Powell tried to put a note of plead

Powell tried to put a note of pleading into his voice, and found it didn’t take much acting. “Speedy,
I’ve got to get back to the shadow or the sun’ll get me. It’s life or death, Speedy. I need you.”
Speedy took one step forward and stopped. He spoke, but at the sound Powell groaned, for it was,
“When you’re lying awake with a dismal headache and repose is tabooed–” It trailed off there, and
Powell took time out for some reason to murmur, “Iolanthe.”
It was roasting hot! He caught a movement out of the corner of his eye, and whirled dizzily; then
stared in utter astonishment, for the monstrous robot on which he had ridden was moving —
moving toward him, and without a rider.
He was talking: “Pardon, Master. I must not move without a Master upon me, but you are in
danger.”
Of course, Rule 1 potential above everything. But he didn’t want that clumsy antique; he wanted
Speedy. He walked away and motioned frantically: “I order you to stay away. I order you to stop!”
It was quite useless. You could not beat Rule 1 potential. The robot said stupidly, “You are in
danger, Master.”
Powell looked about him desperately. He couldn’t see clearly. His brain was in a heated whirl; his
breath scorched when he breathed, and the ground all about him was a shimmering haze.
He called a last time, desperately: “Speedy! I’m dying, damn you! Where are you? Speedy, I need
you.”
He was still stumbling backward in a blind effort to get away from the giant robot he didn’t want,
when he felt steel fingers on his arms, and a worried, apologetic voice of metallic timbre in his ears.
“Holy smokes, boss; what are you doing here? And what am I doing — I’m so confused —”
“Never mind,” murmured Powell, weakly. “Get me to the shadow of the cliff — and hurry!” There
was one last feeling of being lifted into the air and a sensation of rapid motion and burning heat,
and he passed out.
He woke with Donovan bending over him and smiling anxiously. “How are you, Greg?”
“Fine!” came the response, “Where’s Speedy?”
“Right here. I sent him out to one of the other selenium pools — with orders to get that selenium at
all cost this time. He got it back in forty-two minutes and three seconds. I timed him. He still hasn’t
finished apologizing for the runaround he gave us. He’s scared to come near you for fear of what
you’ll say.”
“Drag him over,” ordered Powell. “It wasn’t his fault.” He held out a hand and gripped Speedy’s
metal paw. “It’s O.K., Speedy.” Then, to Donovan, “You know, Mike, I was just thinking–”
“Yes!”
“Well,” — he rubbed his face — the air was so delightfully cool, “you know that when we get
things set up here and Speedy put through his Field Tests, they’re going to send us to the Space
Stations next–”
“No!”
“Yes! At least that’s what old lady Calvin told me just before we left, and I didn’t say anything
