แล้วจุดจบของเขาล่ะ..จะเหมือนกับเงือ

แล้วจุดจบของเขาล่ะ..จะเหมือนกับเงือกตัวนั่นด้วยรึเปล่านะ?
ผืนน้ำทะเลกว้างใหญ่เริ่มประจักษ์แก่สายตา เฮนรี่มองมันอย่างเหม่อลอย เกลียวคลื่น..เกิดฟอง กระทบชายหาด...และหายไป
"อื้อ..."คนที่นอนซบบ่าข้างๆ ตื่นมาขยี้ตาอย่างงัวเงียเมื่อรถไฟเริ่มจอดเทียบชานชาลา"..ถึงแล้ว้หรอ?"
"เรากลับกันเถอะ"
คำพูดของคนที่ลุกและเดินลงจากรถเพื่อไปจีตั๋วขากลับทำเอาโรสมองตามอย่างงุนงง ก่อนจะเปลื่ยนมาเป็นยิ้มกว้างพร้อมพยักหน้ารับอย่างยินดี
"อื้อ~"
เฮนรี่มองรอยยิ้มนั่นแล้วสะท้านในลมหายใจของตัวเอง..
...เขาเหยียดยิ้มอีกครั้ง...
..กลับเถอะ กลับไป...
....กลับไปให้ความรักมันย่ำยีจนสาแก่ใจ..เมื่อไม่เหลืออะไรแล้ว มันจะได้ปล่อยเราไปเสียที..
ถ้าหากว่า..
...ถ้าหากว่าผมไม่เหลืออะไรที่คุณต้องการแล้ว ช่วยปลดปล่อยผมออกจากความเจ็บปวดนี้ได้ไหมครับ...ความรัก?
โอ เควินรู้สึกตัวตื่นอีกทีคือตอนที่เย็นมากแล้ว เขาหลุบตามองนาฬิกา นับเป็นเวลาทุ่มกว่าที่คนเริ่มทยอยกลับบ้านไปจนเกือบหมด เขาต้องรีบกลับบ้านของตัวเองแล้ว ไม่เช่นนั่นพ่อจะเป็นห่วงและที่สำคัญคือหากโค้ชรู้ว่าเขาโดดซ้อมมาอู้อยู่ที่นี่..เรื่องใหญ่แน่
ร่างสูงกวาดตามองความว่างเปล่าตรงหน้าอีกครั้ง เม้มปากแน่นเป็นเส้นตรงเมื่อร๔้าึกว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่มีวี่แววของโรสเลยสักนิด หากกระนั่นความดื้อด้านที่ติดตัวมาแต่กำเนิด แทนที่จะตรงกลับบ้านเขากลับเดินไปโบกแท็กซี่และตรงไปที่บ้านของใครบางคน
"ุถ้านายคิดหนีไปอีกคราวนี้ ฉันจะบอกพี่สาวนายจริงๆด้วย"
โรสคาดโทษอีกคน ขณะทีาเดินกลับบ้านมาพร้อมกัน ลอบค้อนให้อีกคนที่ยังปั้นหน้านิ่งเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการกระทำของตนเองเลยสักนิด
"งานนี้ก็ไม่รู้จะปิดได้รหรือเปล่า เล่นโดดซ้อมไปทั้งวัน พรุ่งนี้ก็งานโรงเรียนแล้วด้วยแถม..หาเรื่องถึงพ่อละก็.."
"นายเลิกบ่นทำนองนั่นได้แล้วน่า..." เฮนรี่เอ่ยอย่างรำคาญเต็มแก่" ....บ่นไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา"

"นั่นก็เพราะนายนั่นแหละ!"โรสหันหน้ามาค้อนอีกคนทันควัน"รับปากฉันไว้แล้วแท้ๆว่าจะไม่ทำอีก ตอนนี้แค่พี่สาวตั้งท้องก็กลัวอนาคตจนหนีออกจากโรงเรียน แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน!"

