“Ah!”Feng Xue’er involuntarily let

“Ah!”

Feng Xue’er involuntarily let out a soft cry.

“Xue’er, what’s wrong?” Feng Hengkong turned his head around lightning quick, as he asked in astonishment.

“N… nothing.” Feng Xue’er shook her head, her voice slightly quivering: “It’s just that I was thinking about something earlier, and was somewhat absent-minded, then suddenly saw someone jump onto the Phoenix Stage… I was a bit startled… It’s really nothing.”

Even though Feng Hengkong still had some doubts, he didn’t inquire any further. At this time, Feng Xichen, who sat in the rear suddenly stood up, and suddenly exclaimed: “Royal father, that’s him… he’s that Yun Che!”

“He actually came.” Feng Ximing said lowly: “Looks like he still is a bit knowledgeable, since he knows that no matter where he runs, he’ll never be able to escape the palms of our hands.”

“That’s him?” Feng Hengkong’s gaze slightly converged as he said faintly: “Him daring to come here today can be considered to be a bit courageous. Don’t mind him, or else it’ll affect the ranking tournament. Since he came, he shouldn’t have the delusion of ever escaping.”

Feng Xue’er quietly listened in on their conversation, her mind a field of chaos.

Feng Lingyun…

Yun Che…

Big brother Yun… is Yun Che…

Not Feng Lingyun…

How… could this… be…

“Crap! How could it be him!!”

In a corner of the spectator seats, an extremely unremarkable person quivered a little with a face full of surprise when he saw Yun Che hop onto the Phoenix Stage. As soon as he finished exclaiming in his heart, a youth sitting to his right who looked to be around seventeen stood up rapidly with a swoosh. He was so excited that his entire face was thoroughly red, both arms trembled as he shouted: “Boss! As expected, you came. I just knew that you’ll come!! I didn’t come here in vain… I just knew that you wouldn’t not come!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"อา"ฮ Xue'er ปรับให้ออกร้องไห้อ่อน"Xue'er มีอะไรผิดปกติหรือไม่" ฮ Hengkong หันศีรษะทั่วฟ้าผ่ารวดเร็ว เป็นเขาถามในเมือ" N. .. อะไรกัน" ฮ Xue'er ส่ายเธอหัว เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย: "มันเป็นเพียงแค่ว่า ผมได้คิดเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อนหน้านี้ และก็เคลิ้ม ๆ ค่อนข้าง แล้วก็เห็นคนกระโดดบนเวทีฟีนิกซ์... ผมตกใจเล็กน้อย... มันเป็นจริง ๆ ไม่มีอะไร"ถึงแม้ว่าฮ Hengkong ยังคงมีข้อสงสัยบางอย่าง เขาไม่ได้สอบถามใด ๆ เพิ่มเติม เวลานี้ ฮ Xichen ที่นั่งในด้านหลังก็ยืนขึ้น และก็ exclaimed: "พ่อหลวง ที่เขา...เขาเป็น Che ที่ยุน! ""เขาจริงมา" Ximing ฮกล่าวว่า lowly: "ดูเหมือนเขายังมีบิตความรู้ เพราะเขารู้ว่า ไม่ว่าที่เขาทำงาน เขาจะไม่สามารถหนีฝ่ามือของเรา""ที่เป็นเขา" ฮ Hengkong สายตาเล็กน้อย converged เขากล่าวรวย ๆ: "เขากล้ามาที่นี่วันนี้ถือได้ว่าเป็นบิตกล้าหาญ ไม่ทราบเขา หรือ อื่น ๆ มันจะส่งผลต่อการแข่งขันจัดอันดับ ตั้งแต่เขามา เขาไม่ควรมีความเข้าใจผิดเคยหลบหนี"ฮ Xue'er เงียบ ๆ ฟังในการสนทนา ฟิลด์ของความสับสนวุ่นวายใจของเธอLingyun ฮ...เจ๊ยุนพี่ใหญ่ยุน...เป็นยุน Che ...ไม่ Lingyun ฮ...วิธี...เพิ่มนี้จะ..."อึ ว่ามันจะเขา!!"ในมุมของที่นั่งผู้ชม ผู้มากทุก quivered น้อยกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาเห็นยุน Che กระโดดบนเวทีฟีนิกซ์ ทันทีที่เขาเสร็จสิ้นการ exclaiming ในใจ เยาวชนที่นั่งทางขวาของเขาที่ดูเหมือนจะเป็นรอบ seventeen ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วกับ swoosh เป็น เขาก็ตื่นเต้นมากที่ใบหน้าของเขาทั้งหมดเป็นสีแดงอย่างละเอียด แขนทั้งสอง trembled เขาตะโกน: "เจ้านาย ตามที่คาดไว้ คุณมา ฉันรู้เพียงแต่ว่า คุณจะมา!! ผมไม่ได้มาที่นี่เปล่า ๆ ... ฉันรู้เพียงแต่ว่า คุณจะไม่มาไม่ได้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อา!"

ฮ Xue'er โดยไม่ได้ตั้งใจให้ออกร้องไห้นุ่ม.

"Xue'er อะไรผิดหรือเปล่า?" ฮ Hengkong หันหัวของเขาไปรอบฟ้าผ่าอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาถามด้วยความประหลาดใจ.

"N ... ไม่มีอะไร." ฮ Xue'er ส่าย หัวของเธอเสียงของเธอเล็กน้อยสั่น: "มันเป็นแค่ที่ผมคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างก่อนหน้านี้และค่อนข้างเหม่อลอยแล้วก็เห็นคนกระโดดขึ้นไปบนฟีนิกซ์เวที ... ฉันเป็นบิตตกใจ ... มันจริงๆไม่มีอะไร."

