During the European Middle Ages, ba

During the European Middle Ages, bakers were specialists, producing either common brown or luxurious white bread. It wasn’t until the 17th century that improvements in milling and in per capita income led to the wide availability of more or less white bread and the dissolution of the brown guild as a separate body. In northern areas, rye, barley, and oats were more common than wheat and were made into coarse, heavy breads. One use of flat bread at this time was the “trencher,” a dense, dry, thick slice that served as a plate at medieval meals and then was either eaten or given away to the poor. And pastry was often made to serve as a kind of all-purpose cooking and storage container, a protective and edible wrapping for meat dishes in particular.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในยุโรปยุคกลาง bakers มีผู้เชี่ยวชาญ การผลิตแบบทั่วไปสีน้ำตาล หรือหรูหราขนมปังขาว มันไม่ได้จนถึงศตวรรษที่ 17 ที่ปรับปรุง ในหน้า และรายได้ต่อหัวนำความกว้างน้อยขนมปังขาวและยุบสมาคมน้ำตาลเป็นตัวแยกต่างหาก ในพื้นที่ภาคเหนือ ไร ข้าวบาร์เลย์ และข้าวโอ๊ตได้ทั่วไปกว่าข้าวสาลี และทำเป็นขนมปังหยาบ หนัก ใช้ขนมปัง flat หนึ่งในเวลานี้ที่ "trencher ชิ้นหนาแน่น แห้ง หนาที่เสิร์ฟเป็นจานที่อาหารยุคกลางแล้วถูกกิน หรือไปให้คนจน ได้ และมักจะทำขนมเป็นแบบอเนกประสงค์ทำอาหารและเก็บสารเคมี การป้องกัน และกินห่อสำหรับอาหารเนื้อสัตว์โดยเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงยุคกลางยุโรปขนมปังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตทั้งสีน้ำตาลทั่วไปหรือหรูหราขนมปังขาว มันไม่ได้จนกว่าศตวรรษที่ 17 ว่าการปรับปรุงในการกัดและรายได้ต่อหัวจะนำไปสู่​​ความพร้อมใช้งานกว้างของขนมปังขาวมากขึ้นหรือน้อยลงและสลายตัวของกิลด์สีน้ำตาลเป็นร่างกายที่แยกต่างหาก ในพื้นที่ภาคเหนือไรย์ข้าวบาร์เลย์และข้าวโอ๊ตเป็นเรื่องปกติมากกว่าข้าวสาลีและถูกทำให้เป็นหยาบ, ขนมปังหนัก ใช้หนึ่งในชั้นที่ขนมปังในเวลานี้ก็คือ "trencher" หนาแน่นแห้งชิ้นหนาที่ทำหน้าที่เป็นจานอาหารที่ยุคกลางแล้วถูกกินหรือมอบให้กับคนยากจน และขนมมักจะถูกสร้างขึ้นมาเพื่อใช้เป็นชนิดของอเนกประสงค์ปรุงอาหารและภาชนะที่เก็บเป็นห่อป้องกันและกินสำหรับจานเนื้อโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในยุคกลางยุโรปขนมปังเป็นผู้เชี่ยวชาญการผลิตอย่างใดอย่างหนึ่งร่วมกันน้ำตาลหรือขนมปังขาวหรู มันไม่ได้จนกว่าศตวรรษที่ 17 การปรับปรุงในการสีข้าว และรายได้ต่อหัวเป็นกว้างพร้อมเพิ่มเติมหรือขนมปังขาวน้อยลงและการสลายตัวของสมาคม บราวน์เป็นร่างแยก ในพื้นที่ภาคเหนือ ข้าวบาร์เลย์ ข้าวไรย์และข้าวโอ๊ตเป็นทั่วไปมากขึ้นกว่าข้าวสาลีและกลายเป็นหยาบ , ขนมปังหนัก หนึ่งที่ใช้flขนมปังในครั้งนี้คือ " คู " หนาแน่น แห้ง หนา ชิ้นที่เสิร์ฟเป็นจานอาหารยุคกลางแล้วถูกกินหรือมอบให้แก่คนยากจน ขนมและมักจะทำเพื่อใช้เป็นชนิดของอาหารอเนกประสงค์และการจัดเก็บภาชนะป้องกันการตัด และกินเนื้อจานโดยเฉพาะ