A long time passed, and then Xu Qin

A long time passed, and then Xu Qing stepped back and looked him deep in the eyes.

“You need to be careful,” she said. “Get out of this place as soon as you can.” Then she turned, stepped onto a flying sword and shot down the mountain. She glided up and down a few times, eventually entering a small forest at the bottom of the mountain. When she emerged from the other side of the forest, Meng Hao’s clothes were gone and she was dressed in a fresh Black Sieve Sect robe.

Meng Hao stood there the whole time, watching her disappear into the distance. A sense of departure filled him, and for a moment, he felt like he was back in the Reliance Sect when it was being disbanded.

Now, though, he was no longer a Qi Condensation Cultivator. He was of Foundation Establishment, with a Perfect Foundation. He was no longer a child, but a young man. Wisdom birthed from maturity helped him to understand that it didn’t matter whether you are a man or woman; every person has the right to make their own choices.

His path could only be tread by he himself. Perhaps his path would cross the paths of others, and that was well and good. But for the moment, he needed to walk alone. Unless… he could be powerful enough to forge his own road. Change everything. The alternative was to live a life full of sighing.

He watched Xu Qing until she reached the Black Sieve Sect rendezvous point. Determination filled his eyes. He lifted his head, looking into the sky. There, the rising sun and the moon were almost on top of each other.

Meng Hao’s eyes began to glow.

“Since I’m here, I might as well go check things out. If the Classic of Time is real, then using the copper mirror and Spring and Autumn trees, I can forge that so-called treasure of Time! And then there’s my Thunderclap leaf. Lu Tao is in this place too, I might be able to get some more information.” He turned and shot up into the air, using the position of the sun and moon to guide his path.

He proceeded on for a while. Suddenly, a booming sound filled the air, and the gravitational force appeared again. This time, Meng Hao saw with his own eyes an early Foundation Establishment Cultivator who couldn’t fight against it. His body exploded, and an intangible Dao Pillar flew out from the remains.

