Chester I. Barnard brought years of

Chester I. Barnard brought years of experience as a successful and respected business executive to the Rockefeller Foundation (RF) when he was named president in 1948. His organizational skills proved effective during his short four-year tenure as he presided at a time of transition, when the Foundation sought out new directions in programming in the postwar era.
Chester Barnard was born in Malden, Massachusetts, in 1886. He lost his mother when he was five years old, but his father, a mechanic, encouraged philosophical debate and emphasized the importance of education. After completing grammar school, he apprenticed as a piano tuner, a trade that helped to fund his education.
Barnard used his earnings from piano tuning to fund his way through Mount Hermon Preparatory School and eventually earned a scholarship to attend Harvard University. At Harvard he continued working while pursuing a degree in economics. While he excelled at Harvard, nearly completing a four-year course in three years, he left school before graduating. Barnard was unable to fulfill an obligatory science requirement while working to pay his living expenses.
He left Harvard in 1909 and immediately went to work at the American Telephone and Telegraph Company (AT&T) as a statistician. From this entry-level position he rose rapidly through the ranks to become vice-president of the Bell Telephone Company of Pennsylvania in 1926 and president of New Jersey Bell Telephone Company in 1927. Yet Barnard was not just a successful executive – he also applied himself to the study of management. He authored two seminal books in the field of management theory. The Functions of the Executive (1938) and Organization and Management (1948) focused on topics of company organization and human relations. The Functions of the Executive is considered to be a classic in the field and has been translated into several languages.
During World War II, Barnard contributed to the war effort by lending his considerable administrative and management talents to organizing and presiding over the United Services Organizations, Inc. (USO), a job which later earned him the Presidential Medal for Merit. In the postwar period, Barnard became interested in atomic energy, serving as a consultant to the United Nations Atomic Energy Commission and co-authoring a report on the international control of atomic energy.
In 1948 Barnard left Bell to accept the position of president of the RF. This appointment capped nearly a decade of involvement with the Foundation, where he had served as both a Foundation Trustee and a member of its Executive Committee.
Barnard remained at the RF for four years, retiring in 1952. Following his retirement from the RF, he continued working for the improvement of society. In 1957 he was appointed a member of the New York City Board of Health. As a member of this Board, he helped to create the city’s new health code.
In addition to his interests in management, energy, health and social responsibility, Barnard possessed a life-long passion for music. This passion led him to help found and support the Bach Society of New Jersey and the Newark Arts Theatre.
