Jung Hyo Rin went up onto a small s

Jung Hyo Rin went up onto a small stage by the lakeside.

It was a shabby stage without much of an audience. There was only one master piano as an instrument.

“Shall we sing a song?” Jung Hyo Rin asked after sitting on the piano’s bench.

Since they were still holding hands, Lee Hyun also sat next to her.

“What song?”

“Any song… please tell me what piece you want. Any song is fine, but a happy piece would be nice. I feel so happy right now, I’m in a good mood.”

Jung Hyo Rin had toured around the world for concerts. With her magical voice, she made 60 thousand people go wild in her concert, and in some socialist countries, crowds of hundreds of thousands of people gathered in the plaza and fully enjoyed the freedom of music.

Although she was charming and shone incomparably bright when she was singing her song, once she left the stage, she went to sleep alone in her lonely hotel room.

Music was her only friend, a means to soothe her emptiness and loneliness. She sang of happiness, but she was actually very lonely after she sang.

She had the feeling that she would be able to sincerely sing happily if she was with Lee Hyun.

“Will you let me hear ‹ Dialogue of Eyes ›?”

Jung Hyo Rin’s debut song was ‹ Dialogue of Eyes ›.

It was also the song Lee Hyun’s little sister liked the most.

It was released when Jung Hyo Rin was still a sixteen-year old high school student, this song became a worldwide hit and she became a star.

Although her subsequent songs received even more love from the public, there were many people who couldn’t forget the ‹ Dialogue of Eyes › a youthful lady had sung.

“I’ll sing it for you. In return… I’ll play with only one hand.”

For reasons, I didn’t want to let go of your hand.
There are no words in this world.
Just us repeating the meaningless murmurs.
Please say what you want to say.
Since I cannot listen.

Jung Hyo Rin’s voice spread out like magic, amply rich and beautiful as it was enveloped in the melody of the slightly lacking piano which she played with one hand.

No gestures allowed.
Dialogues does not exist.
Connections made by the glint of the eyes.
Please show me the light of your eyes.
Earnestness, pain, despair, anger, regret, desire, intimacy, love
Please express all these feelings through your eyes.

A crowd, drawn by the music, walked towards the stage.

They found a place to sit quietly in order to avoid making even a slight disturbance.

Then they pulled out their cellphones and sent texts to their friends.

‘Jung Hyo Rin’s singing on the lake concert stage. Come quickly!’

What shall we choose when we eat.
Please tell me if you’ve eaten well, and where we must go with your eyes.
If we look into each other’s eyes, we can read our feelings.
A world without misunderstandings and distortions.
So I can understand you, your feelings while looking into your eyes, we must make an effort.

Even so, we can never truly understand each other’s thoughts.
Even if you see an action you cannot understand, I can accept it.
Because I may also do the same.
Looking at the light of your eyes is an uncertain vagueness.

They aren’t words without feeling, please illuminate my happiness.
So that I can see myself in your eyes.
Even for just a short while, don’t divert your eyes from my face.
One heart in one glance.
Please illuminate my heart.
The closer your shining eyes are, the better.

As ever, she sang with a magical voice.

She wasn’t the youthful high school student she had been, but a woman who was now learning to truly love.

The magical voice did not convey sadness and grief, but was weeping to be taught about love.

If hard words cannot make the heart quiver.
Then, I want to speak with the light of my eyes.
Hear the sound of your eye’s voice.
Because it will furrow far more deeply into your heart.
I will be able to convey what words cannot.

Speak with your eyes.
I want to see the light in your eyes.

Jung Hyo Rin did not look at the piano.

