Leaving the favoured, and well-rece

Leaving the favoured, and well-received, and flattered of the world; him of the world most worldly, who never compromised himself by an ungentlemanly action, and never was guilty of a manly one; to lie smilingly asleep--for even sleep, working but little change in his dissembling face, became with him a piece of cold, conventional hypocrisy--we follow in the steps of two slow travellers on foot, making towards Chigwell.
Barnaby and his mother. Grip in their company, of course.
The widow, to whom each painful mile seemed longer than the last, toiled wearily along; while Barnaby, yielding to every inconstant impulse, fluttered here and there, now leaving her far behind, now lingering far behind himself, now darting into some by-lane or path and leaving her to pursue her way alone, until he stealthily emerged again and came upon her with a wild shout of merriment, as his wayward and capricious nature prompted. Now he would call to her from the topmost branch of some high tree by the roadside; now using his tall staff as a leaping-pole, come flying over ditch or hedge or five-barred gate; now run with surprising swiftness for a mile or more on the straight road, and halting, sport upon a patch of grass with Grip till she came up. These were his delights; and when his patient mother heard his merry voice, or looked into his flushed and healthy face, she would not have abated them by one sad word or murmur, though each had been to her a source of suffering in the same degree as it was to him of pleasure.
It is something to look upon enjoyment, so that it be free and wild and in the face of nature, though it is but the enjoyment of an idiot. It is something to know that Heaven has left the capacity of gladness in such a creature's breast; it is something to be assured that, however lightly men may crush that faculty in their fellows, the Great Creator of mankind imparts it even to his despised and slighted work. Who would not rather see a poor idiot happy in the sunlight, than a wise man pining in a darkened jail!
Ye men of gloom and austerity, who paint the face of Infinite Benevolence with an eternal frown; read in the Everlasting Book, wide open to your view, the lesson it would teach. Its pictures are not in black and sombre hues, but bright and glowing tints; its music--save when ye drown it--is not in sighs and groans, but songs and cheerful sounds. Listen to the million voices in the summer air, and find one dismal as your own. Remember, if ye can, the sense of hope and pleasure which every glad return of day awakens in the breast of all your kind who have not changed their nature; and learn some wisdom even from the witless, when their hearts are lifted up they know not why, by all the mirth and happiness it brings.
The widow's breast was full of care, was laden heavily with secret dread and sorrow; but her boy's gaiety of heart gladdened her, and beguiled the long journey. Sometimes he would bid her lean upon his arm, and would keep beside her steadily for a short distance; but it was more his nature to be rambling to and fro, and she better liked to see him free and happy, even than to have him near her, because she loved him better than herself.
She had quitted the place to which they were travelling, directly after the event which had changed her whole existence; and for two- and-twenty years had never had courage to revisit it. It was her native village. How many recollections crowded on her mind when it appeared in sight!
Two-and-twenty years. Her boy's whole life and history. The last time she looked back upon those roofs among the trees, she carried him in her arms, an infant. How often since that time had she sat beside him night and day, watching for the dawn of mind that never came; how had she feared, and doubted, and yet hoped, long after conviction forced itself upon her! The little stratagems she had devised to try him, the little tokens he had given in his childish way--not of dulness but of something infinitely worse, so ghastly and unchildlike in its cunning--came back as vividly as if but yesterday had intervened. The room in which they used to be; the spot in which his cradle stood; he, old and elfin-like in face, but ever dear to her, gazing at her with a wild and vacant eye, and crooning some uncouth song as she sat by and rocked him; every circumstance of his infancy came thronging back, and the most trivial, perhaps, the most distinctly.
