It was found that the proportion of

It was found that the proportion of waste classified as hazardous varied significantly between different types of HCE (p < 0.001). The highest values (48.4 ± 1.4%) were found at diagnostic centres, while the proportions of hazardous waste recorded at clinics and hospitals were much lower at 22.5 ± 1.1% and 16.8 ± 1.6%, respectively.
While hospitals with large number of patients generate large volumes of total solid waste (Table 4), the amount of waste per bed is lower than that found in clinics (p < 0.05, Table 3). The twogovernment hospitals included in the survey generated more waste
than the two private hospitals (due to higher patient numbers), but both total waste and hazardous waste generated per bed is similar in private and public hospitals. Figs. 1 and 2 suggest that the most useful distinction may be between small clinics (15 beds), rather than between clinics and hospitals.
The values recorded at hospitals (both private and public) and large clinics seem comparable, but small clinics seem to generate larger amounts of waste (including hazardous waste) per bed. The sample of private clinics included some very small clinics, accommodating less than 10 patients and employing specialists at a favourable
patient: specialist ratio. These may have a greater proportion of non-residential clients and may attract more affluent patients with an expectation of better treatment and modern facilities (Rahman et al., 2007) and this may be associated with more comfortable residential care and an increased number of tests per patient, generating
amounts of waste comparable to those found in European studies. Bdour et al. (2007) have reported the average waste generation in European HCEs to be 3.9 kg bed1 day1 (Norway),
4.4 kg bed1 day1 (Spain) and 3.3 kg bed1 day1 (UK and France).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบว่า สัดส่วนของขยะที่จัดประเภทเป็นอันตรายแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง HCE (p < 0.001) ชนิดต่าง ๆ ค่าสูงสุด (48.4 ± 1.4%) พบที่ศูนย์วินิจฉัย ในขณะที่สัดส่วนของเสียอันตรายที่บันทึกที่คลินิก และโรงพยาบาลได้ลดลงมากที่ 22.5 ± 1.1% และ 16.8 ± 1.6% ตามลำดับ.
ในขณะที่โรงพยาบาล มีผู้ป่วยจำนวนมากสร้างจำนวนมากรวมฝอย (ตาราง 4), จำนวนของเสียต่อเตียงเป็นต่ำกว่าที่พบในคลินิก (p < 0.05 ตาราง 3) โรงพยาบาล twogovernment ที่รวมอยู่ในแบบสำรวจที่สร้างขยะเพิ่มเติม
กว่าโรงพยาบาลเอกชน 2 (เนื่องจากสูงกว่าผู้ป่วยหมายเลข), แต่เสียรวมทั้งขยะอันตรายที่สร้างขึ้นสำหรับแต่ละเตียงเป็นเหมือนโรงพยาบาลเอกชน และสาธารณะ Figs. 1 และ 2 แนะนำที่ อาจจะแตกเป็นประโยชน์มากที่สุดระหว่างคลินิกขนาดเล็ก (< 14 เตียง) และคลินิกขนาดใหญ่ (> 15 เตียง), แทน ระหว่างคลินิกและโรงพยาบาล.
ค่าบันทึกที่โรงพยาบาล (ทั้งส่วนตัว และสาธารณะ) และคลินิกใหญ่ดูเทียบเคียง เหมือน แต่คลินิกเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนจะ สร้างขนาดใหญ่จำนวนของเสีย (รวมทั้งขยะอันตราย) ต่อเตียง ตัวอย่างของคลินิกเอกชนรวมคลินิกบางขนาดเล็กมาก รองรับผู้ป่วยน้อยกว่า 10 และใช้ผู้เชี่ยวชาญที่เป็นดี
ผู้ป่วย: อัตราส่วนผู้เชี่ยวชาญ เหล่านี้อาจมีสัดส่วนมากขึ้นของลูกค้าไม่ใช่ที่อยู่อาศัย และอาจดึงดูดผู้ป่วยแต่ละมากขึ้น ด้วยซึ่งความคาดหวังของการรักษาดีกว่าและสิ่งอำนวยความสะดวกทันสมัย (Rahman et al., 2007) และอาจเกี่ยวข้องกับการดูแลที่อยู่อาศัยสะดวกสบายมากขึ้นและจำนวนเพิ่มขึ้นการทดสอบต่อผู้ป่วย สร้าง
จำนวนเสียเปรียบเทียบได้กับที่พบในยุโรปศึกษา Bdour et al (2007) ได้รายงานการสร้างขยะเฉลี่ยในยุโรป HCEs เป็น 3.9 kg เตียง 1 วัน 1 (นอร์เวย์),
4.4 กิโลกรัมนอน 1 วัน 1 (สเปน) และ 3.3 กิโลกรัมนอน 1 วัน 1 (สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศส)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

It was found that the proportion of waste classified as hazardous varied significantly between different types of HCE (p < 0.001). The highest values (48.4 ± 1.4%) were found at diagnostic centres, while the proportions of hazardous waste recorded at clinics and hospitals were much lower at 22.5 ± 1.1% and 16.8 ± 1.6%, respectively.
