Disturbed habitats may continue to

Disturbed habitats may continue to lose species long
after disturbance through a process of “extinction debt (Tilman et al. 2002). It is unclear whether the avifauna
of the islands we studied has reached relaxation (i.e., already
lost all sensitive species). The precise chronology
of forest loss on the islands is unknown. Because avifaunas
in fragmented forests may take up to 100 years to
relax (Brooks et al. 1999b), it is probable that more extinctions
may occur on these islands even without any
further forest disturbance. Because we did not estimate
the population sizes of birds on the islands, we cannot
predict with our data which of the remaining species are
most threatened due to small population size.
Our results suggest that deforestation poses a threat
to the persistence of forest birds in Southeast Asia (see
also Brooks et al. 1997, 1999a), although the relation
between percent deforestation and species loss was not
statistically strong because our historical sampling data
were limited. Yet some forest species (on Bintan, e.g.,
Black-naped Monarch [Hypothymis azurea]) persisted
on the islands despite deforestation, although it is unclear
how viable their populations are. On some of the
islands, hunting is a formidable threat (e.g., Bintan) and
may extirpate even the most resilient forest species. Due
to lack of data, however, we are not sure whether hunting
affected extinctions on the islands

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รบกวนการอยู่อาศัยต้องการสูญเสียพันธุ์ยาวหลังจากรบกวนตลอดกระบวนการของ "หนี้สูญพันธุ์ (Tilman et al. 2002) เป็นที่ชัดเจนว่าการ avifaunaเกาะที่เราศึกษาแล้วพักผ่อน (เช่น แล้วสูญพันธุ์ทั้งหมดสำคัญ) ลำดับชัดเจนป่า สูญหายบนเกาะไม่รู้จัก เนื่องจาก avifaunasในป่ามีการกระจายตัวอาจใช้เวลาถึง 100 ปีผ่อนคลาย (บรู๊คส์ et al. 1999b) มันน่าเป็นที่ extinctions เพิ่มเติมอาจเกิดขึ้นบนเกาะเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องมีเพิ่มเติมป่ารบกวน เนื่องจากเราไม่ได้ประเมินขนาดประชากรนกบนเกาะ ที่เราไม่สามารถทายผลกับข้อมูลของเราซึ่งพันธุ์ที่เหลืออยู่ถูกคุกคามมากที่สุดเนื่องจากขนาดของประชากรขนาดเล็กผลของเราแนะนำว่า ตัดไม้ทำลายป่าซึ่งทำให้เกิดคามการคงอยู่ของนกป่าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ดูร้อยเอ็ดบรู๊คส์ al. 1997 ยัง 1999a), แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างการตัดไม้ทำลายป่าเปอร์เซ็นต์และพันธุ์ ขาดทุนไม่ได้แข็งแรงทางสถิติเนื่องจากข้อมูลการสุ่มตัวอย่างทางประวัติศาสตร์ของเราถูกจำกัด ยัง บางป่าพันธุ์ (บินตัน เช่นBlack-naped พระมหากษัตริย์ [Hypothymis อาซูเรียนีซ]) ที่ยังคงอยู่บนเกาะแม้มีการทำลายป่า แม้ว่าไม่ชัดเจนวิธีทำงานของประชากรได้ บางเกาะ การล่าสัตว์เป็นภัยคุกคามที่น่ากลัว (เช่น บินตัน) และอาจ extirpate แม้ชนิดที่ป่าความยืดหยุ่นมากที่สุด ครบกำหนดการขาดข้อมูล อย่างไรก็ตาม เราไม่แน่ใจว่าการล่าสัตว์extinctions ได้รับผลกระทบบนเกาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถิ่นที่อยู่อาศัยถูกรบกวนอาจจะยังคงที่จะสูญเสียสายพันธุ์นาน
หลังจากความวุ่นวายผ่านกระบวนการของการ "หนี้สูญพันธุ์ (Tilman et al. 2002) มันชัดเจนว่า avifauna
ของเกาะเราศึกษาได้ถึงความผ่อนคลาย (เช่นอยู่แล้ว
หายไปสายพันธุ์ที่มีความสำคัญทั้งหมด) เหตุการณ์ที่แม่นยำ
ของการสูญเสียป่าบนเกาะเป็นที่รู้จัก เพราะ avifaunas
ในป่าแยกส่วนอาจใช้เวลาถึง 100 ปีในการ
ผ่อนคลาย (บรูคส์ et al., 1999b) ก็เป็นไปได้ว่าการสูญพันธุ์มากขึ้น
อาจเกิดขึ้นบนหมู่เกาะเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องใด ๆ
รบกวนป่าต่อไป เพราะเราไม่ได้ประเมิน
ขนาดประชากรของนกบนเกาะเราไม่สามารถ
คาดการณ์กับข้อมูลของเราซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่เหลือจะ
ถูกคุกคามมากที่สุดเนื่องจากประชากรขนาดเล็ก.
ผลของเราแสดงให้เห็นว่าตัดไม้ทำลายป่าเป็นภัยคุกคาม
ที่จะคงอยู่ของนกป่าในตะวันออกเฉียงใต้ เอเชีย (ดู
ยังบรูคส์ et al. 1997, 1999a) แม้ว่าความสัมพันธ์
ระหว่างตัดไม้ทำลายป่าและการสูญเสียร้อยละสายพันธุ์ที่ไม่ได้เป็น
สถิติที่แข็งแกร่งเนื่องจากข้อมูลการเก็บตัวอย่างในประวัติศาสตร์ของเรา
ถูก จำกัด แต่บางสายพันธุ์ป่า (ในบินตันเช่น
สีดำ naped พระมหากษัตริย์ [Hypothymis Azurea]) ยังคงอยู่
บนเกาะแม้จะมีการตัดไม้ทำลายป่าแม้ว่ามันจะไม่ชัดเจน
ว่าทำงานได้ประชากรของพวกเขา ในบางส่วนของ
หมู่เกาะ, การล่าสัตว์เป็นภัยคุกคามที่น่ากลัว (เช่นบินตัน) และ
อาจกำจัดแม้แต่พันธุ์ป่ามีความยืดหยุ่นมากที่สุด เนื่องจาก
การขาดของข้อมูล แต่เราไม่แน่ใจว่าการล่าสัตว์
ได้รับผลกระทบการสูญพันธุ์บนเกาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รบกวนแหล่งที่อยู่อาศัยอาจยังคงสูญเสียชนิดยาว
หลังจากการรบกวนผ่านกระบวนการของ " หนี้สูญพันธ์ ( Tilman et al . 2002 ) มันยังไม่ชัดเจนว่า avifauna
ของเกาะเราเรียนได้ถึงการผ่อนคลาย เช่น หายแล้ว
ชนิดที่สำคัญทั้งหมด ) แม่นยำลำดับ
ป่าสูญหายบนเกาะที่ไม่รู้จัก เพราะ avifaunas
ในป่าแตกอาจใช้เวลาถึง 100 ปี