แม้ว่าฮ Hengkong ยังคงมีข้อสงสัยบางอย่างที่เขาไม่ได้สอบถามเพิ่มเติมใด ๆ ในเวลานี้ฮ Xichen ซึ่งนั่งอยู่ด้านหลังก็ลุกขึ้นยืนและก็อุทาน: "หลวงพ่อที่เขา ... เขาว่ายุนเจ๊"

. "เขาจริงมา" ฮ Ximing กล่าวว่าต่ำต้อย "ดูเหมือนว่าเขายังคงเป็น . บิตมีความรู้เพราะเขารู้ดีว่าเรื่องที่เขาทำงานไม่มีเขาจะไม่สามารถที่จะหลบหนีฝ่ามือของมือของเรา "

" หรือไม่ที่เขาว่า "จ้องมองฮ Hengkong ของการแปรสภาพเล็กน้อยในขณะที่เขากล่าวว่าแผ่วเบา" พระองค์กล้าที่จะมาที่นี่ วันนี้ได้รับการพิจารณาให้เป็นบิตที่กล้าหาญ ไม่ทราบเขาหรืออื่น ๆ มันจะส่งผลกระทบต่อการแข่งขันการจัดอันดับ นับตั้งแต่ที่เขามาเขาไม่ควรมีความเข้าใจผิดของเคยหนี. ที่ "

ฮ Xue'er เงียบ ๆ ฟังในการสนทนาของพวกเขาใจของเธอด้านของความสับสนวุ่นวาย.

ฮ Lingyun ...

ยุนเจ๊ ...

พี่ใหญ่ ... ยุนยุนเป็นเจ๊ ...

ไม่ฮ Lingyun ...

วิธี ... สามารถนี้ ... จะ ...

"อึ! มันจะเป็นเขา !! "

ในมุมของที่นั่งผู้ชมที่เป็นคนธรรมดามากสั่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาเห็นยุนเจ๊กระโดดบนเวทีฟินิกซ์ ทันทีที่เขาเสร็จสิ้นการอุทานในใจของเด็กหนุ่มนั่งข้างขวาของเขาที่ดูจะเป็นรอบเจ็ดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วด้วย swoosh เขาตื่นเต้นเพื่อให้ทั่วทั้งใบหน้าของเขาเป็นสีแดงอย่างทั่วถึงแขนทั้งสองข้างก็หวั่นไหวในขณะที่เขาตะโกน: "เจ้านาย! เป็นที่คาดหวังคุณมา ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณจะมา !! ผมไม่ได้มาที่นี่ในไร้สาระ ... ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณจะไม่ได้มา! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อ๊ะ ! "ฟง xue"er รัวออกมาร้องไห้เบาๆ" xue"er , เกิดอะไรขึ้น ? " ฟง hengkong หันศีรษะของเขาไปรอบ ๆฟ้าผ่าอย่างรวดเร็ว เขาถามด้วยความประหลาดใจ" มะ . . ไม่มีอะไร " ฟง xue"er สั่นหัวของเธอ เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย " ฉันก็คิดเรื่องเมื่อกี้ และค่อนข้างเหม่อลอย แล้วพลันเห็นคนกระโดดลงเวที ฟินิกซ์ . . . ฉันเป็นบิตตกใจ . . . . . . . ไม่มีอะไรหรอก "แม้ว่าฟง hengkong ยังมีข้อสงสัยบางอย่าง เขาไม่ได้สอบถามเพิ่มเติมใด ๆ ในเวลานี้ , ฟง xichen ที่นั่งด้านหลังก็ลุกขึ้นยืน และก็อุทานว่า " เสด็จพ่อ นั่นคือเขา . . . . . . . เค้าว่ายุนเช ! "" เขามาจริงๆ " ฟง ximing บอกว่าชั้นต่ำ " ดูเหมือนเขายังคงเป็นบิตที่มีความรู้ เพราะเขารู้ว่า ไม่ว่าเขาจะหนีไปที่ไหน เขาจะไม่มีทางหนีจากฝ่ามือของเรา”" นั่นเขาเหรอ ? " ฟง hengkong จ้องมองเล็กน้อยแปรสภาพเป็นเขาพูดเบาๆ " เขากล้ามาที่นี่ในวันนี้ถือว่ากล้าหาญนิดหน่อย อย่าไปสนใจเขาเลย ไม่งั้นมันก็จะมีผลต่อการแข่งขันการจัดอันดับ ตั้งแต่เขามาที่นี่ เขาไม่น่าว่าเคยหนี "ฟง xue"er เงียบๆฟังในการสนทนา จิตใจของเธอเขตของความสับสนวุ่นวายฟง LINGYUN . . . . . . .ยุนเช . . .ยุน . . . . . . . พี่ยุนเช . . .ไม่ฟง LINGYUN . . . . . . .แล้ว . . . . . . . . . . . . . . . . ." งี่เง่า ! ทำไมถึงเป็นเขา ! "ในมุมของผู้ชมที่นั่ง คนมาก ไม่ มีอะไรแปลกเลย quivered เล็กน้อยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาเห็นยุนเชกระโดดไปยังฟีนิกซ์ เวที ทันทีที่เขาเสร็จอุทานในใจ เด็กหนุ่มนั่งอยู่กับของเขาที่ดูเหมือนจะอยู่ประมาณสิบเจ็ดยืนขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับหวือ . เขาตื่นเต้นจนทั่วทั้งใบหน้าของเขาก็แดงอย่างทั่วถึง ทั้งแขนสั่นสะท้านขณะที่เขาตะโกนว่า " เจ้านาย ! ! ! อย่างที่คาดไว้ คุณก็มา ฉันรู้ว่าคุณจะมา ! ผมไม่ได้มาเปล่า ๆ . . . . . . . ผมรู้ว่าคุณคงไม่เข้ามา "