It is clear that negative emotion i

It is clear that negative emotion is important in parent–
child relationships generally and in their conflict interactions
in particular, it makes sense that emotion should
function as a marker of the presence of parent–child con-
flict. Steinberg and Silk (2002) argued that ‘‘it may be the
affective intensity of the conflict, rather than its frequency
or content, that distinguishes adaptive from maladaptive
parent–adolescent conflict’’ (p. 123). In other words,
emotion may be more important than what the partners say
to each other during conflicts or how often they engage in
conflict. Negative emotion may be a particularly important
marker of conflict in adolescence. In a meta-analysis by
Laursen et al. (1998), the overall frequency of conflicts
between parents and children declined (rather than
increased, as commonly thought) during adolescence;
however, the intensity of parent and children negative
emotion did increase across adolescence (also see Smetana
et al. 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นที่ชัดเจนว่า อารมณ์เชิงลบมีความสำคัญในหลัก –ความสัมพันธ์ของเด็กโดยทั่วไป และ ในการโต้ตอบความขัดแย้งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันทำให้รู้สึกว่า อารมณ์ควรเป็นเครื่องหมายของการปรากฏตัวของแม่ – ลูก con-flict Steinberg และผ้าไหม (2002) โต้เถียงที่ '' มันอาจจะเป็นการผลความเข้มของความขัดแย้ง มากกว่าความถี่หรือ เนื้อหา ที่แตกต่างปรับจาก maladaptiveความขัดแย้งหลัก – วัยรุ่น '' (p. 123) ในคำอื่น ๆอารมณ์อาจจะสำคัญกว่าสิ่งที่พันธมิตรพูดกันในระหว่างความขัดแย้งหรือว่าพวกเขามีส่วนร่วมในความขัดแย้งกัน อารมณ์เชิงลบอาจมีความสำคัญอย่างยิ่งเครื่องหมายของความขัดแย้งในวัยรุ่น ในการวิเคราะห์โดยLaursen et al. (1998), ความถี่โดยรวมของความขัดแย้งระหว่างผู้ปกครองและเด็กปฏิเสธ (แทนเพิ่มขึ้น เป็นปกติคิด) ในช่วงวัยรุ่นอย่างไรก็ตาม ความเข้มของแม่และเด็กที่ติดลบอารมณ์ไม่เพิ่มขึ้นผ่านวัยรุ่น (ยังดูอาคารโอลด์et al. 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่ชัดเจนว่าอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบที่มีความสำคัญใน parent-
ความสัมพันธ์ของเด็กทั่วไปในการติดต่อความขัดแย้งของพวกเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันทำให้รู้สึกว่าอารมณ์ควร
ทำงานเป็นเครื่องหมายของการปรากฏตัวของผู้ปกครองเด็กวงที่
flict Steinberg และผ้าไหม (2002) แย้งว่า '' มันอาจจะเป็น
ความเข้มของอารมณ์ของความขัดแย้งมากกว่าความถี่
หรือเนื้อหาที่แตกต่างจากการปรับตัวปรับตัว
พ่อแม่วัยรุ่นขัดแย้ง '' (P. 123) ในคำอื่น ๆ
อารมณ์อาจมีความสำคัญมากกว่าสิ่งที่พันธมิตรพูด
กับแต่ละอื่น ๆ ในช่วงความขัดแย้งหรือวิธีการที่พวกเขามักจะมีส่วนร่วมใน
ความขัดแย้ง อารมณ์ความรู้สึกเชิงลบอาจจะเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะ
เครื่องหมายของความขัดแย้งในวัยรุ่น ใน meta-analysis โดย
Laursen et al, (1998) ความถี่โดยรวมของความขัดแย้ง
ระหว่างผู้ปกครองและเด็กลดลง (แทนที่จะ
เพิ่มขึ้นคิดเป็นทั่วไป) ในช่วงวัยรุ่น;
แต่ความรุนแรงของผู้ปกครองและเด็กเชิงลบ
อารมณ์ไม่เพิ่มขึ้นทั่ววัยรุ่น (ดู Smetana
et al, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นที่ชัดเจนว่า อารมณ์ในทางลบ ที่สำคัญผู้ปกครองฯความสัมพันธ์โดยทั่วไปในเด็กและปฏิสัมพันธ์ของความขัดแย้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันทำให้รู้สึกอารมณ์ที่ควรหน้าที่เป็นเครื่องหมายของการแสดงตนของผู้ปกครองเด็กคอน - จำกัดflict . Steinberg และผ้าไหม ( 2002 ) แย้งว่า " มันอาจเป็นอารมณ์ความรุนแรงของความขัดแย้งมากกว่าความถี่ของหรือเนื้อหาที่แตกต่างจาก maladaptive การปรับตัวแม่–วัยรุ่นความขัดแย้ง " " ( หน้า 123 ) ในคำอื่น ๆอารมณ์อาจจะสำคัญกว่าสิ่งที่พันธมิตรพูดกับแต่ละอื่น ๆในระหว่างความขัดแย้งหรือวิธีการที่พวกเขามักจะมีส่วนร่วมในความขัดแย้ง อารมณ์เชิงลบอาจเป็นสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องหมายของความขัดแย้งในวัยรุ่น ในการวิเคราะห์โดยlaursen et al . ( 1998 ) , ความถี่โดยรวมของความขัดแย้งระหว่างผู้ปกครองและเด็กปฏิเสธ ( มากกว่าเพิ่มขึ้นเป็นปกติในช่วงวัยรุ่นเลย ) ;อย่างไรก็ตาม ความเข้ม ของแม่และเด็ก ลบอารมณ์ได้เพิ่มขึ้นในวัยรุ่น ( ยังเห็นริช มตานาet al . 2006 )