- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
IntroductionHere I will outline and
Introduction
Here I will outline and critique a particular, very well-known model of communication developed by Shannon and Weaver (1949), as the prototypical example of a transmissive model of communication: a model which reduces communication to a process of 'transmitting information'. The underlying metaphor of communication as transmission underlies 'commonsense' everyday usage but is in many ways misleading and repays critical attention.
Shannon and Weaver's model is one which is, in John Fiske's words, 'widely accepted as one of the main seeds out of which Communication Studies has grown' (Fiske 1982: 6). Claude Shannon and Warren Weaver were not social scientists but engineers working for Bell Telephone Labs in the United States. Their goal was to ensure the maximum efficiency of telephone cables and radio waves. They developed a model of communication which was intended to assist in developing a mathematical theory of communication. Shannon and Weaver's work proved valuable for communication engineers in dealing with such issues as the capacity of various communication channels in 'bits per second'. It contributed to computer science. It led to very useful work on redundancy in language. And in making 'information' 'measurable' it gave birth to the mathematical study of 'information theory'. However, these directions are not our concern here. The problem is that some commentators have claimed that Shannon and Weaver's model has a much wider application to human communication than a purely technical one.
C & W's original model consisted of five elements:
An information source, which produces a message.
A transmitter, which encodes the message into signals
A channel, to which signals are adapted for transmission
A receiver, which 'decodes' (reconstructs) the message from the signal.
A destination, where the message arrives.
A sixth element, noise is a dysfunctional factor: any interference with the message travelling along the channel (such as 'static' on the telephone or radio) which may lead to the signal received being different from that sent.
For the telephone the channel is a wire, the signal is an electrical current in it, and the transmitter and receiver are the telephone handsets. Noise would include crackling from the wire. In conversation, my mouth is the transmitter, the signal is the sound waves, and your ear is the receiver. Noise would include any distraction you might experience as I speak.
Although in Shannon and Weaver's model a speaker and a listener would strictly be the source and the destination rather than the transmitter and the receiver, in discussions of the model the participants are commonly humanised as the sender and the receiver. My critical comments will refer less specifically to Shannon and Weaver's model than to the general transmission model which it reflects, where communication consists of a Sender passing a Message to a Receiver. So when I am discussing transmission models in general I too will refer to the participants as the Sender and the Receiver.
Shannon and Weaver's transmission model is the best-known example of the 'informational' approach to communication. Although no serious communication theorist would still accept it, it has also been the most influential model of communication which has yet been developed, and it reflects a commonsense (if misleading) understanding of what communication is. Lasswell's verbal version of this model: 'Who says what in which channel to whom with what effect ?' was reflected in subsequent research in human communication which was closely allied to behaviouristic approaches.
Levels of problems in the analysis of communication
Shannon and Weaver argued that there were three levels of problems of communication:
A The technical problem: how accurately can the message be transmitted?
B The semantic problem: how precisely is the meaning 'conveyed'?
C The effectiveness problem: how effectively does the received meaning affect behaviour?
Shannon and Weaver somewhat naively assumed that sorting out Level A problems would lead to improvements at the other levels.
Although the concept of 'noise' does make some allowance for the way in which messages may be 'distorted', this frames the issue in terms of incidental 'interference' with the sender's intentions rather than in terms of a central and purposive process of interpretation. The concept reflects Shannon and Weaver's concern with accuracy and efficiency.
Advantages of Shannon and Weaver's model
Particular models are useful for some purposes and less useful for others. Like any process of mediation a model foregrounds some features and backgrounds others. The strengths of Shannon and Weaver's model are its
simplicity,
generality, and
quantifiability.
Such advantages made this model attractive to several academic disciplines. It also drew serious academic attention to human communication and 'information theory', leading to further theory and research.
Weaknesses of the transmission model of communication
The transmission model is not merely a gross over-simplification but a dangerously misleading misrepresentation of the nature of human communication. This is particularly important since it underlies the 'commonsense' understanding of what communication is. Whilst such usage may be adequate for many everyday purposes, in the context of the study of media and communication the concept needs critical reframing.
Metaphors
Shannon and Weaver's highly mechanistic model of communication can be seen as being based on a transport metaphor. James Carey (1989: 15) notes that in the nineteenth century the movement of information was seen as basically the same as the transport of goods or people, both being described as 'communication'. Carey argues that 'it is a view of communication that derives from one of the most ancient of human dreams: the desire to increase the speed and effect of messages as they travel in space' (ibid.) Writing always had to be transported to the reader, so in written communication the transport of letters, books and newspapers supported the notion of the transport of meaning from writer to readers. As Carey notes, 'The telegraph ended the identity but did not destroy the metaphor' (ibid.).
Within the broad scope of transport I tend to see the model primarily as employing a postal metaphor. It is as if communication consists of a sender sending a packet of information to a receiver, whereas I would insist that communication is about meaning rather than information. One appalling consequence of the postal metaphor for communication is the current reference to 'delivering the curriculum' in schools, as a consequence of which teachers are treated as postal workers. But the influence of the transmission model is widespread in our daily speech when we talk of 'conveying meaning', 'getting the idea across', 'transferring information', and so on. We have to be very alert indeed to avoid falling into the clutches of such transmissive metaphors.
Michael Reddy (1979) has noted our extensive use in English of 'the conduit metaphor' in describing communicative acts. In this metaphor, 'The speaker puts ideas (objects) into words (containers) and sends them (along a conduit) to a hearer who takes the idea/objects out of the word/containers' (Lakoff & Johnson 1980: 10). The assumptions the metaphor involves are that:
Language functions like a conduit, transferring thoughts bodily from one person to another;
in writing and speaking, people insert their thoughts or feelings into the words;
words accomplish the transfer by containing the thoughts or feelings and conveying them to others;
in listening or reading, people extract the thoughts and feelings once again from the words. (Reddy 1979: 290)
As Reddy notes, if this view of language were correct, learning would be effortless and accurate. The problem with this view of language is that learning is seen as passive, with the learner simply 'taking in' information (Bowers 1988: 42). I prefer to suggest that there is no information in language, in books or in any medium per se. If language and books do 'contain' something, this is only words rather than information. Information and meaning arises only in the process of listeners, readers or viewers actively making sense of what they hear or see. Meaning is not 'extracted', but constructed.
In relation to mass communication rather than interpersonal communication, key metaphors associated with a transmission model are those of the hypodermic needle and of the bullet. In the context of mass communication such metaphors are now largely used only as the targets of criticism by researchers in the field.
Linearity
The transmission model fixes and separates the roles of 'sender' and 'receiver'. But communication between two people involves simultaneous 'sending' and 'receiving' (not only talking, but also 'body language' and so on). In Shannon and Weaver's model the source is seen as the active decision-maker who determines the meaning of the message; the destination is the passive target.
It is a linear, one-way model, ascribing a secondary role to the 'receiver', who is seen as absorbing information. However, communication is not a one-way street. Even when we are simply listening to the radio, reading a book or watching TV we are far more interpretively active than we normally realize.
There was no provision in the original model for feedback (reaction from the receiver). Feedback enables speakers to adjust their performance to the needs and responses of their audience. A 'feedback loop' was added by later theorists, but the model remains linear.
Content and meaning
In this model, even the nature of the content seems irrelevant, whereas the subject, or the way in which the participants feel about it, can shape the process of communication. Insofar as content has any place (typically framed as 'the message'), tr
Here I will outline and critique a particular, very well-known model of communication developed by Shannon and Weaver (1949), as the prototypical example of a transmissive model of communication: a model which reduces communication to a process of 'transmitting information'. The underlying metaphor of communication as transmission underlies 'commonsense' everyday usage but is in many ways misleading and repays critical attention.
Shannon and Weaver's model is one which is, in John Fiske's words, 'widely accepted as one of the main seeds out of which Communication Studies has grown' (Fiske 1982: 6). Claude Shannon and Warren Weaver were not social scientists but engineers working for Bell Telephone Labs in the United States. Their goal was to ensure the maximum efficiency of telephone cables and radio waves. They developed a model of communication which was intended to assist in developing a mathematical theory of communication. Shannon and Weaver's work proved valuable for communication engineers in dealing with such issues as the capacity of various communication channels in 'bits per second'. It contributed to computer science. It led to very useful work on redundancy in language. And in making 'information' 'measurable' it gave birth to the mathematical study of 'information theory'. However, these directions are not our concern here. The problem is that some commentators have claimed that Shannon and Weaver's model has a much wider application to human communication than a purely technical one.
C & W's original model consisted of five elements:
An information source, which produces a message.
A transmitter, which encodes the message into signals
A channel, to which signals are adapted for transmission
A receiver, which 'decodes' (reconstructs) the message from the signal.
A destination, where the message arrives.
A sixth element, noise is a dysfunctional factor: any interference with the message travelling along the channel (such as 'static' on the telephone or radio) which may lead to the signal received being different from that sent.
For the telephone the channel is a wire, the signal is an electrical current in it, and the transmitter and receiver are the telephone handsets. Noise would include crackling from the wire. In conversation, my mouth is the transmitter, the signal is the sound waves, and your ear is the receiver. Noise would include any distraction you might experience as I speak.
Although in Shannon and Weaver's model a speaker and a listener would strictly be the source and the destination rather than the transmitter and the receiver, in discussions of the model the participants are commonly humanised as the sender and the receiver. My critical comments will refer less specifically to Shannon and Weaver's model than to the general transmission model which it reflects, where communication consists of a Sender passing a Message to a Receiver. So when I am discussing transmission models in general I too will refer to the participants as the Sender and the Receiver.
Shannon and Weaver's transmission model is the best-known example of the 'informational' approach to communication. Although no serious communication theorist would still accept it, it has also been the most influential model of communication which has yet been developed, and it reflects a commonsense (if misleading) understanding of what communication is. Lasswell's verbal version of this model: 'Who says what in which channel to whom with what effect ?' was reflected in subsequent research in human communication which was closely allied to behaviouristic approaches.
Levels of problems in the analysis of communication
Shannon and Weaver argued that there were three levels of problems of communication:
A The technical problem: how accurately can the message be transmitted?
B The semantic problem: how precisely is the meaning 'conveyed'?
C The effectiveness problem: how effectively does the received meaning affect behaviour?
Shannon and Weaver somewhat naively assumed that sorting out Level A problems would lead to improvements at the other levels.
Although the concept of 'noise' does make some allowance for the way in which messages may be 'distorted', this frames the issue in terms of incidental 'interference' with the sender's intentions rather than in terms of a central and purposive process of interpretation. The concept reflects Shannon and Weaver's concern with accuracy and efficiency.
Advantages of Shannon and Weaver's model
Particular models are useful for some purposes and less useful for others. Like any process of mediation a model foregrounds some features and backgrounds others. The strengths of Shannon and Weaver's model are its
simplicity,
generality, and
quantifiability.
Such advantages made this model attractive to several academic disciplines. It also drew serious academic attention to human communication and 'information theory', leading to further theory and research.
Weaknesses of the transmission model of communication
The transmission model is not merely a gross over-simplification but a dangerously misleading misrepresentation of the nature of human communication. This is particularly important since it underlies the 'commonsense' understanding of what communication is. Whilst such usage may be adequate for many everyday purposes, in the context of the study of media and communication the concept needs critical reframing.
Metaphors
Shannon and Weaver's highly mechanistic model of communication can be seen as being based on a transport metaphor. James Carey (1989: 15) notes that in the nineteenth century the movement of information was seen as basically the same as the transport of goods or people, both being described as 'communication'. Carey argues that 'it is a view of communication that derives from one of the most ancient of human dreams: the desire to increase the speed and effect of messages as they travel in space' (ibid.) Writing always had to be transported to the reader, so in written communication the transport of letters, books and newspapers supported the notion of the transport of meaning from writer to readers. As Carey notes, 'The telegraph ended the identity but did not destroy the metaphor' (ibid.).