His older childhood, too; the strange imaginings he had; his terror of certain senseless things--familiar objects he endowed with life; the slow and gradual breaking out of that one horror, in which, before his birth, his darkened intellect began; how, in the midst of all, she had found some hope and comfort in his being unlike another child, and had gone on almost believing in the slow development of his mind until he grew a man, and then his childhood was complete and lasting; one after anoth

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ออกจากบ้าน และดีที่ได้รับ และภูมิใจของโลก เขาของโลก ทางโลกมากที่สุดที่ไม่ทำลายตัวเอง โดยการดำเนินการ ungentlemanly และไม่มีความผิดของคนแมนลี่ นอนหลับครั้งกล่าว - สำหรับแม้แต่นอนหลับ การทำงานแต่เปลี่ยนไปเล็กน้อยในหน้า dissembling เป็นกับเขา ของคดเย็น ทั่วไป - เราตามขั้นตอนของผู้เดินทางช้าสองเท้า ทำต่อ Chigwell การันต์และแม่ของเขา จับใน แน่นอน แม่หม้าย ซึ่งแต่ละไมล์เจ็บปวดดูเหมือนยาวกว่าล่าสุด toiled งานตาม ในขณะที่การันต์ ยอมให้แรงกระตุ้นทุกไม่แน่นอน fluttered ที่นี่และมี ตอนนี้ ทิ้งเธอไกล lingering อยู่ ไกลหลังตัวเอง ตอนนี้ พุ่งสมาธิโดยเลนหรือเส้นบาง และปล่อยเธอจะไล่ตามทางของเธอคนเดียว จน กระทั่งเขาแอบโผล่ออกมาอีกมาเมื่อเธอพร้อมกับตะโกนป่าของอาหาร เป็นธรรมชาติของเขาวิบไหว และทำแจ้ง ตอนนี้ เขาจะเรียกเธอจากสาขาอยู่บนสุดของต้นไม้บางสูงริมถนนโดย ตอนนี้ใช้พนักงานของเขาสูงเป็นกระโจนเสา มาบินอยู่เหนือคู หรือ hedge หรือกติกาห้า ประตู ตอนนี้ใช้กับเครื่องที่น่าแปลกใจสำหรับไมล์หรือมากกว่าบนถนนตรง และลังเล กีฬาเมื่อแพทช์หญ้ากับจับจนเธอมา ความสุขของเขา คนเหล่านี้ และเมื่อแม่ของผู้ป่วยได้ยินเสียงของเขาร่าเริง หรือมองเข้าไปในใบหน้าของเขาแดง และมีสุขภาพดี เธอจะไม่ได้ลดลงไป โดยหนึ่งเศร้าคำหรือเสียงฟู่ แม้ว่าแต่ละท่านเป็นเธอเป็นแหล่งของความทุกข์ในระดับเดียวกันมันเป็นเขาแห่งความสุข มันเป็นสิ่งที่จะมองตามความเพลิดเพลิน เพื่อที่มันจะฟรี และป่า และในการเผชิญ กับ ธรรมชาติ แต่มันมีแต่ความสนุกสนานของงี่เง่า เป็นสิ่งที่จะรู้ว่า สวรรค์มีเหลือกำลังการผลิตของปลาบในเต้านมของสัตว์ตัวดังกล่าว เป็นสิ่งที่จะมั่นใจได้ว่า เบา ๆ อย่างไรก็ตามผู้ชายอาจบดที่คณาจารย์ในเพื่อนของพวกเขา ผู้สร้างมนุษยชาติดีเนื้อมันแม้แต่ในการทำงานของเขาแทน และ slighted ที่ไม่ต้องค่อนข้างดูเป็นคนโง่ไม่ดีมีความสุขในแสงแดด กว่าคนฉลาด pining ในคุกมืด เจ้าชายของความเศร้าโศกและความเข้มงวด ที่สีหน้าของอนันต์ความเมตตากรุณากับหน้านิ่วคิ้วนิรันดร์ อ่านในหนังสือนิรันดร์ เปิดกว้างมุมมองของคุณ มันจะสอนบทเรียน รูปภาพไม่ได้อยู่ในโทนสีดำ และผ้า แต่สีสดใส และเรืองแสง เพลงของ - บันทึกเมื่อเยจมน้ำตายมัน - ไม่ได้อยู่ใน sighs และ groans แต่เพลง และเสียงร่าเริง ฟังเสียงล้านในฤดูร้อนอากาศ และค้นหาหนึ่งแพงเป็นของคุณเอง จำ ถ้าท่านทำ ความรู้สึกของความหวังและความสุขซึ่งทุกวันคืนดีใจยออกทุกชนิด ที่ไม่มีเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของพวกเขา และเรียนรู้ภูมิปัญญาบางอย่างแม้จะมาจากความโง่เขลา เมื่อหัวใจของพวกเขาจะถูกยกขึ้น พวกเขารู้ว่าไม่ทำไม เมิร์ธและความสุข ที่จะนำ เต้านมของแม่ม่ายเต็มดูแล เป็นภาระหนักกับกลัวความลับและความเศร้าโศก แต่ความสนุกสนานของเด็กผู้ชายของเธอของหัวใจ gladdened เธอ และหลอกลวงเดินทาง บางครั้งเขาจะเสนอราคาเธอยันตามแขนของเขา และจะเก็บข้างของเธออย่างต่อเนื่องสำหรับระยะสั้น แต่มันเป็นธรรมชาติของเขาเพิ่มเติมเพื่อให้ยูเนสโกในดิก ๆ และท่านชอบดูเขาฟรี และมีความ สุข ยิ่งกว่าถูกเขาใกล้เธอ เพราะเธอรักเขาดีกว่าตัวเองดีกว่า เธอมีทั้งสถานที่ที่พวกเขากำลังเดินทาง โดยตรงหลังจากเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตของเธอทั้งหมด และสองยี่สิบปีไม่ได้กล้ากลับมัน หมู่บ้านพื้นเมืองของเธอได้ ความทรงจำนับจำนวนหนาแน่นในใจของเธอเมื่อมันปรากฏตัวในสายตา สองยี่สิบปี เด็กของเธอทั้งชีวิตและประวัติศาสตร์ ครั้งสุดท้ายที่เธอมองไปที่หลังคาในหมู่ต้นไม้ เธอขึ้นเขาในอ้อมแขนของเธอ ทารก บ่อยตั้งแต่เวลาที่มี เธอนั่งอยู่ข้างเขาวันและกลางคืน ดูรุ่งอรุณของจิตใจที่ไม่เคยมา วิธีมีเธอ กลัว สงสัย และยัง หวัง ว่า นานหลังจากที่ความเชื่อมั่นบังคับตัวเองเมื่อเธอ วาดลวดลายเล็กน้อยเธอได้วางแผนพยายามเขา สัญญาณเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาได้รับในทางของเขาหน่อมแน้ม - dulness แต่สิ่งที่อนันต์แย่ลง เพื่อให้ส่วน และ unchildlike ในเล่ห์เหลี่ยม - มาเป็นเต็มตาว่าแต่เมื่อวานไม่ได้เข้าแทรกแซง ห้องที่ใช้ จุดที่อู่ของเขายืน เขา เก่า และเกี่ยวกับเทพยดาเหมือนหน้า แต่เคยรักเธอ เธอเฝ้ามอง ด้วยตาเปล่า และป่า และ crooning บางเพลงซุ่มซ่ามเมื่อเธอนั่งโดย และโยกเขา ทุกสถานการณ์ของวัยเด็กของเขามาหลัง thronging และสุดน่ารำคาญ อาจจะ อย่างเห็นได้ชัดที่สุด เขาเก่าวัยเด็ก มากเกินไป imaginings แปลกที่เขา เขาหวาดกลัวของบางอย่างหมดสติ - เขา endowed กับชีวิต วัตถุที่คุ้นเคย ช้า และค่อย ๆ ทำลายจากสยองขวัญที่หนึ่ง ที่ ก่อนประสูติ สติปัญญาของเขามืดเริ่ม วิธี ท่ามกลาง เธอได้พบความหวังและความสะดวกสบายบางอย่างในการเป็นอยู่ของเขาแตกต่างจากเด็กอื่น และหายไปไหนบนเกือบเชื่อในการพัฒนาที่ช้าของจิตใจของเขาจนกระทั่งเขาเติบโตเป็นคน และจากนั้น ในวัยเด็กของเขาสมบูรณ์ และ ยั่งยืน หนึ่งหลังจาก anoth