about it, because I was going to fight the whole idea.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พาวเวลพยายามใส่หมายเหตุของขอเป็นเสียงของเขา และพบก็ไม่ได้ช่วยทำหน้าที่มาก "รวดเร็วดิฉันก็อยากจะกลับไปเงา หรือดวงอาทิตย์จะได้รับ ของชีวิตหรือความตาย สปีดีแคช ฉันต้องการให้คุณ"สปีดีแคชเอาขั้นตอนหนึ่งไปข้างหน้า และหยุด เขาพูด แต่ที่พาวเวลเสียง groaned ขณะนั้น"เมื่อคุณจะนอนตื่น ด้วยอาการปวดหัวแค่ และ tabooed ต่าง ๆ – " มัน trailed ออกมี และพาวเวลเอาเวลาในบางเหตุผลเมอร์เมอร์ "Iolanthe"มันถูกคั่วร้อน จับการเคลื่อนไหวจากมุมของตาของเขา และ whirled dizzily แล้วจ้องไปใน astonishment ที่สุด สำหรับหุ่นยนต์ไบค์ที่ซึ่งเขาได้นั่งถูกย้าย —ย้าย ไปทางเขา และไม่ มีการขับขี่เขาพูด: "โทษ หลักการ ไม่ต้องย้าย โดยหลักตามฉัน แต่คุณอันตราย"แน่นอน กฎ 1 ศักยภาพเหนือทุกอย่าง แต่เขาไม่ได้ต้องการโบราณที่ป้ำ ๆ เขาต้องการรวดเร็ว เขาเดินไป และ motioned เมามัน: "ผมสั่งคุณเดิน ฉันสั่งให้หยุด"มันค่อนข้างไร้ประโยชน์ นอกจากนี้คุณไม่สามารถเอาชนะกฎ 1 มีศักยภาพ หุ่นยนต์ stupidly กล่าว "คุณอยู่ในอันตราย หลัก"พาวเวลมองเกี่ยวกับเขาหมด เขาไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน สมองอยู่ในวนอุ่น ของเขาลมหายใจเกรียมเมื่อเขาหายใจ และพื้นดินทั้งหมดเกี่ยวกับเขาฝนตกพรำพรายเขาเรียกว่าครั้งสุดท้าย หมด: "สปีดีแคช ฉันกำลังตาย ไอ้ห่า คุณอยู่ที่ไหน รวดเร็ว ต้องคุณ"เขาถูกยังสะดุดย้อนหลังในความพยายามที่ตาบอดอยู่เป็นหุ่นยนต์ยักษ์ที่เขาไม่ต้องการเมื่อเขารู้สึกนิ้วมือเหล็กบนแขนของเขา และ timbre โลหะเสียงกังวล ขออภัยในหูของเขา"ศักดิ์สิทธิ์ smokes บอส จะทำอะไรที่นี่ และที่ฉันทำตัวฉันสับสนดังนั้น — ""ไม่รังเกียจ murmured พาวเวล สูญ "ฉันไปเงาของหน้าผา — และรีบ! " มีไม่รู้สึกล่าสุดหนึ่งถูกยกขึ้นในอากาศและความรู้สึกที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและความร้อนที่เผาไหม้และเขาส่งออกเขาตื่นกับโดโนแวนดัดมากกว่าเขา และยิ้มกังวลใจ "อย่างคุณ กา? ""ดี" มาตอบ "ซึ่งคือสปีดีแคช"ที่นี่ ฉันส่งเขาออกไปสระเกลืออื่น ๆ — กับใบสั่งไปที่เกลือที่ทั้งหมดต้นทุนครั้งนี้ เขาได้รับมันในสองนาที 3 วินาที ผมเวลาเขา ยังไม่ได้เสร็จ apologizing สำหรับ runaround เขาให้เรา เขาจะกลัวมาใกล้คุณ for fear of อะไรคุณจะพูด""ลากเขาไป สั่งพาวเวล "ก็ไม่เขาบกพร่อง" เขาจัดออกมือ และ gripped ของสปีดีแคชตีนโลหะ "มันจะดีรึ อย่างรวดเร็ว" แล้ว การโดโนแวน "คุณทราบ ไมค์ ผมเพียงคิด –""ใช่""ดี — เขา rubbed ใบหน้าของเขาซึ่งอากาศเย็นครื้นเครง "คุณรู้ว่าเมื่อเราได้รับสิ่งที่ตั้งค่าที่นี่ และการสปีดีแคชใส่ผ่านทดสอบฟิลด์ของเขา พวกเขาจะส่งเราไปยังพื้นที่สถานีถัดไป –""ไม่""ใช่ อย่างน้อยนั่นคืออะไรคาลวินเลดี้เก่าบอกฉันก่อนเราซ้าย และไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เนื่องจากผมไปต่อสู้กับความคิดทั้งหมด "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พาวเวลพยายามที่จะนำบันทึกการขอร้องเป็นเสียงของเขาและพบว่ามันไม่ได้ใช้เวลาการแสดงมาก "รวดเร็ว
ฉันมีที่จะได้รับกลับไปเงาหรือ sun'll รับฉัน มันเป็นชีวิตหรือตายเร็ว ฉันต้องการให้คุณ. "
Speedy เอาขั้นตอนหนึ่งไปข้างหน้าและหยุด เขาพูด แต่ในเสียงพาวเวลครางเพราะมันคือ
"เมื่อคุณกำลังนอนตื่นด้วยอาการปวดหัวกลุ้มใจและเป็นที่พักผ่อน tabooed-" มันหายออกมีและ
พาวเวลเอาเวลาที่ออกมาให้เหตุผลที่จะบ่นบาง "Iolanthe "
มันได้รับการอบร้อน! เขาจับการเคลื่อนไหวออกมาจากมุมของตาของเขาและหมุนหวิว; แล้ว
จ้องมองด้วยความประหลาดใจที่สุดสำหรับหุ่นยนต์ชั่วร้ายที่เขาขี่ม้าได้รับการเคลื่อนย้าย -
ย้ายไปยังเขาและโดยไม่ต้องขี่ม้า.