Within the broad scope of transport I tend to see the model primarily as employing a postal metaphor. It is as if communication consists of a sender sending a packet of information to a receiver, whereas I would insist that communication is about meaning rather than information. One appalling consequence of the postal metaphor for communication is the current reference to 'delivering the curriculum' in schools, as a consequence of which teachers are treated as postal workers. But the influence of the transmission model is widespread in our daily speech when we talk of 'conveying meaning', 'getting the idea across', 'transferring information', and so on. We have to be very alert indeed to avoid falling into the clutches of such transmissive metaphors.
Michael Reddy (1979) has noted our extensive use in English of 'the conduit metaphor' in describing communicative acts. In this metaphor, 'The speaker puts ideas (objects) into words (containers) and sends them (along a conduit) to a hearer who takes the idea/objects out of the word/containers' (Lakoff & Johnson 1980: 10). The assumptions the metaphor involves are that:
Language functions like a conduit, transferring thoughts bodily from one person to another;
in writing and speaking, people insert their thoughts or feelings into the words;
words accomplish the transfer by containing the thoughts or feelings and conveying them to others;
in listening or reading, people extract the thoughts and feelings once again from the words. (Reddy 1979: 290)
As Reddy notes, if this view of language were correct, learning would be effortless and accurate. The problem with this view of language is that learning is seen as passive, with the learner simply 'taking in' information (Bowers 1988: 42). I prefer to suggest that there is no information in language, in books or in any medium per se. If language and books do 'contain' something, this is only words rather than information. Information and meaning arises only in the process of listeners, readers or viewers actively making sense of what they hear or see. Meaning is not 'extracted', but constructed.
In relation to mass communication rather than interpersonal communication, key metaphors associated with a transmission model are those of the hypodermic needle and of the bullet. In the context of mass communication such metaphors are now largely used only as the targets of criticism by researchers in the field.
Linearity
The transmission model fixes and separates the roles of 'sender' and 'receiver'. But communication between two people involves simultaneous 'sending' and 'receiving' (not only talking, but also 'body language' and so on). In Shannon and Weaver's model the source is seen as the active decision-maker who determines the meaning of the message; the destination is the passive target.
It is a linear, one-way model, ascribing a secondary role to the 'receiver', who is seen as absorbing information. However, communication is not a one-way street. Even when we are simply listening to the radio, reading a book or watching TV we are far more interpretively active than we normally realize.
There was no provision in the original model for feedback (reaction from the receiver). Feedback enables speakers to adjust their performance to the needs and responses of their audience. A 'feedback loop' was added by later theorists, but the model remains linear.
Content and meaning
In this model, even the nature of the content seems irrelevant, whereas the subject, or the way in which the participants feel about it, can shape the process of communication. Insofar as content has any place (typically framed as 'the message'), tr
0/5000
Introduction
Here I will outline and critique a particular, very well-known model of communication developed by Shannon and Weaver (1949), as the prototypical example of a transmissive model of communication: a model which reduces communication to a process of 'transmitting information'. The underlying metaphor of communication as transmission underlies 'commonsense' everyday usage but is in many ways misleading and repays critical attention.
Shannon and Weaver's model is one which is, in John Fiske's words, 'widely accepted as one of the main seeds out of which Communication Studies has grown' (Fiske 1982: 6). Claude Shannon and Warren Weaver were not social scientists but engineers working for Bell Telephone Labs in the United States. Their goal was to ensure the maximum efficiency of telephone cables and radio waves. They developed a model of communication which was intended to assist in developing a mathematical theory of communication. Shannon and Weaver's work proved valuable for communication engineers in dealing with such issues as the capacity of various communication channels in 'bits per second'. It contributed to computer science. It led to very useful work on redundancy in language. And in making 'information' 'measurable' it gave birth to the mathematical study of 'information theory'. However, these directions are not our concern here. The problem is that some commentators have claimed that Shannon and Weaver's model has a much wider application to human communication than a purely technical one.
C & W's original model consisted of five elements:
An information source, which produces a message.
A transmitter, which encodes the message into signals
A channel, to which signals are adapted for transmission
A receiver, which 'decodes' (reconstructs) the message from the signal.
A destination, where the message arrives.
A sixth element, noise is a dysfunctional factor: any interference with the message travelling along the channel (such as 'static' on the telephone or radio) which may lead to the signal received being different from that sent.
For the telephone the channel is a wire, the signal is an electrical current in it, and the transmitter and receiver are the telephone handsets. Noise would include crackling from the wire. In conversation, my mouth is the transmitter, the signal is the sound waves, and your ear is the receiver. Noise would include any distraction you might experience as I speak.
Although in Shannon and Weaver's model a speaker and a listener would strictly be the source and the destination rather than the transmitter and the receiver, in discussions of the model the participants are commonly humanised as the sender and the receiver. My critical comments will refer less specifically to Shannon and Weaver's model than to the general transmission model which it reflects, where communication consists of a Sender passing a Message to a Receiver. So when I am discussing transmission models in general I too will refer to the participants as the Sender and the Receiver.
Shannon and Weaver's transmission model is the best-known example of the 'informational' approach to communication. Although no serious communication theorist would still accept it, it has also been the most influential model of communication which has yet been developed, and it reflects a commonsense (if misleading) understanding of what communication is. Lasswell's verbal version of this model: 'Who says what in which channel to whom with what effect ?' was reflected in subsequent research in human communication which was closely allied to behaviouristic approaches.
Levels of problems in the analysis of communication
Shannon and Weaver argued that there were three levels of problems of communication:
A The technical problem: how accurately can the message be transmitted?
B The semantic problem: how precisely is the meaning 'conveyed'?
C The effectiveness problem: how effectively does the received meaning affect behaviour?
Shannon and Weaver somewhat naively assumed that sorting out Level A problems would lead to improvements at the other levels.
Although the concept of 'noise' does make some allowance for the way in which messages may be 'distorted', this frames the issue in terms of incidental 'interference' with the sender's intentions rather than in terms of a central and purposive process of interpretation. The concept reflects Shannon and Weaver's concern with accuracy and efficiency.
Advantages of Shannon and Weaver's model
Particular models are useful for some purposes and less useful for others. Like any process of mediation a model foregrounds some features and backgrounds others. The strengths of Shannon and Weaver's model are its
simplicity,
generality, and
quantifiability.
Such advantages made this model attractive to several academic disciplines. It also drew serious academic attention to human communication and 'information theory', leading to further theory and research.
Weaknesses of the transmission model of communication
The transmission model is not merely a gross over-simplification but a dangerously misleading misrepresentation of the nature of human communication. This is particularly important since it underlies the 'commonsense' understanding of what communication is. Whilst such usage may be adequate for many everyday purposes, in the context of the study of media and communication the concept needs critical reframing.
Metaphors
Shannon and Weaver's highly mechanistic model of communication can be seen as being based on a transport metaphor. James Carey (1989: 15) notes that in the nineteenth century the movement of information was seen as basically the same as the transport of goods or people, both being described as 'communication'. Carey argues that 'it is a view of communication that derives from one of the most ancient of human dreams: the desire to increase the speed and effect of messages as they travel in space' (ibid.) Writing always had to be transported to the reader, so in written communication the transport of letters, books and newspapers supported the notion of the transport of meaning from writer to readers. As Carey notes, 'The telegraph ended the identity but did not destroy the metaphor' (ibid.).
Within the broad scope of transport I tend to see the model primarily as employing a postal metaphor. It is as if communication consists of a sender sending a packet of information to a receiver, whereas I would insist that communication is about meaning rather than information. One appalling consequence of the postal metaphor for communication is the current reference to 'delivering the curriculum' in schools, as a consequence of which teachers are treated as postal workers. But the influence of the transmission model is widespread in our daily speech when we talk of 'conveying meaning', 'getting the idea across', 'transferring information', and so on. We have to be very alert indeed to avoid falling into the clutches of such transmissive metaphors.
Michael Reddy (1979) has noted our extensive use in English of 'the conduit metaphor' in describing communicative acts. In this metaphor, 'The speaker puts ideas (objects) into words (containers) and sends them (along a conduit) to a hearer who takes the idea/objects out of the word/containers' (Lakoff & Johnson 1980: 10). The assumptions the metaphor involves are that:
Language functions like a conduit, transferring thoughts bodily from one person to another;
in writing and speaking, people insert their thoughts or feelings into the words;
words accomplish the transfer by containing the thoughts or feelings and conveying them to others;
in listening or reading, people extract the thoughts and feelings once again from the words. (Reddy 1979: 290)
As Reddy notes, if this view of language were correct, learning would be effortless and accurate. The problem with this view of language is that learning is seen as passive, with the learner simply 'taking in' information (Bowers 1988: 42). I prefer to suggest that there is no information in language, in books or in any medium per se. If language and books do 'contain' something, this is only words rather than information. Information and meaning arises only in the process of listeners, readers or viewers actively making sense of what they hear or see. Meaning is not 'extracted', but constructed.
In relation to mass communication rather than interpersonal communication, key metaphors associated with a transmission model are those of the hypodermic needle and of the bullet. In the context of mass communication such metaphors are now largely used only as the targets of criticism by researchers in the field.
Linearity
The transmission model fixes and separates the roles of 'sender' and 'receiver'. But communication between two people involves simultaneous 'sending' and 'receiving' (not only talking, but also 'body language' and so on). In Shannon and Weaver's model the source is seen as the active decision-maker who determines the meaning of the message; the destination is the passive target.
It is a linear, one-way model, ascribing a secondary role to the 'receiver', who is seen as absorbing information. However, communication is not a one-way street. Even when we are simply listening to the radio, reading a book or watching TV we are far more interpretively active than we normally realize.
There was no provision in the original model for feedback (reaction from the receiver). Feedback enables speakers to adjust their performance to the needs and responses of their audience. A 'feedback loop' was added by later theorists, but the model remains linear.
Content and meaning
In this model, even the nature of the content seems irrelevant, whereas the subject, or the way in which the participants feel about it, can shape the process of communication. Insofar as content has any place (typically framed as 'the message'), tr
Here I will outline and critique a particular, very well-known model of communication developed by Shannon and Weaver (1949), as the prototypical example of a transmissive model of communication: a model which reduces communication to a process of 'transmitting information'. The underlying metaphor of communication as transmission underlies 'commonsense' everyday usage but is in many ways misleading and repays critical attention.
Shannon and Weaver's model is one which is, in John Fiske's words, 'widely accepted as one of the main seeds out of which Communication Studies has grown' (Fiske 1982: 6). Claude Shannon and Warren Weaver were not social scientists but engineers working for Bell Telephone Labs in the United States. Their goal was to ensure the maximum efficiency of telephone cables and radio waves. They developed a model of communication which was intended to assist in developing a mathematical theory of communication. Shannon and Weaver's work proved valuable for communication engineers in dealing with such issues as the capacity of various communication channels in 'bits per second'. It contributed to computer science. It led to very useful work on redundancy in language. And in making 'information' 'measurable' it gave birth to the mathematical study of 'information theory'. However, these directions are not our concern here. The problem is that some commentators have claimed that Shannon and Weaver's model has a much wider application to human communication than a purely technical one.
C & W's original model consisted of five elements:
An information source, which produces a message.
A transmitter, which encodes the message into signals
A channel, to which signals are adapted for transmission
A receiver, which 'decodes' (reconstructs) the message from the signal.
A destination, where the message arrives.
A sixth element, noise is a dysfunctional factor: any interference with the message travelling along the channel (such as 'static' on the telephone or radio) which may lead to the signal received being different from that sent.
For the telephone the channel is a wire, the signal is an electrical current in it, and the transmitter and receiver are the telephone handsets. Noise would include crackling from the wire. In conversation, my mouth is the transmitter, the signal is the sound waves, and your ear is the receiver. Noise would include any distraction you might experience as I speak.
Although in Shannon and Weaver's model a speaker and a listener would strictly be the source and the destination rather than the transmitter and the receiver, in discussions of the model the participants are commonly humanised as the sender and the receiver. My critical comments will refer less specifically to Shannon and Weaver's model than to the general transmission model which it reflects, where communication consists of a Sender passing a Message to a Receiver. So when I am discussing transmission models in general I too will refer to the participants as the Sender and the Receiver.
Shannon and Weaver's transmission model is the best-known example of the 'informational' approach to communication. Although no serious communication theorist would still accept it, it has also been the most influential model of communication which has yet been developed, and it reflects a commonsense (if misleading) understanding of what communication is. Lasswell's verbal version of this model: 'Who says what in which channel to whom with what effect ?' was reflected in subsequent research in human communication which was closely allied to behaviouristic approaches.
Levels of problems in the analysis of communication
Shannon and Weaver argued that there were three levels of problems of communication:
A The technical problem: how accurately can the message be transmitted?
B The semantic problem: how precisely is the meaning 'conveyed'?
C The effectiveness problem: how effectively does the received meaning affect behaviour?
Shannon and Weaver somewhat naively assumed that sorting out Level A problems would lead to improvements at the other levels.
Although the concept of 'noise' does make some allowance for the way in which messages may be 'distorted', this frames the issue in terms of incidental 'interference' with the sender's intentions rather than in terms of a central and purposive process of interpretation. The concept reflects Shannon and Weaver's concern with accuracy and efficiency.
Advantages of Shannon and Weaver's model
Particular models are useful for some purposes and less useful for others. Like any process of mediation a model foregrounds some features and backgrounds others. The strengths of Shannon and Weaver's model are its
simplicity,
generality, and
quantifiability.
Such advantages made this model attractive to several academic disciplines. It also drew serious academic attention to human communication and 'information theory', leading to further theory and research.
Weaknesses of the transmission model of communication
The transmission model is not merely a gross over-simplification but a dangerously misleading misrepresentation of the nature of human communication. This is particularly important since it underlies the 'commonsense' understanding of what communication is. Whilst such usage may be adequate for many everyday purposes, in the context of the study of media and communication the concept needs critical reframing.
Metaphors
Shannon and Weaver's highly mechanistic model of communication can be seen as being based on a transport metaphor. James Carey (1989: 15) notes that in the nineteenth century the movement of information was seen as basically the same as the transport of goods or people, both being described as 'communication'. Carey argues that 'it is a view of communication that derives from one of the most ancient of human dreams: the desire to increase the speed and effect of messages as they travel in space' (ibid.) Writing always had to be transported to the reader, so in written communication the transport of letters, books and newspapers supported the notion of the transport of meaning from writer to readers. As Carey notes, 'The telegraph ended the identity but did not destroy the metaphor' (ibid.).
Within the broad scope of transport I tend to see the model primarily as employing a postal metaphor. It is as if communication consists of a sender sending a packet of information to a receiver, whereas I would insist that communication is about meaning rather than information. One appalling consequence of the postal metaphor for communication is the current reference to 'delivering the curriculum' in schools, as a consequence of which teachers are treated as postal workers. But the influence of the transmission model is widespread in our daily speech when we talk of 'conveying meaning', 'getting the idea across', 'transferring information', and so on. We have to be very alert indeed to avoid falling into the clutches of such transmissive metaphors.
Michael Reddy (1979) has noted our extensive use in English of 'the conduit metaphor' in describing communicative acts. In this metaphor, 'The speaker puts ideas (objects) into words (containers) and sends them (along a conduit) to a hearer who takes the idea/objects out of the word/containers' (Lakoff & Johnson 1980: 10). The assumptions the metaphor involves are that:
Language functions like a conduit, transferring thoughts bodily from one person to another;
in writing and speaking, people insert their thoughts or feelings into the words;
words accomplish the transfer by containing the thoughts or feelings and conveying them to others;
in listening or reading, people extract the thoughts and feelings once again from the words. (Reddy 1979: 290)
As Reddy notes, if this view of language were correct, learning would be effortless and accurate. The problem with this view of language is that learning is seen as passive, with the learner simply 'taking in' information (Bowers 1988: 42). I prefer to suggest that there is no information in language, in books or in any medium per se. If language and books do 'contain' something, this is only words rather than information. Information and meaning arises only in the process of listeners, readers or viewers actively making sense of what they hear or see. Meaning is not 'extracted', but constructed.
In relation to mass communication rather than interpersonal communication, key metaphors associated with a transmission model are those of the hypodermic needle and of the bullet. In the context of mass communication such metaphors are now largely used only as the targets of criticism by researchers in the field.
Linearity
The transmission model fixes and separates the roles of 'sender' and 'receiver'. But communication between two people involves simultaneous 'sending' and 'receiving' (not only talking, but also 'body language' and so on). In Shannon and Weaver's model the source is seen as the active decision-maker who determines the meaning of the message; the destination is the passive target.
It is a linear, one-way model, ascribing a secondary role to the 'receiver', who is seen as absorbing information. However, communication is not a one-way street. Even when we are simply listening to the radio, reading a book or watching TV we are far more interpretively active than we normally realize.
There was no provision in the original model for feedback (reaction from the receiver). Feedback enables speakers to adjust their performance to the needs and responses of their audience. A 'feedback loop' was added by later theorists, but the model remains linear.
