When Tobias Jones tells people how

When Tobias Jones tells people how he turned his family home in Somerset into a woodland sanctuary for drug addicts, alcoholics, sexual abuse victims, anorexics, self-harmers and ex-convicts, the first question is always the same: "What about the threat to your children?"

It's a pertinent question, since in A Place of Refuge Jones makes it clear that this is not a harmonious story with everyone hugging trees. He offers a "corrective to the daydream of bucolic communalism." Not that his vision is pessimistic: "tension is an integral part of life here," he writes, "and always the greatest teacher." "Tension" is putting it mildly.

The book's five sections take us through the five years of the project. It begins with just the four of them: Jones, his saintly Italian wife Francesca who is pregnant with their third child, and their two daughters, aged two and four. Quickly, they are joined by five more guests, some living in their house, others in yurts on their grounds. Some stay for up to a year, helping to keep the place going; others disappear overnight, unable to cope with communal life and the self-examination it usually precipitates.

But by the second year, Jones's resolve is diminishing. There are damaged people everywhere, forming cliques, whispering and smoking. They eat his children's Easter egg; chuck their paddling pool on the corrugated iron so that it punctures; throw soiled loo paper on the bathroom floor; leave heavy-duty pills dangerously within reach of his baby son; and often complain, in the face of so much kindness and tolerance, that they are hard-done-by.
A neighbour, who is against the project, throws dog dirt and pigs' trotters onto their drive and fires off his shotgun. Jones feels an outsider in his own home and Fra is alienated, each night shutting the door on the mayhem and dysfunction.

There is barely any time for their own children, because their "guests" are "demanding children themselves". Sometimes, their little girls start mimicking the habits of the anorexics, becoming picky about eating, and mesmerised by the scars of self-harm. By year three, a panel of outsiders is set up in an attempt to give Jones and Fra some guidance from a distance. "Look after your family first" was some early advice, and Jones sees that it is becoming harder and harder: "I suspected that Francesca resented me for dragging us into this mess. She never said much, but her quiet resilience had a chill wind to it."

Jones's desire to help the needy, he explains, is born out of a desire to offer "traditional Christian hospitality" through working on the land. He is not explicit about his faith, probably fearing that an overt religious motivation would be off-putting for atheist readers. But there is no doubt that, at first, trying to meet the demands of life at Windsor Hill Wood is "part of a spiritual discipline". This higher calling is perhaps a bit like that of a priest, and it brings Jones comfort to understand, in the end, that he has no real power and that neither the successes nor the failures of his project are down to him.

He might eventually learn that he has to breathalyse his guests, set down rules and regulations and charge them a little bit towards food, that he and Fra need monthly counselling to cope, and that they must close down their house once a year just for a break - but the real lesson is that empathy can come with detachment and the ability to say "no".

There is much beauty in the story of Windsor Hill Wood, the rural idyll Jones and Fra create together. He manages to take us with him into it, through meticulous detail that is by turns oppressive and inspiring. For all the bad, there is the anorexic who smashes up her scales and returns to university; the addicts who manage to go back to their families. Jones is a sublime writer, who has the ability to bring tears to the eye.

There is a sense at the book's end that Jones and his family are preparing to move on, to hand over their community to fresh hands: "The trouble is that if you try to share your stability with the unstable, you often get pulled off balance yourself."

His marriage is stronger than ever; his children appear resilient and unaffected. What Jones wants now is more recognisable, although unexpected to him: "the stability and intimacy of the nuclear family about which I was once so dismissive."

