“I heard there are ghosts there.”Na

“I heard there are ghosts there.”

Nan Huai Ren told Li Qi Ye with a mysterious manner.

“Since it is called the Ghost Pavilion, ghosts would be a normal thing. Without ghosts, how could it be called the Ghost Pavilion?”

Li Qi Ye laughed.

Seeing Li Qi Ye without any anxiety, Nan Huai Ren jumped anxiously and busily said:

“Brother, I’m not joking with you. There are really ghosts at that place! There are really ghosts there! If you don’t believe me, you can go ask my master!”

Protector Mo was also present. Hearing Nan Huai Ren, he pondered for a moment, and then he said:

“The Ghost Pavilion is indeed ominous. It is better to be careful even though I’ve never heard of anyone dying in the Ghost Pavilion. I did hear that the first elder was unbearably hurt, suffering many losses in there. Whether there are ghosts or not, a conclusion cannot be drawn, but there are definitely some ominous things at that place.”

“Ghosts, eh.”

Li Qi Ye gazed towards the far direction, farther than far, and he finally smiled cheerfully. He said:

“If there are actual ghosts, I would like it even more; why is there the need to be afraid of ghosts?”

At this moment, he couldn’t help but to smirk, and he bursted out laughing.

Nan Huai Ren, regarding his first brother’s “heavy taste”, became silent. Regarding these ominous ghosts, others just wanted to escape; however, first brother said that he liked them.

Nan Huai Ren was really concerned about Li Qi Ye, and he still wanted to persuade him; however, his master, Protector Mo, gently shook his head, so he became silent instead.

Protector Mo didn’t try to convince Li Qi Ye. From his perspective, Li Qi Ye already had his own ideas. He trusted that Li Qi Ye’s actions didn’t warrant their worries.

In the end, Li Qi Ye smiled, and he said to Nan Huai Ren’s group.

“Let us go! We will go see the Ghost Pavilion!”

Nan Huai Ren had no other options, and he had to resign to his fate. He followed Li Qi Ye to see the Ghost Pavilion, but along the way, he was muttering:

“Brother, if you meet a ghost, do not say I didn’t warn you; there are real ghosts there.”

With Nan Huai Ren’s continuous verbose speech like a married housewife, Li Qi Ye could only smile.

In reality, the matter of Li Qi Ye heading to meditate at the Ghost Pavilion, the disciples at the Cleansing Incense Ancient Sect had all heard. The moment the Ghost Pavilion was brought up, the disciples all shivered in fear.

A deadly pale disciple said:

“Staying half a year at the Ghost Pavilion? I wouldn’t do it, not even for a day. I would rather stay in a punishing frozen cave than the Ghost Pavilion!”

Another disciple shook his head and said:

“Don’t even mention the frozen cave, I would rather go to the Dark Dried Valley than the Ghost Pavilion.”

Other disciples started to speak:

“Regarding the Ghost Pavilion, even Uncle Da Dan was afraid of it.”[1]

The disciple continued:

“Uncle Da Dan could be considered the most courageous person in our sect. Five years ago, he didn’t believe in the evil occult, so he made a bet with us to go into the Ghost Pavilion. The second day, the sun had not risen, and he escaped and even pissed his pants in terror.”

