Proctor’s sense of guilt begins to

Proctor’s sense of guilt begins to eat away at him. He knows that he can bring down Abigail and end her reign of terror, but he fears for his good name if his hidden sin of adultery is revealed. The pressing knowledge of his own guilt makes him feel judged, but Elizabeth is correct when she points out that the judge who pursues him so mercilessly is himself. Proctor has a great loathing for hypocrisy, and, here, he judges his own hypocrisy no less harshly than that of others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้สึกของเจ้าของความผิดเริ่มกินที่เขา เขารู้ว่า เขาสามารถนำลงยิล และสิ้นสุดความหวาดกลัวของรัชสมัยของเธอ แต่เขากลัวสำหรับชื่อของเขาถ้าเป็นชู้บาปซ่อนอยู่ถูกเปิดเผย ความรู้กดความผิดของเขาเองทำให้เขารู้สึกตัดสิน แต่เอลิซาเบธถูกต้องเมื่อเธอชี้ให้เห็นว่า ผู้พิพากษาที่ pursues เขาอย่างไร้ความปราณีดังนั้นเป็นตัวเอง เจ้ามีความเชียวชาญด้านดีสำหรับคด และ ที่นี่ เขาผู้พิพากษาคดเองไม่น้อยอย่างรุนแรงกว่าของผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พรอคเตอร์ความรู้สึกของความผิดจะเริ่มกินไปที่เขา เขารู้ดีว่าเขาสามารถนำมาลง Abigail และสิ้นสุดการครองราชย์ของความหวาดกลัวของเธอ แต่เขากลัวสำหรับชื่อที่ดีของเขาถ้าบาปที่ซ่อนอยู่ของเขามีชู้ถูกเปิดเผย ความรู้เกี่ยวกับการกดของความผิดของตัวเองทำให้เขารู้สึกตัดสิน แต่ลิซาเบ ธ ที่ถูกต้องเมื่อเธอชี้ให้เห็นว่าผู้พิพากษาที่แสวงหาอย่างไร้ความปราณีเขาเพื่อตัวเขาเอง พรอคเตอร์มีความเกลียดชังที่ดีสำหรับความเจ้าเล่ห์และที่นี่เขาตัดสินความเจ้าเล่ห์ของตัวเองไม่น้อยอย่างรุนแรงกว่าที่อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสอบของความรู้สึกผิดเริ่มกัดกินเขา เขารู้ว่าเขาสามารถล้ม อบิเกลและสิ้นสุดรัชกาลแห่งความหวาดกลัว แต่เขากลัวชื่อที่ดีของเขาถ้าเขาซ่อนบาปล่วงประเวณีถูกเปิดเผย การกดความรู้ของความรู้สึกผิดของเขาเอง ทำให้เขารู้สึกตัดสิน แต่อลิซาเบธถูกต้องเมื่อเธอชี้ให้เห็นว่าผู้พิพากษาที่ไล่ตามเขาอย่างไร้ความปราณี คือตัวเอง คนคุมมีความเกลียดชังที่ดีสำหรับเสแสร้งและที่นี่ เขาตัดสินความเจ้าเล่ห์ของตัวเองไม่น้อย อย่างรุนแรงกว่าที่ของผู้อื่น