็น Mishah. 3 ชิคตีความชาวยิวในช่วงที่สอง-วัดยังตีความพระคัมภีร์เก่าในลักษณะที่อาจจะเรียกว่าชิค การตีความชิคไม่ได้จริงๆประเภทหนึ่งของการตีความ แต่อธิบายวิธีการทั่วไปในการตีความพระคัมภีร์เดิม สิ่งที่ตีความชิคทั้งหมดมีเหมือนกันคือลักษณะของการเป็นผู้ตีความที่ลึกซึ้งและไม่ให้ความชัดเจนของพันธสัญญาเดิม ในบางกรณีความผิดปกติของข้อความที่เป็นประโยชน์ที่จะนำออกมาจากมันมีความหมายที่ไม่คาดคิด ในกรณีอื่น ๆ กฎสื่อความหมายบางอย่างที่ใช้ในการทำอย่างชัดเจนความหมายโดยนัยของข้อความในพระคัมภีร์เดิม (บางครั้งกฎสื่อความหมายจะถูกอ้างถึงอย่างชัดเจนในขณะที่ในกรณีอื่น ๆ , การใช้งานเป็นนัย.) ทั้งสองส่วนใหญ่ของกฎการสื่อความหมายเหล่านี้จะใช้คำราบจะ qal vahomer ("แสงและหนัก") และ gezerah shavah ( "ประเภทที่เท่าเทียมกัน") อาร์กิวเมนต์ vahomer qal ข้อโต้แย้งจากเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สำคัญ: "ถ้านั่นเป็นความจริงว่าเป็นมากขึ้นจริงนี้". อาร์กิวเมนต์ shavah gezerah อนุมานว่าคัมภีร์ที่มีวาจาหรือบางส่วนคล้ายคลึงกันอื่น ๆ ที่มีทางอื่นที่สามารถตีความในแง่ของว่าทางเดินที่ไม่เกี่ยวข้องอย่างอื่นดังนั้นความหมายที่สามารถนำเข้ามาผ่านการตีความจากที่อื่น ๆ ในระยะสั้นการตีความชิคเริ่มต้นด้วยสมมติฐานที่ว่าข้อความในพระคัมภีร์เดิมอาจมีความหมายลึกที่สามารถนำไปยังพื้นผิวโดยการสังเกตอย่างระมัดระวังและบางครั้งการประยุกต์ใช้กฎการสื่อความหมาย ที่ใช้คำเดียวกันในสองส่วนที่แตกต่างของโตราห์ช่วยให้โปรแกรมประยุกต์ของรายละเอียดจากกรณีหนึ่งไปที่อื่น ๆ กรณีที่ไม่เกี่ยวข้อง G 3.1 พระเยซู3.1.1 มาร์ค 12: 18-27 = แมตต์ 22: 23-33 = ลูกา 20: 27-40 (Exod 3: 6, 15) กับพวกสะดูสีพระเยซูสอนว่าจะมีการฟื้นคืนพระชนม์ของคนตาย; ในเวลานี้จะไม่มีความสัมพันธ์ทางเพศในหมู่ผู้ชายและผู้หญิงเนื่องจากพวกเขาจะเป็นเหมือนทูตสวรรค์ เพื่อพิสูจน์ว่าจะมีการฟื้นคืนพระชนม์สุดท้ายพระเยซูพบความผิดปกติใน Exod 3: 6: เขาชี้ให้เห็นว่าพระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "เราเป็นพระเจ้าของอับราฮัมพระเจ้าของยาโคและพระเจ้าของอิสอัค" และดึง นี้ข้อสรุปที่ไม่ให้เห็นได้ชัด

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.