“Little bastard, revealing my shortcomings; do you want to be beaten?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผมได้ยินมีผีมี"น่านห้วย Ren บอกหลี่ฉีเย่ ด้วยลักษณะลึกลับตั้งแต่เรียกว่าศาลาผี ผีจะได้เป็นสิ่งที่ปกติ โดยผี วิธีอาจจะถูกเรียกศาลาผี"อัพเดต:หลี่ฉีเย่เห็นหลี่ฉีเย่โดยไม่ต้องวิตกกังวลใด ๆ Ren ห้วยน่านเข้าเฝ้า และยุ่งบอกว่า:"พี่ชาย ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ มีจริง ๆ ผีสถานที่ จริง ๆ มีผีมี หากคุณไม่เชื่อฉัน คุณสามารถไปขอต้นของฉัน"ป้องกันโมก็อยู่ ได้ยินน่านห้วย Ren เขา pondered สำหรับช่วงเวลา และจากนั้น เขากล่าวว่า:"ศาลาผีได้เป็นลางไม่ดีแน่นอน จะดีกว่าที่จะต้องระมัดระวังแม้ว่าฉันไม่เคยได้ยินของคนตายในศาลาผี ผมได้ยินว่า พี่แรกคือเจ็บเหลือทน ทุกข์ทรมานขาดทุนจำนวนมากในการมี ว่ามีผี หรือไม่ ไม่สามารถออกสรุป แต่มีแน่นอนบางสิ่งเป็นลางไม่ดีสถานที่""ผี เอ๊ะ"หลี่ฉีเย่จ้องไปทางทิศทางไกล farther กว่าไกล และสุดท้ายยิ้มงสด เขากล่าวว่า:"ถ้ามีผีจริง ต้องการมากขึ้น เหตุใดจึงมีจำเป็นต้องกลัวผี"ขณะนี้ เขาไม่สามารถช่วยแต่การยิ้ม และเขา bursted ออกหัวเราะได้น่านห้วย Ren เกี่ยวกับเขาแรกพี่หนักเทส กลายเป็นเงียบ เกี่ยวกับผีเหล่านี้เป็นลางไม่ดี คนอื่น ๆ แค่อยากจะหนี อย่างไรก็ตาม พี่แรกกล่าวว่า เขาชอบน่านห้วย Ren เป็นกังวลจริง ๆ เกี่ยวกับหลี่ฉีเย่ และเขายังคงต้องการชักชวนให้เขา อย่างไรก็ตาม เขาหลัก ป้องกัน Mo ส่ายเบา ๆ หัวเขา ดังนั้นเขาก็กลายเป็นเงียบแทนMo ป้องกันไม่ได้พยายามโน้มน้าวให้หลี่ฉีเย่ จากมุมมองของเขา หลี่ฉีเย่ได้มีความคิดของเขาเอง เขาเชื่อถือได้ว่า หลี่ฉีเย่ของการดำเนินการไม่รับประกันความกังวลของพวกเขาในสุด หลี่ฉีเย่ยิ้ม และเขากล่าวว่า กลุ่มน่านห้วย Ren"ให้เราไป เราจะไปดูศาลาผี"น่านห้วย Ren มีตัวเลือกอื่น ๆ และเขาต้องลาออกถึงชะตากรรมของเขา เขาตามหลี่ฉีเย่ดูศาลาผี แต่ตลอดทาง เขาถูก muttering:"พี่ชาย ถ้าคุณพบผี ไม่ว่า ผมไม่เตือนคุณ มีผีมีจริง"ด้วยน่านห้วย Ren พูด verbose อย่างต่อเนื่องเช่นแม่บ้านแต่งงาน หลี่ฉีเย่อาจเพียงยิ้มในความเป็นจริง เรื่องของหลี่ฉีเย่หัวไปนั่งสมาธิที่ศาลาผี สาวกที่การทำความสะอาดธูปโบราณนิกายมีทั้งหมดได้ยิน ขณะนี้ศาลาผีมา สาวกทุก shivered ในความกลัวร้ายแรงซีดศิษย์กล่าวว่า:"พักครึ่งปีศาลาผี ฉันจะไม่ทำมัน ไม่ได้สำหรับวัน แต่ในใจถ้ำแช่แข็งลงโทษกว่าศาลาผี"ศิษย์อื่นส่ายศีรษะของเขา และกล่าวว่า:"อย่าพูดถึงแม้แต่ถ้ำน้ำแข็ง ฉันจะไปที่หุบเขาแห้งเข้มกว่าศาลาผี"สาวกอื่น ๆ เริ่มพูด:"เกี่ยวกับศาลาผี แดนดาลุงแม้ถูกกลัวของมัน" [1]ศิษย์อย่างต่อเนื่อง:"ลุงดาด่านอาจจะพิจารณาบุคคลที่กล้าหาญมากที่สุดในอของเรา 5 ปีแล้ว ไม่ได้เชื่อใน occult ร้าย ดังนั้นเขาจึงทำการเดิมพันกับเราเข้าไปในศาลาผี วันสอง ไม่ทรงดวงอาทิตย์ และเขาหนี และแม้โกรธกางเกงของเขาในการก่อการร้าย""Bastard เล็กน้อย เปิดเผยข้อบกพร่องของฉัน คุณต้องการจะตีหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมได้ยินมีผีมี."

น่านห้วย Ren บอกหลี่ฉีจงอยู่กับลักษณะลึกลับ.

"นับตั้งแต่มันถูกเรียกว่าพาวิลเลี่ยนผี, ผีจะเป็นสิ่งที่ปกติ ? โดยไม่ต้องผีว่ามันอาจจะเรียกว่าพาวิลเลี่ยนผี "

. หลี่ฉีเจ้าหัวเราะ

เห็นหลี่ฉีเจ้าไม่ต้องวิตกกังวลใด ๆ น่านห้วย Ren เพิ่มขึ้นอย่างใจจดใจจ่อและยุ่งกล่าวว่า:

" พี่ชายผมไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ผีมีจริงในสถานที่ที่มี! ผีมีจริงๆมี! ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน, คุณสามารถไปถามนายครับ "

Protector โมยังคงอยู่ ได้ยินน่านห้วย Ren เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและจากนั้นเขากล่าวว่า:

"ผีพาวิลเลี่ยนเป็นจริงเป็นลางไม่ดี มันจะดีกว่าที่จะระมัดระวังแม้ว่าฉันไม่เคยได้ยินใครตายในพาวิลเลี่ยนผี ผมไม่ทราบว่าพี่คนแรกที่ได้รับบาดเจ็บเหลือทนขาดทุนจำนวนมากในการมี ว่ามีผีหรือไม่เป็นข้อสรุปที่ไม่สามารถดึงออกมา แต่มีแน่นอนบางสิ่งบางอย่างเป็นลางไม่ดีในสถานที่ที่. "

" ผีใช่มั้ย. "

หลี่ฉีเจ้าจ้องไปสู่ทิศทางที่ห่างไกลไกลกว่าห่างไกลและในที่สุดเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข เขากล่าวว่า

"ถ้ามีผีจริงฉันต้องการมันมากยิ่งขึ้น; ทำไมมีความจำเป็นที่จะต้องกลัวของผี? "

ตอนนี้เขาไม่สามารถช่วย แต่ยิ้มและเขา bursted เสียงหัวเราะออกมา.

น่านห้วย Ren เกี่ยวกับพี่ชายของเขาเป็นครั้งแรกของ" รสหนัก "กลายเป็นเงียบ เกี่ยวกับผีเป็นลางไม่ดีเหล่านี้อื่น ๆ เพียงแค่ต้องการที่จะหลบหนี แต่พี่ชายคนแรกที่บอกว่าเขาชอบพวกเขา.

น่านห้วย Ren เป็นกังวลมากเกี่ยวกับหลี่ฉีเจ้าและเขายังคงต้องการที่จะชักชวนให้เขา; แต่เจ้านายของเขา Protector โมเบา ๆ ส่ายหัวของเขาเพื่อให้เขากลายเป็นเงียบแทน.

Protector โมไม่ได้พยายามที่จะโน้มน้าวให้หลี่ฉีเจ้า จากมุมมองของเขาหลี่ฉีเจ้าแล้วมีความคิดของตัวเอง เขาเชื่อถือได้ว่าการกระทำของหลี่ฉีเจ้าไม่ได้รับประกันความกังวลของพวกเขา.

ในท้ายที่สุดหลี่ฉีเจ้ายิ้มและเขาบอกกับกลุ่มน่านห้วยเรเน่.

