The DiseaseThis disease affects lam

The Disease

This disease affects lambs born on or introduced to a tick-infested area, usually at the time tick activity is at its greatest. The disease is caused by Staphylococcus aureus, an inhabitant of the normal skin, which enters the bloodstream by the bite of the blood-sucking nymphal stage of the tick Ixodes ricinus (Webster and Mitchell, 1986; Webster and Mitchell, 1989). There is evidence that tick-borne fever infection, which causes profound leucopaenia, may predispose tick pyaemia (Brodie et al., 1986).

There are acute and chronic forms of the disease. In the acute form, ticks are present on the body and there is dullness, pyrexia (40.5° C), reluctance to move and inappetance. If the spinal cord is affected, then posterior paralysis or paralysis involving all four limbs may occur. Most animals showing these signs eventually become recumbent and die.

In the chronic form, the clinical signs are remarkably similar to those found in joint-ill, in that one or more limbs may show lameness. There is pus in the joints and the lambs become unthrifty. Abscesses may be superficial, under the skin, in the muscles or in the tendons (Angus, 1991). Small abscesses may also be found in the lungs and liver, and the spleen may be enlarged (Webster and Mitchell, 1986; Webster and Mitchell, 1989).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคโรคนี้มีผลต่อ lambs เกิด หรือนำไปตั้งที่รบกวนขีด ปกติเวลากิจกรรมขีดแห่งความยิ่งใหญ่ที่สุด โรคที่เกิดจาก Staphylococcus หมอเทศข้างลาย พลเมืองของผิวปกติ ซึ่งเข้าสู่กระแสเลือด โดยการกัดดูดเลือด nymphal ระยะของขีด ricinus Ixodes (เว็บสเตอร์และ Mitchell, 1986 เว็บสเตอร์และ Mitchell, 1989) มีหลักฐานว่า ติดเชื้อไข้ tick-borne ซึ่งทำให้ลึกซึ้ง leucopaenia อาจ predispose ขีด pyaemia (โบรดี et al., 1986)ฟอร์มเฉียบพลัน และเรื้อรังของโรคได้ ในแบบเฉียบพลัน เครื่องหมายขีดมีอยู่ในร่างกาย และมีเซ็ง pyrexia (40.5° C), ความไม่เต็มใจจะย้าย และ inappetance ถ้าสันหลังได้รับผลกระทบ แล้วหลังอัมพาตหรืออัมพาตแขนขาสี่ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับอาจเกิดขึ้น สัตว์ส่วนใหญ่แสดงอาการเหล่านี้ในที่สุดกลายเป็น recumbent และตายในแบบเรื้อรัง อาการทางคลินิกจะเหมือนกับที่พบในผู้ร่วมป่วย ที่แขนขาอย่าง น้อยหนึ่งอาจแสดงความอ่อนแอ มีหนองในในข้อต่อ และ lambs ที่เป็น unthrifty ให้ฝีอาจจะผิวเผิน ใต้ผิวหนัง กล้ามเนื้อ หรือเอ็น (Angus, 1991) นอกจากนี้ยังอาจพบให้ฝีขนาดเล็กในปอดและตับ และม้ามอาจขยาย (เว็บสเตอร์และ Mitchell, 1986 เว็บสเตอร์และ Mitchell, 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคโรคนี้ส่งผลกระทบต่อลูกแกะเกิดเมื่อวันที่หรือแนะนำให้รู้จักกับพื้นที่เห็บรบกวนปกติจะอยู่ที่กิจกรรมเห็บเวลาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด โรคที่เกิดจากเชื้อ Staphylococcus aureus, อาศัยของผิวปกติซึ่งจะเข้าสู่กระแสเลือดโดยการกัดของดูดเลือดเวทีตัวอ่อนของเห็บ Ixodes Ricinus (เว็บสเตอร์และมิทเชลล์ 1986; เว็บสเตอร์และมิทเชลล์, 1989) มีหลักฐานว่ามีการติดเชื้อไข้เห็บเป็นพาหะซึ่งเป็นสาเหตุ leucopaenia ลึกซึ้งอาจจูงใจเห็บ Pyaemia (Brodie et al., 1986). มีรูปแบบเฉียบพลันและเรื้อรังของโรคที่มี ในรูปแบบเฉียบพลันเห็บที่มีอยู่ในร่างกายและมีความหมองคล้ำ, ไข้ (40.5 ° C), ไม่เต็มใจที่จะย้ายและ inappetance ถ้าเส้นประสาทไขสันหลังได้รับผลกระทบแล้ว posterior อัมพาตหรืออัมพาตที่เกี่ยวข้องทั้งหมดสี่ขาที่อาจเกิดขึ้น สัตว์ส่วนใหญ่แสดงอาการเหล่านี้ในที่สุดกลายเป็นขี้เกียจและตาย. ในรูปแบบเรื้อรัง, อาการทางคลินิกที่มีลักษณะคล้ายกับที่พบในร่วมป่วยในที่หนึ่งหรือมากกว่าแขนขาอาจจะแสดงความอ่อนแอ มีหนองในข้อต่อและลูกแกะกลายเป็น unthrifty ฝีอาจจะตื้นใต้ผิวหนังในกล้ามเนื้อหรือเส้นเอ็นใน (แองกัส, 1991) ฝีขนาดเล็กยังอาจพบได้ในปอดและตับและม้ามอาจจะขยาย (เว็บสเตอร์และมิทเชลล์ 1986; เว็บสเตอร์และมิทเชลล์, 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรค

โรคนี้มีผลต่อลูกแกะที่เกิดในหรือแนะนำให้ติ๊ก รบกวนพื้นที่ โดยปกติแล้วในกิจกรรมขีดเวลาเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด โรคนี้เกิดจากเชื้อ Staphylococcus aureus , ที่อยู่อาศัยของผิวหนังปกติ ซึ่งจะเข้าสู่กระแสเลือด โดยกัดดูดเลือดของเห็บ ixodes ระยะตัวอ่อน ระยะ ricinus ( เว็บสเตอร์ และมิเชล , 1986 ; Webster และมิเชล , 1989 )มีหลักฐานว่าเกิดการติดเชื้อไข้เห็บ ซึ่งสาเหตุ leucopaenia ลึกซึ้งอาจจูงใจให้ติ๊ก pyaemia ( Brodie et al . , 1986 )

มีแบบเฉียบพลันและเรื้อรังของโรค ในรูปแบบเฉียบพลัน เห็บที่มีอยู่ในร่างกาย และมีความการมีไข้ , ( สำหรับ° C ) , ไม่เต็มใจที่จะย้ายและ inappetance . ถ้ากระดูกสันหลังจะได้รับผลกระทบอัมพาตหรืออัมพฤกษ์แล้วและเกี่ยวข้องกับทั้งสี่ขาอาจเกิดขึ้น สัตว์ส่วนใหญ่แสดงสัญญาณเหล่านี้ในที่สุดกลายเป็นขี้เกียจตาย

ในรูปแบบเรื้อรัง อาการเป็นอย่างน่าทึ่งคล้ายกับที่พบในผู้ป่วย ในหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งอาจแสดงพิการแขนขา . มีหนอง ในข้อต่อและลูกแกะจะกลายเป็น unthrifty . ฝีอาจจะตื้น ใต้ผิวหนังในกล้ามเนื้อหรือเส้นเอ็น ( แองกัส , 1991 ) ฝีเล็ก ๆ นอกจากนี้ยังอาจจะพบในตับและปอดและม้ามอาจจะขยาย ( เว็บสเตอร์ และมิเชล , 1986 ; Webster และมิเชล , 1989 )