Content and meaning
In this model, even the nature of the content seems irrelevant, whereas the subject, or the way in which the participants feel about it, can shape the process of communication. Insofar as content has any place (typically framed as 'the message'), tr
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทนำ
ที่นี่ฉันจะร่างและวิจารณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปแบบที่มีชื่อเสียงมากของการสื่อสารที่พัฒนาโดยแชนนอนและผู้ประกอบการ (1949) เป็นตัวอย่างแม่บทของรูปแบบของการสื่อสารส่งผ่าน: รูปแบบซึ่งจะช่วยลดการสื่อสารถึงกระบวนการของการ 'ส่งข้อมูล' . อุปมาพื้นฐานของการสื่อสารการส่งรองรับ 'commonsense' การใช้งานในชีวิตประจำวัน แต่ในหลาย ๆ ด้านทำให้เข้าใจผิดและดูสิความสนใจที่สำคัญ. แชนนอนและรูปแบบของผู้ประกอบการเป็นหนึ่งซึ่งเป็นในคำพูดของจอห์นตกปลาของ 'ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในเมล็ดพันธุ์หลักของการที่ การศึกษาการสื่อสารได้เติบโตขึ้น '(ตกปลา 1982: 6) คลอดด์แชนนอนและวอร์เรนผู้ประกอบการไม่ได้นักวิทยาศาสตร์ทางสังคม แต่วิศวกรที่ทำงานสำหรับ Bell Labs โทรศัพท์ในประเทศสหรัฐอเมริกา เป้าหมายของพวกเขาคือเพื่อให้แน่ใจว่ามีประสิทธิภาพสูงสุดของสายโทรศัพท์และคลื่นวิทยุ พวกเขาพัฒนารูปแบบของการสื่อสารซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อช่วยในการพัฒนาทฤษฎีทางคณิตศาสตร์ของการสื่อสาร แชนนอนและการทำงานของผู้ประกอบการพิสูจน์แล้วว่ามีคุณค่าสำหรับวิศวกรสื่อสารในการจัดการกับปัญหาต่างๆเช่นความจุของช่องทางการสื่อสารต่าง ๆ ใน 'บิตต่อวินาที' มันมีส่วนทำให้วิทยาการคอมพิวเตอร์ มันจะนำไปสู่การทำงานที่มีประโยชน์มากในความซ้ำซ้อนในภาษา และในการทำ 'ข้อมูล' 'ที่วัด' มันทำให้เกิดการศึกษาทางคณิตศาสตร์ของทฤษฎีข้อมูล ' อย่างไรก็ตามคำแนะนำเหล่านี้ไม่ได้กังวลของเราที่นี่ ปัญหาคือว่าบางคนได้อ้างว่าแชนนอนและรูปแบบของผู้ประกอบการที่มีการประยุกต์ใช้ในวงกว้างมากในการสื่อสารของมนุษย์กว่าหนึ่งเทคนิคหมดจด. รูปแบบเดิม C & W ประกอบด้วยธาตุห้า. แหล่งข้อมูลซึ่งผลิตข้อความส่งสัญญาณซึ่ง เข้ารหัสข้อความเป็นสัญญาณช่องสัญญาณที่มีการปรับตัวสำหรับการส่งรับซึ่ง 'ถอดรหัส' (reconstructs) ข้อความจากสัญญาณ. ปลายทางที่ข้อความมาถึง. องค์ประกอบที่หกเสียงเป็นปัจจัยที่ผิดปกติ: ใด ๆ รบกวนกับข้อความการเดินทางไปตามช่องทาง (เช่น 'คงที่' ในโทรศัพท์หรือวิทยุ) ซึ่งอาจนำไปสู่สัญญาณที่ได้รับแตกต่างจากที่ส่งว่า. สำหรับโทรศัพท์ช่องทางคือสายสัญญาณเป็นกระแสไฟฟ้าในนั้น และเครื่องส่งสัญญาณและตัวรับสัญญาณที่มีโทรศัพท์มือถือโทรศัพท์ เสียงจะรวมถึงเสียงแตกจากลวด ในการสนทนาปากของฉันคือการส่งสัญญาณเป็นคลื่นเสียงและหูของคุณเป็นตัวรับสัญญาณ เสียงจะรวมถึงสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวใด ๆ ที่คุณอาจพบในขณะที่ฉันพูด. แม้ว่าในรูปแบบของแชนนอนและผู้ประกอบการเป็นผู้พูดและผู้ฟังอย่างเคร่งครัดจะเป็นแหล่งที่มาและปลายทางมากกว่าเครื่องส่งสัญญาณและตัวรับสัญญาณในการอภิปรายของรูปแบบการเข้าร่วมมักจะถูกของมนุษย์เป็น ผู้ส่งและผู้รับ ความคิดเห็นที่สำคัญของฉันจะดูน้อยลงโดยเฉพาะกับรูปแบบของแชนนอนและผู้ประกอบการมากกว่าที่จะส่งรูปแบบทั่วไปที่จะสะท้อนให้เห็นถึงที่การสื่อสารประกอบด้วยผู้ส่งผ่านข้อความไปยังผู้รับ ดังนั้นเมื่อผมกำลังพูดคุยเกี่ยวกับรูปแบบการส่งโดยทั่วไปฉันก็จะอ้างถึงผู้เข้าร่วมเป็นผู้ส่งและผู้รับ. แชนนอนและรูปแบบการส่งผู้ประกอบการเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดที่รู้จักกันดีของวิธีการ 'ข้อมูล' เพื่อการสื่อสาร แม้ว่าจะไม่มีทฤษฎีการสื่อสารที่รุนแรงจะยังคงยอมรับมันก็ยังได้รับรูปแบบที่มีอิทธิพลมากที่สุดของการสื่อสารที่ได้รับการพัฒนายังและมันสะท้อนให้เห็นถึง commonsense (ถ้าทำให้เข้าใจผิด) ความเข้าใจในสิ่งสื่อสารเป็น รุ่นวาจา Lasswell ของรุ่นนี้: 'ใครบอกว่าสิ่งที่อยู่ในช่องทางไปยังผู้ที่มีสิ่งที่มีผล? ได้สะท้อนให้เห็นในการวิจัยที่ตามมาในการสื่อสารของมนุษย์ซึ่งเป็นพันธมิตรใกล้ชิดกับวิธีการ behaviouristic. ระดับของปัญหาที่เกิดขึ้นในการวิเคราะห์การสื่อสารแชนนอนและผู้ประกอบการที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามีสามระดับของปัญหาของการสื่อสาร: ปัญหาทางเทคนิค: วิธีถูกต้องข้อความสามารถส่ง ? B ปัญหาความหมาย: วิธีการได้อย่างแม่นยำคือความหมาย 'สื่อ' C ปัญหาประสิทธิภาพ: วิธีการได้อย่างมีประสิทธิภาพไม่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมความหมายได้รับการนอนและการประกอบค่อนข้างสันนิษฐานอย่างไร้เดียงสาว่าการเรียงลำดับออกปัญหาระดับจะนำไปสู่การปรับปรุงในระดับอื่น ๆแม้ว่าแนวคิดของ 'เสียง' จะทำให้ค่าเผื่อบางอย่างสำหรับวิธีการที่ข้อความอาจจะ 'บิดเบี้ยวนี้เฟรมปัญหาในแง่ของความบังเอิญ' การรบกวน 'ด้วยความตั้งใจของผู้ส่งมากกว่าในแง่ของกระบวนการกลางและจุดประสงค์ของการตีความ . สะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดของแชนนอนและความกังวลของผู้ประกอบการที่มีความถูกต้องและมีประสิทธิภาพ. ข้อดีของแชนนอนและประกอบรูปแบบรูปแบบเฉพาะที่มีประโยชน์เพื่อจุดประสงค์บางอย่างและมีประโยชน์น้อยสำหรับคนอื่น ๆ เช่นเดียวกับขั้นตอนของการไกล่เกลี่ยใด ๆ รูปแบบ foregrounds คุณลักษณะบางอย่างและคนอื่น ๆ ภูมิหลัง จุดแข็งของรูปแบบของแชนนอนและประกอบเป็นของความเรียบง่ายทั่วไปและquantifiability. ข้อได้เปรียบดังกล่าวทำในรูปแบบนี้น่าสนใจให้กับสาขาวิชาการหลาย นอกจากนี้ยังดึงความสนใจของนักวิชาการอย่างร้ายแรงต่อการสื่อสารของมนุษย์และ 'ทฤษฎีสารสนเทศ' นำไปสู่การส่งเสริมทฤษฎีและการวิจัย. จุดอ่อนของรูปแบบการส่งของการสื่อสารรูปแบบการส่งไม่ได้เป็นเพียงขั้นต้นมากกว่าที่เข้าใจง่าย แต่การบิดเบือนความจริงทำให้เข้าใจผิดอันตรายของธรรมชาติของมนุษย์ การสื่อสาร นี้เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันรองรับความเข้าใจ 'commonsense ของการสื่อสารเป็นสิ่งที่ ในขณะที่การใช้งานดังกล่าวอาจจะเพียงพอสำหรับวัตถุประสงค์ในชีวิตประจำวันจำนวนมากในบริบทของการศึกษาของสื่อและการสื่อสารแนวความคิดความต้องการที่สำคัญ Reframing. อุปมาแชนนอนและประกอบรูปแบบกลไกสูงของการสื่อสารสามารถมองเห็นเป็นอยู่บนพื้นฐานของคำอุปมาขนส่ง เจมส์แครี่ (1989: 15) ตั้งข้อสังเกตว่าในศตวรรษที่สิบเก้าการเคลื่อนไหวของข้อมูลที่ถูกมองว่าเป็นพื้นเดียวกับการขนส่งสินค้าหรือคนทั้งสองถูกอธิบายว่า 'สื่อสาร' แครี่ระบุว่า 'มันเป็นมุมมองของการสื่อสารที่เกิดขึ้นจากหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดของความฝันของมนุษย์: ความปรารถนาที่จะเพิ่มความเร็วและผลของข้อความที่พวกเขาเดินทางไปในอวกาศ' (. อ้างแล้ว) เขียนมักจะมีที่จะส่งไป ผู้อ่านจึงเขียนในการสื่อสารการขนส่งของตัวอักษร, หนังสือและหนังสือพิมพ์สนับสนุนความคิดของการขนส่งของความหมายจากนักเขียนให้กับผู้อ่าน ในฐานะที่เป็นแครี่โน้ต 'โทรเลขสิ้นสุดวันที่ตัวตน แต่ไม่ได้ทำลายอุปมา' (อ้างแล้ว.). ภายในขอบเขตของการขนส่งฉันมักจะเห็นรูปแบบเป็นส่วนใหญ่จ้างอุปมาไปรษณีย์ มันเป็นเหมือนการสื่อสารประกอบด้วยผู้ส่งส่งแพ็คเก็ตข้อมูลไปยังเครื่องรับในขณะที่ผมจะยืนยันการสื่อสารที่เกี่ยวกับความหมายมากกว่าข้อมูล หนึ่งผลที่น่ากลัวของอุปมาไปรษณีย์สำหรับการสื่อสารคือการอ้างอิงในปัจจุบันเพื่อ 'ส่งมอบหลักสูตรในโรงเรียนเป็นผลมาจากการที่ครูจะถือว่าเป็นพนักงานไปรษณีย์ แต่อิทธิพลของรูปแบบการส่งเป็นที่แพร่หลายในการพูดในชีวิตประจำวันของเราเมื่อเราพูดถึง 'การถ่ายทอดความหมาย', 'ได้รับความคิดที่ข้าม', 'การถ่ายโอนข้อมูล', และอื่น ๆ เราจะต้องมีการแจ้งเตือนมากอย่างแน่นอนที่จะหลีกเลี่ยงการตกอยู่ในเงื้อมมือของอุปมา Transmissive ดังกล่าว. ไมเคิลเรดดี้ (1979) ได้ตั้งข้อสังเกตการใช้งานที่กว้างขวางของเราในภาษาอังกฤษของ 'อุปมาท่อ' ในการอธิบายการกระทำการสื่อสาร ในอุปมานี้ 'ลำโพงทำให้ความคิด (วัตถุ) เป็นคำพูด (ภาชนะ) และส่งพวกเขา (พร้อมท่อร้อยสาย) ไปยังผู้ฟังที่ใช้ความคิด / วัตถุออกมาจากคำว่า / ภาชนะ (เลคและจอห์นสัน 1980: 10) สมมติฐานที่เกี่ยวข้องกับการอุปมาที่: ฟังก์ชั่นภาษาเช่นท่อความคิดการถ่ายโอนของร่างกายจากคนหนึ่งไปยังอีก; ในการเขียนและการพูดคนใส่ความคิดหรือความรู้สึกของพวกเขาเป็นคำนั้นคำบรรลุโอนโดยมีความคิดหรือความรู้สึกและการถ่ายทอด ให้คนอื่น ๆ ; ในการฟังหรือการอ่านคนดึงความคิดและความรู้สึกอีกครั้งจากคำพูด (เรดดี้ 1979: 