THE WHITEFLY, Trialeurodesvaporario

THE WHITEFLY, Trialeurodesvaporariorum Westwood,
was accidentally introduced into South Korea from Saudi Arabia and Japan in 1977 (Han 1998). This insect is now well established in the greenhouse ecosystem and is an economically important pest of various greenhouse vegetables, particularly tomatoes, cherry tomatoes, and cucumbers, as well as ornamentals. Control of T. vaporariorum populations worldwide is primarily dependent on repeated applications of conventional insecticides, such as organophosphates, carbamates, and pyrethroids. Although effective, their repeated use for decades has disrupted natural biological control systems and led to resurgence of this insect (Dittrich et al. 1990), sometimes resulted in the
development of resistance (Dittrich et al. 1990, Omeret al. 1993), had undesirable effects on nontar get organisms, and fostered environmental and human
health concerns (Hayes and Laws 1991). Furthermore, T. vaporariorum dwells on the undersurface of plant foliage, not easily reached by conventional spraying equipment (Dittrich et al. 1990). These problems have highlighted the need for the development of selective T. vaporariorum control alternatives with fumigant action but without phytotoxicity in greenhouses, where ventilation can be controlled. Plant essential oils may be an alternative source for
T. vaporariorumcontrol because they constitute a rich source of bioactive chemicals and are commonly used as fragrances and ßavoring agents in foods and beverages. Because of this, much effort has been focused on plant essential oils or phytochemicals as potential sources of commercial insect control agents. Little work has been done in relation to the control of T.vaporariorum, although insecticidal activity of plant essential oils has been well described by Isman (2000).
This paper describes a laboratory study aimed at assessing the potential of plant essential oils for use as commercial insecticides. Insecticidal activity of 53 essential oils was assessed against each developmental stage (eggs, nymphs, and adults) of T. vaporariorum. The insecticidal route of action of the test plant oils is also discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

WHITEFLY, Trialeurodesvaporariorum ซเวสท์วูดถูกตั้งใจนำเข้าเกาหลีใต้ซาอุดีอาระเบียและญี่ปุ่นใน 1977 (ฮั่น 1998) แมลงนี้ขณะนี้ดีก่อตั้งขึ้นในระบบนิเวศเรือนกระจก และเป็นศัตรูพืชสำคัญทางเศรษฐกิจต่าง ๆ ผักเรือนกระจก โดยเฉพาะอย่างยิ่งมะเขือเทศ มะเขือ เทศเชอรี่ และแตงกวา เช่นเดียว กับ ornamentals ควบคุมของต. vaporariorum ประชากรทั่วโลกเป็นหลักขึ้นอยู่กับโปรแกรมประยุกต์ซ้ำของยาฆ่าแมลงทั่วไป เช่น organophosphates, carbamates, pyrethroids แม้ว่ามีผลบังคับใช้ ใช้ซ้ำสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาได้มีระบบควบคุมธรรมชาติระหว่างสองวัน และนำไปรีเซอร์เจนซ์นี้แมลง (Dittrich et al. 1990), บางครั้งส่งผลให้การพัฒนาความต้านทาน (Dittrich et al. 1990, Omeret al. 1993), มีผลผล nontar ได้รับสิ่งมีชีวิต และเด็ก ๆ สิ่งแวดล้อม และมนุษย์ความกังวลสุขภาพ (เฮยส์และกฎหมาย 1991) นอกจากนี้ vaporariorum ต.