เขาพูด "ให้อภัย, ปริญญาโท ผมต้องไม่เคลื่อนย้ายโดยไม่ต้องโทเมื่อฉัน แต่คุณอยู่ใน
อันตราย. "
แน่นอนกฎข้อที่ 1 ที่อาจเกิดขึ้นดังกล่าวข้างต้นทุกอย่าง แต่เขาไม่ได้ต้องการที่โบราณเงอะงะ; เขาต้องการ
ได้อย่างรวดเร็ว เขาเดินออกไปและ motioned เมามัน "ผมสั่งให้คุณอยู่ห่าง ผมสั่งให้คุณหยุด! "
มันก็ไม่มีประโยชน์ค่อนข้าง คุณไม่สามารถเอาชนะกฎข้อที่ 1 ที่มีศักยภาพ หุ่นยนต์กล่าวว่าโง่ "คุณอยู่ใน
อันตรายโท. "
พาวเวลมองเกี่ยวกับเขาหมด เขาไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน สมองของเขาอยู่ในวนอุ่น; เขา
หายใจไหม้เมื่อเขาสูดลมหายใจ, และพื้นดินทั้งหมดเกี่ยวกับเขาเป็นหมอกควันส่องแสง.
เขาเรียกว่าครั้งสุดท้ายหมด "รวดเร็ว! ฉันกำลังจะตาย, แช่งคุณ! คุณอยู่ที่ไหน? รวดเร็วฉันต้องการ
คุณ. "
เขายังคงสะดุดย้อนกลับไปในความพยายามของคนตาบอดที่จะได้รับออกไปจากหุ่นยนต์ยักษ์ที่เขาไม่ต้องการ
เมื่อเขารู้สึกว่านิ้วมือเหล็กที่แขนของเขาและเป็นห่วงเสียงขอโทษของต่ำโลหะในหูของเขา .
"พระสูบบุหรี่เจ้านาย; สิ่งที่คุณจะทำอะไรที่นี่? และสิ่งที่ฉันทำ - ฉันสับสนดังนั้น - "
"ไม่เป็นไร" เวลล์ที่ไม่ค่อยบ่น "รับผมที่จะเงาของหน้าผา - และรีบ" มี
ความรู้สึกเป็นหนึ่งสุดท้ายของถูกยกขึ้นไปในอากาศและความรู้สึกของการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและความร้อนเผาไหม้,
. และเขาก็เดินออกไป
เขาตื่นกับโดโนแวนดัดเหนือเขาและยิ้มอย่างใจจดใจจ่อ . "คุณเป็นอย่างไร, เกร็ก"
"ดี!" การตอบสนองมา "ที่ไหนรวดเร็ว?"
"ที่นี่ ผมส่งเขาออกไปหนึ่งในสระน้ำซีลีเนียมอื่น ๆ - มีคำสั่งที่จะได้รับซีลีเนียมที่ที่
ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในครั้งนี้ เขาได้รับมันกลับมาในสี่สิบสองนาทีและสามวินาที ผมหมดเวลาเขา เขายังไม่
เสร็จขอโทษพูดจาเขาให้เรา เขากลัวที่จะเข้ามาใกล้คุณเพราะกลัวของสิ่งที่
คุณจะพูดว่า. "
"ลากเขาไป" สั่งซื้อพาวเวล "มันไม่ใช่ความผิดของเขา." เขายื่นออกมาจับมือและรวดเร็วของ
ตีนโลหะ "มันเป็นความตกลงรวดเร็ว." จากนั้นเพื่อให้โดโนแวน "คุณรู้ว่าไมค์ผม thinking- เพียงแค่"
"ใช่!"
"ดี" - เขาลูบใบหน้าของเขา - อากาศเย็นเพื่อให้ครื้นเครง "คุณรู้ว่าเมื่อ เราได้รับ
สิ่งที่ตั้งขึ้นที่นี่และวางรวดเร็วผ่านการทดสอบภาคสนามของพวกเขากำลังจะส่งไปยังอวกาศ
สถานีถัด "
"ไม่!"
"ใช่! อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่หญิงชรา Calvin บอกฉันเพียงแค่ก่อนที่เราจะไปทางซ้ายและผมก็ไม่ได้พูดอะไร
เกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะผมกำลังจะไปต่อสู้กับความคิดทั้งหมด. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พาวเวลล์พยายามใส่หมายเหตุอ้อนวอนเป็นเสียงของเขา และพบว่ามันไม่ได้ใช้เวลามากแสดง " รวดเร็ว
ผมต้องกลับไปเงาหรือดวงอาทิตย์จะได้รับฉัน มันคือความเป็นความตาย อย่างรวดเร็ว ฉันต้องการคุณ "
รวดเร็วใช้เวลาหนึ่งก้าวและหยุด เขาพูด แต่เสียงพาวเวลล์ครางมันคือ
" เมื่อคุณจะนอนตื่นจากอาการปวดหัวกลุ้มใจและอบอุ่นเป็น tabooed – " ตามไปและ
พาวเวลล์เอาเวลาออกด้วยเหตุผลบางอย่างที่จะบ่น " iolanthe .
