Mizobuchi et al. [13] analyzed the

Mizobuchi et al. [13] analyzed the effects of walking and keyboard sizes when performing text input. A stylus was used to interact with a virtual keyboard displayed by a PDA. Their results show that the walking condition had no significant effect on text input speed, but lead to a higher error rate. Furthermore, they showed that the text input speed increases and the error rate decrease the larger the keys are. The difference to our research was again that they used two-handed input using a mobile device and a stylus. Moreover, no effect on text input speed was shown which stays in contrast to our findings.

Kane et al. [8] examined the effect of walking and the adaption of the user interface on the performance when using two hands and the thumb to interact with soft-buttons on a mobile. The first reported experiment showed a decrease in error rate when increasing the target size while the other results are not conclusive (as discussed by the authors) due to the low number of participants and the high variance in the study results. Their second experiment focused on a user interface that automatically increases the target size once the user is walking. Their study did not provide any evidence for the advantages of this approach when compared to a non-adaptive user interface with large targets. The authors argue that this was due to some issues with the prototype design (e.g. some buttons in the adaptive interface were just too small) and due to the tradeoff between screen size and button size.

Parhi et al. [16] performed a user study comparing different target sizes for thumb-based one-handed interaction with a touch screen while standing. Their results show that task times and error rates decreased with larger key sizes. The authors argue that a target size of 9.2 to 9.6 mm is an optimal tradeoff between target selection time and error rate. Unfortunately, those rather large buttons are relatively big when compared with current screen sizes of mobile devices. Consequently, the iPhone, for example, has a minimal target size of 6.74 mm leading according to Parhi et al. [16] to an error rate of circa 8-12% and according to our research even to 23% (see Figure 7).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mizobuchi et al. [13] วิเคราะห์ผลกระทบของการเดินและแป้นพิมพ์ขนาดเมื่อทำการป้อนข้อความ สไตลัสที่ใช้โต้ตอบกับ PDA ที่แสดงแป้นพิมพ์เสมือน ผลลัพธ์แสดงว่า เงื่อนไขเดินได้ไม่สำคัญมีผลต่อความเร็วในการป้อนข้อความ แต่เป้าหมายอัตราความผิดพลาดสูง นอกจากนี้ พวกเขาพบว่า เพิ่มความเร็วในการป้อนข้อความ และลดข้อผิดพลาดอัตราที่ใหญ่กว่าแป้น ความแตกต่างกับงานวิจัยของเราได้อีกว่า พวกเขาใช้ป้อน two-handed ใช้อุปกรณ์โมบายและสไตลัส นอกจากนี้ ไม่มีผลต่อความเร็วในการป้อนข้อความที่แสดงที่อยู่ตรงข้ามผลการวิจัยของเรา Al. ร้อยเอ็ดเคน [8] ตรวจสอบผลของการเดินและ adaption ของการปฏิบัติงานเมื่อใช้สองมือและนิ้วหัวแม่มือที่สามารถโต้ตอบกับปุ่มอ่อนถือเป็น ทดลองรายงานแรกพบอัตราข้อผิดพลาดลดลงเมื่อเพิ่มขนาดของเป้าหมายผลลัพธ์ไม่มีข้อสรุป (ตามที่อธิบายไว้ โดยผู้เขียน) ครบกำหนดจำนวนผู้เข้าร่วมและความแปรปรวนสูงต่ำในผลการศึกษา การทดลองที่สองมุ่งเน้นในส่วนติดต่อผู้ใช้ที่เพิ่มขนาดเป้าหมายโดยอัตโนมัติเมื่อผู้ใช้จะเดิน การเรียนไม่มีหลักฐานใด ๆ สำหรับข้อดีของวิธีการนี้เมื่อเปรียบเทียบกับผู้ที่ไม่เหมาะสมกับกลุ่มเป้าหมายขนาดใหญ่ ผู้เขียนโต้แย้งว่า นี้เกิดปัญหาบางอย่างกับการออกแบบต้นแบบ (เช่นปุ่มบางปุ่มในอินเทอร์เฟซที่เหมาะสมได้ค่อน) และเนื่อง จากขนาดหน้าจอและปุ่มขนาดยอม Parhi et al. [16] ทำการศึกษาผู้ใช้เปรียบเทียบขนาดเป้าหมายแตกต่างกันโดยใช้นิ้วหัวแม่มือติดต่ออ่านกับหน้าจอสัมผัสในขณะยืน ผลลัพธ์แสดงว่า เวลางานและอัตราผิดพลาดลดลง มีขนาดใหญ่หลัก ผู้เขียนโต้แย้งว่า เป้าหมายขนาด 9.2-9.6 มม.ยอมเลือกเป้าหมายเวลาและข้อผิดพลาดอัตราเหมาะสม อับ ปุ่มที่ค่อนข้างใหญ่มีขนาดค่อนข้างใหญ่เมื่อเทียบกับขนาดหน้าจอปัจจุบันของโทรศัพท์มือถือ ดังนั้น iPhone เช่น มีเป้าหมายน้อยที่สุด 6.74 มม.นำตาม Parhi et al. [16] มีอัตราข้อผิดพลาดของเซอร์กา 8-12% และ ตามงานวิจัยของเราได้ถึง 23% (ดูรูปที่ 7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mizobuchi et al, [13] การวิเคราะห์ผลกระทบของการเดินและแป้นพิมพ์ขนาดเมื่อทำการป้อนข้อความ สไตลัสที่ถูกนำมาใช้ในการโต้ตอบกับแป้นพิมพ์เสมือนจริงแสดงโดยพีดีเอ ผลของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าสภาพการเดินไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญกับความเร็วในการป้อนข้อความ แต่นำไปสู่อัตราความผิดพลาดสูง นอกจากนี้พวกเขาแสดงให้เห็นว่าเพิ่มความเร็วในการป้อนข้อความและอัตราความผิดพลาดลดลงขนาดใหญ่ที่มีปุ่ม ความแตกต่างของการวิจัยของเราเป็นอีกครั้งที่พวกเขาใช้ในการป้อนข้อมูลสองมือใช้โทรศัพท์มือถือและสไตลัส นอกจากนี้ยังไม่มีผลกระทบต่อความเร็วในการป้อนข้อความถูกนำมาแสดงที่อยู่ในทางตรงกันข้ามกับผลการวิจัยของเรา. เคน et al, [8] การตรวจสอบผลกระทบของการเดินและการปรับตัวของอินเตอร์เฟซในการปฏิบัติงานของผู้ใช้เมื่อใช้สองมือและนิ้วหัวแม่มือในการโต้ตอบกับปุ่มนุ่มบนมือถือ รายงานการทดลองครั้งแรกที่แสดงให้เห็นการลดลงของอัตราความผิดพลาดเมื่อเพิ่มขนาดเป้าหมายในขณะที่ผลอื่น ๆ ที่ไม่ได้ข้อสรุป (ตามที่กล่าวโดยผู้เขียน) เนื่องจากจำนวนต่ำของผู้เข้าร่วมและความแปรปรวนสูงในผลการศึกษา การทดลองที่สองมุ่งเน้นไปที่อินเตอร์เฟซผู้ใช้ที่จะเพิ่มขนาดของเป้าหมายเมื่อผู้ใช้กำลังเดิน การศึกษาของพวกเขาไม่ได้ให้หลักฐานใด ๆ สำหรับข้อดีของวิธีนี้เมื่อเทียบกับอินเตอร์เฟซผู้ใช้ที่ไม่ใช่การปรับตัวกับกลุ่มเป้าหมายที่มีขนาดใหญ่ ผู้เขียนยืนยันว่านี้เป็นเพราะบางประเด็นที่มีการออกแบบต้นแบบ (เช่นปุ่มบางอย่างในอินเตอร์เฟซที่ปรับตัวมีเพียงขนาดเล็กเกินไป) และเนื่องจากการถ่วงดุลอำนาจระหว่างขนาดหน้าจอและขนาดของปุ่ม. Parhi et al, [16] ดำเนินการศึกษาเปรียบเทียบขนาดผู้ใช้เป้าหมายแตกต่างกันสำหรับนิ้วหัวแม่มือที่ใช้การทำงานร่วมกันด้วยมือเดียวกับหน้าจอสัมผัสในขณะที่ยืน ผลของพวกเขาแสดงให้เห็นว่างานครั้งและลดลงอัตราความผิดพลาดที่สำคัญที่มีขนาดที่ใหญ่ขึ้น ผู้เขียนยืนยันว่าเป้าหมายของการขนาด 9.2-9.6 มิลลิเมตรเป็นถ่วงดุลอำนาจที่ดีที่สุดระหว่างเวลาเป้าหมายการเลือกและอัตราความผิดพลาด แต่น่าเสียดายที่ผู้ปุ่มขนาดใหญ่ค่อนข้างจะค่อนข้างใหญ่เมื่อเทียบกับขนาดหน้าจอปัจจุบันของโทรศัพท์มือถือ ดังนั้น iPhone เช่นมีขนาดของเป้าหมายที่น้อยที่สุด 6.74 มมชั้นนำตาม Parhi et al, [16] กับอัตราความผิดพลาดของประมาณ 8-12% และเป็นไปตามการวิจัยของเราแม้จะเป็น 23% (ดูรูปที่ 7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