จดจ่อกับ undersurface ของพืชใบ ไม่เดิน โดยอุปกรณ์สแตนธรรมดาพ่น (Dittrich et al. 1990) ปัญหาเหล่านี้ได้เน้นต้องพัฒนางานต. vaporariorum ควบคุมทางเลือก ด้วยการกระทำ fumigant แต่ ไม่ phytotoxicity ในโรงเรือน ที่สามารถควบคุมการระบายอากาศ พืชน้ำมันหอมระเหยอาจมีแหล่งที่มาอื่นสำหรับต. vaporariorumcontrol เพราะพวกเขาเป็นแหล่งอุดมไปด้วยสารเคมีกรรมการก และใช้เป็นน้ำหอมและตัวแทน ßavoring ในอาหารและเครื่องดื่ม ด้วยเหตุนี้ ความพยายามมากมีการเน้นพืชน้ำมันหรือ phytochemicals เป็นแหล่งที่มีศักยภาพของตัวแทนค้าแมลง มีการดำเนินงานน้อยในความสัมพันธ์กับการควบคุมของ T.vaporariorum แม้ว่า insecticidal กิจกรรมของพืชน้ำมันได้รับการอธิบายดี โดย Isman (2000)เอกสารนี้อธิบายการศึกษาห้องปฏิบัติเพื่อประเมินศักยภาพของพืชน้ำมันหอมระเหยใช้เป็นยาฆ่าแมลงเชิงพาณิชย์ กิจกรรม insecticidal ระเหย 53 ถูกประเมินเทียบกับแต่ละพัฒนาขั้น (ไข่ nymphs และผู้ใหญ่) vaporariorum ต. ยังมีการกล่าวถึงเส้นทางของการดำเนินการของน้ำมันพืชทดสอบ insecticidal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แมลงหวี่ขาว, เวสต์วู้ Trialeurodesvaporariorum,
ได้รับการแนะนำโดยบังเอิญในเกาหลีใต้จากประเทศซาอุดิอาระเบียและญี่ปุ่นในปี 1977 (ฮัน 1998) แมลงอยู่ในขณะนี้เป็นที่ยอมรับกันดีในระบบนิเวศเรือนกระจกและเป็นศัตรูพืชที่สำคัญทางเศรษฐกิจของผักต่างๆเรือนกระจกโดยเฉพาะอย่างยิ่งมะเขือเทศมะเขือเทศเชอร์รี่, และแตงกวารวมทั้งประดับ การควบคุมของ T. ประชากร vaporariorum ทั่วโลกเป็นหลักขึ้นอยู่กับการใช้งานซ้ำของยาฆ่าแมลงทั่วไปเช่น organophosphates, carbamates และ pyrethroids แม้ว่าจะมีประสิทธิภาพการใช้ซ้ำของพวกเขาสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาได้หยุดชะงักระบบควบคุมทางชีวภาพจากธรรมชาติและนำไปสู่การฟื้นตัวของแมลงนี้ (Dittrich et al. 1990) บางครั้งส่งผลให้
การพัฒนาของความต้านทาน (Dittrich et al. 1990 Omeret al. 1993) มี ผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ใน nontar ได้รับสิ่งมีชีวิตและส่งเสริมด้านสิ่งแวดล้อมและมนุษย์
ความกังวลเรื่องสุขภาพ (เฮย์สและกฎหมาย 1991) นอกจากนี้ต vaporariorum อาศัยอยู่ใน undersurface ของใบพืชที่ไม่ถึงได้อย่างง่ายดายโดยอุปกรณ์การฉีดพ่นทั่วไป (Dittrich et al. 1990) ปัญหาเหล่านี้ได้เน้นความจำเป็นในการพัฒนาทางเลือกในการเลือก T. ควบคุม vaporariorum กับการกระทำรม แต่ไม่มีพิษในเรือนกระจกที่ระบายอากาศที่สามารถควบคุมได้ น้ำมันหอมระเหยจากพืชอาจจะเป็นแหล่งทางเลือกสำหรับ
