The tight monetary policy was regar

The tight monetary policy was regarded as essential to dampen capital outflow.
By September 1997, short-term interest rates increased by about 1000 basis points from pre-float levels, and continued at high levels until about the third quarter of 1998 (table 5). Some analysts, such as Krugman (1998b), see this as being necessary to try to stem capital outflow at a time when net foreign reserves have almost been depleted. The tight monetary policy fits in with the IMF's strategy of trying to maximise the rollover of short-term debt, given that it was expecting the current account deficit to continue. However, the strategy was not particularly effective. Once the market realises that net foreign reserves have almost been depleted, the Baht depreciated rapidly. An increase in interest rates by about 1000 basis points is hardly sufficient incentive to continue to keep Baht denominated assets. From the start of the float to January 1998, the US$ strengthened against the Baht by more than 100%, so Baht interest rates would have to been extremely high to provide sufficient incentives to rollover short-term debt that matured. Nevertheless, I do believe that a fairly tight monetary
policy was necessary. This is not so much for providing effective incentive to prevent net capital outflow, but rather to control inflation so that the potential benefits of a weaker Baht would not be wiped out through inflation getting out off control.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายการเงินแน่นถูกมองว่าเป็นสิ่งจำเป็นต่อการชุบเงินทุนไหลออก 2540 กันยายน อัตราดอกเบี้ยระยะสั้นเพิ่มขึ้นโดยประมาณ 1000 จุดพื้นฐานจากระดับก่อนลอย และต่อในระดับที่สูงจนเกี่ยวกับไตรมาสสามของปี 1998 (ตาราง 5) นักวิเคราะห์บางคน เช่นพอลครุกแมน (1998b), เห็นเป็นการจำเป็นเพื่อเกิดเงินทุนไหลออกในเวลาเมื่อต่างประเทศสุทธิสงวนได้เกือบถูกหมด นโยบายการเงินที่แน่นพอดีกับของ IMF กลยุทธ์ของการพยายามเพิ่มโรลโอเวอร์ของหนี้ระยะสั้น ที่ถูกต้องขาดดุลบัญชีปัจจุบันต้องการ อย่างไรก็ตาม กลยุทธ์การไม่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะ เมื่อตลาดตระหนักถึงว่า ทุนสำรองต่างประเทศสุทธิได้เกือบถูกหมด เงินบาทเสื่อมอย่างรวดเร็ว การเพิ่มขึ้นของอัตราดอกเบี้ยโดยประมาณ 1000 จุดพื้นฐานเป็นจูงใจแทบไม่เพียงพอที่จะเก็บสินทรัพย์สกุลเงินบาท จากจุดเริ่มต้นของลอยถึง 2541 มกราคม US$ เข้มแข็งต่อบาทมากกว่า 100% เพื่อบาทอัตราดอกเบี้ยจะมีสูงมากเพื่อให้สิ่งจูงใจเพียงพอในการโรลโอเวอร์หนี้ระยะสั้นที่ครบกำหนด อย่างไรก็ตาม เชื่อว่าค่อนข้างแน่นทางการเงิน นโยบายเป็นสิ่งจำเป็น นี้ไม่มากสำหรับการให้แรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพ เพื่อป้องกันเงินทุนไหลออกสุทธิ แต่ เพื่อควบคุมเงินเฟ้อเพื่อให้ประโยชน์ของบาทอ่อนจะไม่เช็ดออกผ่านการปิดควบคุมอัตราเงินเฟ้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายการเงินตึงตัวถูกมองว่าเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรองรับเงินทุนไหลออก.
โดยเดือนกันยายนปี 1997 อัตราดอกเบี้ยระยะสั้นที่เพิ่มขึ้นประมาณ 1000 จุดพิจารณาจากระดับก่อนลอยและยังคงอยู่ในระดับสูงจนถึงประมาณไตรมาสที่สามของปี 1998 (ตารางที่ 5) . นักวิเคราะห์บางคนเช่นครุกแมน (1998b) เห็นนี้เป็นสิ่งจำเป็นในการพยายามที่จะกั้นเงินทุนไหลออกในช่วงเวลาที่ทุนสำรองระหว่างประเทศสุทธิได้รับเกือบหมด นโยบายการเงินตึงตัวเหมาะสมกับกลยุทธ์ของกองทุนการเงินระหว่างประเทศของการพยายามที่จะเพิ่มแบบโรลโอเวอร์ของหนี้ระยะสั้นที่ได้รับว่ามันถูกคาดหวังว่าการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดจะดำเนินการต่อ แต่กลยุทธ์ที่ไม่ได้มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อตลาดตระหนักว่าทุนสำรองเงินตราต่างประเทศสุทธิที่ได้รับเกือบหมดค่าเงินบาทอ่อนค่าลงอย่างรวดเร็ว การเพิ่มขึ้นของอัตราดอกเบี้ยประมาณ 1000 จุดพื้นฐานคือแรงจูงใจที่แทบจะไม่เพียงพอที่จะดำเนินการต่อไปเพื่อให้สินทรัพย์สกุลเงินบาท จากจุดเริ่มต้นของการลอยถึงมกราคมปี 1998 US $ เข้มแข็งเทียบกับค่าเงินบาทโดยกว่า 100% ดังนั้นอัตราดอกเบี้ยเงินบาทจะต้องมีการรับสูงมากที่จะให้สิ่งจูงใจเพียงพอที่จะแบบโรลโอเวอร์หนี้ระยะสั้นที่ครบกำหนด แต่ผมไม่เชื่อว่าทางการเงินค่อนข้างแน่น
นโยบายเป็นสิ่งที่จำเป็น นี้ไม่ได้เป็นอย่างมากสำหรับการให้แรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันไม่ให้เงินทุนไหลออกสุทธิ แต่จะควบคุมอัตราเงินเฟ้อเพื่อให้ผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นของเงินบาทปรับตัวลดลงจะไม่ถูกลบออกไปผ่านเงินเฟ้อรับออกมาปิดการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายการเงินแน่นถือเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรองรับเงินทุนไหลออก .ตามกันยายน 1997 อัตราดอกเบี้ยระยะสั้นเพิ่มขึ้นประมาณ 1 , 000 จุด จากระดับพื้นฐานก่อนลอย และต่อในระดับสูงจนถึงไตรมาสที่สามของปี 2541 ( ตารางที่ 5 ) นักวิเคราะห์บางคน เช่น ครุกแมน ( 1998b ) ดู นี้เป็นความพยายามกั้นการไหลออกของเงินทุนในเวลาที่เงินทุนสำรองเงินตราต่างประเทศสุทธิเกือบถูกหมด นโยบายการเงินแน่นเข้ากับกลยุทธ์ของ IMF จะเพิ่มแบบโรลโอเวอร์ของตราสารหนี้ระยะสั้นให้ว่าคาดหวังขาดดุลบัญชีเดินสะพัดต่อไป อย่างไรก็ตาม กลยุทธ์ที่ไม่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อตลาดตระหนักว่าเงินทุนสำรองเงินตราต่างประเทศสุทธิเกือบถูกหมดเงินบาทอ่อนค่าลงอย่างรวดเร็ว เพิ่มขึ้นในอัตราดอกเบี้ยประมาณ 1000 จุดพื้นฐานเป็นแรงจูงใจที่แทบจะไม่เพียงพอที่จะยังคงเก็บสกุลเงินบาทสินทรัพย์ จากจุดเริ่มต้นของลอย - มกราคม 1998 , US $ ความเข้มแข็งกับบาทมากกว่า 100 % ดังนั้นบาท อัตราดอกเบี้ยจะต้องถูกสูงมากเพื่อให้สิ่งจูงใจเพียงพอที่จะโรลโอเวอร์ระยะสั้น หนี้ที่ครบกําหนด อย่างไรก็ตาม เชื่อว่า การเงินค่อนข้างแน่นนโยบายที่จำเป็น นี้ไม่ได้มากสำหรับการให้แรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพเพื่อป้องกันการไหลออกของเงินทุนสุทธิ แต่เพื่อควบคุมอัตราเงินเฟ้อ ดังนั้นประโยชน์ของบาท ลดลงจะถูกเช็ดออกด้วยอัตราเงินเฟ้อที่ได้รับออกจากการควบคุม