While hospitals with large number of patients generate large volumes of total solid waste (Table 4), the amount of waste per bed is lower than that found in clinics (p < 0.05, Table 3). The twogovernment hospitals included in the survey generated more waste
than the two private hospitals (due to higher patient numbers), but both total waste and hazardous waste generated per bed is similar in private and public hospitals. Figs. 1 and 2 suggest that the most useful distinction may be between small clinics (<14 beds) and large clinics (>15 beds), rather than between clinics and hospitals.
The values recorded at hospitals (both private and public) and large clinics seem comparable, but small clinics seem to generate larger amounts of waste (including hazardous waste) per bed. The sample of private clinics included some very small clinics, accommodating less than 10 patients and employing specialists at a favourable
patient: specialist ratio. These may have a greater proportion of non-residential clients and may attract more affluent patients with an expectation of better treatment and modern facilities (Rahman et al., 2007) and this may be associated with more comfortable residential care and an increased number of tests per patient, generating
amounts of waste comparable to those found in European studies. Bdour et al. (2007) have reported the average waste generation in European HCEs to be 3.9 kg bed1 day1 (Norway),
4.4 kg bed1 day1 (Spain) and 3.3 kg bed1 day1 (UK and France).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่า สัดส่วนของขยะอันตรายที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างจัดเป็นชนิดที่แตกต่างกันของจชต ( p < 0.001 ) ค่าสูงสุด ( 48.4 ± 1.4% ) พบในศูนย์วินิจฉัย ขณะที่สัดส่วนของขยะอันตรายที่บันทึกไว้ในคลินิกโรงพยาบาลและลดลงมากที่ 22.5 ± 1.1% และ 16.8 ±
1.6 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับในขณะที่โรงพยาบาลที่มีจำนวนมากของผู้ป่วยสร้างขนาดใหญ่ของปริมาณขยะทั้งหมด ( ตารางที่ 4 ) , ปริมาณของขยะต่อเตียงต่ำกว่าที่พบในคลินิก ( P < 0.05 ) ตารางที่ 3 ) การ twogovernment โรงพยาบาลรวมอยู่ในการสำรวจสร้างขยะมากขึ้น
กว่าสองโรงพยาบาลเอกชน ( เนื่องจากผู้ป่วยสูงกว่าตัวเลข )แต่ทั้งสองรวมขยะและของเสียอันตรายที่เกิดขึ้นต่อเตียงจะคล้ายกันในโรงพยาบาลเอกชนและสาธารณะ มะเดื่อ . 1 และ 2 ให้มีประโยชน์มากที่สุด อาจจะแยกความแตกต่างระหว่างคลินิกขนาดเล็ก ( < 14 เตียง ) และคลินิกขนาดใหญ่ ( > 15 เตียง ) มากกว่าระหว่างคลินิก และโรงพยาบาล
ค่าบันทึกในโรงพยาบาล ( ภาครัฐและเอกชน ) และคลินิกขนาดใหญ่ดูเหมือนจะเปรียบแต่คลินิกขนาดเล็กดูเหมือนจะสร้างปริมาณขนาดใหญ่ของของเสีย ( รวมถึงของเสียอันตราย ) ต่อที่เตียง ตัวอย่างของคลินิกเอกชน มีขนาดเล็กมาก คลินิก รองรับผู้ป่วยน้อยกว่า 10 และพนักงานผู้เชี่ยวชาญที่เป็นคนไข้ที่ดี
: อัตราส่วนผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้อาจมีสัดส่วนที่มากขึ้นของลูกค้าที่อยู่อาศัยและไม่อาจดึงดูดผู้ป่วยที่ร่ำรวยมากขึ้นกับความคาดหวังของการรักษาที่ดีขึ้นและสิ่งอำนวยความสะดวกทันสมัย ( Rahman et al . , 2007 ) และนี่อาจจะเกี่ยวข้องกับการดูแลที่อยู่อาศัยสะดวกสบายมากขึ้นและเป็นจำนวนที่เพิ่มขึ้นของการทดสอบต่อผู้ป่วย การสร้างปริมาณขยะ
เทียบเท่ากับที่พบในยุโรปศึกษา . bdour et al .( 2550 ) ได้รายงานค่าเฉลี่ยของเสียที่เกิดใน hces ยุโรปเป็น 3.9 กก. เตียง  1 วัน  1 ( นอร์เวย์ ) ,
4.4 กก. เตียง  1 วัน  1 ( สเปน ) และ 3.3 กก. เตียง  1 วัน  1 ( อังกฤษและฝรั่งเศส )