She looked at the Lee Hyun who was sitting right next to her, as she sang with her sparkling obsidian eyes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jung Hyo ริ้นขึ้นไปบนเวทีขนาดเล็กตามริมทะเลสาบขั้น shabby ไม่มากของผู้ชมได้ มีเปียโนหลักเดียวเป็นเครื่องดนตรี"กรณีเราร้องเพลงหรือไม่" Jung Hyo รินถามหลังจากนั่งบนม้านั่งของเปียโนตั้งแต่พวกเขายังได้จับมือ ลีฮยอนยังนั่งติดกับเธอ"อะไรซอง""เพลง...กรุณาบอกชิ้นใดที่คุณต้องการ เพลงใด ๆ จะดี แต่ตัวความสุขจะดี รู้สึกดีใจขวาตอนนี้ ฉันอารมณ์ดีขึ้น"Jung Hyo ริ้นมี toured ทั่วโลกสำหรับคอนเสิร์ต ด้วยเสียงมหัศจรรย์ของเธอ เธอทำ 60 หมื่นคนไปป่าในคอนเสิร์ตของเธอ และในบางประเทศสังคมนิยม ฝูงชนหลายร้อยคนในพลาซ่าที่รวบรวม และเพลิดเพลินกับเสรีภาพเพลงเต็มแม้ว่าเธอถูกเสน่ห์ และ shone แค่สว่างเมื่อเธอได้ร้องเพลงเพลงของเธอ เมื่อเธอทิ้งระยะ เธอไปนอนคนเดียวในห้องของเธอเหงาเพลงเพียงเพื่อน วิธีบรรเทาความว่างเปล่าและความเหงาของเธอนั้น เธอสร้างความสุข แต่เธอเหงามากจริง ๆ หลังจากที่เธอร้องเธอมีความรู้สึกว่าเธอจะสามารถจริงร้องเพลงอย่างมีความสุขหากเธอได้ มีลีฮยอน"คุณจะปล่อยให้ฉันได้ยินศิลปศาสตร์›สนทนาตา"เพลงเปิดตัวริ้น Jung Hyo ศิลปศาสตร์›สนทนาตาได้นอกจากนี้ยังมีน้องสาวน้อย ๆ ของสองลีฮยอนชอบมากสุดมันถูกปล่อยออกมาเมื่อริ้น Hyo Jung ยังเป็นนักเรียนมัธยมหก - ปี เพลงนี้กลายเป็น ตีทั่วโลก และเธอกลายเป็นดาวแม้ว่าเพลงของเธอต่อมาได้รับความรักยิ่งจากสาธารณชน มีคนจำนวนมากที่ไม่สามารถลืมศิลปศาสตร์›สนทนาตาผู้หญิงอ่อนเยาว์มีสูง"ฉันจะร้องเพลงนี้สำหรับคุณ กลับ... จะเล่น ด้วยมือเดียว"เหตุผล ไม่อยากปล่อยมือยังมีคำไม่มีในโลกนี้เพียงเราทำซ้ำ murmurs ไม่กรุณาพูดสิ่งที่คุณต้องการจะพูดเนื่องจากผมไม่สามารถฟังเสียงริน Jung Hyo แผ่เช่นมายากล amply รวย และสวยงามเป็นมันถูกขัดในเมโลดี้ของเปียโน lacking เล็กน้อยที่เธอเล่นด้วยท่าทางไม่ได้รับอนุญาตไม่มีประเด็นเชื่อมต่อโดย glint ตากรุณาแสดงแสงของตาอยู่Earnestness เจ็บปวด ความสิ้นหวัง ความโกรธ ริเกร็ต ความปรารถนา โรแมนติค รักกรุณาแสดงความรู้สึกเหล่านี้ทั้งหมดผ่านสายตาของคุณฝูงชน วาด โดยเพลง เดินเข้าไปหาเวทีพวกเขาพบที่นั่งอย่างเงียบ ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการทำแม้แต่เล็กน้อยรบกวนแล้วก็ดึง cellphones ของพวกเขา และส่งข้อความไปยังเพื่อนของพวกเขา' จุง Hyo รินร้องเพลงบนเวทีคอนเสิร์ตเล มาอย่างรวดเร็ว!'