"ให้เราไป! เราจะไปดูพาวิลเลี่ยนผี! "

น่านห้วย Ren ไม่มีตัวเลือกอื่น ๆ และเขาต้องลาออกเพื่อชะตากรรมของเขา เขาเดินตามหลี่ฉีเจ้าจะเห็นผีพาวิลเลี่ยน แต่ตลอดทางเขาก็พึมพำ:

"บราเดอร์ถ้าคุณพบผีไม่ได้บอกว่าผมไม่เตือนคุณ; มีผีจริงมี. "

ด้วยคำพูดอย่างละเอียดน่านห้วยเรเน่อย่างต่อเนื่องเช่นแม่บ้านแต่งงานหลี่ฉีเจ้าเท่านั้นที่สามารถยิ้ม.

ในความเป็นจริงเรื่องของหลี่ฉีจงมุ่งหน้าไปนั่งสมาธิที่พาวิลเลี่ยนผีเหล่าสาวกที่ทำความสะอาดผิวหน้าธูปโบราณ นิกายเคยได้ยินทั้งหมด ขณะที่พาวิลเลี่ยนผีถูกนำขึ้นสาวกทั้งหมดสั่นด้วยความกลัว.

ศิษย์ซีดร้ายแรงกล่าวว่า:

"Staying ครึ่งปีที่พาวิลเลี่ยนผี? ฉันจะไม่ทำมันไม่ได้สำหรับวัน ผมค่อนข้างจะอยู่ในถ้ำแช่แข็งลงโทษกว่าพาวิลเลี่ยนผี "!

สาวกอีกส่ายหัวและกล่าวว่า

" อย่าแม้แต่จะพูดถึงถ้ำแช่แข็งผมค่อนข้างจะไปที่หุบเขามืดแห้งกว่าพาวิลเลี่ยนผี ".

สาวกอื่น ๆ เริ่มที่จะพูดได้:

"เกี่ยวกับพาวิลเลี่ยนผีแม้ลุงดาแดนกลัวของมัน." [1]

สาวกต่อ:

"ลุงดาแดนอาจจะถือว่าเป็นคนที่กล้าหาญที่สุดในนิกายของเรา ห้าปีที่ผ่านมาเขาไม่เชื่อในไสยชั่วร้ายเพื่อให้เขาทำเดิมพันกับเราที่จะเข้าไปในศาลาผี วันที่สองดวงอาทิตย์ไม่ได้เพิ่มขึ้นและเขาหนีออกมาและแม้กระทั่งโกรธกางเกงของเขาในความหวาดกลัว ".

" ไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ เผยให้เห็นข้อบกพร่องของฉัน คุณต้องการที่จะพ่ายแพ้? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฉันได้ยินว่ามีผีที่นั่น .น่านห้วยเรนบอกให้หลี่ฉี ท่านมีลักษณะลึกลับ" มันเรียกว่า ผี ผี ศาลาจะเป็นสิ่งปกติ ไม่มีผี มันอาจจะเรียกว่าผีศาลาหรือ "หลี่ ฉี ท่านหัวเราะเห็นหลี่ฉีท่านโดยไม่มีความกังวลใด ๆ น่านห้วยเรนกระโดดอย่างร้อนรนขวนขวายและกล่าวว่า :" พี่ ผมไม่ได้ล้อคุณเล่น มีผีจริงๆในที่นั้น มีผีจริงๆมี ! ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณสามารถไปถามเจ้านาย "ป้องกันโมยังปัจจุบัน ข่าวน่านห้วยเรน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็กล่าวว่า :" ผี ศาลา ก็ไม่ค่อยดี มันจะดีกว่าที่จะระมัดระวังแม้ว่าฉันไม่เคยได้ยินใครตายในผี Pavilion ฉันได้ยินว่าพี่เป็นครั้งแรก ทำให้เจ็บปวด ทุกข์ทรมาน การสูญเสียมากมายในนั้น ไม่ว่าจะมีผีหรือไม่ ข้อสรุปไม่สามารถวาด แต่ยังมีบางเรื่องที่เป็นลางไม่ดีที่สถานที่ " ." ผี เอ๊ะ .หลี่ ฉี ท่านจ้องมองไปยังทิศทางที่ไกล ไกล ไกล และเขาก็ยิ้มอย่างร่าเริง เขากล่าวว่า :" ถ้ามันเป็นผีจริงๆ ผมชอบมันมากยิ่งขึ้น ; ทำไมต้องกลัวผี "ขณะนั้น , เขาไม่สามารถช่วยแต่ยิ้มเยาะ เขามหลุดขํา .น่านห้วยเรน เรื่องแรกของเขา น้องชายของ " หนักรสชาติ” ก็เงียบ เกี่ยวกับผีที่น่ากลัวเหล่านี้ คนอื่นแค่อยากหนี แต่พี่พูดครั้งแรกว่าเขาชอบมันน่านห้วยเรนรู้สึกเป็นห่วงหลี่ฉีเย และเขายังต้องการที่จะเกลี้ยกล่อมเขา อย่างไรก็ตาม นายเขาป้องกันโมเบาๆ ส่ายหัว แล้วเขาก็เงียบไปแทนป้องกันโมไม่ได้เกลี้ยกล่อมหลี่ฉีเย่ จากมุมมองของเขา หลี่ ฉี ท่านก็มีความคิดของเค้าเอง เขาเชื่อว่าการกระทำของ หลี่ ฉี ท่านไม่ได้แสดงความกังวลของพวกเขาสุดท้าย หลี่ ฉี ท่านยิ้มและกล่าวว่าไปน่านห้วยเรน กรุ๊ป" พวกเราไป ! เราจะไปดูผี พาวิลเลี่ยน ! "น่านห้วยเรนไม่มีตัวเลือกอื่น ๆ และเขาก็ต้องจำนนต่อโชคชะตา เขาติดตามหลี่ฉีท่านเห็นผี ศาลา แต่ตลอดทางก็พึมพำ :" พี่คะ ถ้าคุณเจอผี อย่าพูดนะว่าฉันไม่ได้เตือนเธอ มีผี มีจริง "กับน่านห้วยเรนอย่างต่อเนื่องมีการพูดเหมือนแม่บ้านแต่งงาน หลี่ ฉี ท่านได้แต่ยิ้มในความเป็นจริงแล้ว เรื่องของ หลี่ ฉี ท่านไปนั่งสมาธิที่ศาลาผี สาวกที่ทำความสะอาดเครื่องหอมโบราณนิกายได้ยินทั้งหมด ตอนนี้ผีศาลาขึ้นมา สาวกทั้งหมดตัวสั่นด้วยความกลัวสาวกซีดตาย กล่าวว่า" พักครึ่งปีผีศาลาหรือ ฉันจะไม่ทำมัน แม้แต่วันเดียว ผมจะค่อนข้างอยู่ในถ้ำการลงโทษแช่แข็งกว่าผี พาวิลเลี่ยน ! "สาวกอื่นสั่นศีรษะของเขาและกล่าวว่า :" อย่าพูดถึงน้ำแข็งถ้ำ ข้าอยากจะไปที่มืด แห้ง หุบเขากว่าผีศาลา "สาวกอื่น ๆเริ่มที่จะพูด :" เกี่ยวกับผี ศาลา แม้แต่ลุงดา แดนก็กลัวมัน . " [ 1 ]สาวกอย่างต่อเนื่อง :" น้าดา แดนเป็นคนที่กล้าหาญที่สุดในกลุ่มของเรา ห้าปีก่อน เขาไม่เชื่อในสิ่งที่ชั่วร้าย เขาพนันกับเรา ไปเป็นผี ศาลา วันที่สอง ดวงอาทิตย์ยังไม่ขึ้น และเขาได้หลบหนีและยังฉี่ราดในความหวาดกลัว ." ไอ้บ้า เปิดเผยจุดอ่อนของฉัน ; คุณต้องการที่จะตี ? "