“The gravitational force is getting stronger. I’m worried that eventually, I won’t be able to resist it.” He frowned, suppressing the trembling of his Dao Pillars and flying forward as quickly as possible. Soon, the sun and the moon would not be overlapping any more. But now that Meng Hao knew which direction to go, he realized that he was getting closer and closer to his destination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผ่านไปเป็นเวลานาน และ Xu Qing เดินถอยหลัง แล้วมองเขาในสายตาเธอกล่าวว่า "คุณต้องระมัดระวัง "ได้จากสถานที่แห่งนี้ทันทีคุณสามารถ" เธอเปิด ก้าวลงดาบบิน แล้วถ่ายลงภูเขา เธอทะยานขึ้นลงกี่ครั้ง ก็เข้าป่าขนาดเล็กที่ด้านล่างของภูเขา เมื่อเธอโผล่ออกมาจากด้านอื่น ๆ ของป่า เสื้อผ้าเมงเฮา แล้วเธอสวมชุดเสื้อคลุมดำตะแกรงนิกายสดเมงเฮาอยู่มีเวลาทั้งหมด ดูเธอหายไปเป็นระยะทาง เต็มไปด้วยความรู้สึกของเขา และครู่ เขารู้สึกเหมือนเขาในนิกายพึ่งกลับเมื่อถูกถูกปลดออกตอนนี้ แม้ว่า เขาได้ไม่ที่เกษตรกรรวมตัวฉี เขาได้ก่อตั้งมูลนิธิ ด้วยรากฐานสมบูรณ์แบบ เขาก็ไม่เด็ก แต่เป็นชายหนุ่ม Birthed จากวุฒิภาวะสติปัญญาช่วยเหลือเขาให้เข้าใจว่า มันไม่สำคัญว่าคุณเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ทุกคนมีสิทธิที่จะทำการเลือกของตนเองเส้นทางของเขาอาจจะยาง โดยตัวเขาเอง บางทีเส้นทางของเขาจะข้ามเส้นทางของผู้อื่น และที่ดี และดี แต่ ในขณะที่เขาจำเป็นต้องเดินเพียงลำพัง เว้นแต่...เขาอาจจะไปสร้างถนนเองได้ เปลี่ยนทุกอย่าง ทางเลือกคือการใช้ ชีวิตเต็มรูปแบบของ sighingเขาดู Xu Qing จนเธอถึงจุดนัดพบนิกายตะแกรงสีดำ ความมุ่งมั่นเต็มตา เขายกศีรษะ มองเข้าไปในท้องฟ้า พระอาทิตย์ขึ้นและดวงจันทร์ได้เกือบจะทับกันเมงเฮาตาเริ่มเรืองแสง"ตั้งแต่ฉันที่นี่ ผมอาจไปดูสิ่งต่าง ๆ ด้วย ถ้าคลาสสิกเวลา จริง แล้วใช้กระจกทองแดงและต้นฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ฉันสามารถปลอมสมบัติที่เรียกว่าเวลา แล้ว มีใบฝ่าของฉัน Lu เต่าอยู่ในสถานที่แห่งนี้เกินไป ฉันสามารถรับข้อมูลเพิ่มเติม" เขาเปิด และยิงขึ้นไปในอากาศ ใช้ตำแหน่งของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เพื่อแนะนำเส้นทางของเขาเขาอยู่ในขณะนี้ ทันใดนั้น เสียงเฟื่องฟูเติมอากาศ และแรงโน้มถ่วงปรากฏอีกครั้ง เวลานี้ เมงเฮาเห็นกับตาตนเองเกษตรกรก่อตั้งมูลนิธิต้นที่ไม่สามารถต่อสู้กับมัน กระจายตัวของเขา และไม่มีตัวตนเป็นเสาหลักดาวบินออกจากซาก"แรงโน้มถ่วงเป็นเดินทางแข็งแกร่ง ผมกังวลว่า ในที่สุด ฉันจะไม่สามารถต้านทาน" เขา frowned ระงับสั่นเสาดาวของเขาและบินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เร็ว ๆ นี้ ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์จะไม่สามารถซ้อนได้อีก แต่ตอนนี้ที่เมงเฮารู้ทิศทางที่จะไป เขาตระหนักว่า เขาได้รับทุกทีไปปลายทางของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเวลานานผ่านไปและแล้วเสี่ยวชิงก้าวถอยหลังและมองเขาลึกลงไปในดวงตา. "คุณจะต้องระมัดระวัง" เธอกล่าว "ออกไปจากสถานที่แห่งนี้โดยเร็วที่สุดเท่าที่คุณสามารถ." จากนั้นเธอก็หันก้าวเข้าสู่ดาบบินและยิงลงมาจากภูเขา เธอเดินขึ้นและลงไม่กี่ครั้งในที่สุดก็เข้าสู่ป่าขนาดเล็กที่ด้านล่างของภูเขา เมื่อเธอโผล่ออกมาจากด้านอื่น ๆ ของป่า, เสื้อผ้าเม้งเฮาส์ก็หายไปและเธออยู่ในชุดเสื้อคลุมสีดำตะแกรงนิกายสด. เม้งเฮายืนอยู่ที่นั่นตลอดเวลาดูเธอหายไปในระยะทาง ความรู้สึกของการเดินทางที่เต็มไปด้วยเขาและสำหรับช่วงเวลาที่เขารู้สึกเหมือนเขาก็กลับมาอยู่ในการพึ่งนิกายเมื่อมันถูกยกเลิก. แต่ในเวลานี้เขาก็ไม่ได้เป็นฉีควบแน่นเกษตรกร เขาเป็นมูลนิธิการจัดตั้งที่มีรากฐานที่สมบูรณ์แบบ เขาไม่ได้เป็นเด็ก แต่ชายหนุ่มคนหนึ่ง ภูมิปัญญากำเนิดจากครบกําหนดช่วยให้เขาเข้าใจว่ามันไม่สำคัญว่าคุณจะเป็นชายหรือหญิง; ทุกคนมีสิทธิที่จะให้ทางเลือกของตัวเอง. เส้นทางของเขาเท่านั้นที่จะได้เหยียบโดยที่ตัวเขาเอง บางทีอาจจะเป็นเส้นทางของเขาจะข้ามเส้นทางของคนอื่น ๆ และที่ดีและดี แต่สำหรับตอนนี้เขาต้องการที่จะเดินคนเดียว เว้นแต่ ... เขาอาจจะมีพลังมากพอที่จะเคลื่อนถนนของเขาเอง เปลี่ยนทุกอย่าง เป็นทางเลือกที่จะมีชีวิตที่เต็มไปด้วยการถอนหายใจ. เขาเฝ้ามองเสี่ยวชิงจนเธอถึงจุดนัดพบดำตะแกรงนิกาย ความมุ่งมั่นที่เต็มไปด้วยดวงตาของเขา เขายกศีรษะของเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า มีดวงอาทิตย์ขึ้นและดวงจันทร์เกือบด้านบนของแต่ละอื่น ๆ . ตาเม้งเฮาเริ่มเรืองแสง. "ตั้งแต่ฉันมาที่นี่ผมเช่นกันอาจจะไปตรวจสอบสิ่งที่ออก ถ้าคลาสสิกของเวลาเป็นจริงแล้วใช้กระจกทองแดงและฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้, ฉันสามารถปลอมที่เรียกว่าสมบัติเวลา! แล้วมีใบฟ้าผ่าของฉัน Lu เต่าอยู่ในสถานที่แห่งนี้เกินไปฉันอาจจะสามารถที่จะได้รับข้อมูลบางอย่างมากขึ้น. "เขาหันมาและยิงขึ้นไปในอากาศโดยใช้ตำแหน่งของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เพื่อเป็นแนวทางในเส้นทางของเขา. เขาดำเนินการในขณะที่ ทันใดนั้นเสียงดังสนั่นที่เต็มไปด้วยอากาศและแรงโน้มถ่วงปรากฏตัวอีกครั้ง เวลานี้เม้งเฮาเห็นด้วยตาของตัวเองในช่วงต้นของการจัดตั้งมูลนิธิเกษตรกรที่ไม่สามารถต่อสู้กับมัน ร่างกายของเขาระเบิดเป็นเสาเชียงดาวไม่มีตัวตนบินออกจากซาก. "แรงโน้มถ่วงการเดินทางแข็งแกร่ง ผมกังวลว่าในที่สุดผมก็จะไม่สามารถที่จะต่อต้านมัน. "เขาขมวดคิ้วปราบปรามการสั่นสะเทือนเสาดาวของเขาและบินไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เร็ว ๆ นี้ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์จะไม่ทับซ้อนใด ๆ เพิ่มเติม แต่ตอนนี้ที่เม้งเฮารู้ทิศทางที่จะไปเขาตระหนักว่าเขาได้รับการใกล้ชิดและใกล้ชิดกับปลายทางของเขา