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออกจากที่ชื่นชอบและดีที่ได้รับและยกยอของโลก; เขาของโลกมากที่สุดของโลกที่ไม่เคยทำลายตัวเองด้วยการกระทำที่หยาบคายและไม่เคยเป็นความผิดของลูกผู้ชายคนหนึ่ง; จะนอนหลับอมยิ้ม - สำหรับการนอนหลับแม้กระทั่งการทำงาน แต่การเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการเผชิญอำพรางของเขากลายเป็นกับเขาชิ้นส่วนของเย็นเจ้าเล่ห์ธรรมดา -. เราทำตามในขั้นตอนที่สองของนักเดินทางช้าลงบนเท้าที่ทำให้ต่อ Chigwell
Barnaby และของเขา แม่. . Grip ใน บริษัท ของพวกเขาแน่นอน
ภรรยาม่ายซึ่งแต่ละไมล์เจ็บปวดดูเหมือนนานกว่าที่ผ่านมา toiled กระป้อกระแป้พร้อม; ในขณะที่บาร์นาบี้ยอมทุกแรงกระตุ้นที่ไม่คงที่, เบาโผบินที่นี่และมีตอนนี้ปล่อยให้เธอไกลหลังตอนนี้เอ้อระเหยไกลหลังตัวเองตอนนี้พุ่งเป็นบางส่วนโดยถนนหรือเส้นทางและปล่อยให้เธอที่จะไล่ตามทางของเธอคนเดียวจนกว่าเขาจะลอบโผล่ออกมาอีกครั้งและ มาเมื่อเธอกับตะโกนป่าสนุกสนานเป็นธรรมชาติเอาแต่ใจและตามอำเภอใจของเขาได้รับแจ้ง ตอนนี้เขาจะเรียกร้องให้เธอจากสาขาบนสุดของต้นไม้บางสูงข้างถนน; ตอนนี้ใช้พนักงานสูงของเขาในฐานะกระโจนขั้วมาบินอยู่เหนือคูน้ำหรือป้องกันความเสี่ยงหรือประตูห้าห้าม; ตอนนี้ทำงานด้วยความรวดเร็วที่น่าแปลกใจสำหรับไมล์หรือมากกว่าบนถนนสายตรงและลังเลกีฬาเมื่อแพทช์ของหญ้าที่มีการจับจนเธอขึ้นมา เหล่านี้เป็นความสุขของเขา และเมื่อแม่ของผู้ป่วยของเขาได้ยินเสียงร่าเริงของเขาหรือมองเข้าไปในใบหน้าแดงและมีสุขภาพดีของเขาเธอจะไม่ได้ลดลงพวกเขาด้วยคำพูดที่น่าเศร้าหนึ่งหรือบ่นแม้ว่าแต่ละคนได้รับกับเธอที่มาของความทุกข์ทรมานในระดับเดียวกับที่มันเป็นไป เขามีความสุข.
มันเป็นสิ่งที่จะมองไปที่ความบันเทิงเพื่อที่จะเป็นอิสระและป่าและในใบหน้าของธรรมชาติแม้ว่ามันจะเป็นเพียงความบันเทิงของคนบ้า มันเป็นบางสิ่งบางอย่างที่จะรู้ว่าสวรรค์ได้ออกจากความจุของความยินดีดังกล่าวในเต้านมของสัตว์นั้น มันเป็นสิ่งที่จะมั่นใจได้ว่า แต่เบา ๆ คนอาจจะสนใจในคณะที่เพื่อนของพวกเขาเป็นผู้สร้างที่ยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติภูมิต้านทานก็ยังไปทำงานดูหมิ่นและ slighted ของเขา ใครจะไม่เห็นค่อนข้างงี่เง่าไม่ดีมีความสุขในแสงแดดมากกว่าคนฉลาด pining ในคุกมืด!
ท่านชาวเศร้าโศกและความเข้มงวดที่สีผิวของ Infinite เมตตากรุณากับขมวดนิรันดร์; อ่านในนิรันดร์หนังสือ, เปิดกว้างให้มุมมองของคุณบทเรียนมันจะสอน ภาพมันไม่ได้อยู่ในเฉดสีสีดำและมืด แต่โทนสีสดใสและเร่าร้อน; เพลง - ประหยัดเมื่อเจ้าจมน้ำตายมัน - ไม่ได้อยู่ในถอนหายใจและ groans แต่เพลงและเสียงร่าเริง ฟังเสียงล้านในอากาศในช่วงฤดูร้อนและหาคนกลุ้มใจเป็นของคุณเอง จำไว้ว่าถ้าท่านจะรู้สึกของความหวังและความสุขที่ทุกคนกลับมาดีใจของวันตื่นขึ้นมาในเต้านมทุกชนิดของคุณที่ยังไม่ได้เปลี่ยนธรรมชาติของพวกเขานั้น และเรียนรู้ภูมิปัญญาบางแม้จะมาจากปัญญาเมื่อหัวใจของพวกเขาจะถูกยกขึ้นเขาไม่ทราบว่าทำไมโดยทุกความสนุกสนานและมีความสุขที่จะนำ.
