“This…” Bai Yunfei felt somewhat aw

“This…” Bai Yunfei felt somewhat awkward, not knowing what he should do.

Seeing Bai Yunfei’s hesitant expression, Liu Meng’s eyes dimmed for a moment. She lowered her head slightly and put the bracelet back on the table, saying in a low voice: “Don’t talk nonsense, Xiao Ning. Maybe this bracelet is very important to Yunfei. How can he casually give it to someone else…?”

When Bai Yunfei saw Liu Meng act like that and heard her slightly disappointed words, his heart shivered indescribably. There unexpectedly seemed to be a feeling of guilt surging into his heart. He felt that upsetting this young girl in front of him was an unforgivable sin…

“No… That’s not true, Meng’er. This bracelet… Actually I was preparing to give it to you.” Bai Yunfei’s eyes glittered. In the end he clenched his teeth, walked up to Liu Meng, picked up the bracelet and put it into her hand, saying smilingly: “Originally I wanted to give it to you the next time we meet. Who would have thought you would come to look for me? This is perfect timing. I’ll just give it to you right now.”

“Really?” Liu Meng raised her head, looking at Bai Yunfei with slightly reddened cheeks.

“Yeah, I mean it!” This time Bai Yunfei said very resolutely. In his heart, even if just for this smiling expression, it was worth giving her this bracelet.

“He he, I said so, didn’t I? This bracelet was definitely bought to give young lady!” Xiao Ning said laughingly on one side, “Humph, Mister Yunfei, you even scared young lady on purpose and almost made her cry. You’re really so mean!”

“Er, this… Just now I didn’t do it on purpose…” Bai Yunfei scratched his head in an embarrassed manner and said with a placating smile.

Seeing him behave in such a ‘foolish’ way, both girls burst out giggling in a lovely manner, making Bai Yunfei even more embarrassed.

With a smiling expression in her eyes, Liu Meng observed the bracelet in her hand carefully. One could tell that she liked this bracelet quite a lot. After quite some time, she put it on her left wrist.

Right after she wore this bracelet, she was obviously stupefied for a while. Then she looked at the bracelet on her wrist in a seemingly somewhat doubtful manner before unexpectedly closing her eyes, apparently experiencing something.

After several breaths’ time, Liu Meng suddenly opened her eyes and raised her head to look at Bai Yunfei. Her face full of disbelief, she said in surprise and bewilderment: “Yunfei, this, this bracelet…”

“Here it comes!”

Bai Yunfei’s heart jumped. When he had decided to give this bracelet to her just then, he had already expected the current situation. Now, doing his best to keep a calm exterior, he said smilingly: “Oh, there are some special things about this bracelet… My master gave it to me. It can, can make the person who wears it become more light and agile.”

Hearing Bai Yunfei’s explanation, Liu Meng was slightly stupefied. She observed the bracelet on her wrist carefully again in a rather astounded manner for some time then lowered her head. It was impossible to know what she was thinking.

Just when Bai Yunfei guessed that this explanation of his was too nonsensical, Liu Meng raised her head again. She unexpectedly looked at him somewhat apologetically, saying: “I’m sorry, Yunfei. I didn’t know this bracelet has such a strange function. I, I can’t take…”

As she said, she wanted to return the bracelet to Bai Yunfei.

Bai Yunfei was stupefied. It had been very difficult for him to decide to give her this bracelet, but now she said she did not want it. This unexpectedly made him somewhat anxious. He took two steps forwards and grabbed the hand with which Liu Meng wanted to take the bracelet off, saying: “Meng’er, you already put it on, so don’t take it off. I know you like this bracelet, so just accept it. Its effect is not very great anyway…”

