Oh god, oh god, oh god!" you mutter

Oh god, oh god, oh god!" you muttered to yourself the moment you had closed Kira-san's office door behind. You slapped your hands onto your burning red cheeks. "He told me not to apologise!" you sighed dreamily. Than you repeatedly started slapping yourself. "Get. Your. Act. Together! I was nosy and he's my boss and I can't! Or can I? I mean, he's my boss only for another month…"

You straightened up immediately when someone called for you.

"Are you still here? Weren't you going home?" one of your fellow interns asked.

"Well yes, but I'm here to work and gain some experience, so I'm gonna work a while longer," you said.

"It's your life." He shrugged and walked off.

You sighed and glanced behind you before nodding and walking off to find anyone who had a job for an intern on a Monday afternoon.

After your workday ended on Wednesday, you were exhausted physically and mentally of all the overwork you had done. You had done copying, stacking, walking, meeting, greeting, printing, and whatever else needed to be done in a huge business.

You flopped down on the couch in your apartment, after having thrown your roommate's dirty laundry on the ground. The guy didn't know how to do the laundry while he was an art student with plenty of art blocks and time on his hands.

"Hey." Speaking of the devil. "What are you doing, throwing my clothes on the ground?"

"They're filthy, so I'm not gonna lie on top of them," you mumbled.

"So you're saying you'd lay on top of them if they weren't filthy?" He sat down on your legs, receiving a grunt from you.

"No. Stop using my words against me. Also, if I find your hands anywhere near my back, you'll never see them again," you warned.

"Honestly, you don't have a boyfriend, but you turn away all my advances."

"Just because you're a boy doesn't mean I have to like you in that way."

"Sadly, that's true. So is there a guy you do like?" he asked, sighing.

You dug your head further into the cushions as an answer.

"Hah~? So there is someone," he teased, standing up.

"None of your business," you said, though it came out muffled.

"Aww, c'mon, sweets. I wanna know. Won't you tell your darling roommate?"

You heard his bones snap as he stretched. You knew why he did that and you weren't going to give in. "I won't and stop flirting with me. I like someone else, so you'd better find someone else."

"So cruel. Anyway, don't worry 'bout little ol' me. Just tell me who you like and I'll know if I got any chance whatsoever."

You groaned and sat up, going with a hand through your hair. "If I tell you will you stop talking to me for the rest of the day? I'm exhausted."

"Sure, sure," he said eagerly, sitting down next to you.

"All right, here it comes," you said, mentally preparing yourself and making sure you weren't looking towards your roommate. "I like Kira-san, aka the top boss of the company."

When the silence that followed dragged on, you peeked to your right to see your roommate with his hands pressed against his face and muttering "it's over" over and over again.

"Sorry?" you said, not entirely sure what to do in this situation.

"You're kidding me!?" he exclaimed suddenly. He let his hands drop from his face and looked at you. "You like the freaking boss of the Kira Company? Isn't he like freaking eighty or something?"

"Nononono!" you said quickly, holding up your hands. "This is his son! Kira Hiroto! Not Kira Seijirou! Kira Hiroto-san is like twenty-something!"

"Oh…but he's the boss? Of the entire thing?"

"Yes… Kira Seijirou-san died a little while ago, actually. And left the whole company to his son."

"That's…too bad?" He frowned and slapped his knees. "Look, obviously I don't stand a chance against this Kira Hiroto guy, but uh, have you even talked?"

"Yes!"

"Outside of work matters?"

"Y—no."

Your roommate shot you some sort of triumphant look. "Hah! So if you've never talked, is there much hope for you?" His smile turned into a grimace when he saw your face fall. "Sorry, that came out wrong."

"No, you're right. What chance do I have with a guy like that. It's hopeless." You groaned and hung your head.

"Don't say that! Just worm your way in!" he encouraged. "Just flirt him sensele—"

The loud blare of the doorbell interrupted him. The odd thing was that it was the doorbell of your actual front door and not of the front door of the apartment complex. You frowned at each other and then you got to your feet.

"You go cry on the couch. I'll go get that." You stuck out your tongue at him to which he groaned, both of you sort of putting the conversation on the background.

