The total and specific numbers of t

The total and specific numbers of time-loss injuries, incidence proportions (IP) and matches missed, as well as related costs, are presented in Table 1. The number of total time-loss injuries rose from 129 in 2008 - 2009 (IP = 0.57) to 202 (IP = 0.55) in 2010 - 2011, decreasing to 162 (IP = 0.53) in 2012 - 2013 (repeated measures ANOVA not statistically significant). The number of total matches missed rose from 506 in 2008 - 2009 to 1110 in 2010 - 2011, decreasing to 542 in 2012 - 2013. This difference in matches missed over five seasons was found to be statistically significant (P < 0.01) through repeated measures ANOVA. Computed Bonferroni pairwise comparison between 2010 - 2011 (before ‘Minimum Medical Standards’) and 2012 - 2013 (after ‘Minimum Medical Standards’) in matches missed was statistically significant (P < 0.05). The number of knee time-loss injuries rose from 37 in 2008/2009 to 78 in 2010/2011, decreasing to 37 in 2012/213 following the introduction of ‘Minimum Medical Standards’.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัดส่วนประชากรทั้งหมด และเฉพาะตัวของการบาดเจ็บสูญเสียเวลา (IP) และแสดงในตารางที่ 1 ตรงที่ไม่ได้รับ รวมถึงค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้อง หมายเลขของการบาดเจ็บสูญเสียเวลารวมเพิ่มขึ้นจาก 129 ใน 2551-2552 (IP = 0.57) ไป 202 (IP = 0.55) 2010-2011 ลดลงถึง 162 (IP = 0.53) ใน 2012-2013 (วัดซ้ำไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ANOVA) จำนวนทั้งหมดตรงกับกุหลาบพลาดจาก 506 ใน 2008-2009 กับ 1110 ใน 2010-2011 ลดการ 542 ใน 2012-2013 พบความแตกต่างในการแข่งขันพลาดกว่าห้าฤดูกาลจะมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.01) ผ่านวัดซ้ำ ANOVA คำนวณ Bonferroni แพร์ไวส์เปรียบเทียบระหว่าง 2010-2011 (ก่อน 'การมาตรฐานทางการแพทย์ต่ำสุด') และ 2012-2013 (หลังจาก 'การมาตรฐานทางการแพทย์ต่ำสุด') ในการแข่งขันที่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.05) จำนวนบาดเจ็บเข่าเวลาขาดทุนเพิ่มขึ้นจาก 37 ใน 2008-2009 กับ 78 ใน 2553/2554 ลดลงถึง 37 ใน 2012/213 ต่อการแนะนำของ 'ต่ำมาตรฐานการแพทย์'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวเลขรวมและเฉพาะเจาะจงของการบาดเจ็บเวลาสูญเสียสัดส่วนอุบัติการณ์ (IP) และแมตช์พลาดเช่นเดียวกับค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการถูกแสดงไว้ในตารางที่ 1 จำนวนของการบาดเจ็บเวลาสูญเสียทั้งหมดเพิ่มขึ้นจาก 129 2008-2009 (IP = 0.57) ถึง 202 (IP = 0.55) ในปี 2010 - ปี 2011 ลดลงถึง 162 (IP = 0.53) ใน 2012-2013 (วัดซ้ำ ANOVA ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ) จำนวนของการแข่งขันทั้งหมดพลาดเพิ่มขึ้นจาก 506 ในปี 2008 - 2009-1110 ในปี 2010 - ปี 2011 ลดลง 542 ในปี 2012 - 2013 ความแตกต่างนี้ในการแข่งขันพลาดมากกว่าห้าฤดูกาลพบว่ามีนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.01) ผ่านวัดซ้ำ การวิเคราะห์ความแปรปรวน คำนวณจากจำนวน Bonferroni เปรียบเทียบระหว่าง 2010 - 2011 (ก่อนที่จะ 'มาตรฐานทางการแพทย์ขั้นต่ำ) และ 2012-2013 (หลังจาก' มาตรฐานทางการแพทย์ขั้นต่ำ) ในการแข่งขันพลาดอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) จำนวนของข้อเข่าได้รับบาดเจ็บสูญเสียเวลาเพิ่มขึ้นจาก 37 ในปี 2008/2009 ถึง 78 ใน 2010/2011 ลดลงถึง 37 ใน 2012/213 ต่อไปนี้การแนะนำของ 'มาตรฐานทางการแพทย์ขั้นต่ำฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวเลขทั้งหมดและที่เฉพาะเจาะจงของเวลาบาดเจ็บสูญเสีย อุบัติการณ์การเกิดสัดส่วน ( IP ) และตรงกับ พลาด รวมทั้งค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องจะแสดงในตารางที่ 1 หมายเลขของการบาดเจ็บสูญเสียเวลารวมเพิ่มขึ้นจาก 129 ใน 2008 - 2009 ( IP = 0.57 ) 202 ( IP = 0.55 ) ในปี 2010 - 2011 ลดลง 162 ( IP = 0.53 ) ในปี 2012 - 2013 ( ย้ำมาตรการ ANOVA ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ) หมายเลขของรายการที่ตรงกันทั้งหมดพลาดกุหลาบจาก 506 ใน 2008 - 2009 - 1110 ในปี 2010 - 2011 ลดลง 542 ในปี 2012 - 2013 ความแตกต่างในการแข่งขันพลาดมากกว่าห้าฤดูกาลพบว่ามีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.01 ) ผ่านวัดซ้ำ การวิเคราะห์ ความแปรปรวนทางเดียว คำนวณบอนเฟอร์โรนีคู่เปรียบเทียบ 2010 - 2011 ( ก่อนที่ " มาตรฐาน " แพทย์ขั้นต่ำ ) และ 2012 - 2013 ( หลังจากที่ " มาตรฐาน " แพทย์ขั้นต่ำ ) ในการแข่งขันพลาดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) หมายเลขของข้อเข่าเวลาสูญเสียบาดเจ็บเพิ่มขึ้นจาก 37 ใน 2008 / 2009 78 ในปี 2553 / 2554 ลดลง 37 ใน 2012 / 213 ตามมาตรฐานการแพทย์ขั้นต่ำเบื้องต้น " "