(Boonman, 1993). Predominantly, ele

(Boonman, 1993). Predominantly, elephant grass is vegetatively propagated. It is perennial, can withstand repeated cutting and rapidly regenerates producing forage which is palatable to cattle at the leafy stage. However, as the plant grows, the dry matter production increases with decreasing nutritional value (Maria et al., 2010). According to Patel et al. (1967) and Lavezzo (1985), these occur when elephant grass is harvested after 50 to 60 days of re-growth. It has also been reported that elephant grass is useful for phyto-remediation of petroleum-hydrocarbon- contaminated agricultural soils (Ayotamuno et al., 2006). However, apart from these two species of Pennisetum with excellent forage qualities, there are other species which have also been identified to have medicinal values viz., Pennisetum setaceous, Pennisetum villoseum and Pennisetum divisum (Sujatha et al., 1989). In crop breeding programmes, genetic resources have been highlighted as the needed basic materials. On improving allogamous crop species via hybridization, the importance in the exploitation of wide crosses can no longer be overemphasized as it is expected that the existing genetic compatibilities between the genera or species of interest will likely result in heterosis (that is, hybrid vigour) in the hybrids. When genomes of different species combine, either as interspecific or intergeneric hybrids, they present various stages of intergenomic conflicts. The theoretical basis of these genomic conflicts in the hybrids anticipates antagonisms in nucleo- cytoplasmic incompatibilities and compromises chromosome pairing at meiosis (Jones and Pasakinskiene, 2005). Successful crosses involving different species with different ploidy lead to hybrid vigour. This genetic gain also confers useful morphological characteristics, agronomic attributes and chemical composition to the resulting interspecific hybrids in spite of the anticipated genetic bottlenecks (Ortiz, 2004). Interspecific hybridization of elephant grass with pearl millet represents one approach to the genetic improvement of elephant grass with the aim of producing perennial sterile hybrids, with high forage yields, improved palatability and high nutritional value, which can be vegetatively propagated. The success in the use of pearl millet in interspecific hybridization with elephant grass is greatly influenced by the level of genetic compatibility (Techio et al., 2002). Elephant grass (2n = 28) with A'A'BB genome and pearl millet (2n = 14) with AA genome are closely related species of Pennisetum presenting good genetic combining ability, producing low fertility or sterile interspecific hybrids that are of great forage interest because they are better accepted by livestock