a. Global Governance in the 21st Ce

a. Global Governance in the 21st Century
Over the last two decades, the world has suffered from a
global governance deficit. This deficit comprises a lack of
the following:
– Adequate mechanisms to deal with issues of
international peace and security
– Satisfactory mechanisms to anticipate and counter
global economic shocks
– Effective instruments to ensure important global public
goods, not least in critical areas such as climate change
and public health
In the early 2000s, it was expected that the international
community would embark on a comprehensive effort to
overhaul the multilateral system, with renewed rules and
institutions to address the challenges posed by evolving
geopolitical and economic circumstances. These ambitions
included reform of World Bank and IMF governance;
creation of a new world environmental institution; and
ongoing attempts at United Nations (UN) Security Council
reform. Recent history suggests, however, that such a
comprehensive overhaul will not take place anytime soon.
Almost every effort to significantly transform the
mechanisms for international cooperation and coordination
has failed. The floundering of the 2005 UN World Summit,
the collapse of the World Trade Organization’s (WTO) Doha
Round, the disappointing progress on climate change,
and the non-fulfilment of early and indispensable G20
commitments all suggest that governments are not ready,
or not willing, to close the growing governance gap, at least
within the next few years.
In other words, no transformative overhaul of international
institutions should be expected in the foreseeable future.
In no way should the pertinent players give up on existing
institutions; rather, the only realistic alternative seems to
be incremental reform.1
Scarce political capital should
be applied to improving the performance of multilateral
institutions, as radical transformations of the existing overall
framework cannot be counted on. Based on this notion,
this project addresses one aspect where incremental reform
seems not only necessary, but feasible: in the leadership of
international organizations (IOs).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อ.ภิบาลสากลในศตวรรษที่ 21กว่าสองทศวรรษ โลกมีทุกข์ทรมานจากการขาดดุลกำกับดูแลทั่วโลก ดุลนี้ประกอบด้วยการขาดต่อไปนี้:– กลไกเพียงพอในการจัดการกับปัญหาของสันติภาพและความปลอดภัย– กลไกพอคาด และเคาน์เตอร์แรงกระแทกที่เศรษฐกิจทั่วโลก– เครื่องมือมีประสิทธิภาพเพื่อให้ประชาชนทั่วโลกที่สำคัญสินค้า ไม่น้อยในพื้นที่สำคัญเช่นเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและสาธารณสุขใน 2000s ก่อน จึงคาดว่าที่นานาชาติที่ชุมชนจะเริ่มดำเนินการในความพยายามที่ครอบคลุมการยกเครื่องระบบพหุภาคี กฎใหม่ และสถาบันเพื่อความท้าทายโดยการพัฒนาสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ และภูมิศาสตร์การเมือง ความทะเยอทะยานเหล่านี้รวมปฏิรูปการปกครองธนาคารโลกและ IMFสร้างสถาบันแบบใหม่โลกสิ่งแวดล้อม และความพยายามอย่างต่อเนื่องที่สหประชาชาติ (UN) มนตรีการปฏิรูปการ ประวัติล่าแนะนำ อย่างไรก็ตาม กล่าวว่าการยกเครื่องครอบคลุมจะไม่เกิดขึ้นตลอดเวลาเร็ว ๆ นี้พยายามเกือบทุกแปลงอย่างมีนัยสำคัญกลไกความร่วมมือระหว่างประเทศและประสานงานล้มเหลว Floundering 2005 สหประชาชาติโลกซัมมิทการล่มสลายขององค์การการค้าโลกของ (องค์การ) โดฮากลม ความก้าวหน้าย่อมเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและที่ไม่ใช่สินค้าของ G20 ต้น และขาดไม่ได้ข้อผูกมัดทั้งหมดแนะนำรัฐบาลยังไม่พร้อมไม่ อยาก ปิดช่องว่างกำกับดูแลเติบโต น้อยภายในไม่กี่ปีถัดไปในคำอื่น ๆ ไม่ยกเครื่องเปลี่ยนแปลงประเทศสถาบันควรคาดหวังในอนาคตคาดการณ์ได้ในวิธีที่ไม่ควรเล่นเกี่ยวให้ขึ้นบนที่มีอยู่สถาบัน ค่อนข้าง ทางเลือกจริงเท่านั้นดูเหมือนว่าจะมี reform.1 เพิ่มขึ้น ทุนขาดแคลนทางการเมืองควรใช้เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพของพหุภาคีสถาบันต่าง ๆ แปลงรุนแรงโดยรวมที่มีอยู่กรอบไม่นับรวมใน ตามความคิดนี้โครงการนี้อยู่ด้านหนึ่งเพิ่มขึ้นปฏิรูปดูเหมือนว่าไม่เฉพาะจำเป็น แต่เป็นไปได้: ในการนำขององค์กรระหว่างประเทศ (IOs)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก. สาธารณสุขในศตวรรษที่ 21
ตลอด 2 ทศวรรษที่ผ่านมา โลกได้รับความเดือดร้อนจาก
ขาดธรรมาภิบาลโลก การขาดดุลนี้ประกอบด้วยขาด

