Despite sleeping really late the pr

Despite sleeping really late the previous night, Kai still woke up early with an ambitious mission to loaf around the city all day. He actually had missed his homeland quite a lot and wanted to see how Seoul had developed over the years.
Right at the same time he stepped out of his room, he saw his stepmom talking with Sehun in front of Sehun's room. Kai gulped loudly.
"Oh, Kai yah. Dad and I are off to work. Luhan will be here shortly. Oh and are you off to somewhere?" his mom asked, realizing his presence. Kai finally breathed easily.
"Um yeah. Gonna check out the city. By the way, who's Lubun?" Kai asked.
"Luhan. Sehun's teacher and he takes care of him till we come back from school."
Kai snickered, apparently finding something amusing. "He's Sehun's babysitter?"
"Kai." his mom frowned. "Ok. Bye sweetie." she turned back to Sehun to peck on top of his head and then went for the stairs after giving a kiss on Kai's cheek.
Once she was gone, Kai stomped towards Sehun who was still standing sleepily at his doorstep.
"Hey sweety retard," Kai said with a sweet and girl tone at first before it turned serious and raspy. "DON'T tell anyone about last night, kay!" he shouted in a hushed tone. "Trust me, it's for your own good." he lied. Though Sehun wasn't able to understand any gestures or body languages or anything non-verbal, he could sometimes comprehend what people were saying if they be pretty clear about it and didn't use complicate words or metaphors.
He didn't react and kept his head and gaze low as usual. Kai found him extremely alluring all sleepy and messy like this, probably tired of last night. He clutched at the back of Sehun's neck as he ducked and tilted his head to kiss Sehun briefly on the lips. Then he smirked again at Sehun dumbfounded face before walking away. Sehun was already complicated. Everything was complicated for him and now, Kai complicated things further for him to understand.


Kai kept himself distracted from Sehun for the next couple of days by staying out until late night. But the lust and yearning for his stepbrother never left him.

"Kai!" he heard his stepmom scream, knocking loudly on his locked bedroom door. He groaned before getting up from his bed and got the door.
"What mom?" his tone was a little rude.
"Sorry, sweetheart. We're off to work. We need you to take care of Sehun for the day." she said in rush.
"What?! Why?!" Kai's sleepiness was suddenly all gone. "What happened to his nanny?!"
"Luhan can't come today. Your dad said we don't need a substitute since you, his brother, is home. So, please. There's nothing much to do anyway."
Kai whined. "Please tell me I don't have to change his diapers."
"Kai! No! Just make sure he doesn't do anything dangerous and give him lunch. There's rice in the fridge. Heat it up. That's all." she rushed down without a goodbye.
"Eesh!" Kai banged his door shut angrily. He didn't come home to play nanny again for his stepbrother. That was one of the things he hated the most even since childhood.


But Kai having it his way, didn't bother to step out of his room once after his parents went for work. He had a short phone call conversation with his friends back in England and then didn't tear his focus from playing Temple Run all day, lying down on his bed. He didn't forget about Sehun. He just didn't care.
That was all until he heard loud bang and shattering sound from downstairs. "." he muttered and sprinted out of the room, rushing down the stairs.
"What the did you do?!" Kai screeched when he saw the glass bowl shattered on the kitchen floor, rice scattered all over. "SEHUN!" he shouted as mad as a hornet. He stood beside Sehun, staring, glowering at the messed up floor.
"F..food..." Sehun whispered. Kai couldn't tell if he was also looking at the mess or just hung his head low.
"You're such a whiny nutcase!" Kai screamed at the poor boy's face. "NOW I have to clean this up!" he knew he had to in order to avoid explaining, that he was playing Temple Run instead of feeding Sehun, to his parents.
Though Sehun never looked up, Kai caught a glimpse of him scowling. "Are you ing glaring at me right now?!" he scoffed and shoved Sehun at his shoulder. Kai laughed a nervous laugh before pushing Sehun onto the refrigerator. "Well, you ought to pay for making me clean your mess up." Kai smashed their lips together, straight away pushing his tongue into Sehun's mouth as Sehun lips parted to gasp. "Let's at least see if you're a man at all." Kai murmured and popped Sehun's jeans button. He kissed Sehun again as his hand slipped into Sehun's boxers.
"Stop." Sehun squealed as his lips quivered with Kai working him up under.
"Well, that's gonna be a no, sunshine." he stroke Sehun harder as his mouth desperately danced on Sehun's. Sehun wasn't kissing him back though he moaned at one point but Kai probably got used to that. "See, I need to clean this up, right? So, you have to make me happy." Kai whispered in sweet and alluring voice.
Sehun frowned. Kai took it as a go ahead and lifted Sehun up before laying him down on the kitchen counter. He stripped himself off before mounting Sehun. Kai wanted to kiss Sehun everywhere but was afraid to leave marks behind because Sehun was too dumb to hide them. He pulled Sehun's pants off. "Now, I promise it won't hurt as much. You trust me right? Be still." Kai faked a smile.