Chester Barnard died in 1961 at 74 years old. Barnard's officer's diaries are digitized and can be accessed through the Rockefeller Archive Center's online collections. His papers can be accessed at the Baker Library at Harvard University.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชสเตอร์บาร์นาร์ด I. นำประสบการณ์เป็นบริหารธุรกิจประสบความสำเร็จ และยอมรับการมูลนิธิร็อคกี้เฟลเลอร์ (RF) เมื่อเขามีชื่อว่าประธานาธิบดีในค.ศ. 1948 ทักษะที่องค์กรของเขาพิสูจน์ประสิทธิภาพระหว่างอายุงาน 4 ปีของเขาสั้น ๆ เขา presided เวลาของการเปลี่ยนแปลง เมื่อรากฐานขอออกทิศทางใหม่ในการเขียนโปรแกรมในยุคพ้นเชสเตอร์บาร์นาร์ดเกิดใน Malden รัฐแมสซาชูเซตส์ อิศวร เขาสูญเสียแม่ของเขา เมื่อเขาอายุ 5 ปี พ่อ หาช่าง อภิปรายปรัชญากำลังใจ และเน้นความสำคัญของการศึกษา หลังจากจบโรงเรียนไวยากรณ์ เขา apprenticed เป็นเครื่องเปียโน ค้าที่ช่วยให้กองทุนการศึกษาของเขาBarnard ใช้กำไรจากเปียโนของเขาให้เงินเขาผ่านโรงเรียนเตรียมกำหนดพระองค์ และในที่สุดได้รับทุนการศึกษาเข้ามหาวิทยาลัย ที่ฮาร์วาร์ด เขายังคงทำงานในขณะที่การใฝ่หาการศึกษาเศรษฐศาสตร์ ขณะเขานนท์ที่ฮาร์วาร์ด เกือบสำเร็จหลักสูตร 4 ปีใน 3 ปี เขาออกจากโรงเรียนก่อนจบการศึกษา บาร์นาร์ดไม่สามารถตอบสนองความต้องการวิทยาศาสตร์บังคับการขณะทำงานต้องจ่ายค่าใช้จ่ายของเขาเขาออกจากฮาร์วาร์ดในปี 1909 และทันทีไปทำงานที่โทรศัพท์อเมริกันและ บริษัทโทรเลข (AT & T) เป็นการ statistician จากตำแหน่งนี้สำหรับ เขากุหลาบอย่างรวดเร็วผ่านยศเป็น รองประธานของ บริษัทโทรศัพท์เบลล์ของเพนซิลวาเนียใน 1926 และประธาน บริษัทนิวเจอร์ซีย์ระฆังโทรศัพท์ใน 1927 แต่ Barnard ไม่เพียงประสบความสำเร็จบริหาร – เขายังกับตัวเองการจัดการศึกษา เขาเขียนหนังสือบรรลุถึงสองด้านทฤษฎีการจัดการ หน้าที่ของผู้บริหาร (1938) และองค์กรและการจัดการ (ค.ศ. 1948) ในหัวข้อองค์กรบริษัทและมนุษยสัมพันธ์ หน้าที่ของผู้บริหารนับว่าเป็นคลาสสิกในฟิลด์ และได้รับการแปลเป็นหลายภาษาในระหว่างสงครามโลก Barnard ส่วนความพยายามของสงคราม โดยให้ยืมของเขาจำนวนมากดูแลและสามารถจัดการเพื่อจัดระเบียบ และพยานไปสหบริการองค์กร Inc. (USO), งานซึ่งภายหลังได้รับเขาบุญสำหรับเหรียญประธานาธิบดี ในระยะเวลาพ้น Barnard เป็นความสนใจในพลังงานปรมาณู ให้บริการเป็นปรึกษาให้คณะกรรมการพลังงานปรมาณูแห่งสหประชาชาติ และร่วมเขียนรายงานเกี่ยวกับการควบคุมพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศในค.ศ. 1948 Barnard ซ้ายเบลล์ยอมรับตำแหน่งของประธานาธิบดี RF การนัดหมายนี้ปรบมือเกือบทศวรรษของการมีส่วนร่วมกับมูลนิธิ ที่เขาได้ทำหน้าที่เป็นผู้จัดการมรดกของมูลนิธิและกรรมการของคณะกรรมการบริหารBarnard ยังคงที่ RF สำหรับสี่ปี ออกใน 1952 ต่อไปนี้เขาเกษียณจากการ RF เขายังคงทำงานเพื่อพัฒนาสังคม ทั้ง เขาถูกแต่งตั้งสมาชิกของคณะกรรมการสุขภาพนิวยอร์ก เป็นสมาชิกของบอร์ดนี้ เขาช่วยสร้างรหัสสุขภาพแห่งใหม่นอกจากเขาสนใจในการจัดการ พลังงาน สุขภาพ และความรับผิดชอบต่อสังคม Barnard ต้องเพลงหลงตลอดชีวิต รักนี้นำเขาให้พบ และสนับสนุน Bach สังคมของนิวเจอร์ซีย์และโรงละครอาร์ทนวร์กเชสเตอร์บาร์นาร์ดตายใน 1961 ที่อายุ 74 ปี ไดอารีส์เบอร์นาร์ดเจ้าหน้าที่อยู่ในรูปดิจิทัล และสามารถเข้าถึงผ่านคอลเลกชันออนไลน์ของศูนย์เก็บร็อคกี้เฟลเลอร์ สามารถเข้าถึงเอกสารของเขาที่รีเบเกอร์ที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บาร์นาร์ดเชสเตอร์ I. นำปีของการเป็นผู้บริหารที่ประสบความสำเร็จและเป็นที่เคารพให้กับมูลนิธิกี้เฟลเลอร์ (RF) เมื่อเขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นประธานในปี 1948 ทักษะองค์กรของเขาได้รับการพิสูจน์ที่มีประสิทธิภาพระหว่างการดำรงตำแหน่งสั้นสี่ปีของเขาในฐานะที่เขาเป็นประธานในช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลง เมื่อมูลนิธิขอออกทิศทางใหม่ในการเขียนโปรแกรมในยุคหลังสงคราม.