He deserves it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ Tobias โจนส์บอกคนว่าเขาเปิดครอบครัวบ้านในโรงเป็นเขตอภัยทานวู้ดแลนด์ยาติดยาเสพติด alcoholics เหยื่อล่วงละเมิดทางเพศ anorexics, harmers ตนเอง และอดีตรวม คำถามแรกที่จะเสมอเหมือนกัน: "สิ่งที่เกี่ยวกับภัยคุกคามของ"มันเป็นคำถามเกี่ยว เนื่องจากในสถานที่หลบโจนส์ทำให้ มันชัดเจนว่า นี่ไม่ใช่เรื่องที่กลมกลืนกับทุกคนกอดต้นไม้ เขาเสนอการ "แก้ไขการเดย์ดรีมของ bucolic communalism" ไม่ว่าวิสัยทัศน์ของเขาในเชิงลบ: "ความตึงเครียดเป็นส่วนสำคัญของชีวิตที่นี่, " ที่เขาเขียน "และครูมากที่สุดเสมอ" "ตึง" คือการวางมัน mildlyส่วนห้าของหนังสือนำเราผ่าน 5 ปีของโครงการ เริ่มเพียงสี่ของพวกเขา: โจนส์ saintly อิตาลีภรรยาฟรานเซสซาผู้ตั้งครรภ์ มีบุตรคนที่สามของพวกเขา และพวกเขาสองลูกสาว อายุ 2 และ 4 อย่างรวดเร็ว พวกเขาถูกรวม โดยห้าเพิ่มเติม บางอาศัยอยู่ในบ้านของพวกเขา ในตั้งอยู่บนเหตุผลของผู้อื่น บางคนอยู่ถึงปี ช่วยให้ไป คนอื่น ๆ หายไปค้างคืน ไม่สามารถรับมือกับชีวิตชุมชนและการตรวจสอบตัวเองนั้นมักจะ precipitatesแต่ปีที่สอง แก้ไขของโจนส์จะลดลง มีทุกคนที่เสียหาย ขึ้นรูป cliques วิสเปอริง และสูบบุหรี่ พวกเขากินลูกไข่อีสเตอร์ ชัคสายลับสมองล้นสระเกลือบนเหล็ก corrugated ที่ punctures กระดาษ loo soiled โยนบนพื้นห้องน้ำ ปล่อยยาหนักเลิฟ within reach of บุตรทารก และมักจะ บ่น หน้ารักและยอมรับ ว่า จะยากทำโดยมากเพื่อนบ้าน ที่รับกับโครงการ ขว้างสุนัขสกปรกและทรอตเตอร์ของสุกรไปยังไดรฟ์ของพวกเขา และแรกออกจากปืนของเขา โจนส์รู้สึกเป็นบุคคลภายนอกในบ้านของเขาเอง และ Fra คือ alienated คืนปิดประตูการทำร้ายร่างกายและบกพร่องมีแทบตลอดเวลาสำหรับเด็กของตัวเอง เนื่องจาก "แขก" "เรียกร้องเด็กเอง" บางครั้ง ของสาวน้อยเริ่ม mimicking นิสัยของ anorexics, picky เกี่ยวกับกิน และ mesmerised โดยรอยแผลเป็นของตนเองเสียหาย ปีที่ 3 แผงของบุคคลภายนอกมีตั้งค่าในความพยายามที่จะให้โจนส์และ Fra บางคำแนะนำจากระยะไกล "ดูแลครอบครัวก่อน" คือคำแนะนำบางช่วง และโจนส์ก็เห็นว่า มันเป็นยาก และหนัก: "ฉันสงสัยว่า ฟรานเซสซา resented ฉันลากเราเข้าไปในระเบียบนี้ เธอไม่พูดมาก แต่ลมชิจะมีความยืดหยุ่นของเธอเงียบ"ความปรารถนาของโจนส์ช่วยที่ยากจน เขาอธิบาย คือเกิดจากความปรารถนาที่จะนำเสนอ "คริสเตียนแห่งนี้" การทำงานบนบก เขาไม่ได้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับความเชื่อ คงกลัวว่า แรงจูงใจทางศาสนาการแจ่มแจ้งจะ off-putting สำหรับผู้อ่าน atheist แต่มีข้อสงสัย ครั้งแรก การพยายามตอบสนองความต้องการของชีวิตที่วินเซอร์ไม้เขาก็ "ส่วนวินัยฝ่ายวิญญาณ" โทรศัพท์นี้สูงอาจจะเป็นบิตเช่นของพระสงฆ์ และนำโจนส์จึงจะ เข้าใจ ในสุด ที่เขามีอำนาจที่แท้จริงไม่ใช่ความสำเร็จหรือความล้มเหลวของโครงการของเขาที่ลงเขาในที่สุดเขาอาจเรียนว่า เขามี breathalyse แขกของเขา ตั้งกฎและระเบียบ และค่าธรรมเนียมเล็กน้อยไปทางอาหาร Fra และเขาต้องการให้คำปรึกษารายเดือนเพื่อรับมือ ที่พวกเขาต้องปิดบ้านของพวกเขาปีละครั้งสำหรับการแบ่ง - ว่า แต่เรียนจริงเป็นที่เอาใจใส่สามารถมาพร้อมกับความสามารถในการพูด "ไม่" และปลดมีความงามมากในเรื่องของไม้ฮิลล์วินเซอร์ ชนบทไอดีลโจนส์และ Fra สร้างกัน เขาจัดการเพื่อพิจารณาเรากับเขามัน ผ่านรายละเอียดพิถีพิถันที่เปิดกดขี่ และแรงบันดาลใจ สำหรับทั้งหมดดี มี anorexic smashes ค่าสมดุลของเธอ และกลับไปมหาวิทยาลัย ติดยาเสพติดผู้จัดการเพื่อกลับไปยังครอบครัวของพวกเขา โจนส์เป็นเลิศนักเขียน ผู้มีความสามารถในการนำน้ำตาตามีความรู้สึกที่ส่วนท้ายของหนังสือว่าโจนส์ และครอบครัวเตรียมไป เอามือชุมชนของพวกเขากับมือสด: "ปัญหาคือ ว่า ถ้าคุณพยายามที่จะแบ่งปันความมั่นคงของคุณกับที่เสถียร คุณมักจะได้ดึงออกดุลด้วยตัวคุณเอง"งานแต่งงานของเขาจะแข็งแกร่งกว่าเดิม หลานแสดงความยืดหยุ่น และผลกระทบ โจนส์ต้องอะไรตอนนี้จะรู้จักมากขึ้น แต่ไม่คาดคิดกับเขา: "มั่นคงและมีระดับของนิวเคลียร์ที่ฉันเคยให้ dismissive"เขาสมควรได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อโทเบียสโจนส์บอกว่าเขาคนหันบ้านของครอบครัวในซัมเมอร์เซ็ตเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับป่าไม้ติดยาเสพติดติดสุราที่ตกเป็นเหยื่อการล่วงละเมิดทางเพศ anorexics, harmers ตนเองและอดีตนักโทษที่คำถามแรกคือเสมอกัน: "สิ่งที่เกี่ยวกับภัยคุกคาม ให้กับเด็ก ๆ ของคุณ " มันเป็นคำถามที่เกี่ยวข้องตั้งแต่ในสถานที่หลบภัยโจนส์ทำให้มันชัดเจนว่านี้ไม่ได้เป็นเรื่องความสามัคคีกับทุกคนกอดต้นไม้ เขาเสนอ "แก้ไขเพื่อฝันของ communalism บ้านนอก." ไม่ว่าวิสัยทัศน์ของเขาในแง่ร้ายคือ "ความตึงเครียดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่นี่" เขาเขียน "และมักจะเป็นครูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด." "ความตึงเครียด" ถูกวางไว้อย่างอ่อนโยน. หนังสือห้าส่วนพาเราผ่านห้าปีของโครงการ มันเริ่มต้นด้วยเพียงสี่ของพวกเขา: โจนส์ของเขาศักดิ์สิทธิ์ภรรยาของฟรานเชสอิตาลีที่กำลังตั้งท้องลูกคนที่สามของพวกเขาและลูกสาวสองคนของพวกเขาอายุสองและสี่ ได้อย่างรวดเร็วพวกเขาจะเข้าร่วมด้วยห้าแขกที่อาศัยอยู่ในบ้านบางส่วนของพวกเขาคนอื่น ๆ ใน yurts ในพื้นที่ของพวกเขา บางคนเข้าพักได้ถึงปีเพื่อช่วยให้สถานที่ที่จะไปนั้น คนอื่น ๆ หายไปในชั่วข้ามคืนไม่สามารถที่จะรับมือกับชีวิตของชุมชนและตรวจสอบตัวเองก็มักจะตกตะกอน. แต่ปีที่สองแก้ไขโจนส์จะลดน้อยลง มีผู้ได้รับความเสียหายมีทุกรูป cliques กระซิบและการสูบบุหรี่ กินไข่อีสเตอร์เด็กของเขา; สระว่ายน้ำพายเรือเล่นโยนของพวกเขาในสังกะสีเหล็กเพื่อที่จะ punctures; โยนกระดาษเปื้อนห้องน้ำบนพื้นห้องน้ำ; ออกจากยาหนักอันตรายในการเข้าถึงของลูกชายของเขา และมักจะบ่นในหน้าของความเมตตามากและความอดทนที่พวกเขาจะยากทำโดย. เพื่อนบ้านที่ผิดโครงการพ่นสิ่งสกปรกสุนัขและตีนเป็ดหมูยังไดรฟ์ของพวกเขาและปิดไฟปืนลูกซองของเขา โจนส์รู้สึกคนนอกในบ้านของตัวเองและเป็น Fra แปลกในแต่ละคืนปิดประตูทำร้ายร่างกายและความผิดปกติ. มีแทบจะตลอดเวลาสำหรับเด็กของตัวเองเพราะ "แขก" ของพวกเขา "เด็กเรียกร้องให้ตัวเอง" บางครั้งสาวน้อยของพวกเขาเริ่มต้นการลอกเลียนแบบนิสัยของ anorexics กลายเป็นจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับการรับประทานอาหารและเพลิดเพลินด้วยรอยแผลเป็นจากการทำร้ายตัวเอง โดยในปีที่สามแผงของบุคคลภายนอกที่มีการตั้งค่าในความพยายามที่จะให้โจนส์และฟราคำแนะนำบางอย่างจากระยะไกล "ดูหลังจากที่ครอบครัวของคุณเป็นครั้งแรก" เป็นบางคำแนะนำในช่วงต้นและโจนส์เห็นว่ามันจะกลายเป็นหนักและยาก. "ผมสงสัยว่าฟรานเชสไม่พอใจฉันสำหรับการลากเราไปสู่ระเบียบนี้เธอไม่เคยพูดมาก แต่ความยืดหยุ่นที่เงียบสงบของเธอมีลมหนาว เพื่อมัน. " ความปรารถนาของโจนส์ที่จะช่วยให้คนยากจนเขาอธิบายว่าเกิดจากความปรารถนาที่จะนำเสนอ "การต้อนรับแบบดั้งเดิมที่นับถือศาสนาคริสต์" ผ่านการทำงานบนที่ดิน เขาไม่ได้เป็นอย่างชัดเจนเกี่ยวกับความเชื่อของเขาอาจจะกลัวว่าแรงจูงใจทางศาสนาที่ชัดเจนจะออกวางเพื่อให้ผู้อ่านเชื่อว่าไม่มีพระเจ้า แต่มีข้อสงสัยว่าในตอนแรกพยายามที่จะตอบสนองความต้องการของชีวิตที่วินด์เซอร์ฮิลล์เป็นไม้ "เป็นส่วนหนึ่งของวินัยทางจิตวิญญาณ" ไม่มี นี้โทรที่สูงขึ้นอาจจะเป็นบิตเช่นที่ของพระสงฆ์และจะนำความสะดวกสบายโจนส์ที่จะเข้าใจในที่สุดว่าเขามีอำนาจที่แท้จริงและไม่ว่าไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือความล้มเหลวของโครงการของเขาจะลงไปเขา. เขาอาจจะในที่สุด ได้เรียนรู้ว่าเขามีการ breathalyse แขกของเขาตั้งลงกฎระเบียบและข้อบังคับและค่าใช้จ่ายพวกเขาเล็กน้อยต่ออาหารที่เขาและ Fra ต้องให้คำปรึกษารายเดือนที่จะรับมือและที่พวกเขาจะต้องปิดตัวลงในบ้านของพวกเขาปีละครั้งเพียงสำหรับการพักผ่อน - แต่ บทเรียนที่แท้จริงคือความเห็นอกเห็นใจที่สามารถมาพร้อมกับออกและความสามารถในการพูดว่า "ไม่". มีความงามมากในเรื่องของวินด์เซอร์ฮิลล์วู้ดไอดีลโจนส์และชนบท Fra สร้างร่วมกัน เขาจะพาเรากับเขาเป็นมันผ่านรายละเอียดอย่างพิถีพิถันที่อยู่โดยผลัดกันกดขี่และสร้างแรงบันดาลใจ สำหรับทุกที่ไม่ดีมีโรคที่แตกขึ้นเครื่องชั่งน้ำหนักและผลตอบแทนที่เธอไปเรียนที่มหาวิทยาลัย; ติดยาเสพติดที่จัดการเพื่อกลับไปยังครอบครัวของพวกเขา โจนส์เป็นนักเขียนประเสริฐที่มีความสามารถที่จะนำน้ำตาที่ตา. มีความรู้สึกในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้ว่าโจนส์และครอบครัวของเขากำลังเตรียมที่จะย้ายไปอยู่ที่จะถึงมือชุมชนของพวกเขาไปอยู่ในมือสด: "ปัญหาก็คือว่า ถ้าคุณพยายามที่จะแบ่งปันความมั่นคงของคุณด้วยความไม่แน่นอนที่คุณมักจะได้รับดึงออกความสมดุลของตัวเอง ". การแต่งงานของเขาจะแข็งแกร่งกว่าที่เคย; ลูก ๆ ของเขาปรากฏได้รับผลกระทบและมีความยืดหยุ่น โจนส์ที่ต้องการในขณะนี้สิ่งที่เป็นที่รู้จักมากขึ้นแม้ว่าจะไม่คาดคิดกับเขาว่า: ". ความมั่นคงและความใกล้ชิดของครอบครัวนิวเคลียร์เกี่ยวกับการที่ผมเคยไยดีว่า" เขาสมควรได้รับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อ โทเบียส โจนส์บอกผู้คนว่าเขากลับไปที่บ้านของครอบครัวของเขาในซัมเมอร์เซ็ตเป็นป่าบริสุทธิ์สำหรับติดยาเสพติด ยาเสพติด ติดเหล้า การถูกล่วงละเมิดทางเพศ เหยื่อผู้เคราะห์ร้าย anorexics , harmers ตนเองและอดีตนักโทษ คำถามแรกคือเสมอกัน : " สิ่งที่เกี่ยวกับภัยคุกคามเด็กของคุณ ?