Sehun's eyes were fixated on Kai's body instead of his face. He was probably thinking about what Kai was referring to. "Dumb." Kai muttered, shaking his head while smirking as he started to stretch Sehun. "I said don't move, Sehun!" he shouted and made Sehun froze under him. "That's a good boy." he kissed Sehun on the mouth.
Sehun pushed Kai a little. "Please..." he whimpered. "Don't hurt..."
"Don't worry. It's just . means no harm. You've learned about it right?" Kai said slowly. Before Sehun could process it, Kai pushed himself into Sehun, causing a scream to break out of Sehun's throat. "Jesus. You drive me crazy." Kai said under his breath, leaning in to connect their lips again.
Perks of ing a boy with Asperger's Syndrome, it's all too easy. Cons, they just can't you back, Kai had learned. But it didn't matter, as long as he got what he wanted and needed.
Kai's thrusts got rapid by the second. He didn't care about the boy in pain under him. Sehun clung onto Kai's neck, his face totally strained and grimaced, clenching his teeth. He wasn't really the one who would ever initiate skinship. But with Kai thrusting into him mercilessly, he had no option. "Sehun, I.. want you.. to moan.. for me." Kai said, panting.
Kai pulled out completely before thrusting cruelly into Sehun again when Sehun just wouldn't moan. Sehun's lower body pushed up a little as he finally let out a loud moan into Kai's mouth.
Once he was done, he got off Sehun, quickly jumping into his clothes again. "See, wasn't as bad as the first time, right?"
Sehun didn't reply him. "Sehunna, it's just . Don't brood too much over it. Come on, get your pants on."
"I... don't.. want.. to.. see.. you again." Sehun said in a hushed tone.
"You think I want to see your retarded face everyday? We live in the same house, you lunatic. Come on, up." Kai laughed although he knew it was lie. He wanted to be with Sehun, preferably in bed, daily. Only if Sehun wasn't so nutty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้จะนอนจริง ๆ กลางคืนก่อนหน้า ไก่ยังคงตื่นเช้ากับภารกิจการทะเยอทะยานจะห่อรอบเมืองตลอดทั้งวัน เขาจะมีพลาดบ้านเกิดเมืองนอนของเขาค่อนข้างมาก และอยากดูวิธีโซลได้พัฒนาปีขวาในเวลาเดียวกันที่เขาก้าวออกจากห้องของเขา เขาเห็น stepmom เขาพูดหน้าห้องของ Sehun กับ Sehun ไก่ gulped ดัง"โอ้ ไก่ yah พ่อและผมจะปิดการ ทำงาน Luhan จะได้ที่นี่ในไม่ช้า โอ้ และคุณออกไปไหน? "เขาถาม หม่อมตระหนักถึงสถานะของเขา ไก่สุดท้ายหายใจง่ายขึ้น"อึมใช่ ไปเช็คห้อง โดยวิธี ใครคือ Lubun ไก่ที่ขอ"Luhan ครูของ Sehun และเขาดูแลของเขาจนเรามาจากโรงเรียน"ไก่ snickered ค้นหาสิ่งที่น่าขบขันเห็นได้ชัด "เขาคือคนเลี้ยงของ Sehun"ไก่" frowned แม่ของเขา "Ok ลาก่อนวัคซีน "เธอหันกลับไป Sehun peck บนศีรษะของเขา และไปสำหรับบันไดหลังให้จูบบนแก้มของไก่ เมื่อเธอหายไป ไก่ stomped ต่อ Sehun ที่ยังคงยืนอยู่ที่บันไดหน้าประตูของเขา