เต้านมของหญิงม่ายได้เต็มรูปแบบของการดูแลเป็นที่รับภาระหนักด้วยความหวาดกลัวความลับและความเศร้าโศก; แต่ความงามของเธอเด็กของหัวใจ gladdened เธอและหลอกลวงการเดินทางที่ยาวนาน บางครั้งเขาจะเสนอราคาของเธอลีนบนแขนของเขาและจะให้ข้างๆเธออย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลาสั้น; แต่มันก็มากขึ้นธรรมชาติของเขาที่จะเดินเตร่ไปมาและเธอดีกว่าชอบที่จะเห็นเขาเป็นอิสระและมีความสุขแม้กว่าที่จะมีเขาอยู่ใกล้กับเธอเพราะเธอรักเขาดีกว่าตัวเอง.
เธอได้ลาออกสถานที่ที่พวกเขากำลังเดินทาง โดยตรงหลังจากเหตุการณ์ที่มีการเปลี่ยนแปลงการดำรงอยู่ของเธอ; และสองและยี่สิบปีที่ผ่านมาไม่เคยมีความกล้าหาญที่จะทบทวนมัน มันเป็นหมู่บ้านที่บ้านเกิดของเธอ กี่ความทรงจำแออัดในใจของเธอเมื่อมันปรากฏในสายตา!
สองและยี่สิบปี ทั้งชีวิตเด็กของเธอและประวัติศาสตร์ ครั้งสุดท้ายที่เธอหันกลับไปมองบนหลังคาท่ามกลางต้นไม้เหล่านั้นที่เธอพาเขาอยู่ในอ้อมแขนของเธอเป็นเด็กทารก บ่อยแค่ไหนตั้งแต่เวลาที่มีเธอนั่งข้างเขาทั้งกลางวันและกลางคืนเฝ้าดูการรุ่งอรุณของจิตใจที่ไม่เคยมานั้น วิธีการได้เธอกลัวและสงสัยและยังหวังนานหลังจากที่ความเชื่อมั่นบังคับตัวเองให้เธอ! ประชันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอได้วางแผนที่จะลองเขาสัญญาณเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาได้รับในทางที่หน่อมแน้มของเขา - ไม่ dulness แต่บางสิ่งบางอย่างที่เลวร้ายยิ่งอนันต์ดังนั้นน่ากลัวและ unchildlike ในไหวพริบของ - กลับมาเป็นเต็มตาราวกับว่า แต่เมื่อวานนี้ได้แทรกแซง . ห้องที่พวกเขาเคยเป็น; จุดที่เปลของเขายืนอยู่ เขาเก่าและ Elfin เหมือนในใบหน้า แต่เคยรักเธอจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ป่าและที่ว่างและเห่บางเพลงแปลกที่เธอนั่งอยู่และโยกเขา; สถานการณ์ของวัยเด็กของเขาทุกพร้อมใจมากลับและน่ารำคาญมากที่สุดอาจจะมากที่สุดอย่างเห็นได้ชัด.