ผ่อนคลาย ( Brooks et al . 1999b ) , มันอาจเป็นไปได้ว่ามีการสูญพันธุ์
อาจเกิดขึ้นบนเกาะเหล่านี้โดยไม่รบกวนใด ๆแม้ป่า
เพิ่มเติม เพราะเราไม่ได้ประมาณการ
ขนาดประชากรของนกบนเกาะ เราไม่สามารถทำนายด้วยข้อมูลที่

ถูกคุกคามมากที่สุดสายพันธุ์ที่เหลืออยู่ เนื่องจากประชากรมีขนาดเล็ก .
ผลของเราแนะนำว่าการตัดไม้ทำลายป่าคุกคาม
เพื่อความคงอยู่ของนกป่าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( ดู
ยังทน et al . 1997 1999a ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างการลดลงของพื้นที่ป่าไม้ เปอร์เซ็นต์ และพันธุ์

แข็งแรงสถิติการสูญเสียที่ไม่ได้เพราะของเราประวัติศาสตร์การสุ่มตัวอย่างข้อมูล
มีจำกัด แต่บางชนิดในป่า ( ในบินตัน , เช่น ท้ายทอยดำ นกจับแมลงจุกดำพระมหากษัตริย์
[ ]
) หายบนเกาะ แม้จะมีการตัดไม้ทำลายป่า ถึงแม้ว่ามันยังไม่ชัดเจน
วิธีการวางอนาคตประชากรของพวกเขาเป็น ในบางส่วนของ
เกาะ ล่าสัตว์ เป็นคำขู่ที่น่ากลัว ( เช่น บินตัน ) และ
อาจถอนรากถอนโคนแม้ยืดหยุ่นที่สุดป่าชนิด เนื่องจาก
ขาดข้อมูล แต่เราไม่แน่ใจว่าล่า
มีผลต่อการสูญพันธุ์บนเกาะ