sleepily "เฮ้ เสือกลูกกวาด, " ไก่กล่าว ด้วยเสียงหวานและสาวครั้งแรกก่อนเปิดจริงจัง และ raspy "ไม่บอกใครเกี่ยวกับคืน เคย์! " เขาตะโกนในโทน hushed "เชื่อฉัน ความดีของคุณเอง" เขาโกหก แต่ Sehun ไม่สามารถที่จะเข้าใจรูปแบบลายเส้นใด ๆ หรือภาษาร่างกาย หรือสิ่งที่ไม่ใช่คำพูด เขาอาจบางครั้งเข้าใจอะไรคนได้บอกมา ชัดเจนสวยเลย และไม่ได้ใช้คำ complicate หรือคำอุปมาอุปมัย เขาไม่ตอบสนอง และเก็บหัวและสายตาของเขาต่ำตามปกติ ไก่พบเขามากเสน่ห์ยุ่ง และง่วงนอนทั้งหมดเช่นนี้ อาจจะเหนื่อยกับการคืน เขาคลัตช์ทางคอของ Sehun เขาหัวเราะต่อ และยืดหัวจูบ Sehun สั้น ๆ บนริมฝีปาก แล้วเขา smirked อีกครั้งที่ Sehun dumbfounded หน้าก่อนที่จะเดินไป Sehun ถูกแล้วซับซ้อน จึงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาและตอนนี้ ไก่ที่มีความซับซ้อนสิ่งที่เพิ่มเติมสำหรับเขาที่จะเข้าใจ ไก่เก็บเองต้องคอยกังวลจาก Sehun สำหรับคู่ของวันถัดไป โดยอยู่นอกจนดึก แต่ลัสท์และโหยหา stepbrother ของเขาไม่เคยทิ้งเขา "ไก่" เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของเขา stepmom เคาะประตูห้องนอนล็อคของเขาดัง เขา groaned ก่อนลุกขึ้นจากเตียง และมีประตู"อะไรแม่" เสียงของเขาถูกหยาบเล็กน้อย"ขออภัย หวานใจ เราจะปิดการทำงาน เราต้องการให้คุณดูแล Sehun สำหรับวัน"เธอกล่าวในรัช"อะไร ทำไม!" Sleepiness ของไก่ได้ก็หมดแล้ว "เกิดอะไรขึ้นกับพี่เลี้ยงเด็กของเขา!""Luhan ไม่มาวันนี้ คุณพ่อกล่าวว่า เราไม่จำเป็นต้องทดแทนนับตั้งแต่คุณ น้อง เป็นหน้าแรก ดังนั้น กรุณา ไม่มีอะไรมากทำต่อไป "ไก่ whined "กรุณาบอกการเปลี่ยนผ้าอ้อมของเขาไม่""ไก่ ไม่ใช่! เพียงให้แน่ใจว่า เขาไม่ทำอะไรอันตราย และอาหารกลางวันให้เขา ยังมีข้าวในตู้เย็น ความร้อนขึ้น ที่ได้ทั้งหมด"เธอวิ่งลง โดยการลา"Eesh" ไก่ตีประตูเขาปิด angrily ไม่ได้มาบ้านเล่นพี่เลี้ยงเด็กอีกครั้งสำหรับ stepbrother ของเขา ที่เป็นหนึ่งในสิ่งที่เขาเกลียดชังมากที่สุดมาตั้งแต่วัยเด็ก แต่ไก่มีเขา มันไม่ได้รบกวนการลงห้องพักครั้งเดียวหลังจากที่พ่อไปทำงาน เขามีการสนทนาโทรศัพท์สั้น ๆ กับเพื่อนของเขากลับประเทศอังกฤษแล้ว ไม่ฉีกเพ่งจากรันวัดเล่นทุกวัน นอนลงบนเตียงของเขา เขาไม่ลืม Sehun เขาเพียงแค่ไม่ได้ดูแลที่ได้ทั้งหมดจนกระทั่งเขาได้ยินเสียงบางและเสียงซึ่งทำให้ป่นปี้จากชั้นล่าง "" เขา muttered และ sprinted ออกจากห้องพัก วิ่งลงบันได"สิ่งคุณทำ! " ไก่ screeched เมื่อเขาเห็นชามแก้วมลายบนพื้นห้องครัว ข้าวที่กระจายอยู่ทั่ว "SEHUN " เขาตะโกนเป็นบ้าเป็นแตน เขายืนอยู่ข้าง Sehun จ้องมอง มองดูอย่างถมึง messed ขึ้นชั้น "เอฟอาหาร..." เกมส์ Sehun ไก่ไม่บอกถ้า เขายังไม่มองที่ระเบียบ หรือเพียงแขวนต่ำของเขาใหญ่"คุณดังกล่าวเป็น whiny nutcase แท้จริง" ไก่กรีดร้องที่ใบหน้าของเด็กยากจน "ขณะนี้มีการล้างนี้" เขารู้ว่า เขาต้องการหลีกเลี่ยงการอธิบาย การที่ เขาได้เล่นรันวัดแทนอาหาร Sehun พ่อแต่ Sehun ไม่เคยดูค่า ไก่จับ a glimpse ของเขา scowling "มีคุณ ing แกลริงที่ฉันตอนนี้!" เขา scoffed และ shoved Sehun ที่ไหล่ของเขา ไก่หัวเราะหัวเราะประสาทก่อนที่จะผลักดัน Sehun บนตู้เย็น "ดี คุณควรจะจ่ายค่าทำให้ฉันล้างระเบียบของคุณ" ไก่ซึ่งได้ถูกทุบริมฝีปากของพวกเขาร่วมกัน ตรงไปผลักดันลิ้นของเขาเข้าไปในปากของ Sehun เป็นริมฝีปาก Sehun ศึกษาธิการหายใจเร็ว ๆ "ลองน้อยดูถ้าคุณเป็นคนที่" ไก่ murmured และ popped ปุ่มของ Sehun กางเกงยีนส์ เขารั้ง Sehun อีกเป็นมือเล็ดรอดเข้าไปในกางเกงขาสั้นของ Sehun"หยุด" Sehun squealed เป็นริมฝีปากของเขา quivered กับไก่ที่ทำงานเขาขึ้นภายใต้ "ดี ที่เป็นไปได้ไม่มี ซันไชน์" หมดเต้นจังหวะเขา Sehun ยากเป็นปากบนของ Sehun Sehun ไม่ได้จูบเขากลับว่าเขา moaned จุดหนึ่ง แต่ไก่คงได้ใช้ที่ "ดู ต้องทำความสะอาดขึ้น ขวา ดังนั้น ได้ทำให้ฉันมีความสุข" ไก่กระซิบหวานและเสียงเสน่ห์Sehun frowned ไก่เอาเป็นไปไปข้างหน้า และยก Sehun ขึ้นก่อนวางเขาลงบนเคาท์เตอร์ครัว เขาปล้นตัวเองออกก่อนติดตั้ง Sehun ไก่อยากจูบ Sehun เลย แต่กลัวทิ้งเครื่องหมายเพราะ Sehun เกินไปใบ้จะซ่อน เขาดึงกางเกงของ Sehun ออก "ตอนนี้ ฉันสัญญาจะไม่เจ็บมาก ใจฉันเหมาะสมหรือไม่ ได้ยัง" ไก่หลอกยิ้มตาของ Sehun ถูก fixated ในร่างกายของไก่แทนใบหน้าของเขา เขาคงคิดว่าไก่เป็นอ้างอิง "Dumb" ไก่ muttered สั่นศีรษะของเขาในขณะที่ smirking เป็นเขาเริ่มยืด Sehun "ฉันว่า ไม่ย้าย Sehun ! " เขาตะโกน และทำ Sehun froze ท่าน "ที่เป็นความดีเด็ก" เขารั้ง Sehun ในปากSehun ผลักไก่เล็กน้อย "โปรด" เขา whimpered "ไม่เจ็บ...""ช่างเถอะ มันเป็นเพียง หมายความว่า ไม่อันตราย คุณได้เรียนเกี่ยวกับเรื่องเหมาะสมหรือไม่" ไก่กล่าวว่า ช้า ก่อน Sehun สามารถประมวลผลได้ ไก่ดันตัวเองอยู่ใน Sehun กรี๊ดแหกคอของ Sehun ที่ทำให้เกิด "พระเยซู คุณขับรถฉันบ้า" ไก่กล่าวว่า ภายใต้ลมหายใจของเขา เอนเอียงในการเชื่อมต่อของริมฝีปากอีกครั้ง Perks กำลังเด็กกับของสเปอร์เจอร์ เป็นเรื่องง่ายเกินไปทั้งหมด ข้อด้อย พวกเขาเพียงไม่สามารถคุณกลับ ไก่ได้เรียนรู้ แต่มันไม่ได้ เรื่อง ตราบใดที่เขาได้รับสิ่งที่เขาต้องการ และจำเป็น Thrusts ของไก่ได้อย่างรวดเร็ว โดยที่สอง เขาไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับเด็กในความเจ็บปวดภายใต้เขา Sehun พืชลงบนคอของไก่ หน้าที่ย้ำ และ grimaced เด็กนอนกัดฟันของเขาทั้งหมด จริง ๆ เขาไม่ได้คนเคยจะเริ่ม skinship แต่กับไก่ thrusting ลงเขาปรานี เขาเลือกไม่ " Sehun ฉันนั้น ต้อง... คราง... สำหรับฉัน" ไก่กล่าว panting ไก่ถูกดึงออกมาอย่างสมบูรณ์ก่อน thrusting cruelly เข้า Sehun อีกครั้งเมื่อ Sehun เพียงไม่โอดครวญ Sehun ของร่างกายต่ำผลักดันค่าน้อยสุดท้ายเขาให้ออกคร่ำดังเข้าไปในปากของไก่เมื่อเขาทำเสร็จแล้ว เขาได้ปิด Sehun อย่างรวดเร็วกระโดดลงในเสื้อผ้าของเขาอีกครั้ง "ดู ไม่ได้เลวร้ายเป็นครั้งแรก ขวา" Sehun ไม่ตอบเขา "Sehunna มันไม่ ไม่ brood ขึ้นมากเกินไป มา ได้รับกางเกงของคุณ""I. .. ไม่... ต้อง... ถึง ดู... คุณอีก" Sehun ว่า เสียง hushed"คุณคิดว่า อยากจะดูทุกวันหน้า retarded ของคุณ เราอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน คุณบ้า มา ขึ้น" ไก่หัวเราะแม้ว่าเขารู้ว่า มันโกหก เขาอยากอยู่กับ Sehun ในเตียง สด ๆ ทุกวัน ถ้า Sehun ไม่ให้หลงใหล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีการนอนหลับช่วงปลายจริงๆคืนที่ผ่านมาไก่ยังคงตื่นขึ้นมาในช่วงต้นที่มีความทะเยอทะยานที่จะปฏิบัติภารกิจก้อนรอบเมืองทุกวัน อันที่จริงเขาได้พลาดบ้านเกิดของเขาค่อนข้างมากและอยากจะดูว่าโซลมีการพัฒนาในช่วงหลายปี.