mizobuchi et al . [ 13 ] วิเคราะห์ผลของการเดิน และขนาดของแป้นพิมพ์เมื่อการใส่ข้อความ สไตลัสถูกใช้เพื่อโต้ตอบกับแป้นพิมพ์เสมือนแสดงโดย PDA ผลของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าเดินสภาพไม่มีผลต่อความเร็วป้อนข้อความ แต่ทำให้อัตราความผิดพลาดสูง นอกจากนี้พวกเขาพบว่า การใส่ข้อความเพิ่มความเร็วอัตราความผิดพลาดลดลงขนาดใหญ่ปุ่มเป็น ความแตกต่างในการวิจัยของเรา เป็นอีกครั้งที่พวกเขาใช้สองมือเข้าใช้โทรศัพท์มือถือและสไตลัส . นอกจากนี้ ไม่มีผลต่อความเร็วป้อนข้อความแสดงซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับผลของเรา

Kane et al .[ 8 ] ตรวจสอบผลของการเดินและการปรับตัวของอินเตอร์เฟซผู้ใช้ในการปฏิบัติเมื่อใช้ 2 มือและนิ้วหัวแม่มือเพื่อโต้ตอบกับปุ่มนุ่มบนมือถือแรกรายงานการทดลองพบว่าลดลงในอัตราความผิดพลาดเมื่อเพิ่มขนาดของเป้าหมายในขณะที่ผลอื่น ๆยังไม่ได้ข้อสรุป ( ตามที่กล่าวไว้โดยผู้เขียน ) เนื่องจากจำนวนน้อยของผู้เข้าร่วมและความแปรปรวนสูงในการศึกษาผล การทดลองที่สองของพวกเขามุ่งเน้นการอินเตอร์เฟซผู้ใช้ที่โดยอัตโนมัติจะเพิ่มขนาดของเป้าหมายเมื่อผู้ใช้เดินการศึกษาของพวกเขาไม่ได้ให้หลักฐานใด ๆ สำหรับข้อดีของวิธีการนี้เมื่อเทียบกับไม่ปรับอินเตอร์เฟซผู้ใช้ที่มีเป้าหมายขนาดใหญ่ ผู้เขียนได้โต้เถียงว่า นี้คือเนื่องจากปัญหาบางอย่างกับเครื่องต้นแบบ ( เช่น ปุ่มบางปุ่ม ในอินเตอร์เฟซแบบมีขนาดเล็กเกินไป ) และเนื่องจากการแลกเปลี่ยนระหว่างขนาดของหน้าจอและขนาดปุ่ม

parhi et al .[ 16 ] ได้ทำการศึกษาเปรียบเทียบขนาดผู้ใช้เป้าหมายที่แตกต่างกันสำหรับง่ายๆตามคนโต้ตอบกับหน้าจอสัมผัส ในขณะที่ยืน ผลของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าเวลางานและอัตราความผิดพลาดลดลง ขนาดกุญแจขนาดใหญ่ ผู้เขียนยืนยันว่าเป้าหมายขนาด 9.2 ถึง 9.6 มิลลิเมตร เป็นข้อเสียที่เหมาะสมระหว่างการเลือกเป้าหมายและอัตราความผิดพลาด ขออภัยการสนทนาที่ค่อนข้างใหญ่จะค่อนข้างใหญ่เมื่อเทียบกับปัจจุบัน ขนาดหน้าจอของอุปกรณ์มือถือ ดังนั้นสำหรับตัวอย่างเช่นมีขนาดเป้าหมายน้อยที่สุดของ 6.74 มม. ชั้นนำตาม parhi et al . [ 16 ] ข้อผิดพลาดในอัตราประมาณ 8-12 เปอร์เซ็นต์ และตามการวิจัยของเราถึง 23 % ( ดูรูปที่ 7 )