You walked to the door, pulling the slightly oversized sweater you had stolen from your roommate straight. "Yes?" you asked as you peeked around the door, and froze in your tracks right after.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โอ้ พระเจ้า โอ้ พระเจ้า โอ้ พระเจ้า! "คุณ muttered กับตัวเองในขณะที่คุณได้ปิดประตูสำนักงาน Kira-ซานอยู่เบื้องหลัง คุณ slapped มือลงบนแก้มของคุณแดงเขียน "เขาบอกฉันไม่ apologise " คุณถอนหายใจ dreamily กว่าคุณซ้ำ ๆ เริ่ม slapping เอง "ได้ ของคุณ พระราชบัญญัติ ด้วยกัน ผม nosy เป็นเจ้านายของฉัน และฉันไม่สามารถ หรือสามารถฉัน ผมหมายถึง เขาเป็นเจ้านายของฉันสำหรับเดือนอื่น...เท่านั้น"คุณ straightened ขึ้นทันทีเมื่อมีคนเรียกคุณ"รึยังนี่ ไม่คุณจะหน้าแรก "วันฝึกหัดเพื่อนคนหนึ่งถามขึ้น"ใช่ดี แต่มาที่นี่เพื่อ ทำงาน และได้รับประสบการณ์ ดังนั้นฉันจะทำงานในขณะที่อีกต่อไป คุณกล่าว"มันเป็นชีวิตของคุณ" เขายักไหล่ แล้วเดินออกคุณถอนหายใจ และ glanced หลังคุณ nodding และเดินออกไปหาคนที่มีงานเป็นช่างเทคนิคฝึกหัดในบ่ายวันจันทร์หลังจากวันทำการสิ้นสุดในวันพุธ คุณเคยเหนื่อยร่างกาย และจิตใจของ overwork ทั้งหมด คุณทำ คุณได้ทำคัดลอก ซ้อน เดิน ประชุม ทักทาย การพิมพ์ และสิ่งอื่นที่จำเป็นต้องทำในธุรกิจขนาดใหญ่คุณ flopped ลงบนโซฟาในอพาร์ทเม้นท์ หลังจากมีเพื่อนร่วมห้องของคุณสกปรกซักโยนบนพื้นดิน คนไม่ทราบวิธีการซักผ้าเป็นนักเรียนศิลปะ ด้วยศิลปะบล็อกและเวลาบนมือของเขา"เฮ้" พูดของมาร "อะไรคุณทำ โยนเสื้อผ้าของฉันบนพื้นดิน""พวกเขากำลังส่วน ดังนั้นฉันไม่ไปนอนบนนั้น คุณ mumbled"เพื่อคุณไม่ว่า คุณจะวางบนพวกเขาหากพวกเขาไม่ได้ส่วน" เขานั่งลงบนขาลง grunt ได้รับจากคุณหมายเลข" หยุดการใช้คำของฉันกับฉัน ยัง ถ้าพบมือทุกหลังใกล้ คุณจะไม่เคยเห็นอีก คุณเตือนไว้"สุจริตอย่าง คุณไม่มีแฟน แต่คุณเบนความก้าวหน้าของฉัน""เพียง เพราะคุณบอยเป็น อย่างไร ต้องชอบคุณในลักษณะที่""เศร้า ที่เป็นความจริง ดังนั้น จะมีผู้ชายที่คุณชอบ "เขาถาม sighingคุณขุดหัวของคุณต่อไปเป็นหมอนอิงที่เป็นคำตอบ"ไร ~ ดังนั้น มีคน เขา teased ยืนขึ้น"ไม่มีธุรกิจของคุณ คุณกล่าว แต่มา muffled"สะสม c'mon ขนม อยากจะรู้ ไม่คุณแจ้งเพื่อนร่วมห้องของดาร์ลิ่งหรือไม่"คุณได้ยินของเขาชิดกับเขายืดกระดูก คุณรู้ว่าทำไมเขาไม่ว่า และคุณไม่ได้ไป ให้ค่ะ "ฉันจะไม่หยุดเจ้าชู้กับฉัน ชอบใคร เพื่อให้คุณดีกว่าจะหาใคร""โหดร้ายนั้น ไม่ต้องกังวลต่อไป ' แข่งขันน้อยถึงฉัน เพียงบอกฉันที่คุณชอบ และจะรู้ถ้าผมมีโอกาสใด ๆ เลย ด้วย "คุณ groaned และเสาร์ ไปกับมือผ่านเส้นผมของคุณ "ถ้าฉันบอกคุณจะคุณหยุดพูดถึงฉันในส่วนเหลือของวัน ฉันเหนื่อย""แน่ใจ แน่ ใจ, " เขากล่าวว่า วัน นั่งลงคุณ",ต่อมา คุณกล่าวว่า จิตใจเตรียมตัวเอง และทำให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้มองไปทางเพื่อนร่วมห้องของคุณ "ผมชอบซาน Kira, aka เจ้านายสูงสุดของบริษัท"เมื่อความเงียบว่าลากบน คุณ peeked ทางด้านขวามือเพื่อดูเพื่อนร่วมห้องของคุณ ด้วยมือของเขากดกับเขาใบหน้าและ muttering "เป็นมากกว่า" เล่า"ขอ" คุณพูด ไม่แน่ใจจะทำอย่างไรในสถานการณ์นี้"กำลังตายฉัน" ทางหลุดรอดก็ เขาปล่อยให้มือของเขาวางจากใบหน้าของเขา และมองคุณ "ไหมนายซมันบริษัท Kira เขาเช่นด้วยสิบหรือสิ่งใดไม่""Nononono " คุณกล่าวอย่างรวดเร็ว ค่ามือถือ "นี่เป็นบุตรชายของเขา Kira Hiroto ไม่ Kira Seijirou Kira Hiroto ซังเป็นเช่นยี่สิบ-สิ่ง! ""แหม... แต่เขาคือเจ้านาย ของทั้งหมดสิ่ง""ใช่... Kira Seijirou ซังตายเล็กน้อยขณะที่ผ่านมา จริง และบริษัททั้งหมดให้บุตรชาย""ก็...ไม่ดีเกินไป? " เขา frowned และ slapped หัวเข่าของเขา "ดู แน่นอนฉันไม่ยืนโอกาสกับผู้ชายคนนี้ Kira Hiroto แต่บริการ มีคุณได้พูดคุยกัน""ใช่""นอกงานเรื่อง"" Y — ไม่"เพื่อนร่วมห้องของคุณยิงบางจัดเรียงวารสารมอง "ไร ดังนั้น ถ้าคุณได้เคยพูดคุย มีหวังมากสำหรับคุณ" รอยยิ้มของเขาเปลี่ยนเป็น grimace เป็นเมื่อเขาเห็นใบหน้าของคุณอยู่ "ขออภัย ที่ออกมาไม่ถูกต้อง""ไม่ คุณขวา โอกาสใดทำแล้วกับผู้ชายเช่นนั้น มันเป็นตา" คุณ groaned และแขวนหัวของคุณ"อย่าพูด เพียงหนอนทางใน "เขาสนับสนุนให้การ "แค่จีบกันเขา sensele — "เสียงดังของกริ่งบ้านจะขัดจังหวะเขา สิ่งที่แปลกคือ ว่า เป็นกริ่งบ้านประตูหน้าจริง และไม่หน้าประตูห้องอาบ คุณ frowned กันแล้ว คุณได้ไปที่เท้าของคุณ"You go cry on the couch. I'll go get that." You stuck out your tongue at him to which he groaned, both of you sort of putting the conversation on the background.You walked to the door, pulling the slightly oversized sweater you had stolen from your roommate straight. "Yes?" you asked as you peeked around the door, and froze in your tracks right after.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอ้ พระเจ้า โอ้ พระเจ้า โอ้ พระเจ้า ! " เธอพึมพำกับตัวเองขณะที่คุณมีการปิดสำนักงานของคิระซังที่ประตูด้านหลัง เธอตบมือของคุณบนแก้มของเธอแดงเผา " เขาบอกฉันว่าไม่ต้องขอโทษก็ได้ ! " เธอถอนหายใจอย่างเพ้อฝัน . กว่าคุณซ้ำ ๆเริ่มตบหน้าตัวเอง " ได้รับ ของคุณ act . ด้วยกัน ผมสอดรู้สอดเห็น และเขาเป็นเจ้านายของฉันและฉันไม่สามารถ ! หรือฉัน ? ฉันหมายถึง เขาเป็นเจ้านายฉัน แต่อีกเดือน . . . . . . . "