than elephant grass itself (Jauhar, 1981; Shank and Chynoweth, 1993; Diz, 1994). Normally, the resulting hybrid (2n = 21) with AA'B genome usually has greater similarity to the elephant grass type due to the larger genetic contribution (66.7% chromosomes) and dominance of the elephant grass B genome over the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(Boonman, 1993) ส่วนใหญ่ หญ้าช้างเป็น vegetatively เผยแพร่ มันยืนต้น สามารถทนต่อตัดซ้ำและอย่างรวดเร็วสร้างใหม่ผลิตอาหารสัตว์ซึ่งจะถูกปากกับวัวในระยะใบ อย่างไรก็ตาม เป็นพืชเติบโต แห้งผลผลิตเพิ่มกับการลดคุณค่าทางโภชนาการ (มาเรีย et al., 2010) ตาม Patel et al. (1967) และ Lavezzo (1985), เหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อเป็นการเก็บเกี่ยวหญ้าช้างหลัง 50-60 วันของการเติบโตอีกครั้ง มันยังได้รายงานว่า หญ้าช้างมีประโยชน์สำหรับ phyto-แก้ไขข้อผิดพลาดของปิโตรเลียม-ไฮโดรคาร์บอนปนเปื้อนดินเนื้อปูนเกษตร (Ayotamuno และ al., 2006) นอกจากนี้สองพันธุ์ Pennisetum มีคุณภาพอาหารสัตว์ดี อย่างไรก็ตาม มีนกชนิดอื่นที่ยังได้รับการระบุให้ได้แก่ค่ายา Pennisetum setaceous, Pennisetum villoseum และ divisum Pennisetum (Sujatha และ al., 1989) ในโครงการปรับปรุงพันธุ์ พืชผลได้รับการเน้นทรัพยากรพันธุกรรมเป็นวัสดุพื้นฐานจำเป็น ในการปรับปรุงพันธุ์พืช allogamous ผ่าน hybridization ไม่สามารถ overemphasized ความสำคัญในประโยชน์ต่างมากมายอย่างที่คาดไว้ว่า compatibilities ทางพันธุกรรมที่มีอยู่ระหว่างสกุลหรือสปีชีส์ของดอกเบี้ยจะ heterosis (นั่นคือ ไฮบริเฟะ) ในลูกผสมมีแนวโน้มผล เมื่อ genomes ต่างชนิดรวม เป็น interspecific หรือลูกลูกผสม พวกเขามีขั้นตอนต่าง ๆ ของความขัดแย้ง intergenomic ทฤษฎีพื้นฐานของความขัดแย้งเหล่านี้ genomic ในลูกผสมคาดการณ์ antagonisms nucleo - cytoplasmic ความเข้ากันไม่และรับโครโมโซมที่จับคู่ในไมโอซิส (โจนส์และ Pasakinskiene, 2005) ต่างประสบความสำเร็จที่เกี่ยวข้องกับสายพันธุ์ต่าง ๆ ด้วยพล็อยดีแตกต่างกันทำให้เฟะไฮบริด กำไรนี้พันธุกรรม confers ประโยชน์ลักษณะสัณฐาน ลักษณะทางคุณลักษณะ และองค์ประกอบทางเคมีเพื่อลูกผสม interspecific ผลลัพธ์แม้คาดว่าเครื่องทางพันธุกรรม (พล.ต. 2004) Hybridization interspecific หญ้าช้างกับเพิร์ลฟ่างแสดงวิธีหนึ่งในการปรับปรุงพันธุกรรมหญ้าช้างกับเป้าหมายการผลิตเพเรนเนียลกระบอกลูกผสม ผลผลิตอาหารสัตว์สูง palatability ดี และสูง คุณค่าทางโภชนาการ ซึ่งสามารถเผยแพร่เป็น vegetatively ความสำเร็จในการใช้ฟ่างเพิร์ลใน interspecific hybridization กับหญ้าช้างอย่างมากได้รับอิทธิพลจากระดับของความเข้ากันได้ทางพันธุกรรม (Techio et al., 2002) หญ้าช้าง (2n = 28) กับ A'A' จีโนม BB และฟ่างเพิร์ล (2n = 14) มีจีโนม AA มีพันธุ์ Pennisetum สามารถรวมพันธุกรรมดี การนำเสนอที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด ผลิตความอุดมสมบูรณ์ต่ำหรือลูกผสม interspecific กอซที่น่าสนใจที่อาหารสัตว์มาก เพราะจะดีกว่า การยอมรับ โดยปศุสัตว์กว่าหญ้าช้างเอง (Jauhar, 1981 จำพวกและ Chynoweth, 1993 Diz, 1994) ปกติ ไฮบริผลลัพธ์ (2n = 21) AA'B กลุ่มมักจะมีความคล้ายคลึงกันมากกว่าชนิดหญ้าช้างเนื่องจากการผันแปรทางพันธุกรรมขนาดใหญ่ (667% chromosomes) และการครอบงำของช้างหญ้ากลุ่ม B ผ่านการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(Boonman, 1993) ส่วนใหญ่เป็นหญ้าช้างจะแพร่กระจาย vegetatively เป็นไม้ยืนต้นสามารถทนต่อการตัดซ้ำอย่างรวดเร็วและฟื้นฟูการผลิตพืชอาหารสัตว์ซึ่งเป็นที่พอใจให้กับวัวในขั้นตอนใบ แต่เป็นพืชที่เติบโตขึ้นแห้งเพิ่มการผลิตลดลงเรื่องที่มีคุณค่าทางโภชนาการ (มาเรียและอัล. 2010) ตามที่เทลและอัล (1967) และ Lavezzo (1985) เหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อหญ้าช้างจะเก็บเกี่ยวหลังจาก 50-60 วันของการเจริญเติบโตอีกครั้ง นอกจากนี้ยังได้รับรายงานว่าหญ้าช้างเป็นประโยชน์สำหรับ Phyto-ฟื้นฟูของปิโตรเลียมไฮโดรคาร์บอนที่ปนเปื้อนดินการเกษตร (Ayotamuno และคณะ. 2006) แต่นอกเหนือจากทั้งสองสายพันธุ์ของ Pennisetum มีคุณภาพอาหารสัตว์ที่ดีมีสายพันธุ์อื่นที่ยังได้รับการระบุว่าจะมีค่ายา ได้แก่ มี. Pennisetum setaceous, Pennisetum villoseum และ Pennisetum divisum (Sujatha และคณะ. 1989) ในโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์พืชทรัพยากรพันธุกรรมได้รับการเน้นเป็นวัสดุพื้นฐานที่จำเป็น ในการปรับปรุงพันธุ์พืช allogamous ผ่านการผสมพันธุ์ความสำคัญในการแสวงหาผลประโยชน์ของไม้กางเขนกว้างไม่สามารถเน้นที่มันเป็นที่คาดว่าความสามารถทางพันธุกรรมที่มีอยู่ระหว่างสกุลหรือชนิดของดอกเบี้ยมีแนวโน้มที่จะส่งผลในการ heterosis (ซึ่งก็คือพลังไฮบริด) ใน ไฮบริด เมื่อจีโนมของสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกันรวมทั้งเป็น interspecific หรือลูกผสม intergeneric พวกเขานำเสนอขั้นตอนต่างๆของความขัดแย้ง intergenomic ทฤษฎีพื้นฐานของความขัดแย้งเหล่านี้ในจีโนมลูกผสมคาดปรปักษ์กันไม่ได้ใน Nucleo-นิวเคลียสและประนีประนอมโครโมโซมคู่ที่เซลล์ชนิดหนึ่ง (โจนส์และ Pasakinskiene, 2005) ไม้กางเขนที่ประสบความสำเร็จที่เกี่ยวข้องกับสายพันธุ์ที่แตกต่างกันด้วยตะกั่ว ploidy แตกต่างกันเพื่อความแข็งแรงไฮบริด นี้ได้รับทางพันธุกรรมยังฟาโรห์ลักษณะทางสัณฐานวิทยาที่มีประโยชน์ทางการเกษตรคุณลักษณะและองค์ประกอบทางเคมีที่จะทำให้เกิดลูกผสม interspecific ทั้งๆที่มีคอขวดทางพันธุกรรมที่คาดการณ์ไว้ (ออร์ติซ, 2004) interspecific พันธุ์ของหญ้าช้างด้วยข้าวฟ่างมุกเป็นวิธีการหนึ่งในการปรับปรุงทางพันธุกรรมของหญ้าช้างโดยมีจุดประสงค์ในการผลิตลูกผสมหมันยืนต้นที่มีผลผลิตพืชอาหารสัตว์ที่สูงขึ้นและความอร่อยมีคุณค่าทางโภชนาการสูงซึ่งสามารถขยายพันธุ์ vegetatively ประสบความสำเร็จในการใช้ข้าวฟ่างมุกในการผสมข้ามพันธุ์ interspecific ด้วยหญ้าช้างที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากระดับของความเข้ากันได้ทางพันธุกรรม (Techio et al,., 2002) หญ้าช้าง (2n = 28) ที่มีจีโนม A'A'BB และข้าวฟ่างมุก (2n = 14) ที่มีจีโนม AA เป็นชนิดของความสามารถในการนำเสนอ Pennisetum รวมดีทางพันธุกรรมที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดในการผลิตความอุดมสมบูรณ์ต่ำหรือลูกผสม interspecific ผ่านการฆ่าเชื้อที่มีความสนใจในอาหารสัตว์ที่ดี เพราะพวกเขาได้รับการยอมรับที่ดีขึ้นโดยปศุสัตว์กว่าหญ้าช้างเอง (Jauhar, 1981; ก้านและ Chynoweth, 1993; Diz, 1994) ปกติไฮบริดที่เกิดขึ้น (2n = 21) ที่มีจีโนม AA'B มักจะมีความคล้ายคลึงกันมากขึ้นเพื่อประเภทหญ้าช้างเนื่องจากการมีส่วนร่วมทางพันธุกรรมขนาดใหญ่ (โครโมโซม 66.7%) และการปกครองของจีโนมหญ้าช้าง B กว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( บุญแม้น , 1993 ) เด่น , ช้าง หญ้า vegetatively ขยายพันธุ์ . มันเป็นไม้ยืนต้น สามารถทนต่อการตัดพืชอาหารสัตว์และการผลิตซ้ำอย่างรวดเร็วสร้างใหม่ซึ่งเป็นแซบโคในระยะที่ใบ . อย่างไรก็ตาม เป็นพืชที่เติบโตขึ้นบริการการผลิตเพิ่มขึ้นกับลดคุณค่าทางโภชนาการ ( มาเรีย et al . , 2010 ) ตามที่ Patel et al . ( 1967 ) และ lavezzo ( 1985 )เหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อช้างจะเก็บเกี่ยวหลังจาก 50 ถึง 60 วัน การเจริญเติบโตของ Re มีรายงานว่า ช้างจะเป็นประโยชน์สำหรับไฟโต การฟื้นฟูดินปนเปื้อนปิโตรเลียมไฮโดรคาร์บอน - เกษตร ( ayotamuno et al . , 2006 ) อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากเหล่านี้สองชนิดของอาหารสัตว์ร์ที่มีคุณภาพยอดเยี่ยมมีชนิดอื่น ๆซึ่งยังได้ระบุให้ยาค่าร์ setaceous ได้แก่ , และ , villoseum ร์ร์ divisum ( sujatha et al . , 1989 ) ในโปรแกรมทรัพยากรพันธุกรรมพืชพันธุ์ได้รับการเน้นเป็นวัสดุพื้นฐานที่จำเป็น . ในการปรับปรุงสายพันธุ์พืชชนิด allogamous ผ่าน ,ความสำคัญในการใช้ประโยชน์จากไม้กางเขนกว้างไม่สามารถ overemphasized ในขณะที่คาดว่าที่มีอยู่ compatibilities พันธุกรรมระหว่างสกุลชนิดหรือดอกเบี้ยอาจส่งผลในลักษณะที่เป็นไฮบริด vigour ) ในลูกผสม เมื่อจีโนมของสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน รวม ทั้ง interspecific หรือ intergeneric hybrids ,พวกเขาเสนอขั้นตอนต่าง ๆของความขัดแย้ง intergenomic . ทฤษฎีพื้นฐานของความขัดแย้งที่พบเหล่านี้ในลูกผสมคาดการณ์ antagonisms ในนิวคลีโอ - เข้ากันไม่ได้และโครโมโซมคู่ที่พบการไมโอซิส ( โจนส์และ pasakinskiene , 2005 ) ที่ประสบความสำเร็จเกี่ยวข้องกับสายพันธุ์ที่แตกต่างกันที่มีการตัดตะกั่วสูงความแข็งแรงได้รับพันธุกรรมนี้ยังเกี่ยวข้องสัณฐานวิทยา มีประโยชน์ต่อคุณลักษณะและองค์ประกอบทางเคมีจะเกิด interspecific ลูกผสมแม้คาดพันธุกรรมคอขวด ( Ortiz , 2004 )( interspecific ช้างหญ้ากับหญ้าไข่มุก เป็นวิธีการหนึ่งในการปรับปรุงพันธุกรรมของช้างกับเป้าหมายการผลิตไม้ยืนต้นเป็นหมันลูกผสมที่มีผลผลิตพืชอาหารสัตว์สูง เพิ่มความอร่อยและคุณค่าทางโภชนาการสูง ซึ่งสามารถ vegetatively ขยายพันธุ์ .ความสำเร็จในการใช้หญ้าไข่มุกใน interspecific hybridization กับช้างเป็นอิทธิพลอย่างมากโดยระดับของความเข้ากันได้ทางพันธุกรรม ( techio et al . , 2002 ) ช้าง ( 2n = 28 ) กับ a'a'bb จีโนม และหญ้าไข่มุก ( 2n = 14 ) กับ AA จีโนมจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดชนิดของความสามารถในการเสนอดีร์พันธุกรรม ,การผลิตต่ำ ความอุดมสมบูรณ์ หรือลูกผสมเป็นหมัน ที่น่าสนใจ interspecific อาหารสัตว์ที่ดีเพราะพวกเขาดีกว่าการปศุสัตว์กว่าช้างเอง ( jauhar , 1981 ; ก้าน และ chynoweth , 1993 ; diz , 1994 ) โดยปกติ ซึ่งลูกผสม ( 2n = 18 ) กับ aa'b จีโนมมักจะมีความคล้ายคลึงกันมากขึ้นเพื่อช้างพิมพ์เนื่องจากพันธุกรรมขนาดใหญ่ผลงาน ( 667 % โครโมโซม ) และการปกครองของช้างกว่า
b จีโนม