ในวัยเด็กเก่าของเขาเกินไป จินตนาการแปลกเขามีอยู่ ความหวาดกลัวของเขาในสิ่งที่หมดสติบางอย่าง - วัตถุที่คุ้นเคยเขา endowed กับชีวิต ทำลายช้าและค่อยๆออกมาจากที่หนึ่งสยองขวัญซึ่งก่อนที่จะเกิดของเขาสติปัญญาของเขาก็เริ่มมืด; วิธีการในท่ามกลางของทั้งหมดที่เธอได้พบความหวังและความสะดวกสบายในการเป็นของเขาแตกต่างจากเด็กอื่นและได้หายไปเกือบเชื่อมั่นในการพัฒนาช้าของจิตใจของเขาจนกว่าเขาจะขยายตัวชายคนหนึ่งและจากนั้นในวัยเด็กของเขาเสร็จสมบูรณ์และยั่งยืน; หนึ่งหลังจาก anoth

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออกจากที่ชื่นชอบและได้รับอย่างดีและคำชมของโลกเขา โลกทางโลกมากที่สุด คนที่ไม่เคยทำลายตัวเองโดยการกระทำ ungentlemanly และไม่เคยมีความผิดฐานเป็นลูกผู้ชายคนเดียว นอนอมยิ้มหลับ - นอน ทำงาน แต่การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในการแสร้งทำหน้า กลายเป็นกับเขาแผ่นเย็น ปกติ เสแสร้ง . . . เราปฏิบัติตามในขั้นตอนของการเดินทางช้าสองเท้า การต่อ chigwell .บาร์นาบี และแม่ของเขา จับใน บริษัท ของพวกเขาแน่นอนแม่ม่าย ผู้ซึ่งแต่ละไมล์ดูเจ็บปวดมากกว่าที่ผ่านมาตรากตรำทุ่มเถียงพร้อม ในขณะที่บาร์นาบี้ ผลผลิตทุกการผันแปรแรงกระตุ้น หวั่นไหว ที่นี่ และเดี๋ยวนี้ ทิ้งเธอไว้ด้านหลัง ตอนนี้ยังคงไกลหลังตัวเอง ตอนนี้ darting ในบางส่วนโดยเลนหรือเส้นทางและทิ้งเธอไปตามทางของเธอคนเดียว จนเขาแอบเกิดขึ้นอีกครั้งและมาถึงเธอด้วยเสียงตะโกนของป่าเขาและความสนุกสนานอย่างเอาแต่ใจ เอาแต่ใจ ธรรมชาติ พร้อมท์ ตอนนี้เขาจะเรียกเธอจากสูงสุดสาขาบางสูงต้นไม้ข้างถนน ตอนนี้ใช้พนักงานสูงของเขาเป็นกระโจน pole , บินมาเหนือคลอง หรือ เก็งกำไร หรือห้าประตูกั้น ตอนนี้วิ่งด้วยความรวดเร็วที่น่าแปลกใจสำหรับไมล์หรือมากกว่าบนถนนตรงและลังเล กีฬาบนแพทช์หญ้าด้วย จับจนเธอมาขึ้น เหล่านี้คือความสุขของเขา และเมื่อแม่ของคนไข้ของเขาได้ยินเสียงร่าเริงของเขา หรือ เขาหน้าแดงและใบหน้าดูมีสุขภาพดี เธอจะไม่ได้ลดลงโดยหนึ่งคำที่เศร้า หรือบ่น แม้ว่าแต่ละได้รับเธอแหล่งที่มาของทุกข์ในระดับเดียวกับมัน ให้เขามีความสุขเป็นบางอย่างที่จะมองความสุข เพื่อให้มันเป็นอิสระและป่าและในหน้าของธรรมชาติ แม้ว่าจะมีแต่ความสุขของคนโง่ เป็นบางอย่างที่จะรู้ว่าสวรรค์มีความจุของความยินดีในสิ่งมีชีวิตของเต้านม เป็นสิ่งที่จะต้องมั่นใจว่า ผู้ชายอาจจะชอบ แต่เบา ๆที่คณะเพื่อน ผู้สร้างที่ยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติให้แม้เขาดูหมิ่นและดูแคลนงาน ผู้ที่ไม่ค่อนข้างดูโง่จนความสุขในแสงแดดมากกว่าคนฉลาดไปติดกับในคุก !