290) เป็นบันทึกเรดดี้ถ้ามุมมองของภาษานี้ถูกต้องเรียนรู้ที่จะเป็นได้อย่างง่ายดายและถูกต้อง ปัญหาเกี่ยวกับมุมมองของภาษานี้คือการเรียนรู้ที่มีให้เห็นเรื่อย ๆ ในขณะที่มีผู้เรียนเพียง 'การใน' ข้อมูล (Bowers 1988: 42) ฉันชอบที่จะแสดงให้เห็นว่ามีข้อมูลในภาษาไม่มีในหนังสือหรือในสื่อใด ๆ ต่อ ถ้าภาษาและหนังสือไม่ 'มี' บางสิ่งบางอย่างนี้เป็นเพียงคำพูดมากกว่าข้อมูล ข้อมูลและความหมายที่เกิดขึ้นเฉพาะในกระบวนการของผู้ฟังผู้อ่านหรือผู้ชมอย่างแข็งขันทำให้ความรู้สึกของสิ่งที่พวกเขาได้ยินหรือเห็น ความหมายไม่ได้ 'สกัด' แต่สร้าง. ในความสัมพันธ์กับการสื่อสารมวลมากกว่าการสื่อสารระหว่างบุคคล, คำเปรียบเปรยที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบการส่งเป็นของเข็มฉีดยาและกระสุน ในบริบทของการอุปมาสื่อสารมวลชนดังกล่าวอยู่ในขณะนี้ส่วนใหญ่ใช้เพียงเป็นเป้าหมายของการวิจารณ์โดยนักวิจัยในสาขา. เส้นตรงการแก้ไขรูปแบบการส่งและการแยกบทบาทของ 'ส่ง' และ 'รับ' แต่การสื่อสารระหว่างคนสองคนที่เกี่ยวข้องกับการพร้อมกัน 'ส่ง' และ 'ได้รับ' (ไม่เพียง แต่พูด แต่ยัง 'ภาษากาย' และอื่น ๆ ) ในรูปแบบของแชนนอนและผู้ประกอบการที่มาถูกมองว่าเป็นที่ใช้งานตัดสินใจที่จะเป็นตัวกำหนดความหมายของข้อความ; ปลายทางเป็นเป้าหมายเรื่อย ๆ . มันเป็นเชิงเส้นแบบทางเดียวโทษบทบาทรองกับ 'รับ' ที่ถูกมองว่าเป็นดูดซับข้อมูล แต่การสื่อสารไม่เป็นทางเดียวถนน แม้เราจะเป็นเพียงการฟังวิทยุอ่านหนังสือหรือดูทีวีที่เราอยู่ห่างไกลมากขึ้นใช้งาน interpretively กว่าที่เราตระหนักได้ตามปกติ. ไม่มีบทบัญญัติในรูปแบบเดิมสำหรับผลตอบรับไม่ได้ (ปฏิกิริยาจากตัวรับ) ข้อเสนอแนะที่จะช่วยให้ลำโพงเพื่อปรับประสิทธิภาพของพวกเขาที่จะตอบสนองความต้องการและการตอบสนองของผู้ชมของพวกเขา 'ห่วงความคิดเห็นที่ถูกเพิ่มโดยทฤษฎีต่อมา แต่รูปแบบยังคงเป็นเชิงเส้น. เนื้อหาและความหมายในรูปแบบนี้แม้ลักษณะของเนื้อหาที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องขณะที่วัตถุหรือวิธีการที่ผู้เข้าร่วมรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องนี้สามารถรูปร่าง กระบวนการของการสื่อสาร ตราบเท่าที่เนื้อหามีสถานที่ใด ๆ (กรอบมักจะเป็น 'ข้อความ'), TR
ที่นี่ฉันจะร่างและวิจารณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปแบบที่มีชื่อเสียงมากของการสื่อสารที่พัฒนาโดยแชนนอนและผู้ประกอบการ (1949) เป็นตัวอย่างแม่บทของรูปแบบของการสื่อสารส่งผ่าน: รูปแบบซึ่งจะช่วยลดการสื่อสารถึงกระบวนการของการ 'ส่งข้อมูล' . อุปมาพื้นฐานของการสื่อสารการส่งรองรับ 'commonsense' การใช้งานในชีวิตประจำวัน แต่ในหลาย ๆ ด้านทำให้เข้าใจผิดและดูสิความสนใจที่สำคัญ. แชนนอนและรูปแบบของผู้ประกอบการเป็นหนึ่งซึ่งเป็นในคำพูดของจอห์นตกปลาของ 'ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในเมล็ดพันธุ์หลักของการที่ การศึกษาการสื่อสารได้เติบโตขึ้น '(ตกปลา 1982: 6) คลอดด์แชนนอนและวอร์เรนผู้ประกอบการไม่ได้นักวิทยาศาสตร์ทางสังคม แต่วิศวกรที่ทำงานสำหรับ Bell Labs โทรศัพท์ในประเทศสหรัฐอเมริกา เป้าหมายของพวกเขาคือเพื่อให้แน่ใจว่ามีประสิทธิภาพสูงสุดของสายโทรศัพท์และคลื่นวิทยุ พวกเขาพัฒนารูปแบบของการสื่อสารซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อช่วยในการพัฒนาทฤษฎีทางคณิตศาสตร์ของการสื่อสาร แชนนอนและการทำงานของผู้ประกอบการพิสูจน์แล้วว่ามีคุณค่าสำหรับวิศวกรสื่อสารในการจัดการกับปัญหาต่างๆเช่นความจุของช่องทางการสื่อสารต่าง ๆ ใน 'บิตต่อวินาที' มันมีส่วนทำให้วิทยาการคอมพิวเตอร์ มันจะนำไปสู่การทำงานที่มีประโยชน์มากในความซ้ำซ้อนในภาษา และในการทำ 'ข้อมูล' 'ที่วัด' มันทำให้เกิดการศึกษาทางคณิตศาสตร์ของทฤษฎีข้อมูล ' อย่างไรก็ตามคำแนะนำเหล่านี้ไม่ได้กังวลของเราที่นี่ ปัญหาคือว่าบางคนได้อ้างว่าแชนนอนและรูปแบบของผู้ประกอบการที่มีการประยุกต์ใช้ในวงกว้างมากในการสื่อสารของมนุษย์กว่าหนึ่งเทคนิคหมดจด. รูปแบบเดิม C & W ประกอบด้วยธาตุห้า. แหล่งข้อมูลซึ่งผลิตข้อความส่งสัญญาณซึ่ง เข้ารหัสข้อความเป็นสัญญาณช่องสัญญาณที่มีการปรับตัวสำหรับการส่งรับซึ่ง 'ถอดรหัส' (reconstructs) ข้อความจากสัญญาณ. ปลายทางที่ข้อความมาถึง. องค์ประกอบที่หกเสียงเป็นปัจจัยที่ผิดปกติ: ใด ๆ รบกวนกับข้อความการเดินทางไปตามช่องทาง (เช่น 'คงที่' ในโทรศัพท์หรือวิทยุ) ซึ่งอาจนำไปสู่สัญญาณที่ได้รับแตกต่างจากที่ส่งว่า. สำหรับโทรศัพท์ช่องทางคือสายสัญญาณเป็นกระแสไฟฟ้าในนั้น และเครื่องส่งสัญญาณและตัวรับสัญญาณที่มีโทรศัพท์มือถือโทรศัพท์ เสียงจะรวมถึงเสียงแตกจากลวด ในการสนทนาปากของฉันคือการส่งสัญญาณเป็นคลื่นเสียงและหูของคุณเป็นตัวรับสัญญาณ เสียงจะรวมถึงสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวใด ๆ ที่คุณอาจพบในขณะที่ฉันพูด. แม้ว่าในรูปแบบของแชนนอนและผู้ประกอบการเป็นผู้พูดและผู้ฟังอย่างเคร่งครัดจะเป็นแหล่งที่มาและปลายทางมากกว่าเครื่องส่งสัญญาณและตัวรับสัญญาณในการอภิปรายของรูปแบบการเข้าร่วมมักจะถูกของมนุษย์เป็น ผู้ส่งและผู้รับ ความคิดเห็นที่สำคัญของฉันจะดูน้อยลงโดยเฉพาะกับรูปแบบของแชนนอนและผู้ประกอบการมากกว่าที่จะส่งรูปแบบทั่วไปที่จะสะท้อนให้เห็นถึงที่การสื่อสารประกอบด้วยผู้ส่งผ่านข้อความไปยังผู้รับ ดังนั้นเมื่อผมกำลังพูดคุยเกี่ยวกับรูปแบบการส่งโดยทั่วไปฉันก็จะอ้างถึงผู้เข้าร่วมเป็นผู้ส่งและผู้รับ. แชนนอนและรูปแบบการส่งผู้ประกอบการเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดที่รู้จักกันดีของวิธีการ 'ข้อมูล' เพื่อการสื่อสาร แม้ว่าจะไม่มีทฤษฎีการสื่อสารที่รุนแรงจะยังคงยอมรับมันก็ยังได้รับรูปแบบที่มีอิทธิพลมากที่สุดของการสื่อสารที่ได้รับการพัฒนายังและมันสะท้อนให้เห็นถึง commonsense (ถ้าทำให้เข้าใจผิด) ความเข้าใจในสิ่งสื่อสารเป็น รุ่นวาจา Lasswell ของรุ่นนี้: 'ใครบอกว่าสิ่งที่อยู่ในช่องทางไปยังผู้ที่มีสิ่งที่มีผล? ได้สะท้อนให้เห็นในการวิจัยที่ตามมาในการสื่อสารของมนุษย์ซึ่งเป็นพันธมิตรใกล้ชิดกับวิธีการ behaviouristic. ระดับของปัญหาที่เกิดขึ้นในการวิเคราะห์การสื่อสารแชนนอนและผู้ประกอบการที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามีสามระดับของปัญหาของการสื่อสาร: ปัญหาทางเทคนิค: วิธีถูกต้องข้อความสามารถส่ง ? B ปัญหาความหมาย: วิธีการได้อย่างแม่นยำคือความหมาย 'สื่อ' C ปัญหาประสิทธิภาพ: วิธีการได้อย่างมีประสิทธิภาพไม่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมความหมายได้รับการนอนและการประกอบค่อนข้างสันนิษฐานอย่างไร้เดียงสาว่าการเรียงลำดับออกปัญหาระดับจะนำไปสู่การปรับปรุงในระดับอื่น ๆแม้ว่าแนวคิดของ 'เสียง' จะทำให้ค่าเผื่อบางอย่างสำหรับวิธีการที่ข้อความอาจจะ 'บิดเบี้ยวนี้เฟรมปัญหาในแง่ของความบังเอิญ' การรบกวน 'ด้วยความตั้งใจของผู้ส่งมากกว่าในแง่ของกระบวนการกลางและจุดประสงค์ของการตีความ . สะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดของแชนนอนและความกังวลของผู้ประกอบการที่มีความถูกต้องและมีประสิทธิภาพ. ข้อดีของแชนนอนและประกอบรูปแบบรูปแบบเฉพาะที่มีประโยชน์เพื่อจุดประสงค์บางอย่างและมีประโยชน์น้อยสำหรับคนอื่น ๆ เช่นเดียวกับขั้นตอนของการไกล่เกลี่ยใด ๆ รูปแบบ foregrounds คุณลักษณะบางอย่างและคนอื่น ๆ ภูมิหลัง จุดแข็งของรูปแบบของแชนนอนและประกอบเป็นของความเรียบง่ายทั่วไปและquantifiability. ข้อได้เปรียบดังกล่าวทำในรูปแบบนี้น่าสนใจให้กับสาขาวิชาการหลาย นอกจากนี้ยังดึงความสนใจของนักวิชาการอย่างร้ายแรงต่อการสื่อสารของมนุษย์และ 'ทฤษฎีสารสนเทศ' นำไปสู่การส่งเสริมทฤษฎีและการวิจัย. จุดอ่อนของรูปแบบการส่งของการสื่อสารรูปแบบการส่งไม่ได้เป็นเพียงขั้นต้นมากกว่าที่เข้าใจง่าย แต่การบิดเบือนความจริงทำให้เข้าใจผิดอันตรายของธรรมชาติของมนุษย์ การสื่อสาร นี้เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันรองรับความเข้าใจ 'commonsense ของการสื่อสารเป็นสิ่งที่ ในขณะที่การใช้งานดังกล่าวอาจจะเพียงพอสำหรับวัตถุประสงค์ในชีวิตประจำวันจำนวนมากในบริบทของการศึกษาของสื่อและการสื่อสารแนวความคิดความต้องการที่สำคัญ Reframing. อุปมาแชนนอนและประกอบรูปแบบกลไกสูงของการสื่อสารสามารถมองเห็นเป็นอยู่บนพื้นฐานของคำอุปมาขนส่ง เจมส์แครี่ (1989: 15) ตั้งข้อสังเกตว่าในศตวรรษที่สิบเก้าการเคลื่อนไหวของข้อมูลที่ถูกมองว่าเป็นพื้นเดียวกับการขนส่งสินค้าหรือคนทั้งสองถูกอธิบายว่า 'สื่อสาร' แครี่ระบุว่า 'มันเป็นมุมมองของการสื่อสารที่เกิดขึ้นจากหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดของความฝันของมนุษย์: ความปรารถนาที่จะเพิ่มความเร็วและผลของข้อความที่พวกเขาเดินทางไปในอวกาศ' (. อ้างแล้ว) เขียนมักจะมีที่จะส่งไป ผู้อ่านจึงเขียนในการสื่อสารการขนส่งของตัวอักษร, หนังสือและหนังสือพิมพ์สนับสนุนความคิดของการขนส่งของความหมายจากนักเขียนให้กับผู้อ่าน ในฐานะที่เป็นแครี่โน้ต 'โทรเลขสิ้นสุดวันที่ตัวตน แต่ไม่ได้ทำลายอุปมา' (อ้างแล้ว.). ภายในขอบเขตของการขนส่งฉันมักจะเห็นรูปแบบเป็นส่วนใหญ่จ้างอุปมาไปรษณีย์ มันเป็นเหมือนการสื่อสารประกอบด้วยผู้ส่งส่งแพ็คเก็ตข้อมูลไปยังเครื่องรับในขณะที่ผมจะยืนยันการสื่อสารที่เกี่ยวกับความหมายมากกว่าข้อมูล หนึ่งผลที่น่ากลัวของอุปมาไปรษณีย์สำหรับการสื่อสารคือการอ้างอิงในปัจจุบันเพื่อ 'ส่งมอบหลักสูตรในโรงเรียนเป็นผลมาจากการที่ครูจะถือว่าเป็นพนักงานไปรษณีย์ แต่อิทธิพลของรูปแบบการส่งเป็นที่แพร่หลายในการพูดในชีวิตประจำวันของเราเมื่อเราพูดถึง 'การถ่ายทอดความหมาย', 'ได้รับความคิดที่ข้าม', 'การถ่ายโอนข้อมูล', และอื่น ๆ เราจะต้องมีการแจ้งเตือนมากอย่างแน่นอนที่จะหลีกเลี่ยงการตกอยู่ในเงื้อมมือของอุปมา Transmissive ดังกล่าว. ไมเคิลเรดดี้ (1979) ได้ตั้งข้อสังเกตการใช้งานที่กว้างขวางของเราในภาษาอังกฤษของ 'อุปมาท่อ' ในการอธิบายการกระทำการสื่อสาร ในอุปมานี้ 'ลำโพงทำให้ความคิด (วัตถุ) เป็นคำพูด (ภาชนะ) และส่งพวกเขา (พร้อมท่อร้อยสาย) ไปยังผู้ฟังที่ใช้ความคิด / วัตถุออกมาจากคำว่า / ภาชนะ (เลคและจอห์นสัน 1980: 10) สมมติฐานที่เกี่ยวข้องกับการอุปมาที่: ฟังก์ชั่นภาษาเช่นท่อความคิดการถ่ายโอนของร่างกายจากคนหนึ่งไปยังอีก; ในการเขียนและการพูดคนใส่ความคิดหรือความรู้สึกของพวกเขาเป็นคำนั้นคำบรรลุโอนโดยมีความคิดหรือความรู้สึกและการถ่ายทอด ให้คนอื่น ๆ ; ในการฟังหรือการอ่านคนดึงความคิดและความรู้สึกอีกครั้งจากคำพูด (เรดดี้ 1979: 290) เป็นบันทึกเรดดี้ถ้ามุมมองของภาษานี้ถูกต้องเรียนรู้ที่จะเป็นได้อย่างง่ายดายและถูกต้อง ปัญหาเกี่ยวกับมุมมองของภาษานี้คือการเรียนรู้ที่มีให้เห็นเรื่อย ๆ ในขณะที่มีผู้เรียนเพียง 'การใน' ข้อมูล (Bowers 1988: 42) ฉันชอบที่จะแสดงให้เห็นว่ามีข้อมูลในภาษาไม่มีในหนังสือหรือในสื่อใด ๆ ต่อ ถ้าภาษาและหนังสือไม่ 'มี' บางสิ่งบางอย่างนี้เป็นเพียงคำพูดมากกว่าข้อมูล ข้อมูลและความหมายที่เกิดขึ้นเฉพาะในกระบวนการของผู้ฟังผู้อ่านหรือผู้ชมอย่างแข็งขันทำให้ความรู้สึกของสิ่งที่พวกเขาได้ยินหรือเห็น ความหมายไม่ได้ 'สกัด' แต่สร้าง. ในความสัมพันธ์กับการสื่อสารมวลมากกว่าการสื่อสารระหว่างบุคคล, คำเปรียบเปรยที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบการส่งเป็นของเข็มฉีดยาและกระสุน ในบริบทของการอุปมาสื่อสารมวลชนดังกล่าวอยู่ในขณะนี้ส่วนใหญ่ใช้เพียงเป็นเป้าหมายของการวิจารณ์โดยนักวิจัยในสาขา. เส้นตรงการแก้ไขรูปแบบการส่งและการแยกบทบาทของ 'ส่ง' และ 'รับ' แต่การสื่อสารระหว่างคนสองคนที่เกี่ยวข้องกับการพร้อมกัน 'ส่ง' และ 'ได้รับ' (ไม่เพียง แต่พูด แต่ยัง 'ภาษากาย' และอื่น ๆ ) ในรูปแบบของแชนนอนและผู้ประกอบการที่มาถูกมองว่าเป็นที่ใช้งานตัดสินใจที่จะเป็นตัวกำหนดความหมายของข้อความ; ปลายทางเป็นเป้าหมายเรื่อย ๆ . มันเป็นเชิงเส้นแบบทางเดียวโทษบทบาทรองกับ 'รับ' ที่ถูกมองว่าเป็นดูดซับข้อมูล แต่การสื่อสารไม่เป็นทางเดียวถนน แม้เราจะเป็นเพียงการฟังวิทยุอ่านหนังสือหรือดูทีวีที่เราอยู่ห่างไกลมากขึ้นใช้งาน interpretively กว่าที่เราตระหนักได้ตามปกติ. ไม่มีบทบัญญัติในรูปแบบเดิมสำหรับผลตอบรับไม่ได้ (ปฏิกิริยาจากตัวรับ) ข้อเสนอแนะที่จะช่วยให้ลำโพงเพื่อปรับประสิทธิภาพของพวกเขาที่จะตอบสนองความต้องการและการตอบสนองของผู้ชมของพวกเขา 'ห่วงความคิดเห็นที่ถูกเพิ่มโดยทฤษฎีต่อมา แต่รูปแบบยังคงเป็นเชิงเส้น. เนื้อหาและความหมายในรูปแบบนี้แม้ลักษณะของเนื้อหาที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องขณะที่วัตถุหรือวิธีการที่ผู้เข้าร่วมรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องนี้สามารถรูปร่าง กระบวนการของการสื่อสาร ตราบเท่าที่เนื้อหามีสถานที่ใด ๆ (กรอบมักจะเป็น 'ข้อความ'), TR
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทนำ
ที่นี่ผมจะร่างและวิจารณ์เฉพาะรุ่นมากที่รู้จักกันดีของการสื่อสารที่พัฒนาโดยแชนนอน และวีเวอร์ ( 1949 ) เป็นตัวอย่างของรูปแบบของการสื่อสารแบบ transmissive : รูปแบบการสื่อสารซึ่งช่วยลดกระบวนการของการถ่ายทอดข้อมูล 'พื้นฐานของการสื่อสารการส่งแผ่นอยู่ ' สติ ' ในชีวิตประจำวันใช้แต่หลายวิธีที่ทำให้เข้าใจผิดและตอบแทนความสําคัญ
แชนนันและวีเวอร์รูปแบบหนึ่งซึ่ง ในจอห์น Fiske ว่า ' การยอมรับอย่างกว้างขวางเป็นหนึ่งในเมล็ดพันธุ์หลักที่การศึกษาการสื่อสารมีการเติบโต ' ( Fiske 1982 : 6 )นีโครโนมิคอนและ Warren วีเวอร์เป็นนักวิทยาศาสตร์ไม่ใช่สังคมแต่วิศวกรทำงานกับกริ่งโทรศัพท์ห้องปฏิบัติการในสหรัฐอเมริกา เป้าหมายของพวกเขาคือเพื่อให้แน่ใจว่าประสิทธิภาพสูงสุดของสายไฟฟ้า โทรศัพท์ และวิทยุคลื่น พวกเขาพัฒนารูปแบบการสื่อสารซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยในการพัฒนาทฤษฎีทางคณิตศาสตร์ของการสื่อสารแชนนันและวีเวอร์งานพิสูจน์คุณค่าสำหรับวิศวกรการสื่อสารในการจัดการกับปัญหาเช่นความจุของช่องทางการสื่อสารต่าง ๆ ใน ' บิตต่อวินาที ' มันสนับสนุนคอมพิวเตอร์ มันทำให้งานที่มีประโยชน์มากในความซ้ำซ้อนในภาษา และในการทำ ' ข้อมูล ' ' วัด ' คลอดคณิตศาสตร์ศึกษาทฤษฎี ' ข้อมูล ' อย่างไรก็ตามเส้นทางเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับที่นี่ ปัญหาคือมีการแสดงความเห็นได้อ้างว่าแชนนันและวีเวอร์นางแบบมีกว้างมากการประยุกต์ใช้การสื่อสารของมนุษย์มากกว่าทางเทคนิคอย่างเดียว
C & W เดิมประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ :
เป็นข้อมูลแหล่งที่ผลิตข้อความ
เครื่องส่งสัญญาณที่เข้ารหัสข้อความที่เป็นสัญญาณการช่องซึ่งสัญญาณถูกดัดแปลงเพื่อส่ง
รับถอดรหัส ซึ่ง ' ' ( การฟื้นฟู ) ข้อความจากสัญญาณ
ปลายทางที่ข้อความมาถึง
เป็นองค์ประกอบที่หก เสียงผิดปกติใด ๆที่เป็นปัจจัยรบกวนด้วยข้อความเดินทางตามช่อง ( เช่น ' คงที่ ' บนโทรศัพท์หรือวิทยุ ) ซึ่งอาจนำไปสู่การรับสัญญาณที่แตกต่างจากที่ส่งไป
สำหรับโทรศัพท์ช่องเป็นสายสัญญาณที่เป็นกระแสไฟฟ้า และส่งและรับเป็น โทรศัพท์ โทรศัพท์มือถือ เสียงรวมถึงเสียงจากสาย ในการสนทนา ปากของฉันคือตัวส่ง สัญญาณ คือ คลื่นเสียงและหูของคุณเป็นผู้รับ เสียงรบกวนใด ๆที่คุณอาจจะรวมถึงประสบการณ์ที่ผมพูด
แม้ว่าในแชนนันและวีเวอร์แบบลําโพงและผู้ฟังจะเคร่งครัดเป็นแหล่งที่มาและปลายทางมากกว่าตัวส่งและตัวรับสัญญาณ ในการอภิปรายของนางแบบผู้เข้าร่วมมัก humanised เป็นผู้ส่งและผู้รับ ความคิดเห็นที่สําคัญของฉันจะดูน้อยลง โดยเฉพาะแชนนันและวีเวอร์นางแบบมากกว่าการส่งทั่วไป ซึ่งมันสะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบ ,การสื่อสารที่ประกอบด้วยผู้ส่งผ่านข้อความไปยังผู้รับ ดังนั้นเมื่อผมคุยแบบส่งในทั่วไปฉันก็จะอ้างถึงผู้เข้าร่วมเป็นผู้ส่งและผู้รับ
แชนนันและวีเวอร์ส่งแบบเป็นที่รู้จักกันดี ตัวอย่างของ ' ข้อมูล ' แนวทางการสื่อสาร แม้จะไม่ร้ายแรงนักทฤษฎีการสื่อสารก็จะยอมรับมันมันยังได้รับแบบจำลองที่มีอิทธิพลมากที่สุดของการสื่อสาร ซึ่งยังไม่ได้รับการพัฒนา และสะท้อนให้เห็นจริง ( ถ้าเข้าใจ ) ความเข้าใจเกี่ยวกับการสื่อสารเป็น ลาสเวลล์เป็นวาจาเวอร์ชั่นของรุ่นนี้ : ' ใครว่าอะไรในช่องทางใดที่มีลักษณะพิเศษอะไร สะท้อนในการวิจัยต่อไปในมนุษย์ซึ่งพ้องกับแนวทางการสื่อสารอย่างใกล้ชิด behaviouristic .
ระดับของปัญหาในการวิเคราะห์การสื่อสาร
แชนนันและวีเวอร์ถกเถียงกันอยู่ว่ามี 3 ระดับปัญหาของการสื่อสาร :
เทคนิคปัญหา : วิธีการอย่างถูกต้องสามารถข้อความที่ถูกส่ง ? :
b ปัญหาความหมายได้อย่างแม่นยำคือความหมาย ' สื่อ '
C ปัญหาประสิทธิภาพได้อย่างมีประสิทธิภาพจะได้รับความหมายมีผลต่อพฤติกรรม ?
แชนนันและวีเวอร์ค่อนข้างเฉยๆ นึกว่าจัดระดับเป็นปัญหานำไปสู่การปรับปรุงในระดับอื่น ๆ
แม้ว่าแนวคิดของ ' เสียง ' ทำให้บางเงินวิธีที่ข้อความอาจจะ ' บิดเบือน ' นี้กรอบประเด็นในแง่ของเบ็ดเตล็ด ' รบกวน ' กับความตั้งใจของผู้ส่งมากกว่าในแง่ของกระบวนการกลางและจุดมุ่งหมายของการตีความแนวคิดที่สะท้อนให้เห็นถึงความกังวลของแชนนันและวีเวอร์มีความถูกต้องและมีประสิทธิภาพ
ข้อดีของแชนนันและวีเวอร์นางแบบ
รุ่นเฉพาะจะเป็นประโยชน์สำหรับวัตถุประสงค์และประโยชน์น้อยกว่าคนอื่น ๆ เหมือนกระบวนการไกล่เกลี่ยแบบ foregrounds คุณลักษณะบางอย่างและพื้นหลังคนอื่น จุดแข็งของแชนนันและวีเวอร์นางแบบมี
ความเรียบง่าย
สภาพทั่วไปและการสามารถวัดได้ .
