Priming tasks are frequently used r

Priming tasks are frequently used reaction time (RT) paradigms to study automatic panic-related associations. Such tasks involve the (brief) presentation of a prime (e.g., a word), followed by a target requiring a response (e.g., categorization). The RT needed to respond to the target serves as an index of the ‘associative match’, i.e., the prime can either facilitate or aggravate reactions and thereby decrease or increase RTs. To illustrate, the priming study by Schniering and Rapee (1997) included associatively related and associatively unrelated prime–target pairs, which participants had to categorize as ‘words’ or ‘non-words’. Most relevant were trials where primes referred to bodily sensations and targets to catastrophic outcomes (e.g., breathlessness-suffocate; dizzy-faint). Contrary to predictions of PD models, there was no difference in RTs between panic patients and controls on panic trials (see also Schneider and Schulte, 2008 and McNally et al., 1997). To the best of our knowledge, the study by Hermans et al. (2010) is the first to show the expected pattern, i.e., a faster RTs for panic trials in panic patients than in controls.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยงานที่ใช้บ่อยเวลาปฏิกิริยา (RT) กรอบการศึกษาความสัมพันธ์ของความหวาดกลัวโดยอัตโนมัติ งานดังกล่าวเกี่ยวข้องกับการนำเสนอ (โดยย่อ) ของนายก (เช่น คำ), ตาม ด้วยเป้าหมายที่ต้องการตอบสนอง (เช่น จัดประเภท) RT ที่จำเป็นเพื่อตอบสนองต่อเป้าหมายการให้บริการเป็นดัชนีของการ 'เชื่อมโยงจับคู่' เช่น นายกสามารถช่วย หรือซ้ำเติมปฏิกิริยา และจึงลดลง หรือเพิ่ม RTs การแสดง การศึกษาด้วย โดย Schniering และสวนกล (1997) รวม associatively ที่เกี่ยวข้อง และไม่เกี่ยว associatively นายก – เป้าหมายคู่ ซึ่งผู้เข้าร่วมจะจัดประเภทเป็น 'คำ' หรือ 'ไม่ใช่คำ' ส่วนเกี่ยวข้องถูกทดลองที่ไพรม์เรียกว่าความรู้สึกทางร่างกายและเป้าหมายผลลัพธ์ที่รุนแรง (เช่น ความไม่หายใจหอบเวียนหัวจาง ๆ ) ไม่ต่างใน RTs ระหว่างผู้ป่วย panic และควบคุมในการทดลองเสียขวัญ (ดูชไนเดอร์ และ แตก 2008 และ McNally et al. 1997) ได้ขัดกับการคาดการณ์ของแบบจำลอง PD ที่สุดของความรู้ของเรา การศึกษาโดย Hermans et al. (2010) เป็นครั้งแรกเพื่อแสดงรูปแบบคาดว่า เช่น RTs เร็วสำหรับ panic ทดลองในผู้ป่วยตกใจกว่าในตัวควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานรองพื้นมักจะใช้เวลาการเกิดปฏิกิริยา (RT) กระบวนทัศน์ในการศึกษาความสัมพันธ์ของความหวาดกลัวที่เกี่ยวข้องโดยอัตโนมัติ งานดังกล่าวเกี่ยวข้องกับ (สั้น ๆ ) นำเสนอที่สำคัญ (เช่นคำ) ตามเป้าหมายที่กำหนดให้การตอบสนอง (เช่นการจัดหมวดหมู่) ที่คัจำเป็นในการตอบสนองต่อเป้าหมายทำหน้าที่เป็นดัชนีของ 'จับคู่เชื่อมโยง' คือวันสำคัญสามารถอำนวยความสะดวกหรือซ้ำเติมปฏิกิริยาและจึงลดหรือเพิ่ม RTS เพื่อแสดงให้เห็นการศึกษารองพื้นโดย Schniering และรพี (1997) รวมถึงการที่เกี่ยวข้องและไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง associatively associatively คู่นายกเป้าหมายที่ผู้เข้าร่วมมีการจัดหมวดหมู่เป็น 'คำพูด' หรือ 'ไม่ใช่คำ' ที่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่มีการทดลองที่ช่วงเวลาที่จะเรียกความรู้สึกทางร่างกายและเป้าหมายไปสู่​​ผลลัพธ์ที่ภัยพิบัติ (เช่นหอบหายใจไม่ออก-; หวิว-ลม) ตรงกันข้ามกับการคาดการณ์ของรุ่น PD มีความแตกต่างใน RTS ระหว่างผู้ป่วยและการควบคุมความตื่นตระหนกเกี่ยวกับการทดลองความหวาดกลัว (ดูไนเดอร์และ Schulte, 2008 และเนลลี et al., 1997) ที่ดีที่สุดของความรู้ของเราการศึกษาโดย Hermans et al, (2010) เป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นรูปแบบที่คาดไว้กล่าวคือเป็น RTS ได้เร็วขึ้นสำหรับการทดลองในผู้ป่วยตื่นตระหนกหวาดกลัวกว่าในการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รองพื้นงานใช้บ่อยเวลาปฏิกิริยา ( RT ) กระบวนทัศน์เพื่อศึกษาความตื่นตระหนกอัตโนมัติที่เกี่ยวข้องกับสมาคม งานดังกล่าวเกี่ยวข้องกับ ( สั้น ) การนำเสนอของนายกรัฐมนตรี ( เช่นคำ ) ตามเป้าหมายที่ต้องการการตอบสนอง เช่น การจัดหมวดหมู่ ) RT ต้องตอบสนองเป้าหมายทำหน้าที่เป็นดัชนีของ " เชื่อมโยงเข้ากัน เช่น นายกรัฐมนตรีสามารถช่วยหรือซ้ำเติมปฏิกิริยาและจึงช่วยลดหรือเพิ่ม RTS . แสดงให้เห็นถึง , รองพื้นและการศึกษาโดย schniering ระพี ( 1997 ) รวม associatively ที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้อง associatively นายกรัฐมนตรี–เป้าหมายคู่ ซึ่งผู้เข้าร่วมมีการจัดหมวดหมู่เป็น " คำ " หรือ " โนนคำ " ที่เกี่ยวข้องมากที่สุด คือ รูปแบบการทดลองที่เรียกความรู้สึกของร่างกายและเป้าหมายเพื่อผลที่รุนแรง เช่น หอบหายใจไม่ออก ; วิงเวียนเป็นลม ) ตรงกันข้ามกับการคาดการณ์ของรุ่น PD , มีความแตกต่างใน RTS ระหว่างผู้ป่วยและการควบคุมในการตื่นตระหนกตกใจ ( และยังเห็นชไนเดอร์ชัล์ต , 2008 และ แม็คแนลลี่ไหม et al . , 1997 ) เพื่อที่ดีที่สุดของความรู้ของเรา ศึกษาโดยเ ร์มันส์และ ทำไมอัล ( 2010 ) เป็นครั้งแรกเพื่อแสดงคาดลาย เช่น เร็วขึ้นสำหรับการทดลองในผู้ป่วย panic panic RTS มากกว่าในการควบคุม