ที่เหมาะสมในเวลาเดียวกับที่เขาก้าวออกมาจากห้องของเขาที่เขาเห็นแม่เลี้ยงของเขาพูดคุยกับเซฮุนในด้านหน้าของห้องเซฮุน ไก่ gulped เสียงดัง.
"โอ้ไก่ย่ะ. พ่อและฉันจะออกไปทำงาน. ลู่หานจะอยู่ที่นี่ไม่นาน. โอ้และคุณออกไปที่ไหนสักแห่ง" แม่ของเขาถามตระหนักถึงการปรากฏตัวของเขา ไก่ในที่สุดก็สูดลมหายใจได้อย่างง่ายดาย.
"อืมใช่. จะไปตรวจสอบที่เมือง. โดยวิธีการที่เป็น Lubun?" ไก่ถาม.
"ลู่หาน. ครูเซฮุนและเขาจะดูแลเขาจนเรากลับมาจากโรงเรียน."
ไก่ snickered เห็นได้ชัดว่าการหาบางสิ่งบางอย่างที่น่าขบขัน "เขาเป็นคนเลี้ยงเซฮุน?"
"ไก่". แม่ของเขาขมวดคิ้ว "โอเค. ลาก่อนที่รัก." เธอหันกลับไปที่เซฮุนที่จะถากถางบนศีรษะของเขาแล้วไปสำหรับบันไดหลังจากที่ให้จูบที่แก้มของไก่.
ทันทีที่เธอก็หายไป, ไก่กระทืบต่อเซฮุนที่ยังคงยืนเหงาหงอยที่บันไดหน้าประตูของเขา.
"เฮ้ชะลอสวีทตี้" ไก่กล่าวด้วยน้ำเสียงหวานและสาวในตอนแรกก่อนที่จะหันร้ายแรงและแหบพร่า "อย่าบอกใครเกี่ยวกับคืนที่ผ่านมาเคย์!" เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "ความน่าเชื่อถือฉันจะเป็นสำหรับการที่ดีของคุณเอง." เขาโกหก แม้ว่าเซฮุนก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจท่าทางใด ๆ หรือภาษาร่างกายหรืออะไรที่ไม่ใช่คำพูดบางครั้งเขาก็จะเข้าใจสิ่งที่คนบอกว่าถ้าพวกเขาจะสวยชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้และไม่ได้ใช้คำหรือซับซ้อนอุปมา.
เขาไม่ได้ตอบสนองและ เก็บหัวของเขาและจ้องมองต่ำตามปกติ ไก่พบว่าเขามีเสน่ห์มากทุกง่วงนอนและยุ่งเช่นนี้อาจจะเหนื่อยกับการคืนที่ผ่านมา เขากำที่ด้านหลังของลำคอของเซฮุนในขณะที่เขาหลบและเอียงศีรษะของเขาจะจูบสั้น ๆ เซฮุนบนริมฝีปาก จากนั้นเขาก็ smirked อีกครั้งที่ใบหน้าตะลึงเซฮุนก่อนที่จะเดินออกไป เซฮุนซับซ้อนแล้ว ทุกอย่างถูกซับซ้อนสำหรับเขาและตอนนี้ไก่ซับซ้อนสิ่งที่เพิ่มเติมสำหรับเขาที่จะเข้าใจ. ไก่ขังตัวเองฟุ้งซ่านจากเซฮุนสำหรับคู่ต่อไปของวันโดยการเข้าพักออกไปจนถึงดึก แต่ความปรารถนาและโหยหาน้องชายของเขาไม่เคยทิ้งเขา. "ไก่" เขาได้ยินเสียงกรีดร้องแม่เลี้ยงของเขาเคาะเสียงดังที่ประตูห้องนอนล็อคของเขา เขาครางก่อนที่จะได้รับเพิ่มขึ้นจากเตียงนอนและมีประตูของเขา. "สิ่งที่แม่?" เสียงของเขาเป็นเพียงเล็กน้อยหยาบ. "ขอโทษที่รัก. เราออกไปทำงาน. เราต้องการให้คุณดูแลเซฮุนสำหรับวันที่." เธอกล่าวในการเร่งด่วน. "สิ่งที่ ?! ทำไม ?!" ง่วงนอนไก่เป็นอยู่ ๆ ก็หายไปทั้งหมด "เกิดอะไรขึ้นกับพี่เลี้ยงของเขา ?!" "ลู่หานไม่สามารถมาวันนี้. พ่อบอกว่าเราไม่จำเป็นต้องแทนตั้งแต่คุณพี่ชายของเขาเป็นบ้าน. ดังนั้นโปรด. ไม่มีอะไรมากที่จะทำต่อไปคือ." ไก่บ่นอู้อี้ . "ได้โปรดบอกฉันจะได้ไม่ต้องเปลี่ยนผ้าอ้อมเด็กของเขา." "ไก่! No! เพียงให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้ทำอะไรที่เป็นอันตรายและให้เขารับประทานอาหารกลางวัน. มีข้าวอยู่ในตู้เย็นเป็น. ความร้อนมันขึ้น. นั่นคือทั้งหมดที่." เธอรีบวิ่งลงโดยไม่มีการลา. "EESH!" ไก่กระแทกปิดประตูของเขาด้วยความโกรธ เขาไม่ได้มาที่บ้านเพื่อเล่นพี่เลี้ยงอีกครั้งสำหรับน้องชายของเขา นั่นคือหนึ่งในสิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดแม้ตั้งแต่วัยเด็ก. ไก่ แต่มันมีวิธีการของเขาไม่ได้รำคาญที่จะก้าวออกจากห้องของเขาครั้งเดียวหลังจากที่พ่อแม่ของเขาไปสำหรับการทำงาน เขามีการสนทนาโทรสั้น ๆ กับเพื่อน ๆ ของเขากลับมาอยู่ในประเทศอังกฤษและจากนั้นไม่ได้มุ่งเน้นการฉีกขาดของเขาจากการเล่นวัดรอบทุกวันนอนลงบนเตียงของเขา เขาไม่ได้ลืมเกี่ยวกับเซฮุน เขาก็ไม่ได้สนใจ. นั่นคือทั้งหมดจนกว่าเขาได้ยินเสียงดังปังและเสียงที่แตกจากชั้นล่าง "." เขาพึมพำและวิ่งออกไปจากห้องวิ่งลงบันได. "สิ่งที่คุณได้ทำ ?!" ไก่เบรกเมื่อเขาเห็นชามแก้วแตกอยู่บนพื้นห้องครัวข้าวที่กระจายไปทั่ว "SEHUN!" เขาตะโกนเป็นคนบ้าเป็นแตน เขายืนอยู่ข้างเซฮุนจ้องที่มองดูอย่างถมึงที่ชั้น messed up. "F..food ... " เซฮุนกระซิบ ไก่ไม่สามารถบอกได้ว่าเขายังมองหาที่รับประทานอาหารหรือแขวนแค่หัวของเขาต่ำ. "คุณเช่นบ้าขี้แง!" ไก่กรีดร้องที่ใบหน้าเด็กยากจน "ตอนนี้ฉันต้องทำความสะอาดนี้ขึ้น!" เขารู้ว่าเขาต้องเพื่อหลีกเลี่ยงการอธิบายว่าเขากำลังเล่นวัดรอบแทนการให้อาหารเซฮุนกับพ่อแม่ของเขา. แม้ว่าเซฮุนไม่เคยมองขึ้นไก่จับเหลือบของเขาหน้าบึ้ง "คุณไอเอ็นจีที่จ้องมองมาที่ฉันตอนนี้ ?!" เขาเย้ยหยันและผลักเซฮุนที่ไหล่ของเขา ไก่หัวเราะหัวเราะประสาทก่อนที่จะผลักดันให้เซฮุนลงบนตู้เย็น "ดีคุณควรจะจ่ายสำหรับการทำให้ฉันทำความสะอาดเลอะคุณ." ไก่ทุบริมฝีปากของพวกเขาร่วมกันตรงไปผลักดันลิ้นของเขาเข้าไปในปากของเซฮุนเป็นริมฝีปากเซฮุนแยกที่จะอ้าปากค้าง "ขอให้อย่างน้อยดูว่าคุณเป็นผู้ชายที่ทุกคน." ไก่บ่นและโผล่ปุ่มกางเกงยีนส์เซฮุน เขาจูบเซฮุนอีกครั้งขณะที่มือของเขาลดลงเป็นนักมวยเซฮุน. "หยุด." เซฮุนร้องเสียงแหลมเป็นริมฝีปากของเขาก็สั่นด้วยไก่ทำงานเขาขึ้นภายใต้. "ดีที่ gonna จะไม่มีแสงแดด." เขาจังหวะเซฮุนยากเป็นปากของเขาหมดท่าเต้นอยู่บนเซฮุน เซฮุนก็ไม่ได้จูบเขากลับแม้ว่าเขาจะครางเมื่อถึงจุดหนึ่ง แต่ไก่อาจจะได้ใช้ว่า "เห็นฉันจำเป็นต้องทำความสะอาดนี้ขึ้นใช่มั้ย? ดังนั้นคุณจะต้องทำให้ฉันมีความสุข." ไก่กระซิบเสียงหวานและมีเสน่ห์. เซฮุนขมวดคิ้ว ไก่เอามันเป็นไปข้างหน้าและยกเซฮุนขึ้นก่อนที่จะวางเขาลงบนเคาน์เตอร์ห้องครัว เขาก็ถอดออกก่อนที่จะติดตั้งเซฮุน ไก่อยากจะจูบเซฮุนทุกที่ แต่ก็กลัวที่จะออกเครื่องหมายที่อยู่เบื้องหลังเพราะเซฮุนก็เป็นใบ้เกินไปที่จะซ่อนพวกเขา เขาดึงกางเกงเซฮุนออก "ตอนนี้ฉันสัญญาว่าจะไม่เจ็บเท่า. คุณเชื่อฉันใช่มั้ย? เป็นยังคง." ไก่แกล้งยิ้ม. ดวงตาเซฮุนถูกจับจ้องอยู่ที่ร่างกายของไก่แทนใบหน้าของเขา เขาเป็นคนที่อาจจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ไก่กำลังพูดถึง "โง่". ไก่พึมพำสั่นศีรษะของเขาในขณะที่แสยะยิ้มที่มุมในขณะที่เขาเริ่มที่จะยืดเซฮุน "ผมพูดไม่ได้ย้าย, เซฮุน!" เขาตะโกนและทำให้เซฮุนแช่แข็งภายใต้เขา "นั่นเป็นเด็กดี." เขาจูบปากเซฮุน. เซฮุนผลักไก่น้อย "ได้โปรด ... " เขา whimpered "ไม่เจ็บ ... " "ไม่ต้องห่วง. มันเป็นเพียง. หมายความว่าไม่มีอันตรายใด ๆ . คุณได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่มั้ย?" ไก่บอกว่าช้า ก่อนที่เซฮุนสามารถประมวลผลมันไก่ผลักดันตัวเองเข้าไปในเซฮุนทำให้เกิดเสียงกรีดร้องที่จะแยกออกจากลำคอของเซฮุน "พระเยซู. คุณขับรถฉันบ้า." ไก่กล่าวว่าภายใต้ลมหายใจของเขาพิงในการเชื่อมต่อริมฝีปากของเขาอีกครั้ง. Perks ของไอเอ็นจีเด็กที่มีอาการ Asperger ของมันง่ายเกินไป ข้อเสียพวกเขาก็ไม่สามารถให้คุณกลับมา, ไก่ได้เรียนรู้ แต่มันไม่สำคัญตราบใดที่เขาได้สิ่งที่เขาต้องการและจำเป็น. thrusts ไก่ได้อย่างรวดเร็วโดยที่สอง เขาไม่ได้เกี่ยวกับการดูแลเด็กในความเจ็บปวดภายใต้เขา เซฮุนยึดติดลงบนคอของไก่ใบหน้าของเขาโดยสิ้นเชิงเครียดและ grimaced, clenching ฟันของเขา เขาไม่ได้จริงๆคนที่เคยจะเริ่มต้นการกินชิพ แต่ด้วยไก่ยื่นเข้าไปในตัวเขาอย่างไร้ความปราณีเขาไม่มีทางเลือก "เซฮุนฉันต้องการให้คุณ .. .. คราง .. สำหรับฉัน." ไก่กล่าวว่าหอบ. ไก่ดึงออกมาก่อนที่จะยื่นโหดร้ายเป็นเซฮุนอีกครั้งเมื่อเซฮุนก็จะไม่คราง ร่างกายส่วนล่างเซฮุนผลักขึ้นน้อยที่สุดเขาก็ให้ออกครางเสียงดังเข้าไปในปากของไก่. เมื่อเขาทำเขาได้ออกเซฮุนได้อย่างรวดเร็วกระโดดลงไปในเสื้อผ้าของเขาอีกครั้ง "ดูไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เป็นครั้งแรกใช่มั้ย?" เซฮุนไม่ตอบเขา "Sehunna ก็แค่. อย่าฟักมากเกินไปมากกว่านั้น. Come on, ได้รับกางเกงของคุณบน." "ฉัน ... .. ไม่ต้องการที่จะ .. .. .. เห็นคุณอีกครั้ง". เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา. "คุณคิดว่าผมอยากจะเห็นหน้าปัญญาอ่อนของคุณทุกวันเราอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันคุณบ้า. Come on, ขึ้น." ไก่หัวเราะแม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องโกหก เขาต้องการที่จะอยู่กับเซฮุนอย่างยิ่งในเตียงทุกวัน เฉพาะในกรณีที่เซฮุนก็ไม่บ๊องดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะนอนดึกคืนก่อนหน้า ไก่ก็ตื่นแต่เช้าด้วยภารกิจอันทะเยอทะยานที่จะเที่ยวเตร่รอบเมืองทั้งวัน เขาต้องคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอนของเขาค่อนข้างมาก และอยากจะดูว่า โซล ได้พัฒนาขึ้นกว่าปี
ถูกต้องในเวลาเดียวกัน เขาก้าวออกมาจากห้อง เขาเห็นแม่เลี้ยงของเขาพูดกับเซฮุนอยู่ที่หน้าห้องของเซฮุนด้วย ไค gulped เสียงดัง .
" โอ้ ไก่นี่พ่อและแม่ไปทำงาน ลู่ฮานจะมาที่นี่ในไม่ช้า โอ้และคุณกำลังไปไหน ? แม่ของเขาถาม รู้ตัวตนของเขา ไคก็หายใจได้อย่างง่ายดาย .