ว่าจะเราเลือกเมื่อเรากินกรุณาบอกฉันหาก คุณกินดี และที่เราต้องไปกับตาถ้าเรามองเข้าไปในตาของผู้อื่น เราสามารถอ่านความรู้สึกของเราโลกไม่ได้เกิดความเข้าใจผิดและบิดเบือนเพื่อให้สามารถเข้าใจคุณ ความรู้สึกของคุณในขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของคุณ เราต้องทำให้ความพยายามแม้เป็นเช่นนั้น เราสามารถไม่เข้าใจความคิดของผู้อื่นแม้ว่าคุณเห็นการดำเนินการที่คุณไม่เข้าใจ ฉันสามารถยอมรับเนื่องจากผมอาจยังไม่เหมือนกันมองที่แสงของดวงตาของคุณคือ vagueness ความไม่แน่นอนไม่คำไม่รู้สึก กรุณาส่องความสุขของฉันเพื่อให้สามารถเห็นตัวเองในดวงตาของคุณแม้แต่ในห้องพัก ไม่สำราญตาจากใบหน้าของฉันหัวใจหนึ่งในหนึ่งอย่างรวดเร็วโปรดส่องหัวใจยิ่งตาแสงได้ ดีกว่าเช่นเคย เธอร้อง ด้วยเสียงมหัศจรรย์เธอไม่ได้เรียนมัธยมอ่อนเยาว์เธอได้ แต่ผู้หญิงที่ตอนนี้เรียนรู้การรักเสียงขลังไม่ได้แสดงความโศกเศร้าและความเศร้าโศก แต่ไม่ร้องไห้เพื่อสอนเกี่ยวกับความรักถ้าคำยากไม่ทำ quiver หัวใจแล้ว ฉันต้องการพูดกับแสงของดวงตาของฉันได้ยินเสียงเสียงของตาของคุณเนื่องจากมันจะ furrow มากลึกลงในหัวใจของคุณฉันจะสามารถถ่ายทอดคำไม่พูด ด้วยตาของคุณอยากเห็นสายตาของคุณJung Hyo รินไม่ได้ดูที่เปียโนเธอมองที่ฮยอนลีที่นั่งทางขวาถัดจาก เธอ ตามที่เธอร้องกับตาของ obsidian เป็นประกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุงฮโยรินทร์ขึ้นไปบนเวทีเล็ก ๆ ริมทะเลสาบ. มันเป็นขั้นตอนโดยไม่ต้องโทรมมากของผู้ชม มีเพียงหนึ่งเปียโนต้นแบบเป็นเครื่องมือ. "เราจะร้องเพลง?" จุงฮโยรินถามหลังจากนั่งอยู่บนม้านั่งเปียโนของ. ตั้งแต่พวกเขายังคงจับมือลีฮยอนยังนั่งข้างเธอ. "เพลงอะไร?" " เพลงใด ๆ ... โปรดบอกฉันว่าชิ้นส่วนที่คุณต้องการ เพลงใด ๆ ที่เป็นดี แต่ชิ้นส่วนที่มีความสุขจะดี ผมรู้สึกมีความสุขมากตอนนี้ผมอยู่ในอารมณ์ที่ดี. "จุงฮโยรินได้ไปเที่ยวทั่วโลกสำหรับการแสดงคอนเสิร์ต ด้วยเสียงที่มีมนต์ขลังของเธอเธอทำ 60,000 คนไปป่าในคอนเสิร์ตของเธอและในประเทศสังคมนิยมบางฝูงชนหลายร้อยหลายพันคนรวมตัวกันในพลาซ่าและเต็มความสุขเสรีภาพของเพลง. แม้ว่าเธอจะเป็นเสน่ห์และส่องสว่างเหลือใจเมื่อ เธอได้รับการร้องเพลงของเธอเมื่อเธอออกจากเวทีเธอไปนอนคนเดียวในห้องพักโรงแรมเหงาของเธอ. เพลงของเธอเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวซึ่งเป็นวิธีการที่จะบรรเทาความว่างเปล่าและความเหงาของเธอ เธอร้องเพลงของความสุข แต่เธอเป็นจริงโดดเดี่ยวมากหลังจากที่เธอร้องเพลง. เธอมีความรู้สึกว่าเธอจะสามารถที่จะร้องเพลงด้วยความจริงใจอย่างมีความสุขถ้าเธอกับลีฮยอนได้. "คุณจะให้ฉันได้ยิน <Dialogue ตา>?" จุงฮโย เพลงเปิดตัวรินทร์เป็น <Dialogue ตา>. มันก็ยังเป็นเพลงที่ลีน้องสาวคนเล็กของฮยอนชอบมากที่สุด. มันถูกปล่อยออกมาเมื่อจุงฮโยรินยังคงเป็นสิบหกปีนักเรียนมัธยมเพลงนี้กลายเป็นเพลงฮิตทั่วโลกและเธอกลายเป็น ดาว. แม้ว่าเพลงต่อมาเธอได้รับความรักมากยิ่งขึ้นจากประชาชนที่มีคนจำนวนมากที่ไม่สามารถลืม <Dialogue ตา> ผู้หญิงอ่อนเยาว์ได้สูง. "ฉันจะร้องเพลงให้คุณ ในทางกลับกัน ... ฉันจะเล่นกับมือข้างเดียว. "สำหรับเหตุผลที่ผมไม่ต้องการที่จะปล่อยให้ไปจากมือของคุณ. มีคำใดในโลกนี้. เพียงแค่เราทำซ้ำพึมพำความหมาย. กรุณาพูดในสิ่งที่คุณต้องการจะพูด . เพราะผมไม่สามารถรับฟัง. เสียงจุงฮโยรินกระจายออกเหมือนมายากลอย่างพอเพียงที่อุดมสมบูรณ์และสวยงามเป็นมันถูกห่อหุ้มในทำนองของเปียโนขาดเล็กน้อยที่เธอเล่นด้วยมือข้างหนึ่ง. ท่าทางไม่ได้รับอนุญาต. หารือไม่ได้อยู่. การเชื่อมต่อที่ทำโดย แววตา. โปรดแสดงให้ฉันแสงของดวงตาของคุณ. มุ่งมั่น, ความเจ็บปวด, ความสิ้นหวัง, ความโกรธ, ความเสียใจ, ความปรารถนาความใกล้ชิดความรักกรุณาแสดงความรู้สึกเหล่านี้ผ่านสายตาของคุณ. ฝูงชนวาดโดยเพลงเดินต่อ ขั้นตอน. พวกเขาพบว่ามีสถานที่ที่จะนั่งเงียบ ๆ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการทำแม้กระทั่งการรบกวนเล็กน้อย. แล้วพวกเขาก็ดึงออกมาจากโทรศัพท์มือถือของพวกเขาและส่งข้อความไปยังเพื่อนของพวกเขา. 'ร้องเพลงจุงฮโยรินบนเวทีคอนเสิร์ตทะเลสาบ มาได้อย่างรวดเร็ว! 'สิ่งที่เราจะเลือกเมื่อเรากิน. กรุณาบอกฉันว่าคุณได้กินดีและที่เราจะต้องไปด้วยตาของคุณ. ถ้าเรามองเข้าไปในดวงตาของแต่ละคนเราสามารถอ่านความรู้สึกของเรา. โลกที่ปราศจากความเข้าใจผิดและ บิดเบือน. ดังนั้นผมจึงสามารถเข้าใจคุณความรู้สึกของคุณในขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของคุณเราจะต้องทำให้ความพยายามที่. ดังนั้นแม้เราไม่สามารถเข้าใจอย่างแท้จริงความคิดของแต่ละคน. แม้ว่าคุณจะเห็นการกระทำคุณไม่สามารถเข้าใจผมสามารถยอมรับมัน. เพราะ ฉันอาจจะทำเช่นเดียวกัน. มองไปที่แสงของดวงตาของคุณเป็นความคลุมเครือไม่แน่นอน. พวกเขาจะไม่คำโดยไม่รู้สึกกรุณาส่องสว่างความสุขของฉัน. เพื่อที่ฉันจะได้เห็นตัวเองในสายตาของคุณ. แม้เพียงสั้น ๆ ในขณะที่สวม 'ทีโอนดวงตาของคุณจากใบหน้าของฉัน. หนึ่งในหัวใจหนึ่งอย่างรวดเร็ว. กรุณาสว่างหัวใจของฉัน. ใกล้ตาที่ส่องแสงของคุณจะดีกว่า. เช่นเคยเธอร้องเพลงด้วยเสียงที่มีมนต์ขลัง. เธอเป็นคนที่ไม่ได้เป็นนักเรียนโรงเรียนเธอสูงอ่อนเยาว์ ได้รับ แต่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังเรียนรู้ที่จะรักอย่างแท้จริง. เสียงที่มีมนต์ขลังไม่ได้ถ่ายทอดความโศกเศร้าและความเศร้าโศก แต่ร้องไห้ได้รับการสอนเกี่ยวกับความรัก. ถ้าคำยากที่จะไม่สามารถทำให้สั่นหัวใจ. แล้วผมต้องการที่จะพูดคุยกับ แสงของดวงตาของฉัน. ได้ยินเสียงของตาของคุณ. เพราะมันจะร่องไกลมากขึ้นลึกลงไปในหัวใจของคุณ. ฉันจะสามารถที่จะถ่ายทอดสิ่งที่คำพูดไม่สามารถ. พูดคุยกับตาของคุณ. ฉันต้องการที่จะเห็นแสงในสายตาของคุณ. จุง ฮโยรินทร์ไม่ได้มองที่เปียโน. เธอมองที่ลีฮยอนที่กำลังนั่งขวาถัดไปของเธอขณะที่เธอร้องเพลงด้วยตารัคของเธอเป็นประกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จอง ฮโย รินขึ้นไปบนเวทีขนาดเล็กโดยอัลไพน์ .