“Yunfei, you… Please let go of me…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นี่..." ไบ Yunfei รู้สึกทะนงตน ไม่ทราบว่าเขาควรทำอะไรเห็นไบ Yunfei ลังเลนิพจน์ หลิวเมงตาสีจางช่วง เธอลดลงหัวของเธอเล็กน้อย และสวมกำไลอีกตาราง พูดเสียงต่ำ: "อย่าพูดเหลวไหล เสี่ยวหนิง ทีนี้สร้อยข้อมือเป็นสิ่งสำคัญ Yunfei วิธีสามารถเขาตั้งใจมอบให้แก่ผู้อื่น..."เมื่อไบ Yunfei เมงหลิวทำหน้าที่เช่นเดียวกับที่เห็น และได้ยินคำพูดของเธอผิดหวังเล็กน้อย หัวใจของเขา shivered บางส่วน มีโดยไม่คาดคิดดูเหมือนจะ รู้สึกผิดที่พล่านเข้าไปในหัวใจของเขา เขารู้สึกว่า upsetting นี้สาวหน้าเขาเป็นบาปเป็น unforgivable ..."หมายเลข... ที่ไม่จริง Meng'er สร้อยข้อมือนี้... จริง ๆ ผมกำลังเตรียมให้คุณ" ไบ Yunfei ตาแวววาว ในสุดเขากัดฟันของเขา เดินมาหาเมงหลิว หยิบกำไล และใส่ลงในมือของเธอ ครั้งกล่าวว่า: "ตอนแรกอยากจะให้คุณในครั้งถัดไปที่เราตอบสนอง ใครจะคิดคุณจะมาหาฉัน อยู่เวลานี้ ฉันจะเพียงให้คุณอยู่""จริง ๆ หรือ" เมงหลิวยกหัวของเธอ กำลังดูไบ Yunfei กับแก้มบวมเล็กน้อย"ใช่ ทำร้าย" เวลานี้ Yunfei ไบกล่าวสะท้อนมาก ในหัวใจของเขา แม้สำหรับนิพจน์นี้ยิ้ม ก็ควรให้เธอกำไลนี้"เขาเขา ฉันว่า ได้ ไม่ได้ฉัน สร้อยข้อมือนี้ถูกแน่นอนซื้อมาให้หญิงสาว" เซียวหนิงกล่าวว่า เก่งกาจด้านหนึ่ง "Humph มิสเตอร์ Yunfei คุณกลัวว่าหญิงสาวใน และเกือบทำให้เธอร้องไห้ คุณจริง ๆ ดังนั้นหมายความว่า! "" Er,... ตอนนี้ฉันไม่ได้ทำมันใน..." ไบ Yunfei ขูดศีรษะในลักษณะอาย และกล่าว ด้วยรอยยิ้ม placatingเห็นเขาทำงานในลักษณะ 'โง่' หญิงที่ระเบิดออกมาหัวเราะคิกคักในลักษณะน่ารัก ทำไบ Yunfei ยิ่งอายมีนิพจน์การยิ้มในดวงตาของเธอ Liu Meng สังเกตกำไลในมือของเธออย่างระมัดระวัง หนึ่งสามารถบอกได้ว่า เธอชอบสร้อยข้อมือนี้ค่อนข้างมาก ค่อนข้างบางเวลา เธอใส่มันบนข้อมือซ้ายของเธอหลังจากเธอสวมสร้อยข้อมือนี้ เธอเป็นรตเทสต์แทกเห็นได้ชัดในขณะนี้ แล้ว เธอมองที่กำไลข้อมือของเธอในลักษณะค่อนข้างดูเหมือนหนี้สงสัยสูญก่อนโดยไม่คาดคิดปิดดวงตาของเธอ apparently ประสบสิ่งหลังจากที่เวลาหลายหายใจ เมงหลิวก็เปิดดวงตาของเธอ และยกหัวของเธอดูไบ Yunfei ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยศรัทธา เธอกล่าวว่า แปลกใจและความสับสน: "Yunfei นี้ นี้สร้อยข้อมือ...""