ข้อได้เปรียบดังกล่าว ทำให้รุ่นนี้น่าสนใจวินัยทางวิชาการหลาย มันยังดึงความสนใจวิชาการอย่างจริงจังเพื่อการสื่อสารของมนุษย์และ ' ทฤษฎี ' ข้อมูลเพิ่มเติมนำไปสู่ทฤษฎีและการวิจัย
จุดอ่อนของรูปแบบการส่งการสื่อสาร
รูปแบบการส่งไม่เพียง แต่การบิดเบือนอันตรายรวมกว่าการเข้าใจในธรรมชาติของการสื่อสารของมนุษย์ นี้เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่แผ่นอยู่ ' สติ ' ความเข้าใจเกี่ยวกับการสื่อสารเป็น ในขณะที่การใช้ดังกล่าวอาจจะเพียงพอสำหรับวัตถุประสงค์ในชีวิตประจำวันมากในบริบทของการศึกษาของสื่อและการสื่อสารแนวคิดความต้องการ reframing วิกฤต
ขออุปมาของแชนนันและวีเวอร์ : รูปแบบการสื่อสารที่สามารถเห็นเป็นขึ้นอยู่กับการขนส่งสัญลักษณ์ เจมส์แครี่ ( 2532 : 15 ) บันทึกว่าในศตวรรษที่สิบเก้าการเคลื่อนไหวของข้อมูลถูกมองว่าเป็นพื้นเดียวกับการขนส่งสินค้าหรือคนทั้งการอธิบายเป็น ' การสื่อสาร ' Carey ระบุว่า ' มันเป็นมุมมองของการสื่อสารที่มาจากหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดของมนุษย์ ความฝัน ความปรารถนา เพื่อเพิ่มความเร็วและลักษณะพิเศษของข้อความที่พวกเขาเดินทางในพื้นที่ ' ( อ้าง ) เขียนมักจะถูกให้กับผู้อ่าน ดังนั้นในการเขียนเพื่อการสื่อสาร การขนส่งจดหมายหนังสือและหนังสือพิมพ์ที่สนับสนุนความคิดของการขนส่งของความหมาย จากนักเขียน ผู้อ่าน เป็นบันทึก Carey ' โทรเลขสิ้นสุดตัวตนแต่ไม่ทำลายอุปมา ' ( อ้างแล้ว )
ภายในขอบเขตของการขนส่งที่ผมมักจะเห็นแบบเป็นหลักเป็นรูปแบบการไปรษณีย์ มันเป็นถ้าการสื่อสารประกอบด้วยผู้ส่งส่งแพ็คเก็ตของข้อมูลไปยังผู้รับแต่ผมก็ยืนยันว่า การสื่อสารเกี่ยวกับความหมายสารสนเทศมากกว่า หนึ่งผลที่น่ากลัวของการไปรษณีย์เพื่อการสื่อสารเป็นปัจจุบันอ้างอิง ' เสนอหลักสูตรในโรงเรียน ผลที่ตามมา ซึ่งครูจะถือว่าเป็นแรงงานไปรษณีย์แต่อิทธิพลของรูปแบบการส่งเป็นที่แพร่หลายในการพูดของเราทุกวันเมื่อเราพูดคุยของ ' สื่อความหมาย ' , ' การคิดข้าม ' , ' การถ่ายโอนข้อมูล ' , และดังนั้นบน เราต้องเตือนมากแน่นอนเพื่อหลีกเลี่ยงการตกอยู่ในเงื้อมมือของเช่น transmissive คําอุปมาอุปมัย
ไมเคิลเรดดี้ ( 1979 ) ได้ตั้งข้อสังเกตที่กว้างขวางของเราใช้ในภาษาอังกฤษ ' ' ในการอธิบายการกระทำท่ออุปมาเพื่อการสื่อสาร ในคำอุปมานี้ ' , ' ลำโพงทำให้ความคิด ( วัตถุ ) เป็นคำพูด ( ภาชนะ ) และส่งพวกเขาไปตามท่อ ) ให้ฟัง ที่ต้องใช้ความคิด / วัตถุจากคำ / ภาชนะ ( แล็คคอฟฟ์&จอห์นสัน 1980 : 10 ) สมมติฐานที่เกี่ยวข้องกับคำอุปมาที่
:หน้าที่ทางภาษา เช่น ท่อ การถ่ายโอนความคิดร่างกายจากบุคคลหนึ่งไปยังอีก ;
ในการเขียนและการพูด คนแทรกความคิดของพวกเขาหรือความรู้สึกเป็นคำพูด ;
คำให้การถ่ายโอนโดยที่มีความคิดหรือความรู้สึก และถ่ายทอดให้กับคนอื่น ๆ ;
ฟังหรืออ่าน คนแยกความคิดและความรู้สึกอีกครั้งจาก คำ ( เรดดี้ 1979 : 290 )
เป็นบันทึกดี ถ้ามุมมองของภาษาได้ถูกต้อง การเรียนรู้จะได้อย่างง่ายดายและถูกต้อง ปัญหานี้ดูเป็นภาษาว่า การเรียนรู้ คือเห็นเป็นเรื่อยๆ กับผู้เรียนเพียง ' รับ ' ข้อมูล ( Bowers 1988 : 42 ) ฉันชอบที่จะแนะนำว่าไม่มีข้อมูลในภาษาในหนังสือ หรือในสื่อใด ๆต่อ เซ ถ้าภาษาและหนังสือ ' ' มีอะไรนี้เป็นคำเฉพาะมากกว่าข้อมูล ข้อมูลและความหมายเกิดขึ้นเฉพาะในกระบวนการของผู้ฟัง ผู้อ่านหรือผู้ชมอย่างแข็งขันทำให้ความรู้สึกของสิ่งที่พวกเขาได้ยินหรือเห็น ความหมายคือไม่ ' สกัด ' แต่สร้าง
ด้านสื่อสารมวลชนมากกว่า การสื่อสารระหว่างบุคคลอุปมาที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการส่งผ่านรูปแบบของเข็มฉีดยาและกระสุน ในบริบทของการสื่อสารมวลชน อุปมาอุปมัยดังกล่าวปัจจุบันส่วนใหญ่ใช้เป็นเป้าหมายของการวิจารณ์โดยนักวิจัยในสาขา
Linearity
ส่งแก้ไขแบบและแยกบทบาทของ ' ส่ง ' และ ' รับ 'แต่การสื่อสารระหว่างคนสองคนที่เกี่ยวข้องกับพร้อมกัน ' ส่ง ' และ ' รับ ' ( ไม่ใช่แค่พูดแต่ยัง ' ภาษากาย ' และอื่น ๆ ) ในแชนนันและวีเวอร์นางแบบที่มาจะเห็นเป็นผู้ตัดสินใจที่งานกำหนดความหมายของข้อความ ; ปลายทางที่เป็นเป้าหมายเรื่อยๆ .
มันเป็นเส้นเดียว แบบจำบทบาทรอง ' รับ 'ที่เห็นเป็นการบริการข้อมูล อย่างไรก็ตาม การสื่อสารไม่เหมือนถนนวันเวย์ แม้ว่าเราเพียงแค่ฟังวิทยุ อ่านหนังสือ หรือดูทีวี เราอยู่ไกลมากขึ้นแปลการใช้งานกว่าปกติเราตระหนัก
ไม่มีบัญญัติในรูปแบบเดิมสำหรับความคิดเห็น ( ปฏิกิริยาจากผู้รับ )ความคิดเห็นที่ช่วยให้ลำโพงสามารถปรับประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขาเพื่อตอบสนองความต้องการและการตอบสนองของผู้ชมของพวกเขา ความคิดเห็นที่ห่วง ' ' ถูกเพิ่มโดยนักทฤษฎีในภายหลัง แต่รูปแบบยังคงเป็นเส้นตรง
เนื้อหาและความหมาย
รุ่นนี้ แม้ธรรมชาติของเนื้อหาดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้อง ส่วนเรื่องหรือวิธีการที่ผู้เข้าร่วมรู้สึก สามารถสร้างรูปร่างของกระบวนการของการสื่อสารตราบเท่าที่เนื้อหามีสถานที่ใด ๆ ( มักจะใส่ความเป็น ' ข้อความ ' ) , ตร
ที่นี่ผมจะร่างและวิจารณ์เฉพาะรุ่นมากที่รู้จักกันดีของการสื่อสารที่พัฒนาโดยแชนนอน และวีเวอร์ ( 1949 ) เป็นตัวอย่างของรูปแบบของการสื่อสารแบบ transmissive : รูปแบบการสื่อสารซึ่งช่วยลดกระบวนการของการถ่ายทอดข้อมูล 'พื้นฐานของการสื่อสารการส่งแผ่นอยู่ ' สติ ' ในชีวิตประจำวันใช้แต่หลายวิธีที่ทำให้เข้าใจผิดและตอบแทนความสําคัญ
แชนนันและวีเวอร์รูปแบบหนึ่งซึ่ง ในจอห์น Fiske ว่า ' การยอมรับอย่างกว้างขวางเป็นหนึ่งในเมล็ดพันธุ์หลักที่การศึกษาการสื่อสารมีการเติบโต ' ( Fiske 1982 : 6 )นีโครโนมิคอนและ Warren วีเวอร์เป็นนักวิทยาศาสตร์ไม่ใช่สังคมแต่วิศวกรทำงานกับกริ่งโทรศัพท์ห้องปฏิบัติการในสหรัฐอเมริกา เป้าหมายของพวกเขาคือเพื่อให้แน่ใจว่าประสิทธิภาพสูงสุดของสายไฟฟ้า โทรศัพท์ และวิทยุคลื่น พวกเขาพัฒนารูปแบบการสื่อสารซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยในการพัฒนาทฤษฎีทางคณิตศาสตร์ของการสื่อสารแชนนันและวีเวอร์งานพิสูจน์คุณค่าสำหรับวิศวกรการสื่อสารในการจัดการกับปัญหาเช่นความจุของช่องทางการสื่อสารต่าง ๆ ใน ' บิตต่อวินาที ' มันสนับสนุนคอมพิวเตอร์ มันทำให้งานที่มีประโยชน์มากในความซ้ำซ้อนในภาษา และในการทำ ' ข้อมูล ' ' วัด ' คลอดคณิตศาสตร์ศึกษาทฤษฎี ' ข้อมูล ' อย่างไรก็ตามเส้นทางเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับที่นี่ ปัญหาคือมีการแสดงความเห็นได้อ้างว่าแชนนันและวีเวอร์นางแบบมีกว้างมากการประยุกต์ใช้การสื่อสารของมนุษย์มากกว่าทางเทคนิคอย่างเดียว
C & W เดิมประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ :
เป็นข้อมูลแหล่งที่ผลิตข้อความ
เครื่องส่งสัญญาณที่เข้ารหัสข้อความที่เป็นสัญญาณการช่องซึ่งสัญญาณถูกดัดแปลงเพื่อส่ง
รับถอดรหัส ซึ่ง ' ' ( การฟื้นฟู ) ข้อความจากสัญญาณ
ปลายทางที่ข้อความมาถึง
เป็นองค์ประกอบที่หก เสียงผิดปกติใด ๆที่เป็นปัจจัยรบกวนด้วยข้อความเดินทางตามช่อง ( เช่น ' คงที่ ' บนโทรศัพท์หรือวิทยุ ) ซึ่งอาจนำไปสู่การรับสัญญาณที่แตกต่างจากที่ส่งไป
สำหรับโทรศัพท์ช่องเป็นสายสัญญาณที่เป็นกระแสไฟฟ้า และส่งและรับเป็น โทรศัพท์ โทรศัพท์มือถือ เสียงรวมถึงเสียงจากสาย ในการสนทนา ปากของฉันคือตัวส่ง สัญญาณ คือ คลื่นเสียงและหูของคุณเป็นผู้รับ เสียงรบกวนใด ๆที่คุณอาจจะรวมถึงประสบการณ์ที่ผมพูด
แม้ว่าในแชนนันและวีเวอร์แบบลําโพงและผู้ฟังจะเคร่งครัดเป็นแหล่งที่มาและปลายทางมากกว่าตัวส่งและตัวรับสัญญาณ ในการอภิปรายของนางแบบผู้เข้าร่วมมัก humanised เป็นผู้ส่งและผู้รับ ความคิดเห็นที่สําคัญของฉันจะดูน้อยลง โดยเฉพาะแชนนันและวีเวอร์นางแบบมากกว่าการส่งทั่วไป ซึ่งมันสะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบ ,การสื่อสารที่ประกอบด้วยผู้ส่งผ่านข้อความไปยังผู้รับ ดังนั้นเมื่อผมคุยแบบส่งในทั่วไปฉันก็จะอ้างถึงผู้เข้าร่วมเป็นผู้ส่งและผู้รับ
แชนนันและวีเวอร์ส่งแบบเป็นที่รู้จักกันดี ตัวอย่างของ ' ข้อมูล ' แนวทางการสื่อสาร แม้จะไม่ร้ายแรงนักทฤษฎีการสื่อสารก็จะยอมรับมันมันยังได้รับแบบจำลองที่มีอิทธิพลมากที่สุดของการสื่อสาร ซึ่งยังไม่ได้รับการพัฒนา และสะท้อนให้เห็นจริง ( ถ้าเข้าใจ ) ความเข้าใจเกี่ยวกับการสื่อสารเป็น ลาสเวลล์เป็นวาจาเวอร์ชั่นของรุ่นนี้ : ' ใครว่าอะไรในช่องทางใดที่มีลักษณะพิเศษอะไร สะท้อนในการวิจัยต่อไปในมนุษย์ซึ่งพ้องกับแนวทางการสื่อสารอย่างใกล้ชิด behaviouristic .