" อืม . . . ใช่ จะตรวจสอบออกเมือง โดยวิธีการที่ lubun ? " ไคถาม .
" ลู่หาน . เซฮุนเป็นครูและเขาจะดูแลเขาจนกว่าเราจะกลับจากโรงเรียน "
ไก่ snickered เห็นได้ชัดว่าหาอะไรสนุก” เขา เซฮุนเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ?
" ไค" แม่เขาขมวดคิ้ว " . โอเค บายจ๊ะ " เธอหันกลับไป เซฮุนกับจิ๊บบนหัวของเขา และจากนั้นก็เดินขึ้นบันได้ หลังจากที่ให้จูบบนแก้มของไค .
เมื่อหล่อนจากไป ไค กระทืบต่อ เซฮุนที่ยังคงยืนเคลิ้มอยู่หน้าบ้านเขา
" นี่ หนูเอ๋อ " ไคพูดด้วยน้ำเสียงที่หวานและสาวก่อนที่จะกลายเป็นที่ร้ายแรง และเสียงแหบ . อย่าไปบอกใครเรื่องเมื่อคืน เค" เขาตะโกนในโทน hushed ” เชื่อฉัน , มันจะดีสำหรับคุณ . " เขาจะโกหก แม้ว่า เซฮุนไม่สามารถเข้าใจใด ๆท่าทางหรือภาษาร่างกายหรืออะไรไม่พูด เขาสามารถเข้าใจในสิ่งที่คนอื่นพูด บางครั้งถ้าเขาจะชัดเจนมากเกี่ยวกับมัน และไม่ใช้ถ้อยคำหรืออุปลักษณ์ซับซ้อน .
เขาไม่ได้ตอบสนองและเก็บหัวของเขาและสายตาต่ำเป็นปกติไคเจอเขามากเสน่ห์ทั้งง่วงและยุ่งเหยิงแบบนี้ คงเหนื่อยจากเมื่อคืน เขากุมอยู่ที่หลังคอของเซฮุน เขาดำน้ำและเอียงศีรษะของเขาไป เซฮุนจูบสั้น ๆที่ริมฝีปาก เขาแสยะยิ้มอีกครั้งที่ใบหน้าอึ้ง เซฮุน ก่อนจะเดินจากไป เซฮุนก็ซับซ้อน ทุกอย่างมันซับซ้อนสำหรับเขา และตอนนี้ไคที่ยุ่งยากซับซ้อนเพิ่มเติมสำหรับเขาที่จะเข้าใจ


ไคเอาแต่ตัวเองไขว้เขวจากเซฮุนสำหรับคู่ต่อไปของวัน โดยพักอยู่ข้างนอกจนดึก แต่กิเลสและโหยหาพี่ชายของเขาไม่เคยทิ้งเค้า

" ไก่ " เขาได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น แม่เลี้ยงของเขา , เขาล็อคประตูห้องนอน . เขาครางออกมาเบาๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงของเขาและได้ประตู .
" อะไรคะแม่ ?น้ำเสียงของเขาเป็นเพียงเล็กน้อยหยาบ .
" ขอโทษนะ ลูกรัก เรากำลังจะออกไปทำงาน เราต้องการให้คุณดูแลเซฮุนสำหรับวัน . " เธอกล่าวว่าในรัช .
" อะไร ? ! ทำไม ? ! " ไค ความง่วงก็หายไปเลย " เกิดอะไรขึ้นกับแม่ของเขา ? !
" ลู่ฮานจะมาวันนี้ พ่อว่าเราไม่ต้องทดแทนคุณ พี่ชายของเขา คือ บ้าน ดังนั้น ได้โปรด ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว "
ไก่ร้อง ." โปรดบอกข้า ข้าไม่ต้องเปลี่ยนผ้าอ้อมของเขา . "
" ไค ไม่ ! แค่ให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ทำอะไรที่เป็นอันตราย และให้เขากินข้าว มีข้าวอยู่ในตู้เย็น มันร้อนขึ้น นั่น . . . " เธอรีบลงโดยไม่บอกลา .
" ชิ ! " ไค กระแทกประตูปิดอย่างโกรธเกรี้ยว เขาไม่ได้ไปเล่นที่บ้านพี่เลี้ยงอีกครั้งสำหรับพี่ชายของเขา นั่นคือหนึ่งในสิ่งที่เขาเกลียดที่สุดเลย

ตั้งแต่วัยเด็กแต่ไก่มีเขา ไม่คิดจะก้าวออกไปจากห้องของเขา หลังจากพ่อแม่ออกไปทำงาน เขามีการสนทนาทางโทรศัพท์กับเพื่อนๆของเขากลับไปอังกฤษแล้วไม่ได้ฉีกโฟกัสของเขาจากการเล่นเรียกวัดทั้งวัน นอนบนเตียงของเขา เขาไม่ได้ลืม เซฮุน . เขาไม่สนใจ -
นั่นคือทั้งหมด จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงดังปัง และเป้นเสียงจากข้างล่าง . .