มันคั่วร้อน เขาจับการเคลื่อนไหวออกจากมุมของตาของเขาและ Whirled หวิว แล้วเอ่ย
จ้องในความประหลาดใจสำหรับหุ่นยนต์ยักษ์ที่เขาขี่ม้าย้าย -
ย้ายที่มีต่อเขา และไม่มี
ไรเดอร์เขาพูด : " ครับ อาจารย์ ผมไม่ต้องย้าย โดยอาจารย์กับผม แต่คุณกำลังอยู่ในอันตราย

" แน่นอน กฎข้อ 1 ศักยภาพเหนือทุกสิ่ง แต่เขาไม่ได้ต้องการมันซุ่มซ่ามโบราณ ; เขาต้องการ
รวดเร็ว เขาเดินออกไปแล้วจึงลนลาน : " ข้าสั่งให้เจ้าไปอยู่ห่างๆ ผมสั่งให้คุณหยุด ! "
มันค่อนข้างไร้ประโยชน์ คุณไม่สามารถเอาชนะกฎ 1 ที่อาจเกิดขึ้น หุ่นยนต์กล่าวว่า " คุณ
โง่ๆอันตราย , เจ้านาย "
พาวเวลล์มองเขาอย่างสิ้นหวัง เขาไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน สมองของเขาในการหมุนเวียนความร้อน ; ลมหายใจของเขา
เกรียมเมื่อเขาสูดลมหายใจและพื้นทั้งหมดเกี่ยวกับเขาเป็นหมอกควัน shimmering .
เขาเรียกครั้งสุดท้าย หมดท่า " อย่างรวดเร็ว ! ฉันกำลังจะตาย เจ้าบ้า ! คุณอยู่ไหน ? รวดเร็ว , ฉันต้องการคุณ

"เขายังสะดุดไปข้างหลังในความพยายามที่ตาบอดไปจากหุ่นยนต์ยักษ์ เขาไม่ได้ต้องการ
เมื่อรู้สึกว่านิ้วมือเหล็กบนแขนของเขา และเป็นกังวล เสียงขอโทษของโลหะประทับในหูของเขา .
" ศักดิ์สิทธิ์ " , เจ้านาย ; คุณมาทำอะไรที่นี่ ? และสิ่งที่ฉันทำฉันสับสน - - "
" ช่างมันเถอะ " บ่น พาวล์ ติดปีก . " ทำให้ผมเงาหน้าผา - เร็วเข้า !
" มีเป็นหนึ่งในความรู้สึกเมื่อถูกยกเลิกไปในอากาศและความรู้สึกของการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว และความร้อนเผาไหม้

เขาและเขาก็สลบไป ตื่นกับโดโนแวนดัดมากกว่าเขาและยิ้มอย่างกังวล " เป็นไง เกร็ก ? "
" ก็ได้ " มาต่อ " ที่รวดเร็ว ? "
" ที่นี่ ฉันส่งเขาไปสระหนึ่งอื่น ๆ -- ซีลีเนียม พร้อมกับมีคำสั่งให้รับซีลีเนียมที่
ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในครั้งนี้เขาได้คืนในนาทีที่ 42 และสามวินาที ฉันชื่อเขา เขายังไม่เสร็จ
ขอโทษที่วิ่งหนีเขาให้เรา เค้ากลัวที่จะเข้าใกล้เธอเพราะกลัวว่าเธอจะพูดว่า "
.
" ลากเขามา " สั่ง พาวล์ " มันไม่ใช่ความผิดของเขา เขาถือมือและกระชับรวดเร็วของ
โลหะตีน " ก็มันอย่างรวดเร็ว จากนั้น โดโนแวน คุณรู้มั้ย ไมค์ ฉันแค่คิดถึง– "
" ใช่ ! "
" ดี " เขาลูบใบหน้าของเขา - อากาศจึงชื่นเย็น , " คุณรู้ว่าเมื่อเราได้รับสิ่งที่ตั้งขึ้นมาใส่
และรวดเร็วผ่านสนามทดสอบของเขา พวกเขาจะต้องส่งถึงสถานีถัดไป–พื้นที่
"
" ไม่ ! "
" ครับ อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่หญิงชราคาลวิน บอกฉันก่อนเราออกไป และไม่ได้พูดอะไร
เกี่ยวกับมัน เพราะผมกำลังจะต่อสู้กับความคิดทั้งหมด . "