Jeff Gillette is to the decrepit am

Jeff Gillette is to the decrepit ambiguity of third-world Shantytowns
what Cézanne was to the brooding profile of Mont Sainte-Victoire. Both
found in their source material something so central to their psychology
as to provide them an idiosyncratic lifetime of sustenance—in Gillette’s
case, a lifetime so far!—in images of seemingly endless malleability
and variegation. For Gillette, these dense warrens of closely packed
shacks cobbled together from found pieces of metal and wood—a true
collage architecture—that often appear in the poorest neighborhoods
of tropical cities are mesmerizing and teeming with an energy that
seems to crackle. This energy creates a kind of confetti of horizontals
and verticals that, particularly in a work such as Caracas/Tree Park 2
(2012), seems to proliferate in a cellular, organic manner. People are
never present in Gillette’s work (or, for that matter, in Cézanne’s MSV
images), and there’s little interest in narrative or in some kind of social
commentary here; it’s more of a beehive effect, the sense that life
courses through these places. Gillette’s palette is somewhat upbeat,
and he sprinkles these pretty much realist works with little allusions to
Disneyana or to some high art images making their way to these
shacks. The slums are extremely interesting visually, and as presented
are not without allure; rather, it is the allusions to Mickey or Daisy or
Murakami’s Mr. DOB that end up evoking a morose feeling, a sense
that something is askew, out of place. But on the whole there is a kind
of chastened nobility to how Gillette perceives these places, which
in reality must be hellish. Like Gauguin sometimes representing the
Polynesia of his dreams, no matter what his eyes told him as he looked
about, here too the inclination is not to judge, but to enhance certain
visual elements that end up driving Gillette’s image far more than its
narrative or social content does.
Gillette shared the exhibition with some intriguing urban scenes by
Carl Ramsey, and the two artists indicate that the cityscape is nowhere
near exhausted as a wistful and complex metaphor for the people
who live within them, and that place has not been homogenized
into irrelevance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิลเลตต์เจฟจะย่อระอาของ Shantytowns โลกที่สามอะไร Cézanne ได้โปรไฟล์ brooding ของมงแซงต์-Victoire ทั้งสองอย่างพบในแหล่งข้อมูลของพวกเขาบางสิ่งบางอย่างดังนั้นศูนย์กลางของจิตวิทยาเพื่อให้การ idiosyncratic ของบวงสรวง — ในของกิลเลตต์กรณี ชีวิตจน! — ในรูปของ malleability สิ้นสุดดูเหมือนว่าและ variegation สำหรับกิลเลตต์ วอร์เรนส์เหล่านี้หนาแน่นของคับกระท่อมกัน cobbled จากพบชิ้นส่วนของโลหะและไม้ตัวจริงจับแพะชนแกะสถาปัตยกรรมเช่นที่มักปรากฏในละแวกใกล้เคียงที่ยากจนที่สุดเมืองร้อน ใจเหน็ดยุ่มย่ามเป็นพลังงานที่ดูเหมือนว่า crackle พลังงานนี้สร้างแบบลายกระดาษโปรยของ horizontalsและดิ่งที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำงานเช่นการากัส/ทรีพาร์ค 2(2012), ที่ดูเหมือนจะ proliferate อย่างโทรศัพท์มือถือ เกษตรอินทรีย์ คนไม่เคยนำเสนอในการทำงานของกิลเลตต์ (หรือ เรื่องที่ ในของ Cézanne MSVภาพ), และมีสนใจน้อย ในการเล่าเรื่อง หรือ ในบางชนิดของสังคมความเห็นที่นี่ เป็นผลโรงแรม รู้สึกชีวิตที่มากขึ้นหลักสูตรผ่านสถานเหล่านี้ สีของกิลเลตต์เป็น upbeat ค่อนข้างและเขา sprinkles นี้ realist สวยมากทำงานร่วมกับ allusions น้อยไปDisneyana หรือสูงบางภาพทำทางของพวกเขาไปกระท่อมนั้น Slums กำลังน่าสนใจมากเห็น และนำเสนอไม่ไม่ มีอัลลูเร ค่อนข้าง มันเป็น allusions มิกกี้หรือ Daisy หรือวันนายของมุระกะมิที่ท้าย evoking รู้สึก morose ความรู้สึกสิ่งที่จะเบี้ยว นอกสถานที่ แต่ในทั้งหมดที่มีชนิดของขุนนางที่รับการสั่งสอนวิธี กิลเลตต์ละเว้นเหล่านี้สถาน ที่ในความเป็นจริงต้องได้ hellish ชอบลโกแก็งบางครั้งแทนโปลินีเซีของเขา ไม่ว่าตาของเขาบอกเขาเป็นเขาดูประมาณ นี่ความเอียงที่จะไม่ตัดสิน แต่เพิ่มบางภาพองค์ประกอบภาพที่ท้ายของกิลเลตต์ขับรถไกล กว่าความเนื้อหาบรรยาย หรือสังคมไม่กิลเลตต์ร่วมนิทรรศการบางฉากเมืองน่าด้วยหอประชุมรัฐสภา Carl และศิลปินสองบ่งชี้ว่า ไปไหนใกล้หมดเป็นอุปมัย wistful และซับซ้อนสำหรับคนที่อยู่ภายในพวกเขา และสถานที่ได้ไม่ถูก homogenized เป็นกลุ่มเป็น irrelevance

