The upper digestive tract cancers r

The upper digestive tract cancers remains an important public health problem worldwide.
Currently oral cavity cancer is the eleventh most common malignancy in the world. This study is
a prospective cohort study which developed from The Khon Kean Cohort Study (KKCS) to
examine the betel nut chewing as the risk factor for cancers of the upper digestive tract. 17,388
population was recruited from 1990 to 2001, age 30-69 years. Frequency, percentage, mean and
standard deviation were used to describe the data. The relationship between risk factors and
disease were analyzed using Cox-proportional hazard regression, and Hazard Ratio (HR).
Prevalence of betel nut chewing was 15.91, the female chewer was 97.72%, the mean age was
57.72 years, Among the chewers, 2.57% with also had smoking habit and 28.57% had a alcohol
drinking habit (among non chewers, it was 29.27% and 46.98% respectively). Among the cohort,
35 cases of the upper digestive tract cancers were diagnosed, with overall incidence being 14.68
per 100,000. The incidence of the disease among betel nut chewer was 45.72 per 100,000. Betel
nut chewing significantly increased the risk of upper digestive tract cancers (HR = 5.26, 95% CI =
2.51-11.01, p-value

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มะเร็งระบบทางเดินอาหารส่วนบนยังคง เป็นปัญหาสาธารณสุขสำคัญที่ทั่วโลกในปัจจุบันมะเร็งช่องปากคือ สิบเอ็ดที่เยื่อทั่วไปในโลก การศึกษานี้เป็นการศึกษาอนาคตรุ่นที่พัฒนาจากขอนแก่นสำนักงานศึกษา (KKCS) เพื่อตรวจสอบพลูเคี้ยวเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรคมะเร็งของระบบทางเดินอาหารส่วนบน 17,388รับการคัดเลือกประชากรจากปี 1990 ถึง 2001 อายุ 30-69 ปี หมายถึงความถี่ เปอร์เซ็นต์ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานที่ใช้เพื่ออธิบายข้อมูล ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเสี่ยง และโรคถูกวิเคราะห์โดยใช้สัดส่วน Cox อันตรายถดถอย และอัตราส่วนอันตราย (ชม.)ความชุกของพลูเคี้ยว 15.91, chewer หญิงร้อย 97.72 มีอายุ57.72 ปี chewers, 2.57% ยังมีนิสัยการสูบบุหรี่ และ 28.57% แอลกอฮอล์ที่ได้นิสัยการดื่ม (ระหว่าง chewers ไม่ใช่ มันเป็น 29.27% และ 46.98% ตามลำดับ) ในหมู่พ้องมะเร็งระบบทางเดินอาหารส่วนบน 35 กรณีถูกวินิจฉัยว่า ทิ้งถูก 14.68ต่อ 100,000 อุบัติการณ์ของโรคในกลุ่ม chewer พลูเป็น 45.72 ต่อ 100,000 หมากหมากถั่วเพิ่มความเสี่ยงของโรคมะเร็งระบบทางเดินอาหารส่วนบน (HR = 5.26, 95% CI =2.51-11.01 ค่า p < 0.0001) ผลการศึกษานี้ยืนยันว่า หมากพลูเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับโรคมะเร็งทางเดินอาหารส่วนบน ดังนั้น ควรจะทำความพยายามเพื่อสุขภาพความรู้ และลดพลูเคี้ยวนิสัยในประชากรกลุ่มนี้ และการโฟกัสในผู้สูงอายุโดยเฉพาะเพศหญิงจะลดอุบัติการณ์และปัจจัยเสี่ยงของการเกิดโรคในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บนการเกิดโรคมะเร็งระบบทางเดินอาหารยังคงเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญทั่วโลก.
ปัจจุบันโรคมะเร็งช่องปากเป็นสิบเอ็ดมะเร็งที่พบมากที่สุดในโลก การศึกษาครั้งนี้คือ
การศึกษาการศึกษาในอนาคตซึ่งพัฒนามาจากขอนแก่นหมู่การศึกษา (KKCS) เพื่อ
ตรวจสอบการเคี้ยวหมากเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรคมะเร็งของระบบทางเดินย่อยอาหารส่วนบน 17,388
ประชากรได้รับคัดเลือก 1990-2001 อายุ 30-69 ปี ความถี่ร้อยละค่าเฉลี่ยและ
ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานถูกนำมาใช้ในการอธิบายข้อมูล ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเสี่ยงและ
โรคถูกใช้ในการวิเคราะห์การถดถอยอันตราย Cox สัดส่วนและค่า hazard ratio (HR).
ความชุกของหมากเคี้ยวเป็น 15.91 ที่ Chewer หญิง 97.72% อายุเฉลี่ย
57.72 ปีท่ามกลาง chewers ที่ 2.57 % และยังมีนิสัยการสูบบุหรี่และ 28.57% มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
พฤติกรรมการดื่ม (ใน chewers ไม่ใช่มันเป็น 29.27% ​​และ 46.98% ตามลำดับ) ท่ามกลางหมู่ที่
35 กรณีของการเกิดโรคมะเร็งระบบทางเดินอาหารส่วนบนได้รับการวินิจฉัยที่มีอุบัติการณ์โดยรวมเป็น 14.68
ต่อ 100,000 อุบัติการณ์ของการเกิดโรคในหมู่หมาก Chewer เป็น 45.72 ต่อ 100,000 พลู
ถั่วเคี้ยวอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งบนระบบทางเดินอาหาร (HR = 5.26, 95% CI =
2.51-11.01, p-value <0.0001) ผลการศึกษาครั้งนี้ได้รับการยืนยันว่าหมากเคี้ยวเป็น
ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับการเกิดโรคมะเร็งระบบทางเดินอาหารส่วนบน ดังนั้นความพยายามควรจะทำเพื่อสุขภาพที่
ให้ความรู้และการลดหมากเคี้ยวนิสัยในประชากร และมุ่งเน้นในผู้สูงอายุ
เพศหญิงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการลดอุบัติการณ์และปัจจัยเสี่ยงของการเกิดโรคในอนาคต