เชสเตอร์บาร์นาร์ดเกิดใน Malden, แมสซาชูเซตในปี 1886 เขาสูญเสียแม่ของเขาเมื่อเขาอายุได้ห้าขวบ แต่พ่อของเขาช่างได้รับการสนับสนุนการอภิปรายปรัชญาและเน้น ความสำคัญของการศึกษา หลังจากเสร็จสิ้นการโรงเรียนมัธยมเขาหักอกจูนเนอร์เป็นเปียโน, การค้าที่ช่วยให้กองทุนเพื่อการศึกษาของเขา.
บาร์นาร์ดใช้รายได้ของเขาจากการปรับจูนเปียโนให้กับกองทุนทางของเขาผ่านภูเขาเฮอร์โมนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาและได้รับทุนการศึกษาในที่สุดที่จะเข้าร่วมมหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ด ที่ Harvard เขายังคงทำงานในขณะที่การใฝ่หาการศึกษาระดับปริญญาตรีในสาขาเศรษฐศาสตร์ ในขณะที่เขาเก่งที่ Harvard เกือบจบหลักสูตรสี่ปีในสามปีที่เขาออกจากโรงเรียนก่อนที่จะจบการศึกษา บาร์นาร์ดก็ไม่สามารถที่จะตอบสนองความต้องการทางด้านวิทยาศาสตร์บังคับในขณะที่ทำงานที่จะจ่ายค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตของเขา.
เขาออกจากฮาร์วาร์ในปี 1909 และทันทีที่ไปทำงานที่อเมริกาและโทรศัพท์โทรเลข บริษัท (AT & T) เป็นสถิติ จากนี้ตำแหน่งรายการระดับที่เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วผ่านการจัดอันดับให้เป็นรองประธานของเบลล์ บริษัท โทรศัพท์ของเพนซิลในปี 1926 และประธานของ บริษัท นิวเจอร์ซีย์กริ่งโทรศัพท์ในปี 1927 ยังเป็นบาร์นาร์ดไม่ได้เป็นเพียงผู้บริหารที่ประสบความสำเร็จ - เขายังนำไปใช้กับตัวเอง จากการศึกษาของผู้บริหาร เขาประพันธ์หนังสือสองเล่มน้ำเชื้อในด้านทฤษฎีการจัดการ หน้าที่ของผู้บริหาร (1938) และองค์การและการจัดการ (1948) มุ่งเน้นไปที่หัวข้อขององค์กรของ บริษัท และความสัมพันธ์ของมนุษย์ หน้าที่ของผู้บริหารระดับสูงจะถือเป็นคลาสสิกในสนามและได้รับการแปลเป็นหลายภาษา.
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองบาร์นาร์ดมีส่วนทำให้ความพยายามทำสงครามโดยให้ยืมความสามารถในการบริหารและการจัดการของเขามากในการจัดระเบียบและประธานประเทศองค์กรบริการ อิงค์ (USO) งานซึ่งต่อมาทำให้เขาได้รับเหรียญประธานาธิบดีบุญ ในช่วงหลังของบาร์นาร์ดกลายเป็นที่สนใจในการใช้พลังงานปรมาณูที่ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาให้กับสหประชาชาติคณะกรรมาธิการพลังงานปรมาณูและผู้ร่วมเขียนรายงานเกี่ยวกับการควบคุมระหว่างประเทศของพลังงานปรมาณู.