มันเป็นคำถามที่เกี่ยวข้องเนื่องจากในสถานที่หลบภัย โจนส์ ทำให้มันชัดเจนว่าไม่ใช่เรื่องที่กลมกลืนกับทุกคน กอดต้นไม้ เขาเสนอ " การฝันกลางวันของคนในครอบครัวสังคม " ไม่ใช่วิสัยทัศน์ของเขาคือ มองโลกในแง่ร้าย : " ความเครียดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่นี่ " เขาเขียน " เสมอ และอาจารย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด " " แรง " นี่พูดอย่างเบาๆ .

ของหนังสือห้าส่วนพาเราผ่าน 5 ปีของโครงการ มันเริ่มต้นด้วยเพียงสี่ของพวกเขา : โจนส์ , ภรรยาของเขาอิตาลีนักบุญฟรานเชสก้า ที่กำลังตั้งท้องลูกคนที่สามของเขาและลูกสาวสองคนของพวกเขาระหว่างสองและสี่ อย่างรวดเร็ว , พวกเขาจะเข้าร่วมโดยอีกห้าแขกบางคนที่อาศัยอยู่ในบ้านของพวกเขา คนอื่น ๆ ใน yurts ในพื้นที่ของตน บางคนอยู่ได้ถึงปีช่วยให้สถานที่ไป คนอื่นหายไปในชั่วข้ามคืน ไม่สามารถรับมือกับชีวิตชุมชนและสำนึกผิด มันมักจะตะกอน