T. vaporariorumcontrol เพราะพวกเขาเป็นแหล่งอุดมไปด้วยสารเคมีที่มีฤทธิ์ทางชีวภาพและเป็นที่นิยมใช้เป็นน้ำหอมและตัวแทนßavoringในอาหารและเครื่องดื่ม ด้วยเหตุนี้ความพยายามมากได้มุ่งเน้นที่น้ำมันหอมระเหยจากพืชหรือสารอาหารจากพืชเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของตัวแทนการควบคุมแมลงในเชิงพาณิชย์ งานเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้รับการดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวกับการควบคุมของ T.vaporariorum แม้ว่าฤทธิ์ของน้ำมันหอมระเหยจากพืชได้รับการอธิบายอย่างดีจาก Isman (2000)
กระดาษนี้จะอธิบายการศึกษาทางห้องปฏิบัติการที่มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินศักยภาพของน้ำมันหอมระเหยจากพืชเพื่อใช้เป็น ยาฆ่าแมลงในเชิงพาณิชย์ ฤทธิ์ของน้ำมันหอมระเหย 53 รับการประเมินกับแต่ละขั้นตอนการพัฒนา (ไข่นางไม้และผู้ใหญ่) ของ T. vaporariorum เส้นทางฆ่าของการกระทำของน้ำมันพืชทดสอบจะกล่าวถึงยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกแมลง trialeurodesvaporariorum Westwood ,
บังเอิญเข้าไปในเกาหลีใต้จากซาอุดิอารเบีย และญี่ปุ่น ในปี 1977 ( ฮัน 1998 ) แมลงนี้เป็นที่ดีในการสร้างระบบนิเวศ และเป็นพืชสำคัญทางเศรษฐกิจของผักเรือนกระจกต่างๆ โดยเฉพาะมะเขือเทศ มะเขือเทศเชอร์รี่ และแตงกวา รวมทั้งไม้ดอก . การควบคุมของvaporariorum ประชากรทั่วโลกเป็นหลักขึ้นอยู่กับการใช้งานของยาฆ่าแมลงซ้ำแบบเดิม เช่น สารออกาโนฟอสเฟต คาร์บาเมต และไพรีทรอยด์ , . แม้ว่าประสิทธิภาพของพวกเขา , ใช้ซ้ำสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาได้ทำลายระบบการควบคุมทางชีวภาพตามธรรมชาติ และนำไปสู่การฟื้นตัวของแมลง ( dittrich et al . 1990 ) บางครั้งส่งผลให้เกิดการพัฒนาของความต้านทาน ( dittrich et al .1990 omeret อัล 2536 ) ได้ผลที่ไม่พึงประสงค์ใน nontar ได้รับสิ่งมีชีวิต และเสริมสร้างสิ่งแวดล้อม และความกังวลเรื่องสุขภาพของมนุษย์
( เฮย์และกฎหมาย พ.ศ. 2534 ) นอกจากนี้ ที่ ต. vaporariorum อาศัย undersurface ของใบพืช ไม่เข้าถึงได้อย่างง่ายดาย โดยทั่วไปอุปกรณ์ฉีดพ่น ( dittrich et al . 1990 ) ปัญหาเหล่านี้ได้เน้นความต้องการการพัฒนาของการเลือกต.vaporariorum การควบคุมทางเลือกกับกระดองหุ้มตัวสัตว์การกระทำ แต่ไม่มีความเป็นพิษในโรงเรือนที่อากาศสามารถควบคุมได้ น้ํามันหอมระเหยของพืชอาจเป็นแหล่งทางเลือกสำหรับ
T . vaporariorumcontrol เพราะพวกเขาเป็นแหล่งที่อุดมไปด้วยสารสกัด และมักใช้เป็นเครื่องหอมและß avoring ตัวแทนในอาหารและเครื่องดื่ม เพราะเหตุนี้ความพยายามมากที่ได้รับการมุ่งเน้นของพืชน้ำมันหอมระเหยหรือ phytochemicals เป็นแหล่งสารควบคุมแมลงในเชิงพาณิชย์ เล็ก ๆน้อย ๆงานที่ได้ทำในความสัมพันธ์กับการควบคุม t.vaporariorum ถึงแม้ว่ากิจกรรม ) ของน้ำมันหอมระเหยพืชได้รับการอธิบายโดย isman
( 2000 )กระดาษนี้จะอธิบายถึงห้องปฏิบัติการ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินศักยภาพของพืชน้ำมันหอมระเหยเพื่อใช้เป็นสารกำจัดแมลงในเชิงพาณิชย์ 53 กิจกรรม ) ของน้ำมันหอมระเหยที่ได้รับการพัฒนากับแต่ละระยะ ( ไข่ นางไม้ และผู้ใหญ่ ) ของ ต. vaporariorum . เส้นทาง ) ของการกระทำของน้ํามันพืชทดสอบ ยังกล่าวถึง