เธอลุกขึ้นทันทีเมื่อมีคนเรียกคุณ

" คุณยังอยู่ที่นี่ ? คุณไม่ได้กลับบ้าน ? หนึ่งในเพื่อนของคุณถามว่าฝึกงาน

" ดีครับ แต่ผมมาที่นี่เพื่อทำงานและได้รับประสบการณ์บางอย่าง ดังนั้น ผมต้องทำงานสักหน่อย " เธอพูด

" มันเป็นชีวิตของคุณ . " เขายักไหล่ แล้วเดินออกไป

เธอถอนหายใจและมองข้างหลังก่อนจะพยักหน้าและเดินออกไปหาใครมีงานสำหรับนักศึกษาฝึกงานวันจันทร์บ่าย

หลังจากวันทำงานของคุณสิ้นสุดลงในวันพุธ คุณเหนื่อยกายและใจของทุกคนทำงานหนัก คุณทำ คุณต้องทำคัดลอก , วางซ้อน , เดิน , ประชุม , อวยพร , พิมพ์ , และสิ่งอื่นที่ต้องทำในธุรกิจมาก

เธอล้มลงบนโซฟาในห้องของคุณหลังจากที่มีการโยนของคุณเพื่อนร่วมห้องซักผ้าสกปรกบนพื้น เขาไม่ได้รู้วิธีการทำซักรีดในขณะที่เขาเป็นนักเรียนศิลปะที่มีมากมายของบล็อกศิลปะ และเวลาอยู่ในมือของเขา . . . . . .

" เฮ้ " เสียงของปีศาจ " คุณจะทำอะไร โยนเสื้อผ้าของฉันบนพื้นดิน ?

" มันสกปรก ดังนั้นฉันจะไม่โกหกที่ด้านบนของพวกเขา , " เธอพึมพำ