แต่ในปีที่สอง โจนส์ แก้ไขเป็น ลดลง มีเสียหาย คนทุกที่ สร้างการแบ่งพรรคแบ่งพวก กระซิบ และการสูบบุหรี่ พวกเขากินลูกไข่อีสเตอร์ของพวกเขา ; ชัค paddling สระบนเหล็กลูกฟูกเพื่อให้มันเจาะ ;โยนกระดาษเปื้อนขี้ที่พื้นห้องน้ำ คือให้ยาหนักอันตรายภายในการเข้าถึงของลูกชายของเขา และมักจะบ่นในหน้าของความเมตตามาก และยอมรับว่าพวกเขาจะยากทำ .
เพื่อนบ้านที่คัดค้านโครงการพ่นสิ่งสกปรกสุนัขและหมูขาหมูลงในไดรฟ์และยิงปืนลูกซองของเขา โจนส์ รู้สึกเป็นคนนอก ในบ้าน และเบื่อหน่ายฟราของเขาเอง ,แต่ละคืนปิดประตูในความโกลาหลและความผิดปกติ .

มีแทบไม่มีเวลาให้ลูกๆของพวกเขา เพราะพวกเขา " แขก " เป็น " เรียกร้องให้เด็กตัวเอง " บางครั้ง เด็กของพวกเขาเริ่มเลียนแบบพฤติกรรมของ anorexics กลายเป็นเรื่องมากเรื่องกิน และ mesmerised โดยแผลทำร้ายตนเอง ปีสามแผงของบุคคลภายนอก ตั้งขึ้นในความพยายามที่จะให้ โจนส์ และ จากคำแนะนำบางอย่างจากระยะไกล . ดูแลครอบครัวแรก " ของคุณเป็นบางต้น แนะนำ และ โจนส์ จึงเห็นว่ามันเป็นหนักขึ้นและหนักขึ้น " ผมสงสัยว่าฟรานเชสก้า resented ฉันลากเราเข้าไปในระเบียบนี้ เธอไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ความเงียบที่เธอมี ลมหนาว มัน

โจนส์ ปรารถนาจะช่วยคนขัดสน เขาอธิบายว่าเกิดออกมาจากความปรารถนาที่จะให้ " บริการ " คริสเตียนดั้งเดิมผ่านการทำงานบนที่ดิน เขาไม่ชัดเจนเกี่ยวกับความศรัทธาของเขา อาจจะกลัวว่า แรงจูงใจทางศาสนาชัดเจน จะออกวางสำหรับผู้อ่านพระเจ้า . แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ตอนแรกที่พยายามตอบสนองความต้องการของชีวิตในวินด์เซอร์เนินไม้ " เป็นส่วนหนึ่งของวินัย " มโนมัย