ในปี 1948 บาร์นาร์ดซ้ายเบลล์ที่จะรับตำแหน่งของประธานาธิบดีของ RF นัดนี้ปกคลุมเกือบทศวรรษของการมีส่วนร่วมกับมูลนิธิที่เขาได้ทำหน้าที่เป็นทั้งผู้ดูแลมูลนิธิและเป็นสมาชิกของคณะกรรมการบริหาร.
บาร์นาร์ดยังคงอยู่ที่ RF เป็นเวลาสี่ปีที่ผ่านมาจะเกษียณในปี 1952 หลังจากที่เขาลาออกจาก RF เขา ยังคงทำงานเพื่อการพัฒนาสังคม ในปี 1957 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกของนิวยอร์กซิตี้คณะกรรมการสุขภาพ ในฐานะที่เป็นสมาชิกของคณะกรรมการนี้เขาช่วยในการสร้างรหัสสุขภาพใหม่ของเมือง.
นอกเหนือจากความสนใจของเขาในการบริหารจัดการพลังงานสุขภาพและความรับผิดชอบต่อสังคม, บาร์นาร์ดมีความรักตลอดชีวิตสำหรับการฟังเพลง ความหลงใหลในเรื่องนี้ทำให้เขาที่จะช่วยให้พบและสนับสนุน Bach สังคมของรัฐนิวเจอร์ซีย์และนวร์กศิลปะการละคร.
เชสเตอร์บาร์นาร์ดเสียชีวิตในปี 1961 ที่ 74 ปี ไดอารี่เจ้าหน้าที่บาร์นาร์ดเป็นดิจิตอลและสามารถเข้าถึงได้ผ่านทางศูนย์เอกสารเก่ากี้เฟลเลอร์คอลเลกชันออนไลน์ เอกสารของเขาสามารถเข้าถึงได้ที่ห้องสมุดเบเกอร์ที่ Harvard University

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชสเตอร์ . Barnard นำปีของประสบการณ์การเป็นผู้บริหารธุรกิจที่ประสบความสำเร็จและเคารพกับมูลนิธิร็อกกี้เฟลเลอร์ ( RF ) เมื่อเขาชื่อประธานใน 1948 . ทักษะองค์กรของเขาพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพ ในช่วงระยะเวลาที่ดำรงตำแหน่งสี่ปีของเขาในขณะที่เขาเป็นประธานในเวลาสั้น ๆของการเปลี่ยนแปลง เมื่อมูลนิธิค้นหาเส้นทางใหม่ในการเขียนโปรแกรมในยุคหลังสงคราม
เชสเตอร์ บาร์นาร์ด เกิดใน Malden , Massachusetts , ใน 1886 . เขาเสียแม่ไปเมื่อเขาอายุได้ห้าปี แต่บิดาของเขา ช่าง มีการโต้เถียงกันทางปรัชญา และเน้นความสำคัญของการศึกษา หลังจากจบมัธยม เขา apprenticed เป็นจูนเนอร์ ค้าที่ช่วยให้กองทุนการศึกษาของเขา .
บาร์นาร์ดใช้กำไรของเขาจากเปียโนเพื่อกองทุนทางของเขาผ่านโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาภูเขาเฮอร์โมน และในที่สุดได้รับทุนการศึกษาเข้ามหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ที่ฮาร์วาร์ด เขายังคงทำงานในขณะที่การใฝ่หาการศึกษาระดับปริญญาในสาขาเศรษฐศาสตร์ ในขณะที่เขา excelled ที่ฮาร์วาร์ด เกือบจบหลักสูตร 4 ปี ใน 3 ปี เขาออกจากโรงเรียนก่อนจบการศึกษาบาร์นาร์ดไม่สามารถตอบสนองความต้องการวิทยาศาสตร์บังคับในขณะที่ทำงานเพื่อจ่ายค่าใช้จ่ายในชีวิตของเขา เขาทิ้งฮาร์วาร์ด
ในปี 1909 ทันทีและไปทำงานที่ บริษัท โทรศัพท์และโทรเลข ( ที่อเมริกา& t ) เป็นนักสถิติ