เจ้าชายของความสิ้นหวังและความเข้มงวดที่วาดใบหน้าไร้ความเมตตากับขมวดคิ้ว นิรันดร์ อ่านในหนังสือ นิรันดร์ เปิดใจให้กว้าง มุมมองของคุณ บทเรียนมันสอน ภาพมันไม่ได้อยู่ในเฉดสีดำและความมืดมน แต่สดใสและเปล่งปลั่งอ่อน ; -- บันทึกเพลงโดยเมื่อท่านตาย . . . มัน . . . ไม่ใช่ . . . . . และครวญคราง แต่เพลงและเสียงร่าเริง ฟังเพลง ล้านเสียงในช่วงฤดูร้อน และพบหนึ่งกลุ้มใจที่เป็นของคุณเอง จำไว้ว่า ถ้าท่านสามารถ ความหวัง และความสุขที่ทุกคนยินดีคืนของวันปลุกในเต้านมของทั้งหมดของคุณชนิดที่ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของพวกเขา ; และเรียนรู้ภูมิปัญญาบางอย่างแม้กระทั่งจากบ้า เมื่อหัวใจของพวกเขาถูกยกขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่าทำไม ทุกคนสนุกสนานและมีความสุขมา .เต้านมของหญิงหม้ายที่เต็มไปด้วยการดูแลคือภาระหนักด้วยกลัวความลับและความเศร้าโศก แต่ลูกก็เบิกบานใจหัวใจเธอ gladdened และล่อลวงการเดินทางที่ยาวนาน บางครั้งเขาอาจจะเสนอราคาของเธอพิงแขนของเขา และจะคอยอยู่ข้าง ๆตลอดระยะทางสั้นๆ แต่มันเป็นมากกว่าของเขา ธรรมชาติจะอ้อมค้อมไปมา และก็ชอบที่จะเห็นเขาฟรี และมีความสุขกว่า ที่จะมีเขาอยู่ใกล้เธอ เพราะเธอรักเขามากกว่าตัวเองเธอได้ลาออกจากสถานที่ซึ่งพวกเขาเดินทางโดยตรงหลังจากเหตุการณ์ซึ่งได้เปลี่ยนชีวิตของเธอทั้งหมด และสอง - ยี่สิบปีไม่เคยมีความกล้าที่จะทบทวนมัน มันคือหมู่บ้านพื้นเมืองของเธอ กี่ความทรงจำแออัดในใจเมื่อมันปรากฏขึ้นในสายตายี่สิบสองปี ลูกทั้งชีวิตและประวัติศาสตร์ ครั้งสุดท้ายเธอกลับไปมองบนหลังคาท่ามกลางต้นไม้ เธออุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ ทารก บ่อยครั้งที่เมื่อเวลาที่เธอนั่งข้างเขาทั้งกลางวันและกลางคืน เฝ้ามองรุ่งอรุณแห่งจิตใจที่ไม่เคยมา ว่าเธอกลัวและสงสัย และหวัง แต่นานหลังจากที่ความเชื่อมั่นบังคับตัวเองเมื่อเธอ ! เล็ก ๆน้อย ๆไม้เด็ดเธอได้คิดลองเขาเล็กๆ เขาให้เด็กสัญญาณในทางของเขา . . . ไม่ใช่ของ dulness แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งรุนแรง ดังนั้น และ unchildlike ในไหวพริบ -- กลับมาอย่างเต็มตาเหมือนแต่เมื่อวานได้เข้ามาแทรกแซง ในห้องที่พวกเขาเคยเป็น จุดที่เขายืนในเปล ; เขา เก่า และ ฟิน เช่นในหน้า แต่เคยเรียนกับเธอ จ้องมองเธอด้วยดวงตาว่างเปล่าและป่า และ crooning หยาบบางเพลงเป็นเธอนั่งด้วยและชอบเขา ทุกสถานการณ์ของวัยเด็กของเขามา thronging กลับมา และที่สุดๆ บางที มากที่สุดอย่างเด่นชัดเก่าของเขาในวัยเด็กด้วย แปลก imaginings เขา ; ความหวาดกลัวของเขาบางเรื่อง . . . ไร้สาระคุ้นเคยวัตถุเขา endowed กับชีวิต ช้าและค่อยๆแหกที่สยองขวัญ ซึ่ง ก่อนเกิดของเขาบดบังสติปัญญาเริ่ม วิธี ในท่ามกลางของทั้งหมดที่เธอได้พบความหวังและความสะดวกสบาย ในเขาถูกแตกต่างจากเด็กอื่น และได้ไปเกือบเชื่อในการพัฒนาช้าของจิตใจของเขาจนกระทั่งเขาเติบโตเป็นมนุษย์ แล้วในวัยเด็กของเขาเสร็จสมบูรณ์และยั่งยืน หนึ่งหลังจาก anoth