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยิลเลตต์เจฟฟ์คือการเสื่อมของความคลุมเครือ shantytowns
โลกที่สามสิ่งที่Cézanneคือการครุ่นคิดรายละเอียดของMont Sainte-Victoire ทั้งที่พบในแหล่งที่มาของพวกเขาบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้วัสดุกลางกับจิตวิทยาของพวกเขาที่จะให้พวกเขาอายุการใช้งานที่มีนิสัยแปลกของการดำรงชีวิตในยิลเลตต์กรณีที่อายุการใช้งานเพื่อให้ห่างไกล! ภาพ -in ของดัดแปลงดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดและvariegation สำหรับยิลเลตต์เหล่านี้ผึ้งหนาแน่นเต็มไปอย่างใกล้ชิดเพิง cobbled กันจากที่พบชิ้นส่วนของโลหะและไม้จริงจับแพะชนแกะสถาปัตยกรรมที่มักจะปรากฏอยู่ในละแวกใกล้เคียงที่ยากจนที่สุดของเมืองเขตร้อนที่ชวนให้หลงใหลและเต็มไปด้วยพลังงานที่ดูเหมือนว่าจะเสียงแตก พลังงานนี้จะสร้างชนิดของลูกปาของ horizontals และแนวดิ่งที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำงานเช่นการากัส / ต้นไม้พาร์ค 2 (2012) ดูเหมือนว่าจะเพิ่มจำนวนในเซลล์ลักษณะอินทรีย์ คนที่ไม่เคยอยู่ในการทำงานของยิลเลตต์ (หรือสำหรับเรื่องที่ในCézanne MSV ของภาพ) และมีความสนใจน้อยในการเล่าเรื่องหรือในลักษณะของสังคมบางความเห็นที่นี่ ก็มากขึ้นของผลในรังรู้สึกว่าชีวิตหลักสูตรผ่านสถานที่เหล่านี้ จานยิลเลตต์เป็นจังหวะบ้างและเขา sprinkles เหล่านี้จริงสวยมากทำงานร่วมกับอธิฐานเล็กน้อยเพื่อ Disneyana หรือบางภาพศิลปะชั้นสูงทำให้ทางของพวกเขาเหล่านี้เพิง ชุมชนแออัดที่มีความน่าสนใจอย่างมากสายตาและตามที่นำเสนอไม่ได้โดยไม่ต้องมีเสน่ห์; ค่อนข้างจะอธิฐานเพื่อมิกกี้หรือเดซี่หรือนายวันเกิด Murakami ที่จบลงด้วยความรู้สึกความรู้สึกอารมณ์ไม่ดี, ความรู้สึกว่าสิ่งที่เป็นความไม่ไว้วางใจออกจากสถานที่ แต่เมื่อทั้งมีชนิดของขุนนางตีสอนวิธียิลเลตต์เล็งเห็นว่าสถานที่เหล่านี้ซึ่งในความเป็นจริงจะต้องมีความชั่วร้าย เช่นเดียวกับโกแกงบางครั้งเป็นตัวแทนของลินีเซียในฝันของเขาไม่ว่าสิ่งที่ดวงตาของเขาบอกเขาขณะที่เขามองเกี่ยวกับที่นี่ด้วยความโน้มเอียงที่จะไม่ตัดสินแต่เพื่อเพิ่มบางองค์ประกอบภาพที่จบลงด้วยการขับรถภาพยิลเลตต์ไกลกว่าของการเล่าเรื่องหรือสังคมเนื้อหาไม่. ยิลเลตต์ที่ใช้ร่วมกันจัดแสดงนิทรรศการที่มีฉากในเมืองที่น่าสนใจบางอย่างโดยคาร์ลแรมซีย์และทั้งสองศิลปินที่แสดงให้เห็นว่าเป็นเมืองที่ไม่มีที่ไหนเลยหมดใกล้เป็นคำเปรียบเทียบที่โหยหาและซับซ้อนสำหรับคนที่อาศัยอยู่ภายในพวกเขาและสถานที่ที่ไม่ได้รับการหดหายลงไปความไม่ถูกจุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจฟฟ์ ยิลเลตต์ คือความแก่ของโลกที่สามสลัม
ว่าเซซานน์มาทำโปรไฟล์ของ Mont Sainte Victoire . พบในแหล่งที่มาของวัสดุทั้งสอง