) กลไกต่อไปนี้ : เพียงพอที่จะจัดการกับปัญหาของ
สันติภาพนานาชาติและกลไกที่น่าพอใจและความปลอดภัย
คาดการณ์และตอบโต้

) ทั่วโลก เศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพเครื่องมือเพื่อให้มั่นใจว่าสินค้าที่สำคัญทั่วโลกสาธารณะ
,ไม่ น้อยในพื้นที่ที่สำคัญ เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และสาธารณสุข

ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 , มันเป็นที่คาดหวังว่าประชาคมระหว่างประเทศ
จะเริ่มดำเนินการในความพยายามที่ครอบคลุม
ยกเครื่องระบบพหุภาคีกับการต่ออายุและกฎ
สถาบันที่อยู่ท้าทายโดยการพัฒนา
สถานการณ์ทางการเมืองและเศรษฐกิจ . เหล่านี้มีความทะเยอทะยาน
รวมของธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศ การปฏิรูปการปกครอง ;
สร้างใหม่ของสิ่งแวดล้อมโลกและสถาบัน ;
พยายามอย่างต่อเนื่องที่สหประชาชาติ ( ยูเอ็น ) การปฏิรูปสภา
รักษาความปลอดภัย ประวัติล่าสุดชี้ให้เห็น อย่างไรก็ตาม เช่น
ยกเครื่องอย่างละเอียดจะไม่เกิดขึ้นตลอดเวลาเร็ว ๆ นี้
เกือบทุกความพยายามที่จะมีการแปลง
กลไกความร่วมมือระหว่างประเทศและการประสานงาน
ล้มเหลวที่ย่ำแย่ของ 2005 ยูเอ็นโลกสุดยอด
การล่มสลายขององค์การการค้าโลก ( WTO ) รอบโดฮา
, ความคืบหน้าที่น่าผิดหวังในเรื่องการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และการไม่ตอบสนองของต้น

ขาดไม่ได้ G20 และภาระผูกพันทั้งหมดแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลยังไม่พร้อม
หรือไม่เต็มใจที่จะปิดช่องว่างการธรรมาภิบาล , อย่างน้อย

ภายในไม่กี่ปีถัดไป ในคำอื่น ๆไม่มีการเปลี่ยนแปลงของสถาบันระหว่างประเทศ
ควรจะคาดว่าในอนาคตอันใกล้ .
ในทางที่ไม่ควร ผู้เล่นที่ทิ้งสถาบันที่มีอยู่
; แต่ทางเลือกเดียวมีเหตุผลดู

จะปฏิรูปการเมืองเพิ่ม ทุนขาดแคลน 1

ควรไปปรับปรุงประสิทธิภาพของสถาบันพหุภาคี
,เป็นรากของที่มีอยู่
กรอบการแปลงโดยรวมไม่สามารถนับบน ตามความคิดนี้ โครงการนี้เน้นแง่มุมหนึ่ง

ปฏิรูปเพิ่มขึ้นดูเหมือนว่าไม่เพียง แต่ที่จำเป็น แต่เป็นไปได้ในความเป็นผู้นำของ
องค์การระหว่างประเทศ ( iOS )