มันเป็นเวทีโทรมโดยมากของผู้ชม มีเพียงหนึ่งต้นแบบเปียโนเป็นเครื่องดนตรี

" เราจะร้องเพลง ? " จอง ฮโย รินถามหลังจากที่นั่งบนม้านั่งเปียโนก็

ตั้งแต่พวกเขายังได้จับมือ ลีฮยอนยังนั่งอยู่ข้างๆเธอ

" เพลงอะไร ? "

" เพลง . . . . . . . โปรดบอกข้า ชิ้น สิ่งที่คุณต้องการ เพลงใดก็ได้แต่ชิ้นมีความสุขก็น่าจะดี ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก ฉันอารมณ์ดี "

จอง ฮโย ริน ได้เที่ยวรอบโลก สำหรับคอนเสิร์ต เสียงมหัศจรรย์ของเธอ เธอได้ 60 , 000 คน เข้าไปในป่า ในคอนเสิร์ตของเธอ และในบางประเทศสังคมนิยม ฝูงชนของหลายร้อยหลายพันคนรวมตัวกันในพลาซ่าและเต็มเพลิดเพลินกับเสรีภาพของเพลง

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเสน่ห์ และส่องแสงสว่างอย่างหาที่เปรียบมิได้ เมื่อเธอร้องเพลงของเธอ เมื่อเธอออกจากเวที เธอจะนอนคนเดียวในห้องที่โรงแรมเธอเหงา

เพลงเป็นเพื่อนของเธอเท่านั้น หมายถึงการเล้าโลมความว่างเปล่าและความเหงา เธอร้องเพลงแห่งความสุข แต่เธอก็เหงามาก

หลังจากที่เธอร้องเพลงเธอมีความรู้สึกว่าเธอจะจริงใจร้องเพลงอย่างมีความสุขถ้าเธอกับลีฮยอน

" คุณจะให้ผมได้ยินบทสนทนาของ‹›ตา ? "

จอง ฮโย ริน เป็นเพลงเปิดตัวคือ‹บทสนทนาของดวงตา›

เป็นเพลงของ ลี ฮุน น้องชอบมากที่สุด

มันถูกปล่อยออกเมื่อจอง ฮโย รินยังเป็น 16 ปีนักเรียนเก่าเพลงนี้ก็ฮิตทั่วโลก และเธอก็กลายเป็นดารา

ถึงแม้ว่าเพลงต่อมาเธอได้รับความรักจากประชาชน มีหลายคนที่ไม่สามารถลืมบทสนทนา‹ตา›ผู้หญิงอ่อนเยาว์มีซัง

" ผมจะร้องเพลงเพื่อคุณ ตอบ . . . . . . . ผมจะเล่นด้วยมือเดียว "