ระดับของปัญหาในการวิเคราะห์การสื่อสาร
แชนนันและวีเวอร์ถกเถียงกันอยู่ว่ามี 3 ระดับปัญหาของการสื่อสาร :
เทคนิคปัญหา : วิธีการอย่างถูกต้องสามารถข้อความที่ถูกส่ง ? :
b ปัญหาความหมายได้อย่างแม่นยำคือความหมาย ' สื่อ '
C ปัญหาประสิทธิภาพได้อย่างมีประสิทธิภาพจะได้รับความหมายมีผลต่อพฤติกรรม ?
แชนนันและวีเวอร์ค่อนข้างเฉยๆ นึกว่าจัดระดับเป็นปัญหานำไปสู่การปรับปรุงในระดับอื่น ๆ
แม้ว่าแนวคิดของ ' เสียง ' ทำให้บางเงินวิธีที่ข้อความอาจจะ ' บิดเบือน ' นี้กรอบประเด็นในแง่ของเบ็ดเตล็ด ' รบกวน ' กับความตั้งใจของผู้ส่งมากกว่าในแง่ของกระบวนการกลางและจุดมุ่งหมายของการตีความแนวคิดที่สะท้อนให้เห็นถึงความกังวลของแชนนันและวีเวอร์มีความถูกต้องและมีประสิทธิภาพ
ข้อดีของแชนนันและวีเวอร์นางแบบ
รุ่นเฉพาะจะเป็นประโยชน์สำหรับวัตถุประสงค์และประโยชน์น้อยกว่าคนอื่น ๆ เหมือนกระบวนการไกล่เกลี่ยแบบ foregrounds คุณลักษณะบางอย่างและพื้นหลังคนอื่น จุดแข็งของแชนนันและวีเวอร์นางแบบมี
ความเรียบง่าย
สภาพทั่วไปและการสามารถวัดได้ .
ข้อได้เปรียบดังกล่าว ทำให้รุ่นนี้น่าสนใจวินัยทางวิชาการหลาย มันยังดึงความสนใจวิชาการอย่างจริงจังเพื่อการสื่อสารของมนุษย์และ ' ทฤษฎี ' ข้อมูลเพิ่มเติมนำไปสู่ทฤษฎีและการวิจัย
จุดอ่อนของรูปแบบการส่งการสื่อสาร
รูปแบบการส่งไม่เพียง แต่การบิดเบือนอันตรายรวมกว่าการเข้าใจในธรรมชาติของการสื่อสารของมนุษย์ นี้เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่แผ่นอยู่ ' สติ ' ความเข้าใจเกี่ยวกับการสื่อสารเป็น ในขณะที่การใช้ดังกล่าวอาจจะเพียงพอสำหรับวัตถุประสงค์ในชีวิตประจำวันมากในบริบทของการศึกษาของสื่อและการสื่อสารแนวคิดความต้องการ reframing วิกฤต
ขออุปมาของแชนนันและวีเวอร์ : รูปแบบการสื่อสารที่สามารถเห็นเป็นขึ้นอยู่กับการขนส่งสัญลักษณ์ เจมส์แครี่ ( 2532 : 15 ) บันทึกว่าในศตวรรษที่สิบเก้าการเคลื่อนไหวของข้อมูลถูกมองว่าเป็นพื้นเดียวกับการขนส่งสินค้าหรือคนทั้งการอธิบายเป็น ' การสื่อสาร ' Carey ระบุว่า ' มันเป็นมุมมองของการสื่อสารที่มาจากหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดของมนุษย์ ความฝัน ความปรารถนา เพื่อเพิ่มความเร็วและลักษณะพิเศษของข้อความที่พวกเขาเดินทางในพื้นที่ ' ( อ้าง ) เขียนมักจะถูกให้กับผู้อ่าน ดังนั้นในการเขียนเพื่อการสื่อสาร การขนส่งจดหมายหนังสือและหนังสือพิมพ์ที่สนับสนุนความคิดของการขนส่งของความหมาย จากนักเขียน ผู้อ่าน เป็นบันทึก Carey ' โทรเลขสิ้นสุดตัวตนแต่ไม่ทำลายอุปมา ' ( อ้างแล้ว )
ภายในขอบเขตของการขนส่งที่ผมมักจะเห็นแบบเป็นหลักเป็นรูปแบบการไปรษณีย์ มันเป็นถ้าการสื่อสารประกอบด้วยผู้ส่งส่งแพ็คเก็ตของข้อมูลไปยังผู้รับแต่ผมก็ยืนยันว่า การสื่อสารเกี่ยวกับความหมายสารสนเทศมากกว่า หนึ่งผลที่น่ากลัวของการไปรษณีย์เพื่อการสื่อสารเป็นปัจจุบันอ้างอิง ' เสนอหลักสูตรในโรงเรียน ผลที่ตามมา ซึ่งครูจะถือว่าเป็นแรงงานไปรษณีย์แต่อิทธิพลของรูปแบบการส่งเป็นที่แพร่หลายในการพูดของเราทุกวันเมื่อเราพูดคุยของ ' สื่อความหมาย ' , ' การคิดข้าม ' , ' การถ่ายโอนข้อมูล ' , และดังนั้นบน เราต้องเตือนมากแน่นอนเพื่อหลีกเลี่ยงการตกอยู่ในเงื้อมมือของเช่น transmissive คําอุปมาอุปมัย
ไมเคิลเรดดี้ ( 1979 ) ได้ตั้งข้อสังเกตที่กว้างขวางของเราใช้ในภาษาอังกฤษ ' ' ในการอธิบายการกระทำท่ออุปมาเพื่อการสื่อสาร ในคำอุปมานี้ ' , ' ลำโพงทำให้ความคิด ( วัตถุ ) เป็นคำพูด ( ภาชนะ ) และส่งพวกเขาไปตามท่อ ) ให้ฟัง ที่ต้องใช้ความคิด / วัตถุจากคำ / ภาชนะ ( แล็คคอฟฟ์&จอห์นสัน 1980 : 10 ) สมมติฐานที่เกี่ยวข้องกับคำอุปมาที่
:หน้าที่ทางภาษา เช่น ท่อ การถ่ายโอนความคิดร่างกายจากบุคคลหนึ่งไปยังอีก ;
ในการเขียนและการพูด คนแทรกความคิดของพวกเขาหรือความรู้สึกเป็นคำพูด ;
คำให้การถ่ายโอนโดยที่มีความคิดหรือความรู้สึก และถ่ายทอดให้กับคนอื่น ๆ ;
ฟังหรืออ่าน คนแยกความคิดและความรู้สึกอีกครั้งจาก คำ ( เรดดี้ 1979 : 290 )
เป็นบันทึกดี ถ้ามุมมองของภาษาได้ถูกต้อง การเรียนรู้จะได้อย่างง่ายดายและถูกต้อง ปัญหานี้ดูเป็นภาษาว่า การเรียนรู้ คือเห็นเป็นเรื่อยๆ กับผู้เรียนเพียง ' รับ ' ข้อมูล ( Bowers 1988 : 42 ) ฉันชอบที่จะแนะนำว่าไม่มีข้อมูลในภาษาในหนังสือ หรือในสื่อใด ๆต่อ เซ ถ้าภาษาและหนังสือ ' ' มีอะไรนี้เป็นคำเฉพาะมากกว่าข้อมูล ข้อมูลและความหมายเกิดขึ้นเฉพาะในกระบวนการของผู้ฟัง ผู้อ่านหรือผู้ชมอย่างแข็งขันทำให้ความรู้สึกของสิ่งที่พวกเขาได้ยินหรือเห็น ความหมายคือไม่ ' สกัด ' แต่สร้าง
ด้านสื่อสารมวลชนมากกว่า การสื่อสารระหว่างบุคคลอุปมาที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการส่งผ่านรูปแบบของเข็มฉีดยาและกระสุน ในบริบทของการสื่อสารมวลชน อุปมาอุปมัยดังกล่าวปัจจุบันส่วนใหญ่ใช้เป็นเป้าหมายของการวิจารณ์โดยนักวิจัยในสาขา
Linearity
ส่งแก้ไขแบบและแยกบทบาทของ ' ส่ง ' และ ' รับ 'แต่การสื่อสารระหว่างคนสองคนที่เกี่ยวข้องกับพร้อมกัน ' ส่ง ' และ ' รับ ' ( ไม่ใช่แค่พูดแต่ยัง ' ภาษากาย ' และอื่น ๆ ) ในแชนนันและวีเวอร์นางแบบที่มาจะเห็นเป็นผู้ตัดสินใจที่งานกำหนดความหมายของข้อความ ; ปลายทางที่เป็นเป้าหมายเรื่อยๆ .
มันเป็นเส้นเดียว แบบจำบทบาทรอง ' รับ 'ที่เห็นเป็นการบริการข้อมูล อย่างไรก็ตาม การสื่อสารไม่เหมือนถนนวันเวย์ แม้ว่าเราเพียงแค่ฟังวิทยุ อ่านหนังสือ หรือดูทีวี เราอยู่ไกลมากขึ้นแปลการใช้งานกว่าปกติเราตระหนัก
ไม่มีบัญญัติในรูปแบบเดิมสำหรับความคิดเห็น ( ปฏิกิริยาจากผู้รับ )ความคิดเห็นที่ช่วยให้ลำโพงสามารถปรับประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขาเพื่อตอบสนองความต้องการและการตอบสนองของผู้ชมของพวกเขา ความคิดเห็นที่ห่วง ' ' ถูกเพิ่มโดยนักทฤษฎีในภายหลัง แต่รูปแบบยังคงเป็นเส้นตรง
เนื้อหาและความหมาย
รุ่นนี้ แม้ธรรมชาติของเนื้อหาดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้อง ส่วนเรื่องหรือวิธีการที่ผู้เข้าร่วมรู้สึก สามารถสร้างรูปร่างของกระบวนการของการสื่อสารตราบเท่าที่เนื้อหามีสถานที่ใด ๆ ( มักจะใส่ความเป็น ' ข้อความ ' ) , ตร
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Spicy Mango Iceby Fany GersonServes 6-8T
- 66 ซอยโปร่งใจ พระราม 4 แขวงทุ่งมหาเมฆ เข
- Direction follow and for the use of a ca
- 잔다는건가?
- เราขอให้เธอได้แต่งงานกับคนที่เธอรัก
- 66 ซอยโปร่งใจ พระราม 4 แขวงทุ่งมหาเมฆ เข
- persecute
- I know that all too well!
- defective after market Imaging unit
- Topic : NEW BOSS KEEN TO TAKE ADVANTAGE
- 结果一天要看好几次你的照片..
- I'm doing a mobile phone fall background
- ลักษณะนิสัยของฉันฉันขาวไม่มาก
- งานจ้างเหมาก่อสร้างอาคาร เดินท่อไอน้ำslu
- เราก็ต้องป้องกันสิ่งปลูกสร้างของเรา พร้อ
- you just want see me nakedwhen i said no
- การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ
- เดินบนสะพานลอยเซ็นทรัลอยู่ข้างหน้า
- due to
- What ever happened to our feelings last
- ระยะเวลาคืนทุนเร็ว
- 잔다는건가?
- การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ
- AcknowledgmentThe authors would like to
