In articulatory phonetics, the mann

In articulatory phonetics, the manner of articulation is the configuration and interaction of the articulators (speech organs such as the tongue, lips, and palate) when making a speech sound. One parameter of manner is stricture, that is, how closely the speech organs approach one another. Others include those involved in the r-like sounds (taps and trills), and the sibilancy of fricatives.

The concept of manner is mainly used in the discussion of consonants, although the movement of the articulators will also greatly alter the resonant properties of the vocal tract, thereby changing the formant structure of speech sounds that is crucial for the identification of vowels. For consonants, the place of articulation and the degree of phonation of voicing are considered separately from manner, as being independent parameters. Homorganic consonants, which have the same place of articulation, may have different manners of articulation. Often nasality and laterality are included in manner, but some phoneticians, such as Peter Ladefoged, consider them to be independent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน articulatory สัทศาสตร์ ลักษณะของการควบคุมคือ การกำหนดค่าและการโต้ตอบของ articulators (กรณ์ เช่นลิ้น ริมฝีปาก ไวน์) เมื่อทำเสียงคำพูด พารามิเตอร์หนึ่งของลักษณะตีบ นั่นคือ วิธีอย่างใกล้ชิดกรณ์วิธีอื่นได้ อื่น ๆ รวมถึงผู้ที่เกี่ยวข้องในเสียงเหมือน r (ก๊อกและ trills), และ sibilancy ของ fricativesแนวคิดของลักษณะส่วนใหญ่จะใช้ในการอภิปรายของพยัญชนะ แม้ว่าการเคลื่อนไหวของ articulators ที่จะเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของเรโซแนนซ์ของเสียง การเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง formant ของเสียงเสียงที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการระบุของสระจึงยัง พยัญชนะ สถานที่ของการควบคุมและระดับของ phonation ของ voicing จะพิจารณาแยกต่างหากจากลักษณะ เป็น พารามิเตอร์อิสระ Homorganic พยัญชนะ ที่มีฐานกรณ์เดียวกัน อาจมีมารยาทต่าง ๆ ในการควบคุม มัก nasality laterality มีในลักษณะ แต่ phoneticians บางอย่าง เช่นปีเตอร์ Ladefoged พิจารณาให้เป็นอิสระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการออกเสียงรณลักษณะของเสียงที่เปล่งออกคือการกำหนดค่าและการมีปฏิสัมพันธ์ของ articulators (อวัยวะคำพูดเช่นลิ้นริมฝีปากและเพดานปาก) เมื่อทำเสียงพูด พารามิเตอร์หนึ่งในลักษณะที่เป็นตีบที่เป็นวิธีการอย่างใกล้ชิดอวัยวะพูดเข้าใกล้อีกคนหนึ่ง อื่น ๆ รวมถึงผู้ที่เกี่ยวข้องในเสียง R-Like (ก๊อกและลั่น) และ sibilancy ของฟึดฟัดได้. แนวคิดของลักษณะส่วนใหญ่จะใช้ในการอภิปรายของพยัญชนะแม้ว่าการเคลื่อนไหวของ articulators ยังจะช่วยปรับเปลี่ยนคุณสมบัติที่จังหวะของ แกนนำระบบทางเดินจึงเปลี่ยนโครงสร้างฟอร์แมนในการพูดเสียงที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับบัตรประจำตัวของสระ สำหรับพยัญชนะที่ข้อและระดับของ phonation ของ voicing ที่ได้รับการพิจารณาแยกต่างหากจากลักษณะเป็นพารามิเตอร์ที่เป็นอิสระ พยัญชนะ homorganic ซึ่งมีสถานที่เดียวกันที่เปล่งออกมาอาจมีมารยาทที่แตกต่างกันของเสียงที่เปล่งออก บ่อยครั้งที่ nasality และ laterality จะรวมอยู่ในลักษณะ แต่ phoneticians บางอย่างเช่นปีเตอร์ Ladefoged พิจารณาพวกเขาจะเป็นอิสระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการออกเสียงพูดไม่ชัด , ลักษณะของเสียงที่เปล่งออกมาเป็นองค์ประกอบและปฏิสัมพันธ์ของอักษร ( สุนทรพจน์ของอวัยวะ เช่น ลิ้น ริมฝีปาก และลิ้น ) เมื่อกล่าวสุนทรพจน์เสียง หนึ่งพารามิเตอร์ของลักษณะที่เป็นสระว่ายน้ำที่เป็นวิธีการพูดแบบใกล้ชิดอวัยวะอื่น คนอื่น ๆ รวมถึงผู้ที่เกี่ยวข้องใน r-like เสียง ( ก๊อกและ trills ) และ sibilancy ของไม่ว่าของตนเองหรือของผู้อื่น .แนวคิดของลักษณะที่ใช้เป็นหลักในการสนทนาของพยัญชนะ แม้ว่าการเคลื่อนไหวของอักษรจะยิ่งเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติเรโซแนนซ์ของระบบทางเดินเสียงจึงเปลี่ยนแปลงโครงสร้างเสียงเสียงถ้อยคำที่เป็นสําคัญสําหรับตัวสระ คำที่พูดและระดับต่างๆของการออกเสียงจะพิจารณาจาก ลักษณะ เป็น ตัวแปรอิสระ homorganic พยัญชนะซึ่งมีสถานที่เดียวกัน การออกเสียง อาจมีมารยาทต่างๆของการออกเสียง และมักจะ nasality laterality จะรวมอยู่ในลักษณะ แต่บาง phoneticians เช่นปีเตอร์แลเดโฟเกด พิจารณาให้เป็นอิสระ