เหตุผลที่ผมไม่อยากปล่อยมือของคุณ .
ไม่มีคำใดในโลกนี้
.เราแค่ย้ำพึมพำความหมาย
กรุณาพูดอะไรที่อยากพูด เพราะผมไม่สามารถฟัง


จอง ฮโย ริน เสียงกระจายออกเหมือนเวทย์มนต์ที่สมบูรณ์และสวยงามอย่างพอเพียงตามที่มันถูกล้อมรอบด้วยเมโลดี้ของเปียโนเล็กน้อยขาดซึ่งเธอเล่นมือเดียว


ท่าทางไม่อนุญาต บทสนทนาไม่ได้อยู่
การเชื่อมต่อโดยแววแห่งดวงตา
กรุณาแสดงความสว่างของดวงตาของคุณ .
ความ เจ็บปวด สิ้นหวัง ความโกรธ เสียใจ ความปรารถนา ความสนิทสนม ความรัก
กรุณาถ่ายทอดความรู้สึกเหล่านี้ผ่านตา

ฝูงชน , วาดโดยเพลงเดินไปเวที

พวกเขาพบสถานที่ที่จะนั่งเงียบ ๆเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้แม้แต่ความวุ่นวายเล็กน้อย

จากนั้นก็ดึง จากโทรศัพท์มือถือของตน และส่งข้อความไปยังเพื่อนของพวกเขา .

'jung เฮียวรินร้องเพลงบนทะเลสาบคอนเสิร์ตเวทีมาเร็ว ! '

แล้วเราจะเลือกเมื่อเรากิน
โปรดบอกฉันถ้าคุณได้กินอะไรดี และที่เราต้องไป ด้วยตาของคุณ .
ถ้ามองเข้าไปในดวงตาของกันและกัน เราก็สามารถอ่านความรู้สึกของพวกเรา
โลกโดยเข้าใจผิดและบิดเบือน .
ดังนั้นฉันสามารถเข้าใจความรู้สึกของคุณในขณะที่คุณ มองเข้าไปในดวงตาของคุณ เราต้องให้ความพยายาม

แล้วเราก็ไม่มีทางที่จะเข้าใจกัน ความคิดของ
.ถ้าคุณเห็นการกระทำ คุณไม่เข้าใจ ผมจะยอมรับมัน เพราะผมอาจจะยังทำ

มองเหมือนกัน แสงจากตาของคุณมีความคลุมเครือ ไม่แน่ใจ

มันอธิบายด้วยคำพูดไม่ได้ โดยไม่รู้สึก โปรดส่องสว่างความสุขของฉันเพื่อที่ฉันสามารถดูได้

แม้ในดวงตาของคุณ เพียงไม่นาน อย่าเบี่ยงเบนสายตาจากใบหน้าของฉัน .
หัวใจหนึ่งในหนึ่งอย่างรวดเร็ว โปรดส่องสว่างในหัวใจ

.ใกล้ของคุณที่ส่องแสง ตา ดีกว่า

เช่นเคย เธอร้องด้วยเสียงขลัง

เธอไม่ใช่ หนุ่มนักเรียนมัธยมปลาย เธอได้ แต่ผู้หญิงที่ตอนนี้เรียนรู้ที่จะรัก

เสียงขลังไม่ได้ถ่ายทอดความเศร้าและความเศร้าโศก แต่ร้องไห้เป็น สอนเรื่องความรัก

ถ้ายาก คำพูดไม่สามารถทำให้หัวใจสั่น .
แล้ว ฉันต้องการพูดกับแสงของตา
.ได้ยินเสียงของคุณตา .
เพราะมันจะเป่าหูไกลลึกเข้าไปในหัวใจของคุณ .
ผมจะสามารถถ่ายทอดสิ่งที่คำพูดไม่สามารถพูดกับตา

.
อยากเห็นแสงในตาของคุณ .

จอง ฮโย รินไม่ได้มองเปียโน

เธอมองไปที่ลีฮุนคนที่นั่งข้างๆเธอ เมื่อเธอร้องเพลงกับเธอมัน Obsidian ตา