นี่มันมา"ไบ Yunfei หัวใจกระโดด เมื่อเขาได้ตัดสินใจจะให้สร้อยข้อมือนี้ให้เธอแล้ว เขามีแล้วคาดว่าสถานการณ์ในปัจจุบัน ตอนนี้ ทำดีที่สุดของเขาเพื่อให้ภายนอกสงบ เขากล่าวว่า ครั้งกล่าว: โอ้ มีบางสิ่งที่พิเศษเกี่ยวกับสร้อยข้อมือนี้... หลักของฉันมอบมันให้กับฉัน มันสามารถ สามารถทำให้ผู้ที่สวมจะกลายเป็นเบา และคล่องตัว"ได้ยินคำอธิบายไบ Yunfei เมงหลิวถูกรตเทสต์แทกเล็กน้อย เธอสังเกตกำไลบนข้อมือของเธออย่างรอบคอบอีกครั้งในลักษณะ astounded ค่อนข้างบางเวลา แล้วลงหัวของเธอ มันเป็นไปไม่ได้รู้อะไรที่เธอคิดเพียงเมื่อไบ Yunfei เดาว่า คำอธิบายนี้ของเขามากเกินไปไร้ เมงหลิวยกหัวของเธออีกครั้ง เธอโดยไม่คาดคิดมองไปที่เขาค่อนข้าง apologetically พูดว่า: "ฉันขอโทษ Yunfei ฉันไม่รู้สร้อยข้อมือนี้มีฟังก์ชั่นแปลก ๆ เช่น ฉันไม่สามารถใช้... "เธอกล่าว เธอต้องการกลับกำไลไปไบ Yunfeiไบ Yunfei รตเทสต์แทกได้ มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะตัดสินใจจะให้เธอนี้สร้อยข้อมือ แต่ตอนนี้เธอบอกว่า เธอไม่อยาก นี้โดยไม่คาดคิดทำให้เขาค่อนข้างกังวล เขาเอาสองก้าวไปข้างหน้า และคว้ามือที่เมงหลิวอยากถอดกำไล พูดว่า: "Meng'er คุณแล้วเลย ดังนั้นอย่าเอามันออก ผมทราบว่าคุณชอบสร้อยข้อมือนี้ ดังนั้นเพียงแค่ยอมรับมัน ผลกระทบไม่มากต่อไป...""Yunfei คุณ... โปรดปล่อยฉันนี้... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นี่ ... " Bai Yunfei รู้สึกค่อนข้างอึดอัดไม่ทราบว่าสิ่งที่เขาควรจะทำอย่างไร. เห็นการแสดงออกลังเลที่ตากใบ Yunfei ของตาหลิวเม้งของจางสักครู่ เธอก้มหน้าลงเล็กน้อยและใส่สร้อยข้อมือบนโต๊ะพูดเสียงต่ำ "อย่าพูดเรื่องไร้สาระเสี่ยวหนิง บางทีสร้อยข้อมือนี้เป็นสิ่งสำคัญมากที่จะ Yunfei เขาสามารถวิธีลวกให้มันอยู่กับคนอื่น ... ? " เมื่อตากใบ Yunfei เห็นการกระทำหลิวเม้งเช่นนั้นและได้ยินคำของเธอผิดหวังเล็กน้อยหัวใจของเขาสั่นอย่างคลุมเครือ มีโดยไม่คาดคิดที่ดูเหมือนจะเป็นความรู้สึกของความผิดพล่านเข้าไปในหัวใจของเขา เขารู้สึกว่า upsetting นี้สาวในด้านหน้าของเขาคือการยกโทษบาป ... "ไม่ ... นั่นไม่เป็นความจริง Meng'er สร้อยข้อมือนี้ ... อันที่จริงผมก็เตรียมที่จะให้มันอยู่กับคุณ. "ตา Bai Yunfei ของ glittered ในท้ายที่สุดเขา clenched ฟันของเขาเดินขึ้นไปยังหลิวเม้งหยิบสร้อยข้อมือและใส่ลงในมือของเธอบอกว่าอมยิ้ม "เดิมผมอยากจะให้มันอยู่กับคุณในครั้งต่อไปเราจะได้พบ ใครจะมีความคิดว่าคุณจะมาเพื่อหาฉัน? นี่คือเวลาที่สมบูรณ์แบบ ฉันเพียงแค่จะให้มันอยู่กับคุณในขณะนี้. " " จริงเหรอ? "หลิวเม้งยกหัวของเธอกำลังมองหาที่ตากใบ Yunfei แก้มแดงเล็กน้อย. " ใช่ฉันหมายความว่ามัน! "คราวนี้ตากใบ Yunfei กล่าวมากเฉียบขาด ในหัวใจของเขาแม้เพียงการแสดงออกยิ้มนี้มันก็คุ้มค่าให้เธอสร้อยข้อมือนี้. "เขาเขากล่าวว่าดังนั้นฉันไม่ได้ฉัน? สร้อยข้อมือนี้ถูกซื้อแน่นอนที่จะให้หญิงสาว! "เสี่ยวหนิงกล่าวว่าหัวเราะในอีกด้านหนึ่ง" ฮึนาย Yunfei คุณยังหญิงสาวกลัวเกี่ยวกับวัตถุประสงค์และเกือบจะทำให้เธอร้องไห้ คุณจริงๆดังนั้นหมายความว่า! " " เอ้อนี้ ... เพียงแค่ตอนนี้ฉันไม่ได้ทำไว้ในวัตถุประสงค์ ... "Bai Yunfei รอยขีดข่วนหัวของเขาในลักษณะที่อายและกล่าวด้วยรอยยิ้ม placating ได้. เห็นเขามีพฤติกรรมดังกล่าวใน 'โง่' วิธีเด็กหญิงทั้งสองระเบิดออกมาหัวเราะคิกคักในลักษณะที่น่ารักทำให้ตากใบ Yunfei อายแม้กระทั่งมากขึ้น. ด้วยสีหน้ายิ้มในดวงตาของเธอหลิวเม้งสังเกตเห็นสร้อยข้อมือในมือของเธออย่างระมัดระวัง หนึ่งสามารถบอกได้ว่าเธอชอบสร้อยข้อมือนี้ค่อนข้างมาก หลังจากที่ค่อนข้างบางเวลาที่เธอวางไว้บนข้อมือซ้ายของเธอ. หลังจากที่เธอสวมสร้อยข้อมือนี้เธอก็ตะลึงที่เห็นได้ชัดในขณะที่ จากนั้นเธอก็มองไปที่สร้อยข้อมือบนข้อมือของเธอในลักษณะที่ดูเหมือนจะค่อนข้างสงสัยจะสูญโดยไม่คาดคิดก่อนที่จะปิดตาของเธอดูเหมือนจะประสบบางสิ่งบางอย่าง. หลังจากที่เวลาหายใจหลาย 'หลิวเม้งจู่ ๆ ก็เปิดตาของเธอและยกหัวของเธอจะมองไปที่ตากใบ Yunfei ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเชื่อที่เธอบอกว่าในความประหลาดใจและสับสน "Yunfei นี้, สร้อยข้อมือนี้ ... " "ที่นี่มันมา!" หัวใจตากใบ Yunfei กระโดด เมื่อเขาได้ตัดสินใจที่จะให้สร้อยข้อมือนี้เพื่อเธอแล้วเขาคาดว่าจะแล้วสถานการณ์ปัจจุบัน ตอนนี้เขาทำดีที่สุดเพื่อให้ภายนอกสงบเขากล่าวด้วยรอยยิ้ม: "โอ้มีบางสิ่งที่พิเศษเกี่ยวกับสร้อยข้อมือนี้ ... ต้นแบบของฉันให้มันมาให้ฉัน มันสามารถทำให้คนที่สวมมันกลายเป็นแสงมากขึ้นและคล่องตัว. " คำอธิบายที่ได้ยินตากใบ Yunfei ของหลิวเม้งมึนงงเล็กน้อย เธอสังเกตเห็นสร้อยข้อมือบนข้อมือของเธออย่างรอบคอบอีกครั้งในลักษณะที่ค่อนข้างประหลาดใจสำหรับบางเวลาแล้วก้มหน้าลง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าสิ่งที่เธอคิด. เพียงเมื่อตากใบ Yunfei เดาว่าคำอธิบายของเขานี้คือไร้สาระเกินไปหลิวเม้งยกศีรษะของเธออีกครั้ง จู่ ๆ เธอก็มองไปที่เขาค่อนข้างขอโทษพูด: "ฉันขอโทษ Yunfei ผมไม่ทราบว่าสร้อยข้อมือนี้ได้เช่นฟังก์ชั่นที่แปลก ฉันฉันไม่สามารถใช้ ... " ขณะที่เธอกล่าวว่าเธออยากจะกลับสร้อยข้อมือเพื่อตากใบ Yunfei. ตากใบ Yunfei ถูกตะลึง มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะตัดสินใจที่จะให้เธอสร้อยข้อมือนี้ แต่ตอนนี้เธอบอกว่าเธอไม่อยากให้มัน โดยไม่คาดคิดนี้ทำให้เขาค่อนข้างกังวล เขาเอาสองขั้นตอนข้างหน้าและคว้ามือที่หลิวเม้งอยากจะเอาสร้อยข้อมือออกพูดว่า: "Meng'er คุณแล้ววางไว้บนจึงไม่เอามันออก ฉันรู้ว่าคุณชอบสร้อยข้อมือนี้ดังนั้นเพียงแค่ยอมรับมัน ผลของมันจะไม่ดีมากเลยล่ะค่ะ ... " " Yunfei คุณ ... กรุณาปล่อยให้ไปของฉัน ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นี่ . . . . . . . " ไป๋ yunfei รู้สึกค่อนข้างอึดอัด ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรเห็นใบ yunfei ลังเล สีหน้าของหลิว เมง ดวงตาสีจางสักครู่ เธอลดหัวของเธอเล็กน้อย และใส่สร้อยข้อมือ กลับลงบนโต๊ะ แล้วพูดด้วยเสียงต่ำ : " อย่าพูดไร้สาระ เสี่ยวหนิง บางทีสร้อยข้อมือนี้เป็นสิ่งสำคัญมากที่จะ yunfei . เขาได้มอบมันให้กับคนอื่น . . . . . . . ? "เมื่อใบ yunfei เห็นหลิว เมิงทำแบบนั้นและได้ยินเธอผิดหวังเล็กน้อยว่าหัวใจของเขาสั่นอย่างคลุมเครือ . มันเลยดูเหมือนจะมีความผิดพล่านในใจของเขา เขารู้สึกหัวเสียนี้สาวตรงหน้าเขาเป็นบาปที่ให้อภัยไม่ได้ . . . . . . ." ไม่ . . . ไม่จริง meng"er . สร้อยข้อมือนี้ . . . . . . จริงๆ แล้วผมเตรียมให้คุณ . " ไป๋ yunfei ดวงตาแวววาว . ในท้ายที่สุด เขากำฟันของเขา เดินถึง หลิว เมิง หยิบสร้อยข้อมือ และใส่มันไว้ในมือ เธอพูดอมยิ้ม : " ฉันต้องการให้คุณครั้งหน้าที่เราพบกัน ใครจะคิดว่าคุณจะมาหาฉัน นี่ถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว ผมจะให้มันกับคุณตอนนี้ ." จริงเหรอ ? " หลิวเม้งยกศีรษะมองไป๋ yunfei ด้วยเล็กน้อย reddened แก้ม" ใช่ ฉันหมายถึงมัน " คราวนี้ไป๋ yunfei กล่าวมากเด็ดเดี่ยว . ในใจ แม้จะเพียงแค่นี้ยิ้มแสดงออก มันคุ้มค่าให้นางสร้อยเส้นนี้" เขา ผมบอกว่าผมไม่ได้ ? สร้อยข้อมือนี้ตั้งใจซื้อให้คุณผู้หญิง " เสี่ยวหนิงพูดด้วยการหัวเราะในด้านหนึ่ง " ฮึ คุณ yunfei คุณกลัวสาวน้อยในวัตถุประสงค์และเกือบทำเธอร้องไห้ คุณใจร้ายมาก "" เอ่อ . . . เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจ . . . . . . . " ไป๋ yunfei รอยขีดข่วนหัวของเขาในลักษณะที่พูดกับ placating เขินและยิ้มเห็นเขาทำตัวเป็น " โง่ " อย่าง สองสาวหัวเราะคิกคักออกมาในลักษณะที่น่ารัก ทําให้ใบ yunfei อายมากกว่านะกับยิ้ม สายตาของเธอ หลิวเม้งสังเกตสร้อยข้อมือในมือของเธออย่างระมัดระวัง หนึ่งสามารถบอกได้ว่าเธอชอบสร้อยเส้นนี้มาก หลังจากค่อนข้างบางเวลาที่เธอวางไว้บนข้อมือซ้ายของเธอหลังจากที่เธอสวมสร้อยข้อมือนี้ เธอต้องมึนงงชั่วขณะ แล้วเธอมองกำไลบนข้อมือในลักษณะที่ดูเหมือนจะค่อนข้างน่าสงสัยก่อนก็หลับตาลง ปรากฎว่าพบอะไรบ้างหลังจากหลายๆ เวลา หลิว เมิงก็ลืมตาขึ้น และยกศีรษะมองไป๋ yunfei . ใบหน้าที่เต็มไปด้วยการปฏิเสธศรัทธาเธอ เธอบอกว่าในความประหลาดใจและความสับสน : " yunfei , นี้ , สร้อยข้อมือนี้ . . . "" มันมาแล้ว ! "หัวใจของไป๋ yunfei กระโดด เมื่อเขาได้ตัดสินใจที่จะให้สร้อยเส้นนี้กับเธอแล้วเขาก็คาดไว้แล้วว่า สถานการณ์ปัจจุบัน ตอนนี้ ทำของเขาที่ดีที่สุดเพื่อให้ความสงบภายนอก , เขากล่าวว่า : " โอ้ แสดงว่ามีบางสิ่งพิเศษเกี่ยวกับสร้อยข้อมือนี้ . . . . . . อาจารย์ผมให้มา มันสามารถ ทำให้คน ที่สวมมันกลายเป็นแสงมากขึ้นและว่องไว "การได้ยินของไป๋ yunfei คำอธิบาย หลิวเม้งงงเล็กน้อย . เธอสังเกตเห็นกำไลบนข้อมือของเธออย่างรอบคอบอีกครั้ง ในลักษณะที่ค่อนข้างงงสักพักแล้วลดหัวของเธอ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สิ่งที่เธอกำลังคิดเมื่อบ่าย yunfei เดาว่าคำอธิบายของเขาก็ไร้สาระ หลิวเม้งยกหัวของเธออีกครั้ง เธอบังเอิญมองเขาค่อนข้างขอโทษว่า " ขอโทษ yunfei . ฉันไม่รู้ว่าสร้อยเส้นนี้มีฟังก์ชั่นแปลกๆ ฉันไม่เอา . . . . . . . "อย่างที่เธอพูด เธออยากจะเอาสร้อยข้อมือใบ yunfei .ใบ yunfei เป็นงง . มันก็ยากสำหรับเขาที่จะตัดสินใจที่จะเอาสร้อยเส้นนี้ แต่ตอนนี้เธอบอกว่าเธอไม่ต้องการมัน มันเลยทำให้เขาค่อนข้างกังวล เขาใช้สองขั้นตอนข้างหน้าและจับมือกับที่หลิว เมิงอยากเอาสร้อยข้อมือออก , กล่าวว่า : " meng"er คุณก็ใส่มันซะ แล้วอย่าถอดมันออก ผมรู้ว่าคุณชอบสร้อยเส้นนี้ ก็ยอมรับมัน ผลของมันไม่ค่อยดีอยู่ดี . . . . . . . "" yunfei คุณ . . . . . . . ปล่อยข้า . . . . . . . "