มีเรื่องของจิตวิทยาส่วนกลางเพื่อให้พวกเขามีชีวิตของอาหารในกรณีที่ ยิลเลตต์เป็น
, ชีวิตเพื่อให้ห่างไกล ! - ในรูปของ
ว่าง่ายดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดและหลากหลาย . สำหรับกิลเล็ท ,เหล่านี้ warrens หนาแน่นของบรรจุอย่างใกล้ชิด
Shacks cobbled กันจากที่พบชิ้นส่วนของโลหะและ wood-a จริง
วิทยาลัยสถาปัตยกรรมที่มักปรากฏในย่านที่ยากจนที่สุดของเมืองเขตร้อน
mesmerizing และเต็มไปด้วยพลังงานที่
ดูเหมือนจะละลาย พลังงานนี้จะสร้างชนิดของกระดาษและของ horizontals
แนวดิ่งที่ , โดยเฉพาะในงาน เช่น การากัส / ต้น ปาร์ค 2
( 2012 )ดูเหมือนจะเพิ่มจำนวนในเซลล์อินทรีย์ , ลักษณะ คน
ไม่เคยอยู่ในยิลเลตต์ทำงาน ( หรือสำหรับเรื่องที่ในรูปของ
เซซานน์ ) และมีความสนใจน้อยในการเล่าเรื่อง หรือในบางชนิดของการวิจารณ์สังคม
ที่นี่ มันเป็นช่อง ผล ความรู้สึกว่าชีวิต
หลักสูตรผ่านสถานที่เหล่านี้ ยิลเลตต์เป็นสีค่อนข้าง upbeat
และเขา sprinkles เหล่านี้สวยมากหนึ่งเดียวใช้ได้กับน้อย

disneyana อธิฐานหรือบางสูงศิลปะภาพทำทางของพวกเขาไปยังกระท่อมเหล่านี้

สลัมจะน่าสนใจมากที่มองเห็นและที่นำเสนอ
ไม่ได้ไม่มีเสน่ห์ แต่ก็มีการพาดพิงถึงเดซี่ หรือ มิกกี้ หรือ นาย DOB
มุราคามิที่ท้าย evoking ความรู้สึกบูดบึ้ง ความรู้สึก
มีรวน , นอกสถานที่แต่ในทั้งหมดมีชนิดของวิธีการลงโทษขุนนาง
ยิลเลตต์เล็งเห็นสถานที่เหล่านี้ซึ่ง
ในความเป็นจริงต้องชั่วร้าย ชอบโกแกงบางครั้งแทน
ยในฝันของเขา ไม่ว่าสายตาของเขาบอกให้เขาดู
เกี่ยวกับที่นี่ด้วยเอียงไม่ได้ที่จะตัดสิน แต่เพื่อเพิ่มองค์ประกอบบางอย่าง
ท้ายขับรถยิลเลตต์ เป็นภาพไกลมากกว่า
การเล่าเรื่องหรือเนื้อหาสังคมไม่ ยิลเลตต์ ร่วมกันจัดนิทรรศการกับบาง

น่าสนใจฉากเมือง โดยคาร์ล แรมซี่ย์ และ สองศิลปินพบว่าไม่มีที่ไหนเลยใกล้ขอบฟ้า
หมดแรงอุปมาความโหยหาและซับซ้อนสำหรับคน
ที่อยู่ในพวกเขาและสถานที่ที่ไม่ได้ถูกบด
เป็นสาระ .