The earliest trace of Thai ceramics

The earliest trace of Thai ceramics ever recorded is the Ban Chiang, said to date back to about 3600 B.C.E. and found in what is the present day Udon Thani Province, Thailand. The ceramics were earthenware made of clay. Common forms of excavated artifacts were cylinders and round vases. The early pots were undecorated while the later ones were carved with geometric patterns and swirling designs. Each of the pieces was also found to have axial perforations which showed that people at that time had knowledge of using tools.

The second important prehistoric Thai ceramics is the Ban Kao which was in Kanchanburi Province. Unlike Ban Chiang, Ban Kao’s wares were thinner and had a glossy surface finish. What is interesting is that there are a wide range of forms and shapes, some of which are similar to bronze wares of Han China.

After the prehistoric period the kingdom that emerged at about 1st century C.E. was the Mons. They made considerable ceramics uses in relation to religious symbols in the form of figurines. Ceramics were also used as a building decorations.

Following the Mons were the Khmers who appeared in about the 9th century C.E. Little is known about Khmer ceramics because archaeological research has focused on their great achievements in stone and bronze sculpture. The ceramics of Khmer era are quite interesting. Many of the designs include parts from animal and have a dark brown glaze finish.

The best known of all traditional Thai ceramics are those from Sukhothai and Sawankhalok. Sukhothai wares were generally treated with a creamy white slip and decorated in black with an opaque or greenish glaze. The most famous Sukhothai kiln is the Si Satchanalai. Examples of the wares can be found in many leading museums of the world. Sawanakhalok products tend to be more finely made than the Sukhothai ones. These products are incised and often include animal shapes. Some of the original examples can be found in many private collections and museums today. Ceramics based on these styles are still made at present and widely exported, particularly to the Philippines and Indonesia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การติดตามที่เร็วที่สุดของเซรามิกส์ไทยเคยบันทึกไว้คือ บ้านเชียง กล่าวว่าวันที่กลับไปเกี่ยวกับ 3600 B.C.E. และพบในวันปัจจุบันจังหวัดอุดรธานี ประเทศไทย เครื่องเคลือบดินเผาทำจากดินได้ แบบฟอร์มทั่วไปของโบราณวัตถุที่ขุดพบถูกถังและแจกันกลม กระถางต้นถูก undecorated ในขณะภายหลังได้แกะสลัก ด้วยลวดลายเรขาคณิตและการออกแบบการหมุนรอบ แต่ละชิ้นนอกจากนี้ยังพบมี perforations แกนซึ่งแสดงให้เห็นว่า คนที่มีความรู้ในการใช้เครื่องมือสองสำคัญยุคก่อนประวัติศาสตร์ไทยเซรามิกส์มีขาว บ้านที่จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งแตกต่างจากบ้านเชียง บ้านเขาตำง ๆ มีทินเนอร์ และมีผิวมัน สิ่งที่น่าสนใจคือ ว่า มีหลากหลายรูปแบบและรูปทรง ซึ่งจะคล้ายกับเครื่องสำริดจีนฮั่นหลังจากช่วงยุคก่อนประวัติศาสตร์ ราชอาณาจักรที่เกิดในศตวรรษที่ 1 ประมาณ C.E. เป็นมอนส์ พวกเขาได้ใช้เครื่องเคลือบมากเกี่ยวกับสัญลักษณ์ทางศาสนาในรูปแบบของรูป เครื่องเคลือบยังใช้เป็นการตกแต่งอาคารต่อมอนส์ถูก Khmers ที่ปรากฏในเกี่ยวกับศตวรรษ 9 C.E. น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับเครื่องเคลือบเขมรเนื่องจากวิจัยโบราณคดีได้มุ่งเน้นความสำเร็จของพวกเขามากในหินและรูปปั้น เครื่องเคลือบของเขมรยุคน่าสนใจทีเดียว การออกแบบมากมายรวมถึงชิ้นส่วนจากสัตว์ และมีเคลือบสีน้ำตาลเข้มเสร็จสิ้นรู้จักกันดีของเซรามิกส์ไทยดั้งเดิมทั้งหมดอยู่ที่สุโขทัยและสวรรคโลก สุโขทัยตำง ๆ โดยทั่วไปได้รับใบสีขาวครีม และตกแต่งด้วยสีดำด้วยการเคลือบทึบ หรือโทน เตาเผาสุโขทัยแห่งศรีสัชนาลัยได้ ตัวอย่างของชำร่วยสามารถพบได้ในพิพิธภัณฑ์ชั้นนำของโลก Sawanakhalok ผลิตภัณฑ์มีแนวโน้มจะทำประณีตมากขึ้นกว่าคนสุโขทัย ผลิตภัณฑ์เหล่านี้มี incised และมักจะมีรูปร่างสัตว์ บางตัวอย่างต้นฉบับสามารถพบในคอลเลกชันส่วนตัวและพิพิธภัณฑ์มากมายวันนี้ เคลือบตามลักษณะเหล่านี้จะยังคง ทำในปัจจุบัน และอย่างกว้างขวางการส่ง ออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับฟิลิปปินส์และอินโดนีเซีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่องรอยที่เก่าแก่ที่สุดของเซรามิกไทยที่เคยบันทึกไว้เป็นบ้านเชียงกล่าวว่าวันที่กลับไปที่เกี่ยวกับคริสตศักราช 3600 และพบในสิ่งที่เป็นปัจจุบันจังหวัดอุดรธานีประเทศไทย เซรามิกได้รับเครื่องเคลือบดินเผาที่ทำจากดินเหนียว รูปแบบทั่วไปของโบราณวัตถุที่ขุดเป็นถังและแจกันรอบ กระถางต้นชอบธรรมในขณะที่คนต่อมาถูกแกะสลักด้วยลวดลายเรขาคณิตและการออกแบบที่หมุน แต่ละชิ้นถูกพบว่ายังมีรูแกนซึ่งแสดงให้เห็นว่าคนในเวลานั้นมีความรู้ในการใช้เครื่องมือ. เซรามิกไทยยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่สำคัญที่สองเป็นบ้านเก่าซึ่งอยู่ในจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งแตกต่างจากบ้านเชียง, เครื่องถ้วยบ้านเก่าของคนบางและมีพื้นผิวมันวาว สิ่งที่น่าสนใจก็คือว่ามีความหลากหลายของรูปแบบและรูปทรงที่บางแห่งที่มีความคล้ายคลึงกับเครื่องถ้วยบรอนซ์ฮั่นประเทศจีน. หลังจากยุคก่อนประวัติศาสตร์ราชอาณาจักรที่โผล่ออกมาที่ประมาณศตวรรษที่ 1 CE เป็นมอนส์ พวกเขาทำให้เซรามิกมากใช้ในความสัมพันธ์กับสัญลักษณ์ทางศาสนาในรูปแบบของรูปแกะสลัก เซรามิกส์ยังถูกนำมาใช้เป็นของประดับตกแต่งอาคาร. หลังจากที่มอนส์เป็นคนเขมรที่ปรากฏในประมาณศตวรรษที่ 9 CE เล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับเซรามิกเขมรเพราะวิจัยทางโบราณคดีได้มุ่งเน้นไปที่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาในหินและประติมากรรมสำริด เซรามิกของยุคเขมรเป็นที่น่าสนใจมากทีเดียว หลายของการออกแบบรวมถึงชิ้นส่วนจากสัตว์และมีผิวเคลือบสีน้ำตาลเข้ม. ที่รู้จักกันดีของเซรามิกไทยแบบดั้งเดิมทั้งหมดเป็นผู้ที่มาจากสุโขทัยและสวรรคโลก เครื่องถ้วยสุโขทัยได้รับการรักษาโดยทั่วไปที่มีใบสีขาวครีมและตกแต่งในสีดำกับสีเคลือบทึบแสงหรือสีเขียว ที่มีชื่อเสียงที่สุดคือเตาเผาสุโขทัยศรีสัชนาลัย ตัวอย่างของเครื่องที่สามารถพบได้ในพิพิธภัณฑ์ชั้นนำหลายแห่งในโลก ผลิตภัณฑ์ Sawanakhalok มีแนวโน้มที่จะทำมากขึ้นอย่างประณีตกว่าคนสุโขทัย ผลิตภัณฑ์เหล่านี้มีรอยบากและมักจะมีรูปสัตว์ บางส่วนของตัวอย่างเดิมสามารถพบได้ในคอลเลกชันส่วนตัวและพิพิธภัณฑ์หลายวันนี้ เซรามิกส์ขึ้นอยู่กับรูปแบบเหล่านี้จะทำยังในปัจจุบันและส่งออกอย่างกว้างขวางโดยเฉพาะอย่างยิ่งไปยังประเทศฟิลิปปินส์และอินโดนีเซีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่องรอยแรกของไทย ที่เคยบันทึกไว้คือ เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง กล่าวว่าวันที่กลับไปประมาณ 3 , 600 b.c.e และพบในสิ่งที่เป็นปัจจุบันจังหวัดอุดรธานี , ไทย เป็นกระเบื้องดินเผาเซรามิกที่ทำจากดินเหนียว รูปแบบทั่วไปของโบราณวัตถุที่ขุดเป็นถังและแจกันกลม หม้อก่อนถูก undecorated ในขณะที่คนต่อมาถูกแกะสลักด้วยลวดลายเรขาคณิต และหมุนการออกแบบของแต่ละชิ้นยังพบว่ามีการปรุ ซึ่งพบว่า ผู้คนในเวลานั้นมีความรู้ในการใช้เครื่องมือ

ที่สำคัญที่สองยุคก่อนประวัติศาสตร์ไทยเซรามิกเป็น บ้านเก่า จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งเป็นจังหวัด ไม่เหมือนบ้าน เชียงใหม่ , บ้านเก่าเครื่องเป็นทินเนอร์และมีพื้นผิวมันวาว สิ่งที่น่าสนใจ คือ มีหลากหลายรูปแบบและรูปทรงบางอย่างที่คล้ายกับเครื่องบรอนซ์ ฮาน ประเทศจีน

หลังจากยุคก่อนประวัติศาสตร์สมัยอาณาจักรที่โผล่ออกมาที่ประมาณศตวรรษที่ 1 ใช้เป็นโหนก . พวกเขาทำให้มากเซรามิกใช้ในความสัมพันธ์กับสัญลักษณ์ทางศาสนาในรูปแบบของตุ๊กตา . เซรามิกเพื่อใช้เป็นอาคารตกแต่ง

ต่อไปนี้ Mons เป็นเขมรที่ปรากฏในประมาณศตวรรษที่ 9 ใช้เล็กน้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับเครื่องเคลือบเขมร เพราะการศึกษาวิจัยทางโบราณคดีได้มุ่งเน้นความสำเร็จของพวกเขาในหิน และประติมากรรมบรอนซ์ เซรามิคของยุคเขมรน่าสนใจทีเดียว หลายของการออกแบบรวมถึงชิ้นส่วนจากสัตว์ และมีผิวเคลือบสีน้ำตาลเข้ม

รู้จักดีที่สุดของทั้งหมดไทยเซรามิคส์ ที่สุโขทัย และสวรรคโลก .เครื่องถ้วยสุโขทัย โดยทั่วไปการรักษาด้วยใบสีขาวครีมและตกแต่งด้วยเคลือบทึบสีดำหรือสีเขียว เตาเผาศรีสัชนาลัย สุโขทัย มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ . ตัวอย่างของสินค้าที่สามารถพบได้ในหลายพิพิธภัณฑ์ชั้นนำของโลก ผลิตภัณฑ์ sawanakhalok มีแนวโน้มที่จะเพิ่มเติมให้ละเอียดกว่าสุโขทัยที่ ผลิตภัณฑ์เหล่านี้จะถูกแกะสลักและมักจะรวมถึงรูปร่างของสัตว์บางส่วนของตัวอย่างต้นฉบับสามารถพบได้ในคอลเลกชันส่วนตัวและพิพิธภัณฑ์หลาย วันนี้ เซรามิกส์จากรูปแบบเหล่านี้ยังคงเกิดขึ้นในปัจจุบันและส่งออกอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน ฟิลิปปินส์ และอินโดนีเซีย