ร่างสูงเบือนหน้าไปอีกทาง เหมือนไม่อยากต่อปากต่อคำคนขี้บ่น โรสฟาดที่หัวไหล่อีกคนแรงๆ
"ถ้าพรุ่งนี้ฉันเล่นเปียโนไม่ได้ จะโทษนายคนเดียวเลย!"
"เธอตามฉันมาเองนะ"
"ถ้านายไม่โดดเรียน ฉันก็ไม่ตามนายไปหรอก!!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้วจุดจบของเขาล่ะ... จะเหมือนกับเงือกตัวนั่นด้วยรึเปล่านะผืนน้ำทะเลกว้างใหญ่เริ่มประจักษ์แก่สายตาเฮนรี่มองมันอย่างเหม่อลอยเกลียวคลื่น... เกิดฟองกระทบชายหาด... และหายไปตื่นมาขยี้ตาอย่างงัวเงียเมื่อรถไฟเริ่มจอดเทียบชานชาลาของคนที่นอนซบบ่าข้าง ๆ "อื้อ..." "... ถึงแล้ว้หรอ""เรากลับกันเถอะ"คำพูดของคนที่ลุกและเดินลงจากรถเพื่อไปจีตั๋วขากลับทำเอาโรสมองตามอย่างงุนงงก่อนจะเปลื่ยนมาเป็นยิ้มกว้างพร้อมพยักหน้ารับอย่างยินดี"อื้อ ~ "เฮนรี่มองรอยยิ้มนั่นแล้วสะท้านในลมหายใจของตัวเอง... ... เขาเหยียดยิ้มอีกครั้ง..... กลับเถอะกลับไป....... กลับไปให้ความรักมันย่ำยีจนสาแก่ใจ... เมื่อไม่เหลืออะไรแล้วมันจะได้ปล่อยเราไปเสียที... ถ้าหากว่า...... ถ้าหากว่าผมไม่เหลืออะไรที่คุณต้องการแล้วช่วยปลดปล่อยผมออกจากความเจ็บปวดนี้ได้ไหมครับ... ความรักโอเควินรู้สึกตัวตื่นอีกทีคือตอนที่เย็นมากแล้วเขาหลุบตามองนาฬิกานับเป็นเวลาทุ่มกว่าที่คนเริ่มทยอยกลับบ้านไปจนเกือบหมดเขาต้องรีบกลับบ้านของตัวเองแล้วไม่เช่นนั่นพ่อจะเป็นห่วงและที่สำคัญคือหากโค้ชรู้ว่าเขาโดดซ้อมมาอู้อยู่ที่นี่... เรื่องใหญ่แน่ร่างสูงกวาดตามองความว่างเปล่าตรงหน้าอีกครั้งเม้มปากแน่นเป็นเส้นตรงเมื่อร๔้าึกว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่มีวี่แววของโรสเลยสักนิดหากกระนั่นความดื้อด้านที่ติดตัวมาแต่กำเนิดแทนที่จะตรงกลับบ้านเขากลับเดินไปโบกแท็กซี่และตรงไปที่บ้านของใครบางคน"ุถ้านายคิดหนีไปอีกคราวนี้ฉันจะบอกพี่สาวนายจริงๆด้วย"โรสคาดโทษอีกคนขณะทีาเดินกลับบ้านมาพร้อมกันลอบค้อนให้อีกคนที่ยังปั้นหน้านิ่งเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการกระทำของตนเองเลยสักนิด"งานนี้ก็ไม่รู้จะปิดได้รหรือเปล่าเล่นโดดซ้อมไปทั้งวันพรุ่งนี้ก็งานโรงเรียนแล้วด้วยแถม... หาเรื่องถึงพ่อละก็...""นายเลิกบ่นทำนองนั่นได้แล้วน่า..." เฮนรี่เอ่ยอย่างรำคาญเต็มแก่"... บ่นไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา""นั่นก็เพราะนายนั่นแหละ" โรสหันหน้ามาค้อนอีกคนทันควัน "รับปากฉันไว้แล้วแท้ๆว่าจะไม่ทำอีกตอนนี้แค่พี่สาวตั้งท้องก็กลัวอนาคตจนหนีออกจากโรงเรียนแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน"ร่างสูงเบือนหน้าไปอีกทางเหมือนไม่อยากต่อปากต่อคำคนขี้บ่นโรสฟาดที่หัวไหล่อีกคนแรง ๆ"ถ้าพรุ่งนี้ฉันเล่นเปียโนไม่ได้จะโทษนายคนเดียวเลย""เธอตามฉันมาเองนะ""ถ้านายไม่โดดเรียนฉันก็ไม่ตามนายไปหรอก!!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฮนรี่มองมันอย่างเหม่อลอย เกลียวคลื่น .. เกิดฟอง เขาหลุบตามองนาฬิกา เขาต้องรีบกลับบ้านของตัวเอง แล้ว ขณะทีาเดินกลับบ้านมาพร้อมกัน เล่นโดดซ้อมไปทั้งวัน เฮนรี่เอ่ยอย่างรำคาญเต็มแก่ " เหมือนไม่อยากต่อปากต่อคำคนขี้บ่น ฉันก็ไม่ตามนายไปหรอก !! "